Monday, April 12, 2010

Μαρία...

Καινούρια εβδομάδα σήμερα που ξεκίνησε ανακουφιστικά... Με πήρε τηλέφωνο η Μαρία και με ξύπνησε, να πάμε για καφέ... Είναι μαγικό το πως ξέρει η φιλενάδα μου, σχεδόν τηλεπαθητικά πια όλα αυτά τα χρόνια, πότε την χρειάζομαι... Και όταν κάνω αναδρομή στο παρελθόν, και έτυχε να κάνω μια μεγάλη αναδρομή αυτές τις μέρες, μου φαίνεται απίστευτο το πως φτάσαμε ως εδώ μαζί, δυο παιδιά , τοσον καιρό, σχεδόν μια ολόκληρη ζωή μαζί, στα όμορφα, στα άσχημα, στα εύκολα, στα δύσκολα, στους έρωτες, στις μαλακίες, στα πάντα... Πως μεγαλώσαμε εμείς, πως μεγάλωσαν τα παιδιά μας σχεδόν σαν αδέρφια και σήμερα μοιράζονται κι αυτά την δική τους, όμορφη σχέση, πως ζήσαμε τις ζωές μας παράλληλα, πως ήμασταν πάντα στήριγμα η μια για την άλλη, και πως καταφέραμε να ξεπεράσουμε και τσακωμούς και παρεξηγήσεις και προβλήματα και να είμαστε ακόμα εδώ, σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε που ήπιαμε τον πρώτο πρωινό καφέ της ζωής μας πολλά χρόνια πριν στο Deree...
Της Μαρίας της χρωστάω πολλά.. Το έχω γράψει κι άλλες φορές, το γράφω και σήμερα ακριβώς όπως το σκέφτομαι.. Ήταν παρούσα στην ζωή μου στα πιο δύσκολα.. Στις πιο σκοτεινές μου μέρες, εκείνη ήταν εκεί, βράχος ακλόνητος, να με στηρίζει, να με ακούει, να με αγαπάει και να με αγκαλιάζει χωρίς να με κρίνει ούτε μια φορά.. Και στις πιο όμορφες επίσης... Μαζί γελάσαμε, κλάψαμε, αναλύσαμε τα πάντα όσο πιο διεξοδικά γίνεται, πήγαμε διακοπές, εκδρομές, κάναμε αυτογνωσία, χορέψαμε, ερωτευτήκαμε, παντρευτήκαμε, κάναμε τα παιδιά μας... Χρόνια τώρα, όλα, πάντα, μαζί.. Ακόμα και τις περιόδους της ζωής μας που έπρεπε να δώσουμε χώρο σε άλλα πράγματα, και χρόνο, ξέραμε πως μπορεί να μην βλεπόμασταν το ίδιο συχνά αλλά ήμασταν πάντα ένα τηλεφώνημα μακριά.. Και όταν τσακωθήκαμε πριν μερικά χρόνια και κάναμε να μιλήσουμε έξι μήνες, το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα που έχουμε μείνει ποτέ μακριά, ήξερα το βράδυ εκείνο που την πήρα τηλέφωνο απο το νησί γιατί μου έλειπε απίστευτα πως της έλειπα και εκείνης το ίδιο.. Και είχα δίκιο γιατί απάντησε αμέσως και όλα έγιναν όπως ήταν πάντα μέσα σε δευτερόλεπτα και δεν άλλαξαν ποτέ ξανά..
Και μπορεί να της γκρινιάζω συχνά πως με παραμελεί, μια που τον τελευταίο καιρό πνίγεται στην δουλειά, και μπορεί να μην μου δίνει καν σημασία γιατί ξέρει πια καλύτερα από τον καθένα πως όλο αυτό είναι ένα παιχνίδι τύψεων που παίζω στους ανθρώπους που αγαπάω όταν αποζητώ την προσοχή τους σαν μικρό παιδάκι, όμως μου αποδεικνύει κάθε φορά με τον πιο ουσιαστικό τρόπο πως στην πραγματικότητα είναι πάντα εδώ.. Και πως όταν την έχω πραγματικά ανάγκη, σαν να έχουμε περάσει πια σε ένα άλλο ακόμα πιο εξελιγμένο επίπεδο, δεν χρειάζεται καν να την πάρω τηλέφωνο... Γιατί προλαβαίνει και με παίρνει εκείνη...
Διαβάζω ξανά τα όσα έγραψα και χαμογελάω... Θα μπορούσε να είναι ερωτική εξομολόγηση, και είμαι σίγουρη πως όταν διαβάσει το ποστ μου θα με πάρει γελώντας να μου πει πως με κάτι τέτοια, και με όλα αυτά τα dinners for two που έχουμε μοιραστεί τόσα χρόνια στο νησί, στο Belvedere κυρίως, τελικά δεν θα γλυτώσουμε τα κουτσομπολιά που θα λένε πως τα έχουμε ή κάτι τέτοιο... Μας νοιάζει? Όχι φυσικά... Άλλωστε, η αλήθεια είναι πως τους περισσότερους φίλους μου και τις περισσότερες φίλες μου υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσα και να τους έχω ερωτευτεί... Γιατί είναι έξυπνοι, όμορφοι, ενδιαφέροντες και λαμπεροί άνθρωποι άρα ερωτεύσιμοι... Δεν είναι απίστευτα κλισέ το ότι προτιμώ να μείνουμε φίλοι? :-)))

Σήμερα δεν έχει ούτε φωτογραφία, ούτε τραγουδάκι.. Δεν προλαβαίνω, μπορεί να τα συμπηρώσω μετά... Επικεντρωθείτε στην ουσία... Είναι τεράστια ευλογία και τύχη μια τέτοια φιλία και είμαι ευγνώμων στο σύμπαν που μου την χάρισε.. Καλημέρα, καλη μας εβδομάδα και πολλά, πολλά φιλιά..



16 comments:

La Gigi said...

η Μαρία είναι ένας υπέροχος άνθρωπος! και να της δώσεις πολλά φιλιά :)
και σε εσενα φιλιά

aremare said...

Μου επιτρεπεις να το κάνω coopy/paste και να το στείλω αυτούσιο στην κολλητή μου;
Τι τυχερές που είμαστε!

Anonymous said...

Ιδιαίτερα συγκινητικό ποστ!

Θα σταθώ στο:

"χωρίς να με κρίνει ούτε μια φορά"

Στο σημείο αυτό Εύη μου,είπες μεγάλη κουβέντα.Έχουμε μπουχτήσει εξάλλου από "φίλους"που μας κρίνουν ανελέητα,προσπαθώντας να καλύψουν τις δικές τους ανασφάλειες και κόμπλεξ μέσ ω των αδυναμιών που προσπαθούν να εντοπίσουν πάνω μας!

Συνήθης τακτική.

Καλημέρα!

Anonymous said...

Κοπελιά, σεβομαι όσα γράφεις αλλά έρευνα που έχω κάνει εδώ και κάποιες δεκαετίες έχει αποδείξει ότι γυναικεία φιλία δεν υπάρχει. Συνασπισμός ναι, παρέα ναι, αλλά φιλία με την έννοια που ιδανικά την περιέγραψαν οι ποιητές δεν υπάρχει. Ακόμη και όταν δυο γυναίκες κάνουν παρέα για πολλά πολλά χρόνια δε σημαίνει ότι είναι και φίλες. Απλά ανέχεται η μία την άλλη για τους δικούς της λόγους. Και συνήθως σε αυτές τις σχέσεις η μία ανέχεται και υπομένει την ματαιοδοξία της άλλης. Μια στραβή, όμως, να γίνει χύνεται άπειρο δηλητήριο και πάνε οι γλύκες και το "ω χρυσή μου, πόσο σου πάει αυτή η ρόμπα". Ο ανταγωνισμός και η ζήλεια δεν είναι κάτι που μπορεί μια γυναίκα εύκολα να αποποιηθεί. Το "εγώ" της τεράστιο και δύσκολα χωράει άλλους το έργο και ο καθρέπτης της. Βέβαια, για να μην είμαστε απόλυτοι, πάντα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις...

Anonymous said...

:-))) hairomai pou eisai haroumenh. nanai kala oi filoi mas, xwris autous den thn palevame! se filw, D. (eimai douleia k den kanw log in)

Anonymous said...

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στην ζωή σου που σε στηρίζουν, σε αγαπάνε, σε αντέχουν και σε ανέχονται. Να μας κάνεις όλους ποστ.
Α.

elekat said...

Καλό πράγμα να έχεις κολλητές και δη πολλών ετών.
Δεν θα συμφωνήσω με τον ανώνυμο γιαυτά που λέει για τη γυναικεία φιλία που τόχουν κάνει όλοι καραμέλα!
Στους άντρες κι αν υπάρχει ανταγωνισμός και φθόνος!
Ποιός έχει καλύτερη δουλειά, ποιός βγάζει περισσότερα λεφτά, ποιός έχει ωραιώτερη γκόμενα...
Ασε τώρα ανώνυμε με τη γυναικεία φιλία!
Η φιλία είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει και δεν κάνει διαχωρισμό σε γυναικεία και αντρική.
Τέλος.

Anonymous said...

Πολύ την ζηλεύω την φίλη σου.Για διάφορους λόγους.:-)
Θοδωρής

δεσποιναριον said...

Μπραβο βρε Ευακι που το αναγνωριζεις και το γραφεις τοσο ομορφα. Τι σημασια εχει αν οι φιλιες φιαχνονται και χαλανε. Αυτη ειναι τωρα και ειναι δυνατη. Κι αυτο εχει σημασια. Τις δικες μου απο τοτε που εφυγα δεν μπορεσα να τις διατηρησω οπως ηταν γιατι κακα τα ψεμματα, οταν δεν εχεις την καθημερινη επαφη καπου οι δεσμοι χαλαρωνουν. Ομως η εμπιστοσυνη και η αθωοτητα που τις δημιουργησαν παραμενει και προσωπικα το εχω διαπιστωσει πολλες φορες.
Φιλια!

MULTI PSI said...

Ego tha simphoniso apolita me ton Anonymo A. kai tin elekat!!!!!!!

Nai, yparxoun alithines filies!!!!! Spanio vevaia, alla an eisai tyxeros sti zoi sou kai sou tyxi kapios filos krata ton san thysavro.......

Opos oles oi sxeseis aloste, etsi kai oi filies theloun frondida. An tin potizeis tin glastroula, tha anthisi to louloudaki.....An tin afiseis apotisti, tha kserathi kai.........tha pethani!!!!!!!!

Talisker said...

Eχω κι εγω μια φιλη τετοια
τη ξεχωριζω απο ολες ακομα και απο τις παιδικες μου

τη Λωρα.

Θα ηθελα ποσο να της κανω κι εγω ενα αναλογο ποστ αλλα μου το απαγορευει:) ειναι στραβοξυλο

οταν ομως διαβαζω τετοια ποστ απο ψυχης παντα συγκινουμαι γιατι παντα τα καταλαβαινω


κι οχι δεν ειμαι φανατικη οπαδος του ορου φιλια...

σημερα ειμαστε αυριο δεν ειμαστε
-πρωτα αυτο πιστευω

αλλα υπαχρουν παντα καποιοι ανθρωποι πουτ απλα ειναι διπλα μας για παντα

..για καποιον λογο

ισως ειναι κατι ακομα πιο δυνατο απο τη λεξη φιλια

ισως περικλειει και αλλα πολλα

οπωσδηποτε ομως ειναι απιστευτο προνομιο
το να το χεις και να το ζεις

και πιστευω ακραδαντα πως τετοια ατομα

ειναι ελαχιστα στη ζωη μας

ενα το πολυ ...δυο.

Φιλια Ευουλι μου να σε χαιρεται η Μαρια και να σε προσεχει σαν τα ματια της


αυτο εχω να της πω!


χχχχχχχχχχχχχχχχ

orfia said...

Παντα στην ζωη μου απεφευγα τους ανθρωπους που δεν εχουν φιλους..μπορει να ακουστει σκληρο και ρατσιστικο..αλλα η πειρα μου μεχρι εδω με δικαιωσε...Οι φιλοι στη ζωη ειναι ευλογια παντα το λεω αυτο και καποιοι φιλοι ειναι πιο κοντα μας, ειναι αυτοι που ειναι φιλοι ζωης και οποιος εχει τετοιους ειναι τυχερος και βεβαια οι φιλοι ζωης ειναι ενας το πολυ δυο, με τα πανω τους, τα κατω τους, τους τσακωμους, τις αγαπες...Ετσι κτιζονται οι φιλιες...! Θεωρω τον εαυτον μου τυχερο...εχω μια φιλη...απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτον μου...και μετα στην διαρκεια της ζωης μου εκανα πολυτιμες φιλιες...και μαλιστα μια τελευταια καινουργια πολυ πολυ αγαπησιαρικη...!!
Φιλια πολλα Ευη (και οσοι δεν συμφωνουν...ας μην συμφωνουν...απλα.)

ΑΧΤΙΔΑ said...

Σε νοιώθω απόλυτα κι εγώ έχω μια τέτοια σχέση φιλική και ξέρω οτι ακόμα και που δεν είναι στην ίδια πόλη με μένα ..είναι κοντά μου στο τηλέφωνο όταν τη χρειαστώ για να κλάψω σε ένα ώμο.Κράτα αυτή τη φιλία σαν κόρη οφθαλμού, είναι σπάνιο πράγμα και να θυμάσαι οτι μια τέτοια σχέση έχει σαν θεμέλιο μόνο την αλήθεια και την αμοιβαία υποχώρηση.Σ' αγαπώ πολύ , το ξέρεις και χαίρομαι που ξαναβρήκα το μπλοκ σου, γιατί η ..ευφηεία μου στους υπολογιστές δεν μου επέτρεπε να σε βρω..

STELIOS PENTARVANIS said...

οι φιλοι είναι πολύ σημαντικό πράγμα και εισαι τυχερή όπως και η μαρία που έχετε η μία την αλλη.

man about town said...

Η εικονα σας να πινετε καφε 20 χρονια πριν, οπως και σημερα ειναι υπεροχη! Ακομα κι εγω που ειμαι κυνικος τυπος, σπαω ενα χαμογελο :-)

fevis said...

Γενική απάντηση σήμερα γιατί το θέμα το βλέπουμε (σχεδόν) όλοι με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.. Πολύτιμες οι φιλίες μας και να τις φυλάμε σαν τα μάτια μας...:-)Φιλιά πολλά..