Body art...

Το σκέφτομαι καιρό τώρα και νομίζω πως ήρθε η ώρα να το κάνω.. Ένα personal treat, ένα δώρο στον εαυτό μου για τα Χριστούγεννα.. Ένα καινούριο tattoo... Και μάλιστα, όχι ένα οποιοδήποτε σχέδιο αλλά το όνομα του Άρι στα Αραμαϊκά σχεδιασμένο από τον ίδιο, στο μέσα μέρος του χεριού μου, λίγο πιο πάνω από τον καρπό...

Μου αρέσουν πολύ τα τατουάζ και αν δεν είχα τον Μάνο που τα σιχαίνεται να με πρήζει χρόνια τώρα, θα είχα σίγουρα περισσότερα.. Ειδικά που τα μαγαζιά που ειδικεύονται στο θέμα είναι πια πολλά και οι συνθήκες πολύ πιο εύκολες...  Όταν ήμουν πιτσιρίκα, τότε που το body art ήταν για κάποιον παράξενο λόγο συνυφασμένο με την ζωή στο περιθώριο, τους ναυτικούς και τις φυλακές, το απόλυτο μέρος για να αναζητήσεις την τύχη σου ήταν το μαγαζί του Τζίμη στην Πλάκα.. Εκεί είχαν κεντηθεί τα περισσότερα υπέροχα σχέδια της εποχής, και ο ίδιος ο Τζίμης που ήταν φοβερή φυσιογνωμία και γεμάτος ιστορίες να σου διηγηθεί, σχεδιάζε μόνος του το κάθε μοναδικό κομμάτι ανάλογα με το τι ήθελες αλλά και τι ταίριαζε στον χαρακτήρα και στο στυλ σου.. Εμένα μου ζωγράφισε ένα διαμάντι μπλεγμένο μέσα σε ένα συρματόπλεγμα, με έντονα χρώματα που αν και έχουν ξεθωριάσει πια με τα χρόνια, παραμένουν πολύ ομορφα νομίζω... 

Τα χρόνια πέρασαν, ο Άρις έχει ήδη δύο δικά του tattoos ένα τραπουλόχαρτο στην γάμπα του και ένα - ολόφρεσκο-  παράξενο αγγελάκι στα πλευρά του αριστερά, ακόμα και ο Droopy μας ήρθε με ένα μικρό τατουάζ κάτω από το πόδι του όταν τον παραλάβαμε επτά χρόνια πριν, ένα πανέμορφο κουτάβι πενήντα ημερών από την Ουγγαρία, ε ήρθε η ώρα να κάνω και εγώ λίγο το κέφι μου.. 

Δεν ξέρω αν θα πάω στον Παύλο, τον γιο του Τζίμη που έχει αναλάβει εδώ και χρόνια το μαγαζί ή αν θα πάω εκεί που χτυπάει ο Άρις τα δικά του, πάντως ο κύβος ερρίφθη και εγώ θα υποδεχτώ τον καινούριο χρόνο με ένα ολοκαίνουριο στολίδι στο χέρι μου...

Και για να σας εξομολογηθώ και κάτι ακόμα, αν δεν ήμουν σίγουρη πως ο Μάνος θα πάθαινε εγκεφαλικό - και αν δεν φοβόμουν και τον πόνο βέβαια - θα είχα αποφασίσει εδώ και χρόνια να κάνω και ένα nipple piercing.. Που το θεωρώ το σεξουαλικότερο πράγμα ever - δηλαδή δεν μπορώ να σας πω πόσο πολύ μου αρέσει σε άντρες και γυναίκες - αλλά σε ότι με αφορά νομίζω πως παρήλθον οι χρόνοι και οι εποχές και πως αυτό το τρενάκι μάλλον το έχασα... Θαυμάζω όμως πάντα τους ανθρώπους που έχουν τολμήσει και ειδικά για το σημερινό ποστ, παρακάλεσα τον Θωμά -  όσοι διαβάζετε το blog καιρό ίσως να τον θυμάστε  από ένα κομμάτι που είχα γράψει κάποτε για τους πρίγκηπες της δυτικής όχθης- να μου στείλει μια φωτογραφία του δικού του.. Έχει αλλάξει σκουλαρίκι από τότε που έχω να τον δω αλλά μπορώ να πω πως το καινούριο του είναι even better... 

Πολύ τον ευχαριστώ λοιπόν, κυρίως γιατί πέρα από πρόθυμος ήταν και πολύ γρήγορος, και σας εύχομαι ένα υπέροχο , γελαστό και χαλαρό σαββατοκύριακο.. Με good mood μια που βοηθάει και η λιακάδα έξω.. Α, καλή ψήφο σε όσους και όσες πάτε να ψηφίσετε.. Εγώ που δεν θα ψηφίσω ούτε αυτή την Κυριακή, μετά από όλα αυτά, μπορεί να πάω και μια βόλτα κάτω από το ποτάμι, εκτάκτως... :-))) Φιλιά! 

Υ.Γ. Σε σύνδεση με το link για τους πρίγκηπες της δυτικής όχθης, ένα υπέροχο κομμάτι για να ντύσει το ποστ... Και ένα ξόρκι παραπάνω, το Violet Vortex, αφιερωμένο σε όλους όσους αντέχουν - ή ακόμα και αγαπούν- τον πόνο... Με όλες τις έννοιες και σε κάθε επίπεδο... :-)