Τσάι, σχέδια και english pie...

Μεσημέρι Τρίτης, συννεφιασμένο αλλά ζεστό.. Ο καιρός τα έχει παίξει, έχει θερμοκρασίες άνοιξης σε περιτύλιγμα φθινοπώρου και αν συνεχίσει έτσι βλέπω να κάνουμε Χριστούγεννα με κοντομάνικα πράγμα που καθόλου δεν μου αρέσει σαν προοπτική.. Η Ευρώπη κρυώνει – μόλις μου έστειλαν ένα μελάκι με το Λονδίνο χιονισμένο και έσκασα από την ζήλια μου ενώ η Τζίτζι από την Ελβετία παίζει με τα νεύρα μου εδώ και μέρες- και εμείς ιδρώνουμε για όλους τους λάθος λόγους.. Χάλια… Παρόλα αυτά τα φωτάκια στο δέντρο είναι αναμμένα ήδη, το ίδιο και τα κεριά, και ένα φλιτζάνι με τσάι – white angel λέγεται η καινούρια μου αδυναμία- με ένα μπισκότο macadamia and blueberries είναι η καλύτερη παρέα για το χουζούρι μου στον καναπέ.. 

(Ανακάλυψα τα ωραιότερα φλιτζάνια για τσάι.. Μην μου πείτε πως δεν είναι υπέροχα! )

Διαβάζω τις σελίδες House and Home των Financial Times του σαββατοκύριακου, κάτι σαν τις γαλάζιες σελίδες της δικής μας Καθημερινής.. Οι αγγελίες για τις ενοικιάσεις σπιτιών που με ενδιαφέρουν – έχουμε διάφορα σχέδια για το μέλλον που θα τα μοιραστώ μαζί σας όταν έρθει η ώρα - κυκλώνονται με κόκκινο στυλό και αργότερα, θα επικοινωνήσω με τα μεσιτικά γραφεία για λεπτομέρειες.. Οι διαφορές τιμών τεράστιες.. Για ένα decent διαμέρισμα με δύο υπνοδωμάτια στο Chelsea θέλεις περίπου 3.500 ευρώ τον μήνα.. Από την άλλη βέβαια, το κόστος ζωής στο Λονδίνο – super markets, εστιατόρια, shopping και τα σχετικά- είναι φτηνότερο από την Αθήνα πια και τα χρήματα που παίρνουν όσοι δουλεύουν εκεί σχεδόν τα τριπλά από αυτά που θα έπαιρναν για την ίδια ακριβώς δουλειά εδώ.. Και τελικά, παρόλο που και οι μετακινήσεις κοστίζουν περισσότερο, μάλλον είναι μια πιο συμφέρουσα προοπτική σε σχέση με το γενικότερο χάος που επικρατεί πια στην Ελλλάδα... Νομίζω πως αν δεν ήματαν τόσο πολύ δεμένοι με τους φίλους και την γενικότερη ζωή μας εδώ θα είχαμε φύγει ήδη.. Από καιρό… Και αν ήταν και το κλίμα λίγο καλύτερο βέβαια, να μην είχε όλο αυτό το γκρι και την μουντάδα, γιατί  ειδικά εγώ είμαι παιδί του ήλιου.. Γιατί τα υπόλοιπα, την νοοτροπία ας πούμε και τον τόσο μέσα σε κουτάκια εγγλέζικο τρόπο ζωής δεν τον φοβάμαι καθόλου.. Είμαι σίγουρη πως σε χρόνο dt θα είχα δημιουργήσει το δικό μου ροζ σύμπαν μέσα στην πόλη και μάλιστα, θα ήταν και very crowded..:-)

Τέλος πάντων.. Πολλά θα δείξουν και θα αλλάξουν τον επόμενο καιρό, καλά να είμαστε να κάνουμε σχέδια και να τα πραγματοποιούμε… Μέχρι τότε, εγώ θα συνεχίσω να ασχολούμαι με τα δικά μου, τα απλά και τα χαζά που τόσο μου αρέσουν και με ευχαριστούν.. Σήμερα ας πούμε ετοιμάζομαι να μαγειρέψω την πρώτη μου beef and ale raised pie… Τα υλικά ήρθαν εδώ και καιρό εκ Λονδίνου – είδατε, παίζει πολύ αυτή η πόλη στην ζωή μου γενικότερα, λέτε να είναι καρμα? - ο Βαγγέλης κουβάλησε το pork lard, η Λιάνα το sage, βρήκα και εγώ ένα σκεύος αρκετά βαθύ και ψηλό για να μπορέσει να γίνει ζουμπουρλούδα και αφράτη η πίτα μου όπως πρέπει και θα δούμε τι ψάρια θα πιάσουμε..

 Update: Η πίτα όπως βλέπετε έγινε τέλεια!!! Και όχι μόνο αυτό, δεν έμεινε ούτε ένα τόσο δα κομματάκι... Ο αγαπημένος μου που δεν είναι και ο ευκολότερος στον κόσμο στο θέμα του φαγητού ενθουσιάστηκε πραγματικά.. Το ίδιο και ο Άρις...Και εγώ φωτογράφισα όλη την - μπελαλίδικη είναι η αλήθεια- διαδικασία και σύντομα θα ανεβάσω και την συνταγή...

Α, και για να μην το ξεχάσω, μέσα στην εβδομάδα θα προσπαθήσω να ανεβάσω και το ποστ που μου ζητήσατε για τους αναπάντεχους έρωτες... Αυτό που στέλνετε διάφορα μέηλ, άσχετοι άνθρωποι μεταξύ σας για το ίδιο θέμα πως ακριβώς το κάνετε? Είναι σύμπνοια απόψεων του κοινού του blog ή έχει παίξει κάτι που το έχω χάσει και δημιούργησε αυτό το ξαφνικό ενδιαφέρον?

Και με αυτά τα ολίγα σας αφήνω για να πάω να δω τι θα κάνω.. Και σας εύχομαι καλημέρα φυσικά και καλό μήνα, μια που όταν θα διαβάζετε αυτό το κομμάτι θα είναι πια Τετάρτη.. Το πόσο πολύ με βολεύει αυτός ο προγραμματισμός του Blogger – που είδα και έπαθα να τον μάθω φυσικά- δεν φαντάζεστε… Γιατί γράφω όποτε έχω χρόνο και διάθεση και τα ποστ μου ανεβαίνουν στην ώρα τους… Θαύματα κάνει πια η επιστήμη!!! Φιλιά πολλά…