Σε mood επιτέλους γιορτινό....

Κυριακή μεσημέρι και ήδη ήπια  τον πρωινό μου καφέ με μπισκότα, αντάλλαξα μελάκια με ανθρώπους  που αγαπώ πολύ, μίλησα στο τηλέφωνο με την Τζίτζι και ταυτοχρόνως μαγείρεψα σνίτσελ με πατάτες τηγανητές (ταυτοχρόνως κανονικά, με το ένα χέρι κρατούσα το κινητό και με το άλλο αλεύρωνα τα σντίτσελ και μετά τα περνούσα από το αυγό και την φρυγανιά  πριν τα ρίξω στο τηγάνι), ήρθε η μαμά του Mάνου, έφαγε μαζί μας και έφυγε, και τώρα ετοιμάζομαι να ταχτοποιήσω λίγο την κουζίνα μου που είναι σαν να έχει σκάσει μέσα βόμβα, να κάνω ένα ντουσάκι να φύγει η μυρωδιά του τηγανιού, να φορέσω καθαρά μοσχομυριστά φορμάκια σπιτιού, να φτιάξω τσάι και να χαζέψω κυριακάτικες εφημερίδες... 

Ιδανικά θα ήθελα να φτιάξω και τα φωτάκια στην βεράντα αλλά βαριέμαι.. Αύριο ίσως και σίγουρα μέσα στην εβδομάδα.. Γενικά, έχω τόσα πράγματα να κάνω ξαφνικά που σχεδόν δεν παίρνω ανάσα.. Εχτές έτρεχα πάλι όλη μέρα, το πρωί στην έκθεση της Μαρίας (στην Gallery Marnieri, Αγαθουπόλεως 3 Φωκίωνος Νέγρη μέχρι τις 8 Ιανουάριου, να πάτε οπωσδήποτε) μετά για καφέ και μετά για girl's lunch στην Παλιά Αγορά, μετά πήγα super market πριν κλείσει, μετά γύρισα σπίτι και άπλωσα ένα πλυντήριο ρούχα, κοιμήθηκα και δυο ώρες και ίσα που πρόλαβα να ετοιμαστώ για την βραδινή μας έξοδο στο Asador.. Και πέρασα πολύ όμορφα βέβαια, αλλά βάλτε μέσα σε όλα αυτά και ένα σωρό mails που πάνε και έρχονται για λόγους επαγγελματικούς, και διάφορα σχέδια που ξεκίνησαν όλα μαζί και πρέπει να τα βάλω σε σειρά και τάξη για να γίνουν όπως πρέπει, και θα καταλάβετε γιατί ο φετινός Δεκέμβρης θα μου μείνει αξέχαστος.. Με την καλή έννοια..

(Η προθήκη με τα κοσμήματα της Μαρίας (Βασιλείου) στην έκθεση.. Δηλαδή τα υπέροχα με τα μπαλάκια, όχι τα άλλα τα φούξια τα γυαλιστερά...)

 (και αυτό είναι ένα από τα πιο απλά κομμάτια που μου το έκανε δώρο η Κατερίνα..)

Να κάνω μια παρένθεση εδώ και να πω ότι μου άρεσε το Asador.. Είναι ένα πολύ χαριτωμένο και περιποιημένο εστιατόριο με κρέατα και ενδιαφέρουσα κάβα κρασιών, που το έφτιαξαν ένας τέως sous chef του Χρύσανθου Καραμολέγκου και ο πρώην σομελιέ του Etrusco.. Φάγαμε καλά, ήπιαμε καλύτερα, γελάσαμε πολύ αλλά αυτό ήταν άσχετο με το μέρος είχε να κάνει με την παρέα, το σέρβις ήταν εξαιρετικό και στο τέλος καπνίσαμε κιόλας μια που η Αθήνα εξακολουθεί να αντιστέκεται.. Να πάτε, το μαγαζί είναι καινούριο, έχει ανοίξει νομίζω μόλις δυο εβδομάδες και αξίζει το support.. Και βοηθάνε σ' αυτό και οι τιμές που ήταν λογικότατες..

Πίσω στα δικά μου τώρα, είμαι πολύ excited και αυτή η καινούρια αίσθηση της χαράς και της αισιοδοξίας για αυτά που έρχονται βάζει στην άκρη σε μεγάλο βαθμό την πίκρα και την απογοήτευση για το δύσκολο δίμηνο που πέρασε.. Και αυτό είναι καλό.. Έρχεται και η φιλενάδα μου το επόμενο σαββατοκύριακο που την έχω επιθυμήσει πολύ, μαζεύονται και διάφοροι φίλοι από το εξωτερικό λόγω γιορτών, θα ξεκινήσω και εγώ να ετοιμάζω τα pre- christmas μου και το τραπέζι της πρωτοχρονιάς, γενικά νομίζω πως μπαίνουμε πια σε mood εορταστικό και χαρούμενο ότι και αν γίνει.. Και μια που λατρεύω τα χριστούγεννα, είναι η πιο αγαπημένη μου εποχή του χρόνου, θέλω να βάλω και εγώ τα δυνατά μου να τα περάσουμε όσο πιο όμορφα γίνεται, όλοι... Ήταν δύσκολη χρονιά αυτή που πέρασε και θα την θυμάμαι για παραπάνω από έναν λόγους.. Όμως έφερε και όμορφα πράγματα μαζί, είχαμε υγεία, αγάπη, γέλια, είχαμε ευκαιρίες που άλλες τις εκμεταλευτήκαμε και άλλες όχι, είχαμε συγκινήσεις, είχαμε δοκιμασίες που μας έδεσαν με ανθρώπους περισσότερο.. Κυρίως είχαμε ζωή.. Με τα πάνω και με τα κάτω, και με αυτόν τον ισορροπημένο συνδυασμό χαράς και λύπης που σε κάνει να εκτιμάς αυτά που έχεις και να παλεύεις με περισσότερο πάθος για αυτά που φοβάσαι να μην χάσεις.. 

Σήμερα το βράδυ, την ώρα που θα περιμένω να δω στο Just the Two of us το αγόρι που μου πήρε φέτος τηλεοπτικά την καρδιά - αλήθεια, πως θα γίνει να το γνωρίσω αυτό το αγόρι ρε γαμώτο? Οκ, είναι παντρεμένο και με τρία παιδιά αλλά εγώ δεν θέλω να το κρατήσω δικό μου για πάντα.. Άλλωστε και εγώ και παντρεμένη είμαιν και έχω και παιδί. Θα το επιστρέψω λοιπόν πίσω σε εξαιρετική κατάσταση..:-)))- χαζεύοντας τα φωτάκια του δέντρου και τα αναμμένα μου κεριά, θα κλείσω τα μάτια και θα αναρωτηθώ που θα είμαι άραγε του χρόνου τέτοια εποχή.. Και ελπίζω το σύμπαν που τόσο εμπιστεύομαι, να μου απαντήσει... Καλή υπόλοιπη Κυριακή και πολλά, πολλά φιλιά...

Υ.Γ. Φόρεσε και το blogάκι τα γιορτινά του..:-) Άντε και του χρόνου να είμαστε καλά !!!!