Girls night και η σημασία του καλού σεξ....

Το χτεσινό girls night στο Ivy κύλησε με τρελό γέλιο παρόλο που δεν ήμασταν σε πλήρη σύνθεση μια που η Μ. είχε να μας πει καυτά νέα που δεν θα ένοιωθε άνετα να μοιραστεί με τα πιο καινούρια μέλη της παρέας... Αυτό φυσικά δεν μας εμπόδισε να περάσουμε υπέροχα - αφού ένας φίλος που έτυχε να είναι σε ένα κοντινό τραπέζι μου έστειλε μήνυμα στο Facebook για να με ρωτήσει γιατί γελάγαμε όλο το βράδυ σαν χαζές - και να πιούμε θάλασσες μια που ο Κώστας μας κερνούσε διαρκώς καινούριους γύρους από ποτά με αποτέλεσμα μετά από 6 βότκες και μια σαλάτα να γυρίσω σπίτι μου με τα πόδια στις 2 τα ξημερωμάτα (οκ, δίπλα μένω μην φανταστείτε καμιά τεράστια διαδρομή) μόνο και μόνο για να με χτυπήσει λίγο ο αέρας να συνέλθω...

Η συζήτηση που συνήθως ξεκινάει από άσχετα θέματα και καταλήγει με μαθηματική ακρίβεια στα γκομενικά, αυτή την φορά ξεκίνησε από τα γκομενικά με το καλησπέρα και κατέληξε στο σεξ μέσα από μια δαιδαλώδη διαδρομή που τα είχε όλα.. Και συμβουλές, και ιστορίες, και αναμνήσεις, και στάσεις... Το συμπέρασμα ήταν πως το σεξ είναι υπερτιμημένο πράγμα στην ζωή τελικά, πλην όμως απολύτως απαραίτητο...  (Η Μάρθα και εγώ συμφωνούμε 100% σε αυτό  - στο υπερτιμημένο εννοώ- ενώ η Μ. έχει τους ενδιασμούς της αλλά σε αυτό βοηθάει ένας καινούριος έρωτας που την κάνει να βλέπει αστεράκια στο δια ταύτα οπότε θα περιμένουμε να το ξανασυζητήσουμε μετά από κανένα δίμηνο που θα έχει επέλθει μια ισορροπία)... 

Όχι πως δεν είναι υπέροχο το να υπάρχει κάποιος στο κρεββάτι σου που να σε γυρίζει τα πάνω κάτω και τα μέσα έξω, σιγά μην παραπονεθούμε κιόλας, απλά η αλήθεια είναι πως όλος αυτός ο ενθουσιασμός σπάνια κρατάει πολύ.. Δεν ξέρω αν ισχύει το ιδιο και με τους άντρες - δεν είχαμε κάποιον στην παρέα για να μας πει την γνώμη του- πάντως εμείς  οι γυναίκες σπάνια αφήνουμε τα πάντα ή δίνουμε γη και ύδωρ για ένα πήδημα - ή και περισσότερα- όσο καλό και αν είναι.. Για έναν έρωτα, ναι βεβαίως.. Γι' αυτόν που θα καταφέρει να μας ξεσηκώσει και να μας πηδήξει το μυαλό, φυσικά.. Και αν τύχει και τα καταφέρνει το ίδιο καλά και στα υπόλοιπα even better - είναι σαν να παίρνεις extra πόντους bonus στο αγαπημένο σου παιχνίδι- αλλά για το σεξ μόνο, νομίζω πως κάνουμε απλά γύρους μέχρι να μας περάσει.. Και περνάει.. Σε διαφορετικούς χρόνους για την κάθε μία, εγώ  ας πούμε το είχα υπολογίσει κάποτε  για τον εαυτό μου στην διετία max και μιλάμε για εξαιρετικές περιπτώσεις με σπάνιο συνδυασμό multitasking, γιατί διαφορετικά και το δίμηνο μπορεί να είναι οριακό... Και ξέρω πως ακριβώς το ίδιο ισχύει και για την Μαρία, και για την Μάρθα... Μια άλλη φίλη μας βέβαια είναι ερωτευμένη ακόμα ετά από ατελείωτα χρόνια με τον άντρα της όπως όταν πρωτογνωρίστηκαν και είναι η απόδειξη της εξαίρεσης που επιβεβαιώνει πάντα τον κανόνα.. 

Τέλος πάντων, μετά από όλα αυτά, επιστρέφοντας στο σπίτι  και περπατώντας μέσα σε μια πολύ γλυκιά και ήσυχη νύχτα, σκεφτόμουν διάφορα status updates που διαβάζω συχνά πυκνά στο Facebook από ανθρώπους που προσπαθούν να μας δηλώσουν εμμέσως πλην σαφώς με διάφορους τρόπους πως ναι, κάνουν σεξ.. Και αναρωτήθηκα αν τελικά για κάποιους ανθρώπους το σεξ κάτι τόσο σπάνιο και δυσεύρετο που όταν τους συμβεί μια στο τόσο- η ακόμα χειρότερα όταν τους συμβαίνει πάρα, πάρα πολύ σπάνια- σπεύδουν να το ανακοινώσουν λες και κάτι τρέχει στα γύφτικα... Και με ευφάνταστους τρόπους μάλιστα.. Γιατί πάντα σύμφωνα με την θεωρία που έχω για διάφορα πράγματα στην ζωή, όταν κάτι το θεωρείς δικό σου και δεδομένο, δεν νοιώθεις την ανάγκη ούτε να το διαλαλήσεις, ούτε να το μοστράρεις στους άλλους με πρώτη ευκαιρία μπας και δεν το πάρουν χαμπάρι..

Και δεν έχει και καμιά πραγματική σημασία βέβαια -έτσι, κουβέντα να γίνεται-   απλά οι καλογαμημένοι άνθρωποι είναι συνήθως πιο χαλαροί, πιο ήρεμοι, και πιο συνεννοήσιμοι - σκεφτείτε το λίγο και θα δείτε πως έχω δίκιο- από τους άλλους που από τα νεύρα τους βγάζουν ατμούς και είναι μονίμως στην τσίτα.. Από εκείνους που σε κλείνουν με το αυτοκίνητο στον δρόμο ή δεν σε αφήνουν να περάσεις με τίποτα, μέχρι κάτι κυρίες στο σούπερ μάρκετ που τσακώνονται με την ταμία για το παραμικρό, υπάρχει πολύς κόσμος εκεί έξω που έχει χρόνια να πηδηχτεί σωστά.. Γιατί βέβαια, σημασία δεν έχει μόνο να βρίσκεται κάποιος να σε πηδήξει.. Πρέπει να περνάς και καλά και να το χαίρεσαι έτσι ώστε να οξυγονώνεται ο εγκέφαλος όπως έλεγε κάποτε και ένας φίλος.. Να παράγονται ενδορφίνες, ή πως αλλιώς τις λένε, και μετά να σε ρωτάνε γιατί λάμπεις και εσύ να χαμογελάς από μέσα σου - και απ' έξω σου- και να συστήνεις θαυματουργές κρέμες...:-)

Κατά τα άλλα, σήμερα πήγα σε ένα καινούριο μαγαζί στην Κηφισιά με καταπληκτικά cupcakes που λέγεται Hampton's.. Μου το σύστησε η Τίνα πριν από μερικές μέρες και είχε απόλυτο δίκιο.. Ο χώρος είναι πανέμορφος, μοιάζει με κήπο μέσα σε σέρα, και μπορείς να καθίσεις στα τραπεζάκια με τις σιδερένιες καρέκλες και τους χτιστούς καναπέδες και να συνοδέψεις τον καφέ σου με ένα λαχταριστό κεκάκι.. Μου θύμισε τόσο πολύ Λονδίνο όλο αυτό σήμερα, είχα από το Lola's στο Selfridges να πιω καφέ με cupcake, που θα το κάνω στέκι κανονικό.. Να πάτε και εσείς, θα σας αρέσει πολύ... Μόνο την Δευτέρα είναι κλειστό... 

Αυτά για σήμερα, πάω να κοιμηθώ τώρα να συνέλθω από το χτεσινό μεθύσι γιατί είμαι και μεγάλη γυναίκα πια και ου γαρ έρχεται μόνον, και θα τα πούμε σύντομα.. Φιλιά πολλά...