Λίστα δώρων....

Δεν τρελαίνομαι για κοσμήματα.. Φοράω μόνο δυο δαχτυλίδια στο ίδιο δάχτυλο μαζί με την βέρα μου χρόνια τώρα, και αυτό είναι όλο.. Είμαι ακριβώς ο τύπος της γυναίκας που χαζεύει ευκολότερα μπροστά σε βιτρίνες με τσάντες, κουζινικά και βιβλία (με αυτή ακριβώς την σειρά) παρά  σε κοσμηματοπωλεία.. Δεν φοράω ούτε καν ρολόϊ.. Να φανταστείτε πως άφησα ένα για φτιάξιμο κάπου στο Σύνταγμα τρία χρόνια τώρα και δεν έχω πάει ακόμα να το μαζέψω η γαϊδούρα.. Με πήραν πριν από μερικές εβδομάδες οι άνθρωποι γιατί νόμιζαν πως πέθανα προφανώς, και τους είπα να το ξαναρυθμίσουν γιατί θα έχει αρχίσει να ρατάρει πάλι, και κάποια στιγμή θα θυμηθώ να στείλω κάποιον να το παραλάβει..

Όμως φέτος έπαθα coup de foudre.. Και μια που έρχονται χριστούγεννα ανακάλυψα το δώρο των ονείρων μου.. Δεν ξέρω αν θα διαλέξω το "σημαδιακό" Λονδίνο ή την Μόσχα, αλλά ένα από τα δύο το θέλω, το θέλω, το θέλω!!!! Πολύ... Ο Philippe Tournaire όσο απίθανο και αν ακούγεται βλέποντας την δουλειά του, έχει σπουδάσει ηλεκτρονικός και όχι αρχιτέκτονας ή γλύπτης.. Δημιουργεί όμως αριστουργήματα από χρυσό, πλατίνα και πολύτιμους λίθους και ειδικά αυτή η σειρά με τις πόλεις μου έχει πάρει στην κυριολεξία τα μυαλά... Και ναι το ξέρω.. Έχουμε κρίση και έρχονται δύσκολοι καιροί, τι έρχονται δηλαδή, είναι ήδη εδώ και μας βαράνε σφαλιάρες μεταφορικώς και κυριολεκτικώς, αλλά αν δεν ονειρευτούμε και δεν επιθυμήσουμε όμορφα πράγματα τέτοιες μέρες πότε θα το κάνουμε δηλαδή? Αφήστε που μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως τα γούστα μου είναι σχεδόν μετριοπαθή.. Ξέρω άλλους που στην λίστα του Άη Βασίλη γράφουν τσάντες που κοστίζουν πέντε φορές τόσο και καλά κάνουν φυσικά...:-) Άλλωστε τα μεγέθη, και δη τα οικονομικά, είναι απολύτως υποκειμενικά.. Αυτό που για μένα είναι πολύ για κάποιον άλλον είναι ελάχιστο ακριβώς όπως κάποιος που στην Ελλάδα θεωρείται rich and famous στο εξωτερικό είναι συνήθως κάποιος που δεν τον ξέρει ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας του..  Και το αντίθετο βέβαια γιατί πως να ξεχάσω εγώ ένα καλοκαίρι πριν από χρόνια  στην Ψαρού, προ Ζαννή, που έδιωξαν από την παραλία τον Jack Lang (υπουργό πολιτισμού της Γαλλίας τότε) λέγοντας του πως δεν είχαν ελεύθερη ξαπλώστρα επειδή δεν τον αναγνώρισε το ombrela boy? Και στην τελική, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, ο καθένας μπορεί να ονειρεύεται ότι θέλει.. Απλά τελικά παίρνουμε συνήθως - καλώς ή κακώς-  αυτό που μας αξίζει...

Επίσης, μια που μιλάμε για δώρα και λίστες, και μια που η βότκα είναι το αγαπημένο μου ποτό, να άλλη μια ιδέα για να σετάρω τις επιθυμίες.. Κοσμήματα και ποτά - ο καλύτερος μακράν συνδυασμός για μέρες γιορτινές - μαζί με το σεξ φυσικά αλλά γι΄αυτό θα φροντίσουν οι φίλοι μου να μου κάνουν τα σωστά κονέ... (λέμε τώρα...) Crystal Head Vodka λοιπόν για να πάνε κάτω τα φαρμάκια... 

Στην συνέχεια σειρά έχει φυσικά μια τσάντα.. Αλλά όχι μια ότι κι ότι.. Αυτή η συγκεκριμένη είναι και Chanel και λωλή και βέβαια, παρόλο που έχω εξαπολύσει λιτούς και δεμένους  φίλους και γνωστούς ταξιδεύοντες στο εξωτερικό μήπως και την ανακαλύψουν πουθενά, επειδή είναι συλλεκτική και κυκλοφόρησε ειδικά για την αγορά της Ιαπωνίας - εκεί που είναι τα πολλά λεφτά δηλαδή- μάλλον δύσκολο το βλέπω το project.. Δεν πειράζει όμως.. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία...

Τέλος, για να συμπληρώσω την συλλογή μου, θα ήθελα μια σειρά από σπάνια βιβλία μαγειρικής.. Πρώτες εκδόσεις αν είναι δυνατόν..  Όπως αυτό το υπέροχο του James Beard που κυκλοφόρησε το 1949,  φυσικά από το Vintage Cookbook... 

Τρίτη σήμερα και οι μέρες περνάνε σαν το νεράκι.. Και ο χρόνος μετράει αντίστροφα, και τα Χριστούγεννα δεν ακυρώνονται όπως λένε τα πικρά αστεία που κυκλοφορούν όλο και συνχότερα πια στις παρέες, διαδικτυακές και μη.. Μπορεί η φάτνη να πρέπει να ταχτοποιηθεί σαν ημιυπαίθριος, οι άγγελοι να μην μπορούν να πετάξουν λόγω απεργίας των ελεγκτών εναέριου χώρου, η Παναγία να μην πάρει επίδομα μητρότητας, ο Ιωσήφ να τρέχει να πληρώσει την περαίωση και οι τρεις μάγοι να κινδυνέψουν να απελαθούν ως λαθρομετανάστες, το πνεύμα της γιορτής όμως θα έρθει, better late than never, και ελπίζω να είμαστε όλοι έτοιμοι να το υποδεχτούμε.. Και να το γιορτάσουμε ο καθένας όσο καλύτερα  μπορεί under the circumstances... Καλημέρα και πολλά, πολλά φιλιά..

Υ.Γ. Και μην πλακώσετε παρακαλώ οι ανώνυμοι να μου την πείτε που εν μέσω κρίσης θέλω  ακριβά πράγματα... Η φτώχεια θέλει καλοπέραση, έτσι δεν λένε? Και εγώ ήμουν πολύ καλό παιδί φέτος, εξαιρετικό τολμώ να πω, άρα ο Άη Βασίλης οφείλει να συμπεριφερθεί αναλόγως..:-)))) 

Update: Πριν από λίγο μπήκε  και έριξε μια ματιά και ο Μάνος στο ποστ μου - τον έσυρα να δει τα δαχτυλίδια δηλαδή- και πολύ του άρεσαν.. Πράγμα που είναι πάρα , μα πάρα πολύ θετικό γιατί είναι χρόνια τώρα ο προσωπικός μου Santa...:-)))