Εικόνες μιας μέρας που δεν ήταν σαν τις άλλες...

Πρωινός καφές με την μαμά μου και την Γεωργία στο Common Secret... Γελάμε πολύ, λέμε ιστορίες από παλιά, και φεύγοντας παίρνω μελομακάρονα και κουραμπιέδες για το σπίτι... Το gingerbread house μου δεν είναι ακόμα έτοιμο... :-(

Περνάμε από την Μάρθα για μια καλημέρα.. Αγκαλιές και βιαστικά φιλιά γιατί έχει κόσμο στο μαγαζί.. Ανανεώνουμε το ραντεβού μας για την παραμονή και θέλω και εγώ αρβυλάκια με φιόγκους στο πλάι...

Επόμενη στάση στον Βαγγέλη.. Μπαίνω απεριποίητη και με το μαλλί της τρελής και βγαίνω αστραφτερή και ανεβασμένη.. Και με άψογο, μαύρο μανικιούρ.. Ο Αλέκος μου δίνει συμβουλές για το τατουάζ μου - εκείνος έχει οκτώ και εγώ ετοιμάζομαι για το τρίτο,  ένα αστέρι στο πλάι του λαιμού μου - και ο Βαγγέλης με αποχαιρετά με μια μεγάλη αγκαλιά και ένα φιλί λίγο πριν φύγει για το αεροδρόμιο...

Μεσημέρι στο Golden Hall με την Γεωργία ξανά.. Πίνουμε καφέ στον Πλατή και λέμε τα δικά μας με συνοδεία μικρά σαντουϊτσάκια και μακαρόν... Βρίσκω το ιδανικό δώρο για τον Στέλιο, ανταλάσσουμε κουτσομπολιά, κάνουμε σχέδια και της δίνω οδηγίες χρήσης για μερικές μέρες αργότερα...  Και οταν της αναπτύσσω τα σχέδια μου για το μέλλον εκείνη ξεκαρδίζεται... 

Απόγευμα στο σπίτι και ένα αναπάντεχο τηλεφώνημα αλλάζει τις ισορροπίες.. Προς το καλύτερο... Happy, happy, happy... Το καλύτερο δώρο που μπορούν να σου κάνουν είναι προοπτική...

Λίγο αργότερα ο Μάνος μου λέει νέα που τα περίμενα με ανυπομονησία.. Η χρονιά που μπαίνει φέρνει μεγάλες αλλαγές και εγώ αντί να φοβάμαι όπως θα έπρεπε είμαι πιο σίγουρη από ποτέ και έτοιμη να ριχτώ στην καινούρια περιπέτεια με τα μούτρα.. Αδρεναλίνη και τα κοντέρ μηδενίζουν... Ξανά...

Βράδυ στο Ψωμί κι Αλάτι.. Υπέροχη παρέα, η Δέσποινα με τον Ερρίκο έχουν έρθει από την Ουάσινγκτον, η Γεωργία από το Μοντρέ και εμείς... από λίγο πιο κάτω...:-) Ανταλάσσουμε δώρα και ευχές, γελάμε, τρώμε νόστιμα και τσουγκρίζουμε ποτήρια με κόκκινο κρασί... Το αγόρι με τα μπλέ σήμερα φοράει μωβ, υπογράφει το βιβλίο της Δέσποινας και αποχωρεί νωρίς γιατί είχε φουλ πρόγραμμα και κουράστηκε το χρυσό μου.. Έτσι ξαφνικά, η πόρτα ανοίγει και μπαίνουν αγαπημένοι φίλοι από το νησί... Δίνουμε ραντεβού με τον Δημήτρη αύριο το μεσημέρι στο Ivy για καφέ και "σάλια" όπως λέμε το κουτσομπολιό στο χωριό μας... Άλλη μια όμορφη έκπληξη της μέρας... Στο μεταξύ ο Μάνος έχει βαλθεί να αποκαταστήσει την Γεωργία και μόνο που δεν την καταβρέχει με το λάστιχο... Στο αυτοκίνητο, επιστρέφοντας στο σπίτι σκέφτομαι πόσα όμορφα πράγματα έφερε στην ζωή μου το blogging... Μαγικό...

Στο σπίτι ο Άρις χαζεύει στον υπολογιστή του και ο Droopy του κάνει παρέα ξαπλωμένος αναπαυτικά στο κρεβάτι του με το κεφάλι ακουμπισμένο στο μαξιλάρι... Μόνο που δεν έχει σκεπαστεί με το πάπλωμα... Ακόμα... Τα σιγουριάς τα υλικά είναι εδώ, μέσα σε αυτούς τους τοίχους και εκεί έξω, στην αγάπη που μοιράζομαι με τους ανθρώπους που είναι σημαντικοί για μένα και το ξέρουν γιατί φροντίζω να τους το λέω και να τους το δείχνω με κάθε τρόπο, ακόμα και όταν τους απογοητεύω ή τους πληγώνω... 

Η ενοχή μπορεί να είναι όντως ακριβό συναίσθημα αλλά η συγγνώμη είναι πράξη αγάπης και θάρους..Και γι΄αυτόν που την ζητάει και γι΄αυτόν που την αποδέχεται γενναιόδωρα και χωρίς στεγανά...

Καληνύχτα και καλημέρα... Και φιλιά πολλά...

Υ.Γ. Σήμερα το τραγούδι είναι αγαπημένο και η εικόνα αισιόδοξη... Είμαι χαρούμενη, πέρασα όμορφα και όλα μοιάζουν να μπαίνουν σιγά σιγά στην σωστή τους θέση...