Αυτό το Πάσχα....

Αυτό το Πάσχα θα το περάσουμε στην Αθήνα, οικογενειακώς.. Βοηθάει και ο καιρός που δεν είναι στα καλύτερα του, σκέφτομαι πως θα μου την έσπαγε τρελά να είμαι σε νησί και να βρέχει, και δεν θα αποφάσιζα με τίποτα να πάμε σε βουνό μια εβδομάδα αφού γυρίσαμε από τα Ζαγοροχώρια. Ετσι, οι μέρες θα περάσουν χαλαρά...

Με μαγειρικές μια που ετοιμάζω όπως πάντα την Λαγκαδινή μου μαγειρίτσα για το τραπέζι της Ανάστασης, αυτό που θα στρώσω σπίτι για την οικογένεια μου, που αποτελείται όχι μόνο από τον Ιάσονα, τον Πάνο και την μαμά μου αλλά και τους φίλους της καρδιάς μου, τουλάχιστον όσους θα έχουν μείνει Αθήνα. Τα πολύχρωμα αυγά μου είναι ήδη τοποθέτημένα στην κεραμική τους πιατέλα, η λαμπάδα μου δια χειρός Σπύρου Δράκου από το Planet Spen είναι σχεδιασμένη θα έλεγε κανείς ειδικά για μένα και το καινούριο μου σερβίτσιο θα κάνει την πρώτη του εμφάνιση, επιτέλους.. Το μενού θα συμπληρώσει μια Αρχοντική τυρόπιτα με φύλλο βέργας φτιαγμένο στο χέρι - το δικό μου χέρι για την ακρίβεια μια που το μάθημα με την κα Χρυσάνθη απέδωσε τελικά αφού η χορτόπιτα που έφτιξα εχτές για πρόβα τζενεράλε έγινε ανάρπαστη- γλυκά που θα φέρουν τα κορίτσια και άφθονο Whispering Angel, το αγαπημένο μου ροζέ, έτσι για να θυμηθούμε τα ηρωικά Πάσχα του άλλοτε, στο νησάκι..

Την Κυριακή του Πάσχα θα ψήσω αρνάκι στον φούρνο, αγορασμένο από την Φάρμα Μπράλου, και αργά το απόγευμα θα αράξουμε στους καναπέδες να χαζέψουμε τις αγαπημένες μας ξένες σειρές με τα κεριά αναμμένα και με τον Droopy να σκεπάζει τον ήχο της τηλεόρασης με τα ροχαλητά του... 

Θα διαβάσω τα περιοδικά μου που τα έχω κατεβάσει ήδη στο iPad - το Tatler, την βρετανική Vogue, το 25 Beautiful Homes και το Delicious- θα συνεχίσω το βιβλίο μου "Bridget and Joan's Diary", οι ιστορίες των δύο γηραιών φιλενάδων με κάνουν να γελάω τρελά και μου φέρνουν στο μυαλό την Μαρία και μένα στο μέλλον, θα ακούσω μουσική, έχω κολλήσει με το  CD του Hugh Laurie, το Didn't it Rain,και μπορεί να ψήσω και τον Πάνο να κατέβουμε για κανένα χαλαρό ποτάκι στο κέντρο που θα είναι πιο άδειο απ΄ότι συνήθως.. 

Από Τρίτη ξαναρχίζουμε τρέξιμο και δουλειά τρελή, οπότε αυτές οι ήρεμες μέρες μοιάζουν με όαση, παρόλο που τα φεγγάρια είναι δύσκολα και κανείς δεν είναι στα καλύτερα του από άποψη διάθεσης..

Όμως να σας πω κάτι? Η ζωή παραμένει υπέροχη, με τα δύσκολα και με τα εύκολα της, και οι στιγμές μας περνάνε και χάνονται, κι αυτό που μένει είναι η ανάμνηση τους, ειδικά όταν τις έχουμε μοιραστεί με τους ανθρώπους που αγαπάμε... Ας δημιουργούμε λοιπόν στιγμές που να αξίζουν να τις θυμόμαστε, και ας αφηνόμαστε στα όμορφα που υπάρχουν στις ζωές μας αντί στα δυσάρεστα.. Για μένα προσωπικά, τίποτα δεν μετράει περισσότερο από το πρώτο φιλί της Ανάστασης, αυτό του παιδιού μου, και από τις αγκαλιές των αγαπημένων μου, και τα γέλια που θα γεμίσουν το σπίτι μας μαζί με τις μυρωδιές του σπιτικού φαγητού και τον ήχο από τα ποτήρια που θα τσουγκρίζουν.. Είμαστε υγιείς, είμαστε όλοι μαζί, και όλα τα υπόλοιπα - όλα όμως- γίνονται και λύνονται...  Καλό Πάσχα σε όλους...