Friday, November 12, 2010

Ερώτηση κρίσεως....



Μια που οι γιορτές (και τα γενέθλια) κρατάνε ως γνωστόν σαράντα μέρες, και το κλίμα παραμένει αισιόδοξο και ελαφρά αλλού γι' αλλού, το σημερινό ποστ θα είναι λιτό αλλά περιεκτικό... Μια ερώτηση μόνο...


Εσείς πόσο μακριά θα φτάνατε (ή πόσο έξω από τον δρόμο σας θα βγαίνατε ) για έναν έρωτα?



Υ.Γ. Η φωτογραφία μπορεί να είναι λίγο άσχετη  -αλλά είναι από τις αγαπημένες μου - το τραγουδάκι όμως το βρίσκω απολύτως εντός θέματος... :-)

 

26 comments:

Sofia said...

αν δεν είχα να σκεφτώ τί αφήνω πίσω μου (παιδιά), μέχρι την άκρη του κόσμου...και ακόμα παραπέρα...

Κάλαθο said...

Τι τέλειο που με το θύμησες ! Σ ευχαριστώ!

Anonymous said...

"Μέχρι το τέλος του κόσμου,
μέχρι να χάσω το φως μου,
μέχρι στον ουρανό να μην πετάνε πια πουλιά....."
Ο γνωστός

Anonymous said...

30 χρονια τον ακολουθω .. και τωρα να μαι σε μερη εξωτικα κι ονειρεμενα .. μαργαριτα των εμιρατων..

So_Far said...

Sunshine, παγωμένες καλημέρες ! Τί διλήμματα είναι αυτά που προκαλούν την τεχνοκρατική μου φύση να αντιδράσει;
Λοιπόν, το έχω κάνει όσες φορές προέκυψε , θεωρώ ότι είναι καβαφικό ταξίδι που δικαιώνει το συναίσθημα.
Αλλά έμαθα ότι, σε κάθε τέτοιο άλμα πρέπει να υπάρχει και ένα προσωπικό κομμάτι που θα μας διασώζει στην περίπτωση που το άλμα βουλιάξει ( πράγμα πολύ πιθανό για το συνηθισμένο μέσο όρο που έχει την πεποίθηση ότι είμαστε δεδομένοι επειδή κάνουμε θεαματικά άλματα που δεν έχουν κάνει για χάρη τους άλλοι )
Οπότε το άλμα αξίζει όταν μπορείς να συνεχίσεις και μετά σε κάθε περίπτωση ή όταν πετύχεις το ιδανικό ο άλλος να κάνει εξίσου καλά άλματα μαζί σου.. ειδικά αν σε πετύχει την ώρα που είσαι στον αέρα μετέωρος και πάρει το αντίστοιχο ρίσκο

Αν και εδώ πάμε για μεσημέρι παγωμένες (ξανά ) καλημέρες από τα ασιατικά οροπέδια με τα γνωστά άλματα και δώσε βάση σε ό,τι σου γράφω ... αν είναι να γίνει η ανατροπή πρέπει ο 'συμπαίκτης' να έχει καλό CV από συντεταγμένες και όχι τυχαίες ανατροπές στο σύνολο της δραστηριότητάς του.

ΠΑΥΛΟΣ said...

Tα έχω τινάξει όλα στον αέρα για τον έρωτα...

Anonymous said...

μακριά - πολύ μακριά, μετά από τα όρια

orfia said...

A! βρε Ευακι πρωι πρωι!!! Ερωτηση που ματωνει ειναι αυτη!! Λοιπον τοσο μακρια που "ξεχασα" εμενα!!!! Νομιζω οτι δεν υπαρχει μακρυτερα απο το να βαζεις τον εαυτον σου σε δευτερη μοιρα, τα θελω σου, τις επιθυμιες σου, τους γυρω σου!!!!Αλλα τωρα πλεον μπορω να πω οτι ευτυχως που τελειω νει ο ερωτας γιατι αλλιως...μια δυστυχια εγω την σερνω οταν ερωτευομαι!!!χαχαχα! Φιλακια πολλα

Anonymous said...

Poios einai autos o agnostos "gnostos" pou me prolave kai mou efage tin kali ataka tou Remou?
Z. opos Zorro

My blueprint said...

Τώρα πια, όχι και πολύ μακριά. Το κριτήριο μου για τους μεγάλους έρωτες δεν υπήρξε ποτέ σωστό. Όσους είχα και έχασα, η ζωή μου απέδειξε ότι είμαι τυχερή που τους έχασα. Ακόμη και σήμερα κάνω το σταυρό μου κάθε φορά που βλέπω έναν παλιό (μεγάλο) έρωτα τον οποίο ευτυχώς άφησα στην επόμενη την άτυχη τη γκόμενα. Πάντως δεν είμαι και αντιπροσωπευτικό δείγμα γιατί είμαι με τον άντρα μου από τα 21 (17 χρόνια) με τον οποίο όπου πήγαμε, πήγαμε μαζί.

Anonymous said...

ti na po....ego mia fora to eniosa ayto to trelo sinaisthima toy erota fetos....ekana oti pernage apo to xeri mou gi ayton...allaxa tin kosmotheoria mou , tis sinitheies mou , mazepsa ton egoismo mou....ta afisa ola piso k xekinisa apo tin arxi....mono to vlema tou k ena aggigma mou eftane gia na eimai o pio eytixismenos anthropos sto kosmo...k meta apo ola ayta to plirosa akriva...opote to mono pou exo na po einai....POTE XANA!!!!!!
K.

La Gigi said...

εγώ πάλι αναρωτιέμαι τι προκάλεσε αυτή την ερώτηση σήμερα...!
για να απαντήσω στην ερώτησή σου όμως, θα σου πω ότι θα πήγαινα δυτικά μέχρι το Μανχάτταν και ούτε εκατοστό παραπέρα, βόρεια παραπάνω από εδώ που είμαι δεν πάω για κανέναν, ανατολικά μέχρι την Αθήνα και νότια πάλι μέχρι την Αθήνα. Άρα ποιος κερδίζει; Η Αθήνα :)))
φιλιά

Anonymous said...

Με τον Ρέμο και έγω :) Το θέμα όμως είναι πόσο μακριά θα έφτανε και εκείνος για εμάς...Γιατί το δύσκολο νομίζω δεν είναι να "φτάσεις μακριά" για έναν έρωτα αλλά να βρεις το κουράγιο "να γυρίσεις πίσω" αν δεν κυλήσουν όλα όπως θα ήθελες...

DonnaBella said...

den xerw/den apantw.

katrine said...

Εύη?? Δώσε προσοχή!!

Απίστευτα, μα απίστευτα, μα απίστευτα μακριά έχω πάει. Και το πιο σπουδαίο?? Δε το μετανοιώνω!!

Φιλιά για καλό ΣΚ:)))

BLUEPRINTS said...

αν μιλάμε χιλιομετρικά όχι και πολύ μακριά, αν μιλάμε γενικότερα νομίζω ότι έχω πάρει πρωτάθλημα υπέρβασης, φιλιά και τα λέμε

aremare said...

Κανένας δεν ξέρει.
Οταν μιλαμε για ερωτα, μιλαμε για τρελλα.Και τότε παρατάς την λογική,
και κανεις το αλμα το μεγάλο χωρις κανένα εχέγγυο.Ούτε ακομα το παιδί σου δεν μπορεί να σε εκλογικευσει.
Ο ερωτας ερχεται πάνω απ'όλα.
Αν αρχίσεις και το σκέφτεσαι, μάλλον δεν είναι τόσο...αλλα γιαλανζί ερωτας.
Ολοι εχουμε δει, καριέρες να τιναζονται στον αέρα, οικογενειες
να καταστρεφονται, ανθρωποι να πληγώνονται απο ανθρώπους που ηταν πάντα θετικοί και πάνω απο καθε υποψία τέτοιας τρελας.

Ποια ηταν η ερωτηση παρακαλώ;.....
Α μάλιστα!
Δεν ξερω/δεν απαντω
Ευχομαι να μην μου ξανα-τύχει μόνο!!

Crystal...clear said...

Λοιπόν επειδή εγώ το ζω τώρα, έχω ξεμείνει στο παγωμένο Λονδίνο αντί να γυρίσω πίσω στον ήλιο και στη χαλαρή ζωή μας με την πρόφαση πως εδώ η δουλειά είναι καλύτερη κι ας έχω κοροϊδέψει ακόμη και τον εαυτό μου πως για αυτό έχω μείνει εδώ, ένα θα σου πω..ζήσε και ερωτέψου!!Δεν ξέρω αν αυτό που κάνω είναι λάθος, όπως και κανείς από μας όταν κάνει τέτοιο βήμα δεν ξέρει αν αξίζει ο άλλος όλη αυτή τη θυσία ή ακόμη χειρότερα τις περισσότερες φορές είμαστε σίγουροι πως αξίζει μέχρι να προσγειωθούμε ελαφρώς ανώμαλα. Όμως ότι και να γίνει στο τέλος, καλό είτε κακό, θα είναι ακόμη ένα μάθημα, μια εμπειρία που θα με βγάλει δυνατότερη. Κι όπως λέει και ένας φίλος μου "Κάθε εμπειρία μας είναι μια περιπέτεια". Σας αφήνω με ένα στίχο που άκουσα σήμερα το πρωί "Στην αγάπη να τα δίνεις όλα, κι ας μαζεύεις τα κομμάτια σου μετά, να ερωτεύεσαι κεραυνοβόλα μόνο έτσι η ψυχή σου θα πετά".. Και στο κάτω κάτω εγώ για δουλειά είμαι εδώ έτσι?;)

elekat said...

Μπορεί αν δεν είχα το παιδί μου, να πήγαινα πολύ μακρυά για έναν έρωτα!
Τώρα όμως που ο μεγάλος μου έρωτας είναι ο γιός μου, το πολύ νάφτανα μέχρι τη γωνία του σπιτιού μου και θα ξαναγύρναγα γρήγορα πίσω!
Εννοείται όμως ότι για το παιδί μου, μόνο σε μέρη που δεν έχει μπορέσει να πατήσει άνθρωπος ακόμα δεν θα μπορούσα να πάω λογω τεχνικών δυσκολιών!
Ομως π.χ. στον Άρη ή στη Σελήνη θα πήγαινα ευχαρίστως για χάρη του!

p.s. Περιμένουμε και τη δική σου απάντηση βεβαίως!
Που έχω την εντύπωση ότι δεν θα άφηνες τον Αρη ούτε για τον George Clooney 20 χρόνια νεώτερο και ότι μπορεί για χάρη του να έμπαινες εθελόντρια να πας με διαστημόπλοιο σε πλανήτες εκατομμύρια έτη φωτός από τη γη!

Talisker said...

Δεν πιστευω στους μεγαλους ερωτες,
-δεν θα εκανα ουτε βημα !

(Ο ερωτας προκαλει εξαρτησεις κι εγω τις εξαρτησεις τις σιχαινομαι!)

Πιστευω μονο στις μεγαλες αγαπες κι επειδη αυτες ειναι πολυ σπανιες στη ζωη ειμαι σιγουρη πως οταν ερχονται δεν χρειαζεται να ..φτασεις πουθενα.



χχχχχχχ

Justine's Blog said...

Εγώ εχω γίνει ερωτική μετανάστις, αυτό τα λέει όλααααα!!!

Glayki said...

To ζήτημα είναι πόσο μακριά θα έφτανε ο άλλος...

δεσποιναριον said...

Ξερω αλλα δεν δεν απαντω. Γιατι δε θελω να γραψω μια σαχλαμαριτσα ετσι για να γραψω σχολιο. Φιλακια, δεν ειμαι των εξομολογησεων δημοσια.

fevis said...

Ε, ναι! Να που κάποιες ερωτήσεις μας φέρνουν όντως πιο κοντά και γνωριζόμαστε καλύτερα..:-) Και είναι αισιόδοξο και ανακουφιστικό που τελικά ο έρωτας πάντα παίζει μεγάλο ρόλο στην ζωή των περισσότερων, και μας βάζει στο τριπάκι των υπερβάσεων, ακόμα και αν τις σχεδιάζουμε απλώς αλλά δεν τις κάνουμε πάντα πράξη...Φιλιά πολλά...

multi psi said...

Ego piga.... kai akolouthisa mexri tin Ameriki.....kai den exasa!!!! Tora den to kounao, den pao pouthena pouthena edo tha mino (mia pou oloi egrapsan kai apo ena tragoudaki)
Oti xreiazomai, oti me gemizei kai me ksexylizi einai edo dipla mou... konta mou.....kai edo tha parameini......filia xxxxx

La Gigi said...

α ρε Λιάνα! είσαι το icon μου :))