Thursday, December 2, 2010

Αναπάντεχοι έρωτες ... (Updated)



Τι είναι ο έρωτας λοιπόν? Να ξυπνάς τα βράδια επειδή τον σκέφτεσαι είτε κοιμάται δίπλα σου είτε όχι… Να έχεις δικό του ring tone στο κινητό σου και όταν χτυπάει να χάνει η καρδιά σου έναν χτύπο.. Να πηγαίνεις να τον συναντήσεις και να νοιώθεις πεταλούδες στο στομάχι σου… Να κάνεις όνειρα και σχέδια και όταν κανένα από αυτά δεν πραγματοποιείται να μπορείς να τα ξεχνάς και να κάνεις καινούρια σαν να μην συνέβη τίποτα απολύτως… Να αγαπάς τα ελαττώματα του.. Να τον κοιτάζεις και να νοιώθεις την καρδιά σου να φουσκώνει από ευτυχία.. Να μυρίζεις το άρωμα του στα ρούχα σου.. Να τον θέλεις ακατάπαυστα.. Να προτιμάς να περάσεις λίγο χρόνο μαζί του παρά πολύ με τον οποιονδήποτε άλλο.. Να κάνεις για εκείνον υπερβάσεις και απίθανα πράγματα.. Να ξεπερνάς τα όρια σου.. Να συγχωρείς.. Να περιμένεις τηλέφωνα, μελάκια και μηνύματα στο κινητό σαν να περίμενες να κλείσει το χρηματιστήριο με άνοδο 30%.. Να βρίσκεις τα δώρα που σου κάνει υπέροχα.. Το ίδιο και τα αστεία του.. Να θέλεις να αρέσεις στους φίλους του.. Και στην μαμά του.. Να προσπαθείς να του μαγειρέψεις αν του αρέσει το φαγητό ή να μάθεις τους παίκτες της αγαπημένης του ομάδας αν του αρέσει το ποδόσφαιρο.. Να θυμώνεις μαζί του, να αποφασίζεις να χωρίσεις,  να φεύγεις και μετά από λίγο να ξαναγυρίζεις τρέχοντας.. Αν είσαι πάνω από 25, να ονειρεύεσαι την υπόλοιπη ζωή σου μαζί του.. Αν είσαι κάτω από 16, να κάνεις πρόβες την υπογραφή σου με το επώνυμο του.. Στο ενδιάμεσο να μην τον αφήνεις να σηκωθεί από κρεβάτι παρά μόνο για να σου φέρει σοκοφρέτες από το ψυγείο ή να ανανεώσει το στοκ σας σε προφυλακτικά…

Ε, ο αναπάντεχος έρωτας είναι να σου συμβούν όλα αυτά λοιπόν την πιο άκυρη ή ακατάλληλη στιγμή - μόλις παντρεύτηκες ας πούμε , ή όταν πίστευες πως είχες κλείσει σαν άνθρωπος και σαν γυναίκα (ή και σαν άντρας, όλα αυτά ισχύουν το ίδιο ακριβώς αν αλλάξετε τις καταλήξεις) -  με τον πιο άσχετο άνθρωπο που μπορούσες να φανταστείς, που ούτε πέρναγε από το μυαλό σου σαν ιδέα, τελείως μακριά από τον τύπο που σου αρέσει ή ακόμα χειρότερα, όλα αυτά μαζί σε συσκευασία ενός.. Είναι αυτός ο έρωτας που έρχεται να ταράξει την προσωπική σου ιδεολογία και τις ισορροπίες σου συθέμελα και να σε κάνει να δεις την ζωή με άλλο μάτι.. Και είναι η χειρότερη μορφή έρωτα μάλλον γιατί είναι ύπουλος, σε πιάνει εντελώς απροετοίμαστη - στον ύπνο που λένε- και σε κάνει να κολλάς με τον άλλο σαν την μύγα πάνω στο ειδικό χαρτί.. 

(Ανοίγω μεγάλη παρένθεση εδώ: Θυμάμαι την Talisker να μου γράφει κάποτε πως είναι εναντίον του έρωτα γενικότερα - πιστεύει μόνο στην αγάπη - και τείνω να συμφωνήσω με την άποψη της τελικά.. Δεν είναι που δεν πιστεύω στον έρωτα, κάθε άλλο παρά.. Είναι που σιγουρεύτηκα εδώ και χρόνια πως όλοι οι έρωτες αναμενόμενοι ή αναπάντεχοι έχουν την ίδια κατάληξη τελικά… Τελειώνουν… Και μετά μένει η αγάπη και όλη μας η υπόλοιπη κοινή ζωή αν είμαστε τυχεροί ή ένα γαμημένο, άχαρο κενό αν είμαστε άτυχοι.. Μεγαλώνω και παραξενεύω όπως μου έγραψε πρόσφατα ένας πολύ αγαπημένος μου φίλος και μπορεί να έχει δίκιο.. Πάντως η αλήθεια είναι πως την επόμενη φορά που θα διαισθανθώ την πιθανότητα του να σκάσει έρωτας στην ζωή μου μάλλον θα κλείσω πόρτες και παράθυρα και θα κάνω πως λείπω.. Γιατί όσο λατρεύω την χαρά και το πάθος του παιχνιδιού του πρώτου καιρού,  το ping pong του φλερτ και της ανακάλυψης του άλλου, και αυτή την  έκρηξη αδρεναλίνης που μας κάνει να λάμπουμε σαν να έχουμε κάνει το πιο πετυχημένο botox, τόσο σιχαίνομαι τα αναγκαστικά δακρύβρεχτα λόγια των αποχαιρετισμών ή ακόμα χειρότερα τους θυμούς και τα μούτρα του τέλους… Δεν ξέρω αν είναι prerequisite του έρωτα αυτή η μιζέρια του μετά .. Μπορεί να είναι μέσα στο DNA του πάθους που πεθαίνει.. Ιδανικά θα ήθελα με όλους τους έρωτες της ζωής μου να έχω μείνει φίλη και με κάποιους τα έχω καταφέρει... Ανθρώπους που αγάπησα κάποτε κάπως,  θα μου άρεσε να με αφήνουν, να μπορώ να τους αγαπάω και μετά αλλιώς.. Επειδή όμως το ιδανικό όσο και αν έψαξα δεν κατάφερα να το βρω,  θα συμβιβαστώ με την ομολογία πως μπορεί να ήρθε η ώρα να πάψω να είμαι αιώνιο παιδί.. Και να μαζέψω τα κουβαδάκια μου, να τα κρύψω once and for all σε ένα σκοτεινό ντουλάπι και από εδώ και στο εξής, στην παραλία να ασχολούμαι με το πλέξιμο…:-)

Κλείνω την παρένθεση και ανακεφαλαιώνω.. Ο αναπάντεχος έρωτας είναι πολύ καλό πράγμα αν είσαι μόνος σου και ανοιχτός σε επιθυμίες, εμπειρίες και πειράματα.. Έχοντας στο μυαλό σου πως το σύμπαν συνήθως έχει όμορφα πράγματα στο πρόγραμμα και πως τα πιο απίθανα πράγματα μπορούν να συμβούν στο πιο απίθανο timing, κάνε τον σταυρό σου και άρπαξε τον από τα κέρατα.. Ή από τον λαιμό.. Άλλωστε, πολλές σχέσεις ζωής ξεκίνησαν από τέτοιους, απολύτως αναπάντεχους έρωτες..  Αν όμως είσαι σε φάση αλλιώτικη, με ζωή έτοιμη, υποχρεώσεις και μια ρουτίνα που μπορεί και να σου φαίνεται πια λίγο βαρετή, αναρωτήσου αν όλα αυτά θα άντεχες να τα χάσεις και αν - εάν τα χάσεις- αυτό που θα σου μείνει θα έχεις - και θα θέλεις - να το κάνεις κάτι ακόμα και όταν ο έρωτας θα έχει περάσει  οριστικά και αμετάκλιτα στο παρελθόν… Αν θα έχετε να πείτε πέντε πράγματα όταν θα αναγκαστείτε να σηκωθείτε από το κρεββάτι για να το θέσω πιο αγοραία...  Και μετά, πράξε αναλόγως… Ή ακολούθησε τον έρωτα προς το ηλιοβασίλεμα ή τρέχα να κρυφτείς μέχρι να σου περάσει.. 

Υ.Γ.  Ελπίζω να μην σας το χάλασα... Περνάω περίοδο αμφισβήτησης αυτή την εποχή, κάτι σαν αργοπορημένη εφηβεία, και μου φταίνε όλα.. Και έχω μια τάση να απομυθοποιώ τα πάντα και να τα αποδομώ... Όπως το βλέπω έχω δύο προοπτικές.. Η μία είναι να αποφασίσω να ενηλικιωθω επιτέλους και να αρχίσω να συμπεριφέρομαι σαν σοβαρή γυναίκα της ηλικίας μου και η άλλη είναι να γυρίσω τρέχοντας πίσω στο ροζ μου σύμπαν και το σύνδρομο του Peter Pan που τόσο αγαπώ.. (Ή έστω της Tinkerbell)... Δύσκολη απόφαση αλλά θα το παλέψω...:-)

UPDATE: Μου το θύμισε η Μαρία πριν λίγο και θα σας το πω για να γελάστε (μαζί μου) μια που έχω περάσει και άλλες φάσεις πλην της τωρινής... Από τα πιο χαζά πράγματα που έχω κάνει για έναν αναπάντεχο έρωτα... Κάποτε - δεν θα το τοποθετήσω πιο σαφώς χρονικά όμως- είχα ένα μακώ μπλουζάκι που κρατούσε το άρωμα ενός άντρα με τον οποίο ήμουν πολύ ερωτευμένη.. Είχαμε περάσει ένα απόγευμα αγκαλιά σε ένα κρεββάτι και ήθελα εκείνο το απόγευμα να το θυμάμαι πάντα.. Το φύλαξα το μπλουζάκι λοιπόν σε μια σακούλα ειδική, και το είχα ως κόρη οφθαλμού λέμε.. Μέχρι που τσακωθήκαμε για πολοστή φορά και μια μέρα μου την έδωσε και το έριξα στο πλυντήριο... Και μέχρι να τελειώσει το πρόγραμμα το είχα μετανοιώσει βέβαια, αλλά ήταν αργά.. Το τι κλάμα έριξα μπροστά σε εκείνο το πλυντήριο, δεν λέγεται... Έκλαιγα, κοιτούσα την μπουγάδα να κάνει κύκλους μέσα στον κάδο, μιλούσα με την Μαρία - κλαίγοντας γοερά- στο κινητό και εκείνη η γαϊδούρα γελούσε τόσο που κόντεψε να πάθει ανακοπή... 

Υ.Γ.2 Επέστρεψα πριν λίγο από ένα girl's night που όπως πάντα, κατέληξε στο να μιλάμε για γκομενικά.. Και να γελάμε απίστευτα βέβαια, κυρίως με τα χάλια μας... :-) Το τελικό συμπέρασμα ήταν πως το σύμπαν έχει παράξενη αίσθηση του χιούμορ... Αυτό έχω μόνο να πω.. Και αυτό σκεφτόμουν στον δρόμο της επιστροφής και γελούσα μόνη μου σαν τον χάχα.. Εκεί που νομίζεις πως έχεις μάθει το μάθημα σου έχεις πάρει τις αποφάσεις σου και έχεις αρχίσει να παίρνεις ξανά βαθιές ανάσες και να ηρεμείς, σου δίνει μια και σε πετάει πάλι μέσα στον λάκκο με τα φίδια.. Χωρίς καλάθι και φλογέρα.. Καλημέρα σας...





16 comments:

orfia said...

Καλημερα και καλο μηνα! Εθιξες πολλα πραγματα μαζι. Μεγαλωνοντας και ωριμαζοντας (μην φναταστεις και πολυ διοτι μια παρατεταμενη εφηβεια την βιωνω ακομη και μου
αρεσει), εμαθα λοιπον και αφου κτυπηθηκα σαν το χταποδι, οτι οι ερωτες πονανε , σε αλλοτριωνουν, σε γεμιζουν και σε αδειαζουν, θελουν δυναμη να ανταπεξελθεις στα παθη και στα μιση,σε κανουν να χανεις τον χαρακτηρα σου και την προσωπικοτητα σου!! Οταν περνανε -γιατι περνανε- τοτε νοιωθεις οτι ποτε πια δεν θα.....και το εννοεις!! Οταν κτυπησει την πορτα παλι λοιπον, εγω θα λειπω..!!!Το υποσχεθηκα στον εαυτο μου γιαυτο και οταν "βλεπω" τα δυσκολα την κανω με ελαφρα..! Προτιμω να "ασχοληθω"...με αλλα...Το μονο καλο που μου μενει απο αυτο ειναι οτι κανω σιλουετα γιατι παυω να τρωω..οταν ειμαι ερωτευμενη;-)!!!! Φιλα πολλα

La Gigi said...

ααααχχχχ ναιιιι!! αυτά τα πρώτα όλα! το άλλο με την ακατάλληλη στιγμή, μακριά από εμένα δεν το θέλω, δεν μπορώ να το διαχειριστώ καθόλου. η τακτική θα κάνω πως λείπω είναι καλή θα την έχω στο νου μου αν χρειαστεί :)
προς το παρόν όμως θα τον ακολουθήσω παντού!
φιλάκια

Anonymous said...

Tora the elega kati alla telika den tha to po.
Z. opos Zorro

Tali said...

kalhmera

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ


trexw kai se diavazw sto podi
alla tha xanarthw analitika thn wra ths siestas sthn Tara


(kai poly kala kaneis::::)))))))

Anonymous said...

Χιόνι έξω από το παράθυρο του γραφείου μου, καφές και το ποστ σου να με κάνει να γελάω. Μια χαρά ξεκίνησε η μέρα μου σήμερα και μάλιστα νωρίς. Έχω πολλά χρόνια να ερωτευτώ αναπάντεχα. Από το πανεπιστήμιο. Συνήθως πρέπει να γνωρίσω κάποια καλύτερα(να δω πως σκέφτεται αν έχουμε κοινα γούστα αν με εξιτάρει γενικότερα και πέρα από το σεξουαλικό) για να αρχίσω να το σκέφτομαι αλλιώς. Εκτος αν είναι καμια δίμετρη θεά οπότε ο έρωτας είναι αναπάντεχος και κεραυνοβόλος αλλά περνάει γρήγορα, συνήθως μετά το τρίτο κρεββάτι.lol
Θοδωρής.

Πέννυ said...

Εμένα ο αναπάντεχος έρωτας ήρθε στη ζωή μου το καλοκαίρι που, τρελλά απογοητευμένη από το αντρικό φύλο, αποφάσισα ότι δεν θέλω να ξαναμπλέξω με άντρα... ήρθε λοιπόν ο έρωτας και όχι μόνο έμεινε αλλά και τον παντρεύτηκα! Οσο για το σκηνικό "Εύη κλαίουσα μπροστά σε πλυντήριο" ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ Είσαι απίστευτη!

Anonymous said...

Καλημέρα!

Ωχ, μέσα στο μυαλό μου ήσουν... σαν να έγραψε κάποιος αυτά ακριβώς που σκέφτομαι σήμερα... και είμαι στο δίλημμά του ΤΙ αφήνω και Τι κρατάω... για να μην πιάσω το θέμα του ανεκπλήρωτου έρωτα...! Αχχχχ!


μάρνι

elekat said...

Εσύ την έχεις βρεί την αγάπη φίλη!!
Είσαι (φτού φτού φτού κιόλας!) από τις τυχερές που ένας έρωτας κατέληξε σε αγάπη που κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια!
Οπότε.. κλειδαμπαρώσου και βάλε και συνεγερμό σε απευθείας σύνδεση με την ΕΛ.ΑΣ. για να μην εισβάλλει κανένας επίδοξος και σε βρεί ... στον ύπνο!
Δεν νομίζω να αξίζει κανένας αυτά που έχεις να χάσεις εάν...

Οι αναπάντεχοι έρωτες είναι καλοδεχούμενοι όταν είσαι ελεύθερος και έτοιμος με καρδιά ξεκλείδωτη και φυσικά δεν σε βάζουν σε δίλημμα!
Αν όμως είσαι καλά με κάποιον και έχεις κάνει οικογένεια που την αγαπάς, δεν πιστεύω ότι αξίζει ακόμα κι αν έρθει ο Harisson Ford (αχ!) σε έκδοση 20 χρόνια νεώτερος (ξαναάχ!! τι άντρας...)!

DonnaBella said...

ama einai erwtas baby, ta paratas ola syxyla k pas mazi tou, den paizei na kryfteis mexri na sou perasei, oute kan san idea. ta ypoloipa einai pasatempos- na perna kala h wra.:-*

Anonymous said...

Δεν υπάρχει έρωτας έτσι εξιδανικευμένος, όπως τον έχουμε στο μυαλό μας. Στην αρχή υπάρχει κάβλα, και αργότερα, αν είμαστε τυχεροί, υπάρχει αγάπη. Όσο βέβαιος είμαι ότι χρειαζόμαστε μια οικογένεια, άλλο τόσο βέβαιος είμαι ότι δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος να μην κάνουμε σεξ εκτός σχέσης. Δεκαεξάχρονο κορίτσι που να δοκιμάζει την υπογραφή του με το όνομα του συζύγου δεν νομίζω να υπάρχει, τα τελευταία υπήρξαν στη δεκαετία του '70.

Tali said...

λοιπον αναφερεσαι σε αυτη την αναρτηση που εγινε πριν απο 2 χρονια
και δεν παιρνω τιποτα πισω....

http://redtalisker.blogspot.com/2008/01/blog-post_31.html


νομιζω δε πως τη συμπληρωνεις παρα πολυ σωστα

θεωρω τον ερωτα κατασταση επισφαλη ακριβως γιατι ακριβως γιατι ειναι θεμα εγκεφαλου ορμονων και χημικων εκρηξεων

οι οποιες οταν περνανε συνηθως εισαι τοσο εκτεθειμενος στην πραγματικοτητα
που δεν ξερεις απο που να φυγεις

-η αγαπη
α η αγαπη ειναι ενα ηρεμο λιμανι
που αν το βρεις
δεν θαλασσοπνιγεσαι για κανενα καταρτι μεσα στον ωκεανο

εκτος και αν εισαι μονος και μπορεις να κανεις τον εαυτο σου οτι θες ως ερωτευμενος

ακομα και να τον ριξεις απο τον καταρρακτη
ή να τον κλεισεις σε μια κρυπτη ακουγοντας ολη μερα το "τραβαω λοιπον σ ΄ολα μια κοκκινη γραμμη"

λιγο πριν το χαρακιρι

ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΠΕΙΔΗ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ
θελει να εκτονωθει..
και σε να εξοντωσει:::_)))))))

Anonymous said...

Ο έρωτας γενικά είναι κινητήριος δύναμη και πηγή έμπνευσης. Σκέψου μόνο τι έχουν γράψει τόσα χρόνια συγγραφείς, στιχουργοί και ποιητές γι΄αυτόν ( ακόμα και ο Παπακαλιάτης που σου αρέσει) και πόση ανταπόκριση βρήκαν για να καταλάβεις τους λόγους για τους οποίους ευτυχώς δεν σκέφτονται όλες και όλοι σαν εσένα. Άσε που όταν έρθει ο έρωτας δεν σκέφτεσαι. Μόνο ζεις.
Ο γνωστός

Anonymous said...

Για εναν ερωτα εγινε κοτζαμ τρωικος πολεμος..τι να λεμε τωρα..
ομως το σιγουρο ειναι πως τη στιγμη που θα συμβει ,πρεπει να εχει αποφασισει κανεις τι ειναι διατεθειμενος να χασει,αλλα κ να κερδισει!
χρυσα

δεσποιναριον said...

Ναι οι ερωτες περνανε, αρχιζουν και τελειωνουν. Αλλα αυτο δε σημαινει οτι δεν πρεπει να τους ζουμε, να τους τολμαμε και να τους απολαμβανουμε. Χωρις αυτους δεν αξιζει η ζωη.
Φιλακια!

fevis said...

orfia@ Εγώ πάλι σιλουέτα δεν θα κάνω ποτέ μάλλον γιατί και ερωτευμένη σαν γουρουνάκι τρώω..:-))

Τζίτζι@ Εσύ καλά θα κάνεις μπουμπου γιατί είσαι μικρή και ελεύθερη και είναι για σένα όλοι οι έρωτες του κόσμου..:-)) Φιλάκια

Z. opos Zorro@ Ευτυχώς γιατί αυτό το σχόλιο το συγκεκριμένο δεν ξέρω αν ήθελα να το ακούσω..:-))

Talisker@ Καλά τα λες εσύ φίλη απλά όταν έρθει ο έρωτας είναι δύσκολο συνήθως να θυμηθούμε να τα ακολουθήσουμε..:-)))) Φιλάκια..:-)

Θοδωρής@ Ναι καλά.. Έτσι είναι, όλοι σας θέλετε τις γυναίκες για τον καλό τους χαρακτήρα μόνο..:-)))

Πέννυ@ Μια χαρά λοιπόν.. Τέλος καλό, όλα καλά..:-)))

μάρνι@ Νομίζω πως όλοι έχουμε περάσει από εκεί και ολοι θα ξαναπεράσουμε κάποια μέρα..:-))

elekat@ Εγώ την έχω βρει την αγάπη όντως φίλη.. Και τον έρωτα, επίσης..:-)))
υ.γ. Για τα δικά μου γούστα από τον Χάρισον πρέπει να βγάλεις μια γερή 45ετία..:-)))

DonnaBella@ Τώρα τα λες αυτά φίλη..:-)) Και πολύ καλά κάνεις φυσικά..Φιλάκια..

Ανώνυμος@ Αυτή είναι η δική μου δεκαετία καλέ, γι΄αυτό το γράφω..:-)))

Ο γνωστός@ Δεν διαφωνώ καθόλου με την βάση αυτών που γράφεις.. Εγώ με το timing έχω ένα θέμα..

χρύσα@ Σωστή!!!! Φιλιά...

δεσποινάριον@Εσένα πάντως δεν σε κόβω να παρατάς το αγόρι σου φίλη και να φεύγεις για το ηλιοβασίλεμα..:-)))) Φιλάκια..

Anonymous said...

Κινητό... Από πότε υπάρχουν στην Ελλάδα; ;)