Monday, December 6, 2010

Για τον Αλέξη...



Σήμερα είναι μέρα γιορτής και ταυτόχρονα είναι μέρα μνήμης... Ανήμερα του Αγίου Νικολάου, δύο χρόνια πριν σαν σήμερα, ένα παιδί έπεσε νεκρό στα δεκαπέντε του χρόνια στα Εξάρχεια και η πόλη, μαζί και η ζωή μας, δεν ξανάγινε ποτέ η ίδια... Και μπορεί η απόφαση του δικαστηρίου λίγο καιρό πριν να απένειμε δικαιοσύνη και οι ένοχοι να είναι σήμερα στην φυλακή, η πραγματικότητα όμως δεν αλλάζει.. Μια οικογένεια έχασε το παιδί της, μια μάνα δεν θα ξυπνήσει ποτέ ξανά το πρωί με τον ίδιο ανέμελο τρόπο, ένα άλλο παιδί δεν θα μπορέσει να γιορτάσει ποτέ την γιορτή του χωρίς να το πνίγουν οι αναμνήσεις τρόμου, και εκείνη η νύχτα, δυο χρόνια πριν, όπως και οι δύσκολες μέρες που ακολούθησαν ήταν τελικά προάγγελοι μιας καταστροφής.. 
Σήμερα, δυο χρόνια μετά , πέρα από την κρίση που μαστίζει όλη την χώρα, το κέντρο της Αθήνας δεν έχει καταφέρει να συνέλεθει από τις συνέπειες της βίας που ακολούθησε τον θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου.. Ούτε και εμείς.. Οι γονείς των παιδιών που ήταν σχεδόν συνομήλικα του εκείνη την εποχή, που σύχναζαν στα ίδια μέρη, που φορούσαν τα ίδια κόκκινα κοτλέ παντελόνια, που άκουγαν την ίδια μουσική, που ανεβοκατέβαιναν με τα skates τους τα ίδια σκαλιά στις ίδιες πλατείες, που έκαναν τα ίδια όνειρα.. Αυτός ο θάνατος που πέρασε ξυστά από τα παιδιά όλων μας και τελικά έριξε νεκρό στο πεζοδρόμιο τον Αλέξη εμένα τουλάχιστον, στοιχειώνει ακόμα τα όνειρα μου.. Ίσως γιατί εκείνο το παιδί που έφυγε μου θύμιζε πάρα πολύ το δικό μου που - δόξα τον Θεό- είναι εδώ.. 
Σήμερα το κέντρο της Αθήνας θα μείνει κλειστό για λόγους ασφαλείας... Και είναι σίγουρο πως εκατοντάδες παιδιά, ίσως και χιλιάδες, θα έχουν στο μυαλό τους το ένα που χάθηκε και θα τιμήσουν την μνήμη του με διάφορους τρόπους.. Εύχομαι μέσα από την ψυχή μου να διαλέξουν τον καλύτερο.. Τον πιο ειρηνικό και τον πιο ηχηρό ταυτόχρονα, φόρο τιμής σε ένα παιδί που σίγουρα δεν ονειρευόταν να γίνει ήρωας μιας γενιάς αλλά να ζήσει, να μεγαλώσει και να ακολουθήσει τα όνειρα του.. Εγώ, όπως και τότε έτσι και φέτος, θα βάλω όταν στολίσω ανάμεσα στα λευκά φωτάκια της βεράντας μου και ένα κόκκινο.. Για να θυμάμαι και για να τιμήσω με τον δικό μου, μικρό και ήσυχο τρόπο όχι μόνο εκείνον που έφυγε αλλα και εκείνους που έμειναν πίσω και ζουν τον δικό τους καθημερινό Γολγοθά.. Την οικογένεια και τους φίλους του.. Και κυρίως αυτή την μάνα που δεν την ξέρω αλλά που την σκέφτηκα πολλές, πάρα πολλές φορές στα δύο αυτά χρόνια που πέρασαν..

Δευτέρα σήμερα και θα ήθελα να γράψω κάτι πιο χαρούμενο για να ξεκινήσει η εβδομάδα.. Δεν μπορώ όμως.. Καλές οι γιορτές, και το christmas mood, και η Πολυάννα, όμως το παιδί μέσα μου σήμερα δίνει την θέση του στην μαμά του Άρι.. Και έτσι, το μόνο που μπορώ και θέλω να πω είναι να φυλάει ο Θεός τα παιδιά μας και τα παιδιά όλου του κόσμου.. Και αν είναι αυτά καλά, γερά τυχερά  ασφαλή και ευτυχισμένα, όλα τα άλλα, όλα όμως, λύνονται.. Καλημέρα...

8 comments:

Anonymous said...

Σε διαβάζω εδώ και καιρό χωρίς ποτέ να έχω αφήσει κάποιο σχόλιο. Σήμερα όμως θέλω να σε ευχαριστήσω γι'αυτό που τόσο όμορφα έγραψες και πραγματικά αποτυπώνει και τα δικά μου αισθήματα.
Η μητέρα ενός σημερινού 18χρονου

Anonymous said...

Tha milisoume sovara simera? Ok. Kanenas dekapentaxronos den oneirevetai na ginei iroas mias genias toulaxiston oxi me afton ton tropo.kai epeidi exo dei to mikro remali na megalonei akoma kai an den eimai pateras boro na katalavo giati afti i istoria se epirease kai se epireazei akoma toso poli. Sou paei kai o rolos tis mamas telika.Pou kai pou.
Z. opos Zorro

δεσποιναριον said...

Ευουλα οπως καθε χρονο θυμασαι και καλα κανεις. Πολλα φιλακια

Anonymous said...

Εμείς εδώ ζούμε μια παράλληλη πραγματικότητα με άλλα παιδιά μεγαλύτερα που βγαίνουν στους δρόμους διαδηλώνοντας για το δικαίωμα τους στο μέλλον. Δεν είμαι γονιός αλλά καταλαβαίνω την οπτική σου και την σέβομαι απεριόριστα.
Θοδωρής

Multi psi said...

Thliveri istoria!!!! Foveri mera i simerini!! kai mou aresei para poli pou kathe xrono tin afieroneis ston Aleksi.......

Na xairomaste oloi ta paidakia mas kai nai, pano apo olla na einai ayta kala kai emeis tha eimaste sigoura kalitera!!!!

elekat said...

Μακάρι να είναι το τελευταίο θύμα αυτό...
Να είναι καλά όλα τα παιδιά του κόσμου και να μεγαλώνουν ελεύθερα κι ευτυχισμένα...

La Gigi said...

και πόσο τραγικό θα ήταν γι' αυτή τη μάνα να ακούει στο δικαστήριο τους κάφρους της υπεράσπισης και τους κατηγορούμενους να λένε τα δικά τους.
και πόσο τραγικό είναι για όλους μας να βλέπουμε κάθε φορά αυτούς τους ανεγκέφαλους να εκμεταλλεύονται τη μνήμη αυτού του παιδιού για να κάνουν τις καφρίλες τους.

fevis said...

Νομίζω πως σήμερα συμφωνούμε όλοι και έτσι τα παραπανίσια λόγια είναι περιττά..Η μέρα ήταν του Αλέξη..