Happy, happy, happy Birthday!!!!!!!!!

Η σημερινή μέρα, μαζί και το ποστ, είναι αφιερωμένα σε μια από τις πιο αγαπημένες μου φίλες.. Γνωριστήκαμε πριν κάποια χρόνια από κοινούς γνωστούς και μετά χαθήκαμε για να ξαναβρεθούμε - που αλλού?-  στο νησάκι πολύ αργότερα και να μην ξανά ξεκολλήσουμε ποτέ... Και αυτή η γνωριμία που εξελίχθηκε σε μια φιλία βαθιά και δυνατή είναι και το μόνο πραγματικά αξιόλογο πράγμα που έχω να θυμάμαι από το ζευγάρι που μας έφερε σε επαφή  και ταυτόχρονα η περίτρανη απόδειξη πως τελικά όλα στην ζωή - ακόμα και τα πιο ανούσια εκ πρώτης όψεως πράγματα- γίνονται για κάποιον λόγο...

Πίσω στην σημερινή μέρα, σκεφτόμουν εδώ και καιρό πως ήθελα να είναι αυτό το ποστ το εξαιρετικά αφιερωμένο και κατέληξα πως αντίθετα με εκείνο που είχα γράψει για τον Π., αυτό χρειαζόταν περισσότερα λόγια και λιγότερες εικόνες.. Κυρίως γιατί η Λ. είναι μια εξαιρετική εικόνα από μόνη της, πράγμα που κάνει πολύ δύσκολο το έργο του να ντύσω το κείμενο μου με κάτι που να μην μοιάζει λιγοστό... Έτσι, προτιμώ να σας δείξω λαμπερά πυροτεχνήματα και φιν φον τούρτες, και να σας πω τι αγαπώ σε εκείνη ... Που τα πιάνω από την αρχή γιατί είναι πολλά...

Τον τρόπο με τον οποίο καταφέρνει να δείχνει πάντα υπέρκομψη και λαμπερή σαν να μην έχει κάνει την παραμικρή προσπάθεια.. Ντύνεται σαν φιγουρίνι και είναι τόσο άνετη μέσα στα ρούχα και τα υπέροχα αξεσουάρ της που θα μπορούσες να ορκιστείς πως σηκώθηκε από το κρεβάτι της, φόρεσε ότι βρήκε στην ντουλάπα της και βγήκε..

Που είναι καταπληκτική φίλη και έχει πάντα έναν τρόπο να μου πει την γνώμη της, να με συμβουλέψει ή να με προσγειώσει στην πραγματικότητα χωρίς να με στεναχωρήσει ή να με κάνει να νοιώσω άσχημα, ταλέντο που το έχει πάρει μάλλον από τον λατρεμένο της αντρούλη που είναι ο master των ομαλών προσγειώσεων, κυρίως σε ότι αφορά τα δικά μου μονίμως μεγαλεπίβολα και ροζ σχέδια..

Που είναι φοβερή μανούλα, από εκείνες που σκύβουν προστατευτικά πάνω από τα παιδιά τους με τρόπο που συνδιάζει όμως το παραδοσιακό με το ροκ με την δική της, απολύτως προσωπική μανιέρα... Με αποτέλεσμα η κόρη της να έχει πάρει πέρα από την stanning εμφάνιση της μαμάς της σε βελτιωμένη έκδοση, και τα καλύτερα από τους χαρακτήρες των γονιών της και να είναι ένα από τα πιο όμορφα, ταλαντούχα και ταυτόχρονα προσγειωμένα κορίτσια που έχω γνωρίσει...

Που καταφέρνει και ισορροπεί μαγικά κοινωνικό - επαγγελματικές σχέσεις τόσο δύσκολες και απαιτητικές που μοιάζουν με περπάτημα σε thin ice, με τον ίδιο άνετο και χαλαρό τρόπο που ισορροπεί και πάνω στα ψηλά της τακούνια, που πάντα τα ζηλεύω αλλά αν δοκίμαζα ποτέ να τα περπατήσω θα έσπαγα με βεβαιότητα τον αυχένα μου σε χρόνο DT...

Που μετά από 30 κάτι χρόνια σχέσης και γάμου με τον άντρα της εκείνος εξακολουθεί να την κοιτάζει και να λιώνει.. Πράγμα που με κάνει να θεωρώ απολύτως βέβαιο πως και κάτι άλλο θα κάνει πάρα πολύ καλά,  πέρα από το να είναι δίπλα του και να τον στηρίζει όλα αυτά τα χρόνια φανατικά..:-)))

Που είναι η καλύτερη οικοδέσποινα που ξέρω - το art de la table της θα μπορούσε να διδάσκεται σε σχολές διακόσμησης - ενώ ανακαλύπτει τα πιο υπέροχα σερβίτσια, αξεσουάρ και λινά που μπορείτε να φανταστείτε, στα πιο απίθανα μέρη...

Που το σπίτι της παρόλο που θα μπορούσε να φιγουράρει σε σελίδες περιοδικών σε κάνει να νοιώθεις απίστευτα άνετα και hommy, ακριβώς γιατί αντανακλά τον χαρακτήρα της... Και που μόνο που δεν την χτίσαμε στα θεμέλια όταν το έφτιαχναν.. Σας διαβεβαιώ πως έχει μάθει να κάνει τα πάντα.. Τον μηχανικό, τον ηλεκτρολόγο, τον μπογιατζή.. Δεν θα μου έκανε την παραμικρή εντύπωση αν μια μέρα την έβρισκα να αλλάζει και πλακάκια...

Που μαγειρεύει συγκλονιστικά και παρόλα αυτά, καταφέρνει να είναι λεπτή και fit σαν έφηβη.. Που μου φτιάχνει τοστάκια με μαύρο ψωμί και μπιφτέκια γαλοπούλας όταν με φιλοξενεί μπας και καταφέρει να με μυήσει στην (κάπως πιο) υγιεινή διατροφή και τα κάνει και τόσο νόστιμα που μέχρι να βρεθώ πάλι στο σπίτι παρέα με τις λιχουδιές μου, αναρωτιέμαι ψιλο- σοβαρά μήπως έχει δίκιο...

Που μου φέρνει τα πιο ψαγμένα δώρα από όπου κι αν πάει.. Ένα λούτρινο cupcake για τον καθρέφτη του αυτοκινήτου μου από το Παρίσι, υλικά για τις μαγειρικές μου από το Λονδίνο, μια αγελάδα σπανιόλα από την Βαρκελώνη για την συλλογή μου, τα πιο φιν φον γάντια κουζίνας που έχω δει ποτέ και ένα σωρό άλλα που την αντιπροσωπεύουν απολύτως... 

Μαζί της έμαθα να είμαι πιο περιποιημένη παρόλο που δεν θα καταφέρω ποτέ να την φτάσω ούτε στο μικρό της δαχτυλάκι, απέκτησα γνώσεις για τις βιταμίνες και τα ιχνοστοιχεία που θα έκαναν τον καλύτερο διαιτολόγο να χλωμιάσει από την ζήλεια του, πληροφορίες εκ των έσω και beauty tips που αφήνουν τις πιο ενημερωμένες φίλες μου άναυδες και την συνταγή για το καλύτερο σουφλέ σπανάκι ever.. Εχουμε γελάσει πολύ, έχουμε χορέψει, έχουμε πάει εκδρομές, έχουμε κάνει απίστευτα girl's nights, έχουμε εξομολογηθεί τα σώψυχα μας, έχουμε λιαστεί ατελείωτες ώρες στο νησάκι... Και έχουμε κλάψει κιόλας πολύ και νομίζω πως τελικά, αυτά τα δάκρυα ήταν που μας έδεσαν περισσότερο.. Ήρθε στην ζωή μου μια πολύ δύσκολη περίοδο για μένα και έμεινε, και τώρα πια ξέρω πως έχω έναν  ακόμα άνθρωπο που μ΄αγαπάει και με νοιάζεται πολύ και που εύκολα θα σηκωθεί μέσα στην νύχτα και θα τρέξει αν τον χρειαστώ.. Όπως ακριβώς θα κάνω και εγώ για εκείνη.. 

Κάποιοι άνθρωποι ξεκινούν από γνωστοί, γίνονται φίλοι και καταλήγουν οικογένεια μας... Και πιστεύω πως όταν περάσουν τα χρόνια (αν βέβαια ο Μάνος δεν με έχει σουτάρει μέχρι τότε αντίθετα από τον Κ. που είμαι σίγουρη πως θα εξακολουθεί να την φωνάζει "μανάρι" του και να την χαζεύει όλος περηφάνεια) μια που όσο ταιριάξαμε εμείς άλλο τόσο ταίριαξαν και οι άντρες μας, θα μας βρείτε αραχτούς σε μια βεράντα με θέα την Δήλο και το ηλιοβασίλεμα να παίζουμε όλοι μαζί μπιρίμπα... 

 Αγαπημένη μου MULTI PSI χρόνια πολλά και πολύ, πολύ ευτυχισμένα.. Σ' αγαπάω πολύ και είμαι περήφανη που σ΄έχω φίλη μου...

Υ.Γ. Το nick name Multi Psi είναι επινόηση του αγαπημένου μου και μάλιστα από τις πιο έξυπνες.. Θα μου επιτρέψετε όμως να μην αποκαλύψω το πως και το γιατί μια που κάποια πράγματα πρέπει να μένουν αυστηρά ανάμεσα στις παρέες που αγαπιούνται πολύ, έτσι σαν πονηρό κλείσιμο του ματιού μεταξύ μας... :-)))