Τριήμερο πρόγραμμα αποτοξίνωσης... (Updated)

Εχτες το βράδυ καθισμένοι στους καναπέδες του Στέλιου και έχοντας καταβροχθίσει μια τεράστια ποικιλία από tapas, δυο μπουκάλια σπουμάντε, έναν κουβά ριζότο με γαρίδες και σαφράν, και από ένα αποδομημένο cheese cake με βατόμουρα, τέσσερις όχι ακριβώς feet φίλοι πιάσαμε κουβέντα για δίαιτες... Ευτυχώς η Γεωργία (που ήταν η κανονικού size της παρέας) πρόλαβε να φύγει  στα μισά για να είναι απολύτως σουρεαλιστικό το θέαμα, και η συζήτηση επίσης.. Εγώ με τις δίαιτες ως γνωστόν δεν τα πάω καλά, οπότε θεώρησα σωστό και πρέπον να το βουλώσω και να ακούσω την Diana και τον Στέλιο που το έχουν ψάξει το θέμα επισταμένως, ο δε Μάνος από ένα σημείο και μετά απλά με κοίταζε με τα μάτια γουρλωμένα προσπαθόντας να βεβαιωθεί πως δεν είχα πειστεί απολύτως από τα λεγόμενα τους, και άρα δεν θα ξεκινούσε από σήμερα να τρώει για μεσημεριανό λωτούς και για βραδινό κινόα... 

Ο καημένος ο Στέλιος έβαλε τα δυνατά του είναι η αλήθεια για να με πείσει να συμορφωθώ με ένα μενού τριών ημερών αποτοξίνωσης που την πρώτη μέρα έχει μόνο νερό και πράσινο τσάι -  και χυμό καρότου αλλά μετά την γνήσια απορία που εξάφρασα για το πως στίβουν το καρότο αποφάσισε να αφήσει τις extremities για άλλη φορά- την δεύτερη μέρα φρούτα - το κλείσαμε στις μπανάνες γιατί εγώ τους λωτούς που ήταν η εναλλακτική ούτε να τους φτύσω δεν θέλω, πόσο μάλλον να τους φάω- και την τρίτη μέρα βραστά κολοκύθια με κοτόπουλο ψητό (χωρίς αλάτι) για μεσημέρι και μια βραστή πατάτα χωρίς βούτυρο (οκ, είχα μια απορία η γυναίκα μήπως μετά από τρεις μέρες νηστική θα μπορούσα να νοστιμήσω λίγο την πατάτα μου και έπειτα από σκληρές και ανελέητες διαπραγματεύσεις κέρδισα λίγο λάδι) για βράδυ... Και κομμένος ο καφές γιατί κάτι κάνει στα νεφρά που δεν το κατάλαβα - κομμένος για αυτές τις τρεις μέρες εννοείται όχι για πάντα, μην τρελαθούμε κιόλας- αλλά μπορώ να πίσω όσο τσάι θέλω - πράσινο ή ότι άλλου χρώματος- και χυμούς αλλά όχι του εμπορίου ακόμα και αν είναι φυσικοί οπότε τους χάσαμε και τους χυμούς πατριώτη γιατί με τον στίφτη έχω τσακωθεί εδώ και χρόνια... Μετά από αυτές τις τρεις μέρες λέει, θα αισθάνομαι φοβερή ευεξία, θα έχει λάμψει το δέρμα μου κι άλλο, και θα έχει αποτοξινωθεί ο οργανισμός μου έτσι ώστε να ξεκινήσω μια ισορροπημένη διατροφή.. 

Αυτό που δεν είπα βέβαια στον Στέλιο για να μην τον απογοητεύσω είναι πως η δική μου ισορροπημένη διατροφή περιέχει οπωσδήποτε μια free night την εβδομάδα όπου θα μπορώ να τρώω ότι θέλω -δηλαδή διάφορα τηγανητά- και  πως κλέβω πάντα στο ψωμί και την βότκα.. Για να καταλάβετε,  την μια και μοναδική φορά που έχω κάνει δίαιτα στην ζωή μου πριν από χρόνια, ο διαιτολόγος (που μετά έγινε και γαμπρός μου αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία) μας είχε δώσει - λέω "μας" γιατί την κάναμε μαζί με την Μαρία- οκτώ ποτήρια κρασί ή βότκα την εβδομάδα.. Οκτώβριο ξεκινήσαμε το πρόγραμμα και ένα βράδυ Δεκεμβρίου λίγο πριν τις γιορτές που ήρθε ο καημένος μαζί μας στο Sea Satin ανακάλυψε έντρομος πως μόνο εκείνο το βράδυ είχαμε πιει αθριστικά όσο ποτό μας αναλογούσε μέχρι τον επόμενο Αύγουστο...:-) Βέβαια η εκείνη η δίατια στέφτηκε με τεράστια επιτυχία τελικά γιατί εγώ μπορεί να στην σταμάτησα στα μισά, αλλά στο μεταξύ και 12 κιλά έχασα (άσχετα που τα ξαναβρήκα στην συνέχεια) και η αδερφή μου παντρεύτηκε τον διαιτολόγο οπότε τώρα τον έχουμε εύκαιρο αν ποτέ τον χρειαστούμε..

Τέλος πάντων, να μην σας τα πολυλογώ, τόσο συγκινήθηκα με την προσπάθεια του φίλου μου και με την επιμονή του που σήμερα έχω πιει μέχρι στιγμής ένα πράσινο τσάι στο Epos στην Κηφισιά - και δεν άγγιξα το μελομακάρονο που μου έφεραν μαζί- και τόσο πολύ νερό που έχει αρχίσει και μου φέρνει αναγούλα.. Αφού νομίζω πως περπατάω και ακούω παφλασμούς μέσα στο στομάχι μου.. Τι παφλασμούς δηλαδή, φουρτούνα κανονική.. Και αύριο πρωί πρωί θα είμαι στον Κυριάκο για να αγοράσω τις δέκα μπανάνες που μας αναλογούν (γιατί ναι, φυσικά έχωσα και τον Μάνο στο πρόγραμμα για support), αν και - όπως προσπάθησα να εξηγήσω στον Στέλιο - για να χορτάσουμε εμείς μόνο με μπανάνες μια ολόκληρη μέρα, κανονικά πρέπει να φάμε μαζί και το δέντρο... Και την μαϊμού που το κατοικεί...

Επίσης στο μεταξύ με βλέπω να σαπίζω στον ύπνο για να ξεχνάω την πείνα και τα βάσανα μου, και κυρίως την ζαλάδα μου, οπότε το δέρμα θα στρώσει στον απόλυτο βαθμό έτσι κι αλλιώς.. Και έτσι, με καινούριες υγειινές συνήθειες αλλά το γνωστό χαμόγελο που ευτυχώς δεν έχει παγώσει ακόμα στο πρόσωπο μου από το σοκ και το δέος μπροστά στο ψυγείο, σας εύχομαι καλή εβδομάδα... Θα σας κρατώ ενήμερους για την πρόοδο του εγχειρήματος και τις εξελίξεις, και αν με χάσετε μην ανησυχήσετε.. Κάπου ανάμεσα στα ντουλάπια της κουζίνας και τον καταψύκτη θα έχω πέσει λιπόθυμη...  Μπορείτε να με επανφέρετε εύκολα αν κουνήσετε κάτω από την μύτη μου ένα burger ή κάτι σχετικό... 

UPDATE (ώρα 18.00 μ.μ.): Θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί σας αφού γελάτε που γελάτε.. Μιλάμε πως δεν έχω ξαναπεινάσει τόσο στην ζωή μου, σας τ' ορκίζομαι.. Λες και έχει κλειδώσει ο εγκέφαλος μου και σκέφτεται μόνο φαγητό, και όχι τίποτα λουκούλεια γεύματα με χιλιάδες θερμίδες, έχω περάσει στο επόμενο στάδιο και πριν από λίγο με έπιασε μια λιγούρα για παξιμάδι με τυρί που νόμιζα πως θα πέσω κάτω από τον καναπέ με το κεφάλι... Και φυσικά, συνθηκολόγησα με τον αδύναμο και ατελή εαυτό μου, καθώς και με το παιδί μέσα μου που μόνο που δεν έκανε βαρελάκια από τα γέλια, και πήγα τρέχοντας στην κουζίνα και έφαγα.. Δυο παξιμαδάκια αλλειμένα με Philadelphia και μια φέτα Foue βραστό, τύφλα να έχουν τα πιο αστεράτα πιάτα από την νοστιμιά τους.. Και τώρα νοιώθω κάπως καλύτερα αλλά για να ισιώσω κανονικά θα φάω και δυο μπιφτεκάκια το βράδυ.. Που σημαίνει πως περνάω κατευθείαν στην φάση της ισορροπημένης διατροφής και Κύριος οίδε ποιά θα είναι η συνέχεια.. Ο Μάνος από την άλλη, προς το παρόν τουλάχιστον, παραμένει βράχος ακλόνητος.. Είμαι περήφανη για εκείνον φυσικά, άσχετα που έχω το νου μου μην ακούσω κανέναν γδούπο από το γραφείο...:-)))

Υ.Γ. Η φωτογραφία νομίζω είναι παραπάνω από χίλιες λέξεις, και το τραγουδάκι very appropriate... "Everything is food" από την ταινία Popeye με τον Robbin Williams...