Game over indeed...

Σήμερα το πρωί κοιτάχτηκα στον καθρέφτη, αυτόν του μπάνιου με τα δυνατά  ανελέητα φώτα γύρω- γύρω, και αυτό που είδα δεν μου άρεσε καθόλου... Και  έτσι αποφάσισα να κάνω κάτι για τον εαυτό μου.. Βλέπετε, πέρα από την θαυματουργή κρέμα και το καλό κύτταρο, το δερματάκι για να στρώνει και να λάμπει, και το χαμόγελο για να φτάνει μέχρι τα μάτια, χρειάζονται κι άλλα πράγματα πιο ουσιαστικά.. Χρειάζονται ύπνο ήρεμο και όνειρα γλυκά και ανέφελα, χρειάζονται αγάπη μέσα στην ψυχή και όχι πίκρα, χρειάζονται αισιοδοξία  και ελπίδα και καινούρια σχέδια και μέλλον να ανοίγεται μπροστά, και όχι πισογυρίσματα, και θυμούς, και στεναχώριες και προβλήματα... Στις δύσκολες μέρες που περνάμε, που όλοι μαζί και ο καθένας από εμάς έχει να περάσει τις δικές του συμπληγάδες, είναι θέμα επιβίωσης και αυτοσυντήρησης και όχι απλά στρατηγικής να μπορείς να ξεχωρίζεις τα σοβαρά από τα αστεία ,  τις αλήθειες από τα ψέμματα, και τα χρήσιμα από τα άχρηστα.. Ειδικά σε ότι έχει να κάνει με συναισθήματα και ανθρώπους..

Τα σκεφτόμουν εχτές το βράδυ όλα αυτά πριν κοιμηθώ και ο ύπνος μου ήταν για ένα ακόμα βράδυ, όπως τόσο συχνά τον τελευταίο καιρό, ανήσυχος.. Και ξύπνησα νωρίς, με αυτή την πικρή γεύση που αφήνουν τα μίζερα όνειρα και οι άσχημες σκέψεις, και θυμήθηκα το γελαστό και ανέμελο παιδί που υπήρξα και που πρέπει, θέλω, και μου αξίζει να συνεχίσω να είμαι και είπα φτάνει! Και νομίζω πως για πρώτη φορά εδώ και πολύ, πολύ καιρό το εννοούσα... 

Και έτσι λοιπόν, λίγα λεπτά αργότερα, κοιτάζοντας την ελαφρά ταλαιπωρημένη εικόνα μου στον καθρέφτη, έκανα τον δικό μου σύντομο απολογισμό και έσβυσα με ένα μεγάλο Χ όσα με κούρασαν, με φόβησαν, με πίεσαν, μου στέρησαν και εξακολουθούν να μου στερούν την καλή μου ενέργεια και κυρίως την ηρεμία της ψυχής μου..  Δουλειές που χάθηκαν, "φίλους" που αποδείχτηκαν λίγοι, ανθρώπους που δεν ήταν για να μείνουν, σχέσεις που δεν άξιζαν τον κόπο, και σχέδια που περιορίστηκαν στα χαρτιά.. Σε όλα και όλους έδωσα αρκετά λιγότερο από το καλύτερο που μπορούσα αν θέλω να είμαι ειλικρινής, όχι επίτηδες αλλά ίσως επειδή κάτι μέσα μου ενστικτωδώς αναγνώριζε την ανισορροπία ακόμα και όταν εγώ γεμάτη από τον μόνιμο ενθουσιασμό που με χαρακτηρίζει αποφάσιζα να παλέψω για πράγματα που δεν ήταν φτιαγμένα για μένα... Που ήταν έξω από τα μέτρα μου.. No hard feelings όμως.. Όπως μου έγραψε πολύ σοφά κάποιος πρόσφατα, τελικά "έχεις και παίρνεις αυτό που θέλεις".. Και είχε δίκιο.. Ειδικά εγώ που όταν βάλω κάτι στο μυαλό μου και το θέλω πολύ δεν ησυχάζω μέχρι να το καταφέρω - ότι και να είναι αυτό - είναι άδικο να κάθομαι να κλαίω πάνω από το χυμένο γάλα, πόσο μάλλον που τις περισσότερες φορές ήμουν εγώ που κλώτσησα - είτε κατά λάθος είτε επίτηδες- την καρδάρα.. Το μόνο άσχημο είναι πως επειδή προσπαθώ σκληρά να είμαι όσο καλύτερη και διαλακτικότερη γίνεται ορισμένοι μπερδεύονται και ξεχνάνε πως ξέρω και εγώ να χτυπάω το χέρι στο τραπέζι, και πολύ δυνατά μάλιστα όταν χρειαστεί, όπως ξέρω και να τα κάνω όλα μπουρδέλο όταν ξεπεράσω τα όρια μου... Δεν πειράζει όμως.. Και για να τελειώνουμε με τα δυσάρεστα και με τις εκκαθαρίσεις, με αγάπη ή με ξεσπάσματα, η ζωή προχωράει και εμείς πρέπει να την ακολουθούμε.. Προς το μέλλον.. Και τα καλύτερα που -  όπως δεν θα βαρεθώ ποτέ να λέω και να πιστεύω -  είναι αυτά που θα έρθουν.. Όποια και αν είναι... 

Με αυτό το ποστάκι που το χρωστούσα στον εαυτό μου αλλά και στους πολύ δικούς μου ανθρώπους που για καιρό τώρα ανέχτηκαν τα mood swings μου, τις γκρίνιες, τους θυμούς και τις παραξενιές μου σε μια εποχή πολύ δύσκολη και για εκείνους, κλείνει ο κύκλος του μαύρου για φέτος.. Από εδώ και εμπρός θα έχουμε μόνο πράγματα όμορφα, διασκεδαστικά, πολύχρωμα και εορταστικά, όπως ακριβώς πρέπει να είναι τα πάντα γύρω μας και μέσα μας αυτές τις μέρες.. Να μπει το 2011 με το καλό, και με καλή ενέργεια, και με υγεία, και με αισιοδοξία, και με τύχη, και από του χρόνου βλέπουμε... Φιλιά πολλά και την πιο χαρούμενη, κεφάτη, γελαστή και ροζ καλημέρα μου...