Απολογισμός και New Year's resolution.....

Το 2010...

Ήταν μια χρονιά πάρα πολύ δύσκολη.. Αλλά με όμορφες μέρες...

Είδαμε την ζωή μας να αλλάζει δραματικά.. Σε επαγγελματικό κυρίως επίπεδο και το θεωρώ άθλο και κυρίως τεράστια μας μαγκιά που δεν το αφήσαμε να μας πάρει μπάλα και προσωπικά...

Έβαλα στην ζωή μου καινούριους ανθρώπους περισσότερο από ποτέ.. Για κάποιους το μετάνοιωσα, για κάποιους άλλους ευχαριστώ την καλή μου τύχη...

Πέρασα ένα πρόβλημα υγείας που παρόλο που αποδείχτηκε τελικά μικρό, με έκανε να αναθεωρήσω πολλά πράγματα και να κάνω πάλι focus στα σημαντικά και όχι τα ασήμαντα...

Μαγείρεψα πολύ και με μεγάλη επιτυχία.. Έκανα τα περισσότερα τραπέζια στο σπίτι ever, τελειοποίησα την English pie μου αλλά κατάφερα και να χαλάσω δύο στα δύο φαγητά του μενού της παραμονής χριστουγέννων...

Γιόρτασα τα ωραιότερα γενέθλια της πενταετίας στο Sea Satin.. Με τους περισσότερους  αγαπημένους ανθρώπους της ζωής μου γύρω μου, με τραγούδια, χορούς και γέλια και το "Αχ κορίτσι" μου αφιερωμένο όπως πάντα εξαιρετικά, και μάλιστα δυο φορές μέσα στο ίδιο βράδυ.. Μια από τον Μάνο και μια από τον Μιμάκο μου...

Έκλαψα πολύ αλλά γέλασα ακόμα περισσότερο... Τους τελευταίους ειδικά μήνες χρειάστηκα την Πολυάννα μέσα μου να δουλεύει υπερωρίες για να τα καταφέρω αλλά τελικά, ο χρόνος θα φύγει χαμογελαστά...

Απογοήτευσα ανθρώπους που αγαπάω πολύ, και με απογοήτευσαν άνθωποι που αγαπάω πολύ... Το σύμπαν φέρνει ισορροπίες στην ζωή με τον δικό του, παράξενο τρόπο... Στο τέλος όμως, κερδίζει πάντα η αγάπη..

Ταξίδεψα στο Λονδίνο περισσότερο από ποτέ... Και να που όπως ήρθαν τα πράγματα, υπήρχε και απώτερος λόγος μια που σύντομα θα είναι η καινούρια μας πόλη...

Δέθηκα με φίλους καρδιάς, ακόμα περισσότερο... Στα δύσκολα, τα δικά μας αλλά και των άλλων, φαίνεται τελικά ποιος είναι εκεί και νοιάζεται και ποιος είδε απλά φως και μπήκε...

Έκανα ένα ακόμα τατουάζ, το δεύτερο μου.. Κέντησα στο χέρι μου τα δυο πιο αγαπημένα ονόματα της ζωής μου...

Πήρα αποφάσεις πολύ δύσκολες και έκανα επιλογές με βάση τα όσα έμαθα τόσα χρόνια στον Χοϊμέ και όχι αυτά που μου έλεγε το ένστικτο μου... Δεν ξέρω ακόμα αν έχω κάνει σωστά ή λάθος, θα το δείξουν ο καιρός και η ζωή.. Ξέρω μόνο πως για μια φορά στην ζωή μου φέρθηκα σαν μεγάλη και όχι σαν παιδάκι και συνειδητοποίησα πόσο δίκιο έχω που αρνούμαι να μεγαλώσω...

Άκουσα την ψυχή μου προσεκτικότερα από ποτέ αλλά δεν της έκανα όλα τα χατήρια.. Γι΄αυτό και το παιδάκι μέσα μου, τελευταία μοιάζει πολύ λυπημένο..

Ερωτεύτηκα τρελλά αλλά κανείς δεν παράτησε παράσταση στο Ηρώδειο για μένα φέτος, οπότε.... :-)

Φοβήθηκα, πανικοβλήθηκα, και έχασα την μπάλα παραπάνω από μια φορά...

Είπα πολλά σ' αγαπάω και πολλές συγγνώμες, ευτυχώς πάντα και μόνο εκεί που άξιζε...

Μοιράστηκα υπέροχες στιγμές με τους άντρες της ζωής μου και τους φίλους μου, είδα το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα σε μια βεράντα στο Σούνιο και έκανα το ωραιότερο μπάνιο  του καλοκαιριού στο Σωστάκι αρχές Ιουνίου...

Το 2011...

Θέλω....

Να μηδενίσω πολλά κοντέρ... Το έχω ανάγκη, το θέλω πολύ και θα το καταφέρω..

Να κάνω μαθήματα μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής.. Οπωσδήποτε...

Να τελειώσω το βιβλίο μου εγκαίρως για να είναι στα ράφια των βιβλιοπωλείων το Πάσχα...

Να μετακομίσω...

Να κάνω δίαιτα... ( το γράφω κάθε χρόνο και δεν το κάνω φυσικά, αλλά το θεωρώ κάτι σαν γούρι οπότε το ξαναλέω...) Και γυμναστική...

Να αφιερώσω ακόμα περισσότερο χρόνο στο παιδί μου.. Που όσο περνάει ο καιρός με κάνει όλο και πιο περήφανη...

Να μείνω σε επαφή με τα συναισθήματα μου.. Και συνεχίσω να τα εκφράζω ειλικρινά, χωρίς φόβο, χωρίς εγωισμό και χωρίς ντροπή...

Να ξανανοίξω το σπίτι στο νησάκι.. Ειδικά που θα αρχίσει να μου λείπει ο ήλιος επιτακτικά...

Να κάνω άλλο ένα τατουάζ.. Το τελευταίο...

Να ξεκινήσω μια καινούρια υπέροχη περιπέτεια παρέα με τον πιο αγαπημένο μου συμπαίκτη και τον πιο πιστό μου συνένοχο στην ζωή...

Να μάθω να φτιάχνω αυγολέμονο...

Να μακρύνω τα μαλλιά μου κι άλλο...

Να συνεχίσω να λέω στους ανθρώπους της ζωής και της καρδιάς μου πόσο πολύ τους αγαπώ όσο πιο συχνά γίνεται..

Να κατακτήσω μια καινούρια, δύσκολη πόλη...

Να αρχίσω να περπατάω πιο πολύ, αναγκαστικά...

Να βάλω στόχους που ελπίζω να μην (ξανα) βαρεθώ να τους πετύχω...

Να κάνω (ίσως) το πρώτο μου botox...

Να κερδίσω αυτά που έχασα. Ή τουλάχιστον αυτά που μου είναι πολύ σημαντικά..

Να αφήσω πίσω μου μια ζωή που έχω παλέψει πολύ να την φέρω εδώ, ελπίζοντας πως όλα θα είναι για καλό...

Να κάνω τουλάχιστον δύο μαθήματα με τον Γιάννη μέσα στον Ιανουάριο..

Να θυμάμαι πιο συχνά την αξία των μικρών πραγμάτων και την Βέρα Κρουζ...

Να γελάσω πολύ, να ζήσω με πάθος, να κυνηγήσω τα όνειρα μου, να αφεθώ στις περιπέτειες και να αδράξω τις ευκαιρίες.. Όπως κάνω πάντα...

Να είμαι πάντα "εκεί" για τους ανθρώπους που είναι σημαντικοί, πολύτιμοι και αγαπημένοι.. 

Να μείνω ξανθιά, γελαστή και αισιόδοξη...

Και βέβαια, να είμαι εδώ, στην πιο αγαπημένη και υπέροχη διαδικτυακή γειτονιά και παρέα για να μοιράζομαι μαζί σας όλα όσα συμβαίνουν στην ζωή και την καρδιά μου και μπορούν να γραφτούν σ΄αυτό το ημερολόγιο... Καλή χρονιά σε όλους εύχομαι, με υγεία πάνω απ΄όλα, με αγάπη, με τύχη, με χαμόγελα, με έρωτες, με αγαπημένους ανθρώπους ολόγυρα και με επιτυχίες παντού.. Και επειδή όπως όλα δείχνουν μας περιμένει μια δύσκολη χρονιά, να θυμάστε πάντα πως οι δυσκολίες είναι αυτές που μας πάνε παρακάτω πιο δυνατούς και πιο "σοφούς", ειδικά όταν καταφέρνουμε να σταθούμε καλοί καπετάνιοι στις φουρτούνες... Πολλά, πολλά φιλιά και να περάσετε υπέροχα!!!!!!!


Υ.Γ. Το τραγούδι είναι από την Evita με το Μαντονάκι και μπορεί να είναι λίγο μελαγχολικό αλλα τα lyrics με εκφράζουν κάτι παραπάω από απόλυτα... :-)))