Διάφορα άσχετα αλλά και σχετικά...

Έχω πολλά να γράψω αλλά δεν ξέρω πως.. Νομίζω πως θα τα σπείρω έτσι ανάλαφρα - a la φάρμα που έχω γίνει αστέρι στις γεωργικές εργασίες- και θα τα αφήσω να ανθίσουν... Μου ήρθε η έμπνευση από το editorial του Φώτη Γεωργελέ που διάβαζα σήμερα στην Athens Voice στο κομμωτήριο.. Εκείνος έγραφε αυτά που πρέπει να κάνουμε την χρονιά που μόλις μπήκε, εγώ θα γράψω απλά ότι μου κατέβει στο κεφάλι μου..Et voila λοιπόν...

(Ήθελα να σας δείξω το πρόβατο ανθρακορύχο που σας έλεγα - και το οποίο το απέκτησα φυσικά- αλλά δεν βρήκα φωτογραφία... Ανακάλυψα όμως αυτή την αγελάδα με τα φωτάκια που μου άρεσε το ίδιο...)

Είμαι μίζερος άνθρωπος τελικά.. Άμα μου κολλήσει μια ιδέα ή αρχίσει κάτι ή κάποιος να με χαλάει, μετά κολλάει ο εγκέφαλος μου και με ενοχλούν τα πάντα.. Διάβασα κάτι πριν από λίγο σε ένα blog - ας πούμε- και έφριξα.. Άσε μας χρυσό μου σε παρακαλώ που θα εκφέρεις και άποψη για όσα, όχι απλά δεν σου έχει συμβεί να ζήσεις μέχρι τώρα στην ζωή σου, αλλά ούτε και θα τα καταφέρεις και στο μέλλον πολύ φοβάμαι με τα μυαλά που κουβαλάς...

Κάτι έχω πάθει, σε μαγειρικό επίπεδο.. Σαν να έχω φάει μούτζα ένα πράμα και δημιουργώ διαρκώς καταστροφές.. Να τώρα ας πούμε, ετοιμάζω ένα βοδινό με πάπρικα για το βραδινό μου τραπέζι και μόλις το δοκίμασα συνειδητοποίησα πως μπέρδεψα την καυτερή πάπρικα με την γλυκιά.. Θα τους εξολοθρεύσω πολύ φοβάμαι τους καλεσμένους μου.. Ευτυχώς που θα έχω και σουφλέ σπανάκι για πρώτο να μην μείνουν τελείως νηστικοί..

Χαζεύω διάφορες καμμένες ξανθιές στον δρόμο και έχω μια διάθεση να τις σταματάω και να τους δίνω το τηλέφωνο του Βαγγέλη.. Όλη η ιστορία στο ξανθό μαλλί είναι να καταφέρνει αυτός που στο φτιάχνει να στο ανοίγει όσο περισσότερο γίνεται αλλά χωρίς ντεκαπάζ, άρα να μην καταλήγεις τελικά με δυο - έστω και μακριές- τρίχες στο κεφάλι όλες κι όλες... 

Διαβάζω ένα βιβλίο με διάφορα που είχε πει η Coco Chanel και την βρίσκω θεά, είχε τόσο δίκιο στα πάντα.. Και σ' αυτό που λέει πως πρέπει να ντύνεσαι και μετά να κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και να αφαιρείς κάτι, αλλά και στο ότι πρέπει να βγαίνεις πάντα περιποιημένη  ακόμα και μέχρι το περίπτερο γιατί ποτέ δεν ξέρεις ποιον  μπορείς να συναντήσεις και που.. Εγώ  ας πούμε συνάντησα πρόσφατα τον θεό και ήμουν ντυμένη και χτενισμένη - ή μάλλον αχτένιστη- σαν γυφτάκι (Μάταλα που λέει και η μαμά) και φυσικά δεν μου ζήτησε το τηλέφωνο μου.. Ευτυχώς, γιατί αν μου το ζητούσε θα ήταν μάλλον για να του κάνω κανένα σίδερο...:-)

Διαβάστε τα μηνύματα που έχετε αποθηκευμένα είτε στο μέηλ είτε στο κινητό σας - λέει ο κύριος Γεωργελές- και θα θυμηθείτε ποιος σας λείπει και γιατί. Σωστός! 

Σε τρεις μέρες κλείνω τα 47.. Πότε πέρασαν τόσα χρόνια ούτε που το κατάλαβα, αλήθεια σας λέω, ειδικά που μέσα μου νοιώθω ίσα 15..:-) Αναρωτιέμαι αν όσο πλησιάζω τα 50 θα αλλάζει κάτι, και μια που έρχεται η ώρα, θα σας κρατώ ενήμερους για τις διαπιστώσεις μου...

Αυτό που μπορώ να πω με βεβαιότητα πάντως είναι πως μεγαλώνοντας γίνομαι πιο ευέλικτη με τους ανθρώπους, όχι πάντα όμως με την καλή έννοια.. Γιατί γίνομαι πολύ πιο ανεκτική και διαλακτική με εκείνους που αγαπάω και τους θέλω στην ζωή μου πάση θυσία- και παραδέχομαι ήττες, και ζητάω συγγνώμες, και κάνω υποχωρήσεις χαλαρά- όμως από την άλλη βαριέμαι ευκολότερα να προσπαθώ για εκείνους που ανακαλύπτω στην διαδρομή πως δεν μου ταιριάζουν - ή ακόμα χειρότερα πως με κουράζουν- και κλείνω πόρτες παταγωδώς και ξαφνικά. Και χωρίς δεύτερες ευκαιρίες. 

Εξηγούσα καιρό τώρα στις φίλες μου την θεωρία μου για τους νεότερους άντρες και το σεξ, και προ ημερών επιβεβαιώθηκα πανηγυρικά.. Η οποία είναι πολύ απλή.. Αν μιλάμε μόνο για καθαρό και απολαυστικό σεξ χωρίς άλλου είδους mental πάρε- δώσε, δεν υπάρχει καλύτερο target group από το 23-30. Οι  άντρες - όχι όλοι προφανώς αλλά αυτοί που γουστάρουν τις μεγαλύτερες τους γυναίκες και είναι πολλοί σας πληροφορώ- αυτής της ηλικίας έχουν αντοχές απίστευτες, είναι eager to learn new things, δεν έχουν ταμπού, πεθαίνουν να σε ικανοποιήσουν, και σε έχουν και σαν πριγκίπησσα.  Και για κάποιον παράξενο λόγο που εμένα όμως μια χαρά με βολεύει, είναι και σχεδόν ευγνώμονες που ασχολούμαστε μαζί τους... Για όσο κρατήσει προφανώς, δεν είναι για να πέσουμε σε τίποτα γεροντοέρωτες και να γελάει μαζί μας το σύμπαν, αλλά στην τελική για λίγο τους θέλουμε, δεν θα τους πάρουμε μαζί μας στο σπίτι. Και αν είναι να έχω γκόμενο με την ακριβή έννοια του όρου - just for sex, fan and pleasure- ε, θα πάρω κάτι σε νεαρό που θα τα έχει όλα στην απολύτως σωστή θέση και όταν θα βγάζει την μπλούζα του θα με αφήνει άναυδη.. Για όλα τα υπόλοιπα -  mind and power games, έρωτες στα πατώματα, δράματα, και πάθος μέχρι τελικής πτώσεως -  το μοντέλο είναι άλλο.. Αλλά αυτό καλό είναι να το δουλεύουμε με ρέγουλα γιατί είμαστε και σε μια ηλικία που σέρνονται και εμφράγματα πια..:-)

Άσχετο αλλά χρήσιμο ίσως.. Μόλις μου είπαν πως είναι γρουσουζιά να σβήνεις κεράκια πριν τα γενέθλια - μετά λέει δεν πειράζει- οπότε σήμερα θα κάνω skip το εορταστικό μέρος του επιδορπίου και θα την φάμε την lemon pie χωρίς να την ανάψουμε πριν.. Μπορεί να είναι και μαλακία αλλά γιατί να το διακινδυνέψω? Είναι να ρισκάρω τώρα χωρίς λόγο γριά γυναίκα?

Τέλος, θα σας εξομολογηθώ το εξής.. Σκέφτομαι μήπως έχει έρθει η ώρα να ασχοληθώ με την πλαστική χειρουργική.. Όχι τίποτα φοβερά πράγματα μην φανταστείτε πως θα αλλάξω και μούρη, για κανένα μποτοξάκι ή καμιά μεσοθεραπεία που είναι και trend του  middle age το οποίο διανύω λέω.. Αλλά φοβάμαι κιόλας μην γίνω σαν κάτι φαγιούμ που βλέπω γύρω μου και μου σηκώνεται η πέτσα.. Έχω βέβαια τον τρομερό γιατρό να με συμαζέψει αν τελικά το αποφασίσω αλλά ξέρω ΄γω? Λέω να το αφήσω και φέτος και από του χρόνου βλέπουμε... Αν αρχίσει η κατρακύλα και η καθίζηση θα κάνω την καρδιά μου πέτρα και θα πάω..:-)

Και έτσι, πλάκα πλάκα μια χαρά βγήκε το ποστάκι.. Και έγινε και το φαγητό μου ταυτοχρόνως και τώρα πάω να ετοιμαστώ για να υποδεχτώ τους καλεσμένους μου.. Εκείνους που δεν ήταν εδώ την παραμονή της πρωτοχρονιάς δηλαδή και μου έλειψαν από την παρέα και είπα να τους μαζέψω σήμερα για να με γιορτάσουν in advance.. Φιλιά πολλά σε όλους και να περάσουμε ένα συγκλονιστικό σαββατοκύριακο!

UPDATE: Το τραπέζι πήγε σούπερ και δεν εξολοθεύτηκε κανείς.. Και το βοδινό ήταν όντως πολύ spicy αλλά οι φίλοι μου είναι αστέρια και μ΄ αγαπάνε πολύ και το έφαγαν όλο.. Και περάσαμε υπέροχα, και πήρα και τα πρώτα δώρα για τα γενέθλια μου και ας μην έσβυσα κεράκια - η Λιάνα μου έφερε την ωραιότερη νεκροκεφαλή -κρεμαστό για τον λαιμό με στέμα και από πέτρα τυρκουάζ για το μάτι -  και είμαι happy, happy, happy...
Και τώρα που λέω για τους φίλους μου, έχω και έναν άλλο φίλο λατρεμένο που πρέπει να σας πω ότι μου κάνει το εξής καταπληκτικό.. Μόλις μου αφήσει σχόλιο με παίρνει τηλέφωνο να μου το πει. Ότι ώρα της μέρας ή της νύχτας και αν είναι.. Και αν κοιμάμαι και το έχω στο silent μου στέλνει γραπτό μήνυμα.. Μιλάμε για την απόλυτη εμμονή αλλά έτσι είναι το αγόρι μου.. Τραίνο.. Όταν βάλει πρόγραμμα δεν τον βγάζει από τον δρόμο του τίποτα απολύτως.. Και φέτος (που το ανακάλυψε) το blog μου είναι στο ημερίσιο schedule του απαρεγκλήτως... :-)))