Συγκλονιστικές πίπες...

Σήμερα ξύπνησα με κέφια μετά από πολύ καιρό, τρανή απόδειξη του ότι τα ξεκαθαρίσματα είναι μεγάλη ιστορία στην ζωή, είτε γίνονται με τον εύκολο, είτε με τον δύσκολο τρόπο.. Και έτσι, μια που έκανα την αρχή στην κανονική μου ζωή, λέω να επεκτείνω το concept και στην διαδικτυακή για να ησυχάσει λίγο το κεφάλι μου..

Αποφάσισα λοιπόν στο εξής τα κακεντρεχή και αγενή σχόλια να τα κάνω κατευθείαν delete, και να μην χαλάω ούτε την δική μου ζαχαρένια, ούτε την δική σας.. Η δημοκρατία έχει και όρια, και στην τελική, δικό μου είναι το blog και εγώ ορίζω τους κανόνες του.. Και έτσι,  θέλω λοιπόν να διαβάζω και να ανεβάζω μόνο σχόλια έξυπνα, ενδιαφέροντα και κυρίως αποθεωτικά.. Πόσο όμορφη είμαι, πόσο χαριτωμένη, πόσο έξυπνη και χαρισματική, πόσο καλή φίλη, πόσο ετοιμόλογη, ταλαντούχα συγγραφέας, καταπληκτική μαγείρισα και οικοδέσποινα, υπέροχη σύντροφος και μητέρα, πόσο καλή είμαι στην διακόσμηση, πόσο έξυπνα συνδιάζω τα τραγούδια με τα ποστ μου, και φυσικά, πόσο ταπεινή παραμένω μέσα στον αμύθητο πλούτο μου.. You got the point ελπίζω.. Και χορεύω και καλά να ξέρετε, και είμαι και οδηγάρα, και αν διαβάζει και κανένας που έχει ιδία γνώση από τα παλιά,  feel free να καταθέσει πως κάνω και πολύ καλό κρεβάτι και εξαιρετικές πίπες...:-))) Μην σας πω ότι  παλιά - πάρα πολύ παλιά όμως γιατί είμαι και αντίκα - ανακάλυψα και την Αμερική...

Και για να σοβαρευτούμε λιγάκι, αν τα blogs είναι μικρογραφίες του κόσμου και της κοινωνίας μέσα στην οποία ζούμε, θέλω το δικό μου να ακολουθεί πιστά την πραγματική μου ζωή.. Και άνθρωποι που μπαίνουν στο σπίτι μου - το κανονικό ή το διαδικτυακό- για να με θάψουν, να με εκνευρίσουν, να με πληγώσουν ή να προσβάλουν τους φίλους μου δεν έχουν θέση στο σύμπαν μου..  Και τρώνε πόρτα και σουτ στο άπειρο κι ακόμα παραπέρα.. Το μαγαζάκι εδώ το άνοιξα για να περνάμε καλά.. Να μοιραζόμαστε ενέργεια, σκέψεις και εμπειρίες, να ανταλάσσουμε απόψεις, να γελάμε, να κλαίμε κι όλας άμα χρειαστεί, να ψυχαναλυόμαστε ατομικώς και ομαδικώς, να δοκιμάζουμε φαγάκια, να χτίζουμε σχέσεις και να γεμίζουμε έστω και λίγο την ψυχούλα μας...  Αρκεί να θυμόμαστε και να καταλαβαίνουμε πως η αληθινή μας ζωή δεν είναι εδώ, αλλά εκεί έξω... Και προφανώς θα διαφωνήσουμε, και οι διαφορετικές απόψεις για όλα τα θέματα  πέρα από σεβαστές είναι αυτές που μας πάνε τελικά παρακάτω, αλλά θα το κάνουμε με πολιτισμό, και με ευγένεια, και με χιούμορ.. Και μέσα στα όρια που είναι δεδομένα για όλους εδώ μέσα, και πρώτα απ΄όλα για μένα... Συνεπώς, όποιος δεν γουστάρει και δεν περνάει καλά, να φύγει, να πάει αλλού.. Ή να συνεχίσει να διαβάζει (που εννοείται πως θα συνεχίσει να διαβάζει) αλλά την άποψη του  μαζί με την χολή του, να την κρατάει για τον εαυτό του γιατί εμένα προσωπικά μου είναι απολύτως αδιάφορη και πέρα για πέρα περιττή...

Και με αυτά τα ολίγα αλλά ελπίζω εποικοδομητικά, ας κλείσει ο κύκλος της μαλακίας ορισμένων.. Για τους υπόλοιπους που ευτυχώς για μένα είναι η μεγάλη και λατρεμένη πλειοψηφία, η πόρτα θα είναι πάντα ανοιχτή είτε υπογράφουν με το όνομα τους, είτε με το nick τους, είτε προτιμούν την ανωνυμία.. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα - για να θυμηθούμε και τον γαστρονομικό προσανατολισμό του blog- και εγώ θα σέβομαι πάντα όσους με σέβονται και εκείνοι... Μαζί και τις απόψεις ή τις επιλογές τους όσο διαφορετικές και αν είναι από τις δικές μου... Αυτό άλλωστε είναι η ουσία της ζωής στην πραγματικότητα.. Να μπορούμε όλοι να συνυπάρχουμε με αρμονία.. Και να έχουμε πάντα το δικαίωμα και την ελευθερία να διαφωνούμε... Φιλιά πολλά σε όλους...

Υ.Γ. Ο τίτλος του σημερινού ποστ είναι ελαφρά παραπλανητικός, αν και απολύτως μέσα στο θέμα αν σκεφτείτε μεταφορικά και δημιουργικά. Ξύπνησε όμως ο marketeer μέσα μου και είπα αν είναι να χάσω τους ανώνυμους, ή έστω κάποιους από αυτούς, να τσιμπήσω  τουλάχιστον μερικά καινούρια πελατάκια από το google search... :-)))