Butterflies in my eyes....

Έξω έχει αρχίσει να φυσάει και στις ειδήσεις έλεγαν πως από αύριο η θερμοκρασία πέφτει και το Σάββατο θα έχουμε τα πρώτα χιόνια.. Μακάρι αν και αυτό θα σημαίνει πως και ο καιρός έχει αρχίσει και τα παίζει κι αυτός μαζί μας, αν σκεφτείτε πως σήμερα το μεσημέρι πίναμε καφέ στο Common Secret με την Ελένη έξω, και ήταν μια χαρά.. Τέλος πάντων, δεν θα παραπονεθώ κιόλας, θέλω πολύ να βάλει κρύο και να αρχίσω να φοράω μπότες και παλτώ και σκουφάκια, βαρέθηκα θανάσιμα αυτές τις ενδιάμεσες ζακετούλες και τα κοντομάνικα μέσα στον Δεκέμβρη.. Το απόγευμα χάζευα περιοδικά πίνοντας το τσάι μου και όλα αυτά τα σκούρα χρώματα, και τα μάλλινα υφάσματα, και οι λεπτομέρειες από γούνα, και τα καπέλα που λατρεύω,  θέλουν το ανάλογο κλίμα και εμείς καιρό τώρα ζούμε λες και είμαστε στο L.A.  αλλά χωρίς τα θεϊκά κορμιά τριγύρω και τα roller skates... 

Αργότερα έφτιαξα πάλι english pie.. Σκοπέυω να την παρουσιάσω σε ένα από τα τραπέζια των γιορτών και θέλω να κάνω λίγο practice αν και νομίζω πως τον πήρα τον αέρα πια και όπως θα δείτε, σήμερα έκανα πιο επαγγελματική δουλειά στην διακόσμηση.. 

Την φάγαμε χαζεύοντας Top Chef στην τηλεόραση και μετά Master Chef στο καπάκι, με τα φωτάκια του δέντρου να αναβοσβύνουν μαζί με τα φώτα της βεράντας, με κόκκινο κρασί και με τον Droopy κουλουριασμένο στο μαξιλάρι του να ροχαλίζει σαν τρένο και να μας κάνει να γελάμε... Μου αρέσουν πολύ οι Πέμπτες με αυτό το σερί μαγειρικών εκπομπών και μια χαρά με βόλεψε που ακυρώθηκε η σημερινή μας έξοδος εκτάκτως.. 

Και τώρα, αφού ετοίμασα την λίστα με τα αυριανά μου ψώνια - την Κυριακή το βράδυ έχω υποσχεθεί μια lemon pie που πρέπει να την ετοιμάσω από το Σάββατο και να την τελειώσω λίγο πριν φύγουμε για εκεί που είμαστε καλεσμένοι μια που το πρωί της Κυριακής και το μεσημέρι θα είμαστε σε ένα γάμο με τραπέζι μετά - θα τελειώσω το ποστ, θα το βάλω να ανέβη αύριο το πρωί και θα πάω να κουκουλωθώ.. Νυστάζω διαρκώς αυτές τις μέρες, νομίζω πως τώρα που ηρέμισα και χαλάρωσα μου βγαίνει το στρες και η πίεση του τελευταίου καιρού αλλά δεν πειράζει.. Καλύτερα να κοιμηθώ πολύ τώρα για να είμαι φορτσάτη τις εβδομάδες που έρχονται.. Που έχουμε πολλά καλέσματα, και τραπέζια, έχω και παραγγελίες διάφορες από φίλους για red velvet, θέλω να φτιάξω και τα μπισκότα μου μια που βρήκα ήδη τις γυάλες στις οποίες θα τα βάλω - μοιάζουν σαν δεντράκια και νομίζω πως θα έχουν τεράστια επιτυχία, μη τις βλέπετε τώρα άδειες, όταν γεμίσουν με λιχουδιές θα είναι σούπερ - έχω και διάφορες μποτέ να κάνω οπότε θα τρέχω σαν τον Βέγγο...

Μου συμβαίνουν και διάφορα άλλα πράγματα βέβαια, πολύ πιο σοβαρά αλλά όλα ευχάριστα δόξα τον Θεό, και καταλήγω όταν δεν τα κουβεντιάζω γεμάτη ενθουσιασμό με τις κολλητές μου και όταν δεν πρήζω τον Μάνο, να ονειρεύομαι με τα μάτια ανοιχτά σαν τον χάχα αλλά δεν είναι ακόμα ώρα να τα μοιραστώ και εδώ.. Από τον Ιανουάριο καλά να είμαστε, θα έχουμε πολλά να λέμε.. Οπότε να σας πω μια καλημέρα μια που όλα αυτά θα τα διαβάζετε αύριο το πρωί, και να σας αφιερώσω και ένα  πολύ τρυφερό τραγουδάκι που αγαπώ πολύ έτσι για να δίνει τον τόνο της ημέρας.. (Τελικά να που μένουν τα όμορφα και τα άσχημα απλά θολώνουν, θαμπώνουν, ξεχνιούνται και σβύνουν...)

Οι τελευτείες φωτογραφίες είναι μια λεπτομέρεια από το στεφάνι της εξώπορτας δια χειρός Μάρθας, μια που χτες τελείωσα (σχεδόν) και το στόλισμα του υπόλοιπου σπιτιού και φυσικά, τα φωτάκια της βεράντας (ή μάλλον ένα μέρος τους) και το αστέρι που δεν το πέτυχα ολόκληρο αναμμένο γιατί αναβοσβύνει αλλά δεν πειράζει, μια ιδέα την παίρνετε και έτσι.. Σημειώστε μάλιστα πως κρεμώντας τα κατάφερα να με χτυπήσει και το ρεύμα - γιατί τα είχα αναμμένα για να βλέπω πως πέφτουν- οπότε μετά και το πέσιμο από την σκάλα της προηγούμενης φοράς, το στόλισμα φέτος ήταν μάλλον επεισοδιακό... Τέλος καλό όμως, όλα καλά.. Φιλιά πολλά πολλά σε όλους και να έχουμε μια υπέροχη και επιτέλους χειμωνιάτικη Παρασκευή ...