Ήλιος, θάλασσα, γέλια και η κρίση που είναι παντού...

Οι μέρες περνάνε χαλαρά... Πρωινά ολόκληρα στην παραλία - έχω ήδη πάρει χρώμα- με αντηλιακό, βουτιές , περιοδικά και κουβέντες επί παντός επιστητού, φίλοι που πηγαινοέρχονται και που τους έχω επιθυμήσει πολύ, μεσημέρια με παγωμένες Coca Light και μενού που πάει από τα κεφτεδάκια στην spicy crab salad και πίσω κάτω από σκιερές πέργκολες με θέα την πιο όμορφη και αγαπημένη παραλία, απογευματινός ύπνος με άρωμα κρέμας σώματος και σαμπουάν σε δροσερά σεντόνια και τα βράδια δείπνα με φίλους καρδιάς και χουζούρικα ποτάκια... Μου αρέσει αυτό το πρόγραμμα... Ακόμα και χτες που γύρισα σπίτι σχεδόν ξημερώματα, ξενυχτήσαμε ήρεμα... Με cocktails, συζήτηση - που δεν ξέφυγε από την κρίση και την ακρίβεια φυσικά- και γέλια παρόλα αυτά, πως να μην γελάμε όταν είμαστε επιτέλους στον δικό μας παράδεισσο? Και είχαμε και τούρτα σοκολάτα χτες, με κεράκι και Happy Birthday song για το κορίτσι των γενεθλίων, και ευχές από καρδιάς, και φιλιά και τον Γιώργο να πηγαινοέρχεται για να βεβαιωθεί πως όλα είναι όπως πρέπει, και είχαμε και απρόοπτα που τα λύσαμε, όπως τα T-shirts του Μάνου που έμειναν στην Αθήνα αλλά έφτασαν τελικά χτες βράδυ στγο νησί μέσα από μια άψογα συντονισμένη "επειχείρηση φιλίας", ή το στοκάρισμα του ψυγείου με Σουρωτές από κιβώτια που έκαναν μια ολόκληρη μέρα για να φτάσουν από το αυτοκίνητο στο σπίτι σε δόσεις... Ή την βελουτέ κουβερτούλα με τον Winny the Pooh που προσγειώθηκε στο κρεβάτι μου για να με ζεσταίνει τα βράδια όταν μουρμούρισα πως κρυώνω - όλο το σπίτι είναι σε θερμοκρασία συντήρησης , τι να πω?- και με έκανε να αναρωτιέμαι πως βρεθηκε μέσα στον ναό του design και του Hermes ένα αφράτο παιδικό κουβερτάκι και απάντηση να μην έχω πάρει ακόμα...
Οι μέρες περνάνε χαλαρά λοιπόν και ευτυχώς δεν τελειώνουν ακόμα, έχουμε κι άλλες μπροστά μας, και διάβασα και ένα βιβλίο παράξενο, τους Δαιμονιστές του Αύγουστου Κορτώ που μιλούσε για τον έρωτα που καταστρέφει και αποδομεί ενώ είχα στο πρόγραμμα να ασχοληθώ με την ζωή της Coco Chanel που μου φαινόταν πιο ταιριαστή στο κλίμα και την περίσταση.. Μου το σύστησε όμως ένας άνθρωπος που αγαπώ πολύ παρόλο που με παιδεύει αφάνταστα, και είχε δίκιο... Να το διαβάσετε, σας το συνιστώ.. Και μετά μπορούμε να διοργανώσουμε on line λογοτεχνική βραδιά και να το συζητήσουμε.. Θα με ενδιέφερε πολύ να ακούσω και άλλες γνώμες... Τέλος, το νησάκι παραμένει πανάκριβο, αμετανόητα πανάκριβο μάλλον για την περίοδο που διανύουμε, πανέμορφο όμως, και μισοάδειο... Με πολλούς ξένους τουρίστες πια, οι Έλληνες έχουν μειωθεί γύρω στο 50% μας έλεγαν φίλοι μαγαζάτορες, με αρκετή γκρίνια αλλά και με αρκετά νέα oppenings για τα οποία όμως θα σας πω άλλη μέρα...
Προς το παρόν τελειώνω τον καφέ μου και πάω να βάλω μαγιό και να φύγω... Ο ήλιος έξω λάμπει και πρέπει να τελειοποιήσω το χρώμα μου... Φιλιά πολλά και καλημέρες...