Saturday, January 8, 2011

... Και με κέφι κακό....



Ανάμεσα σε ατελείωτες κουβέντες για δουλειές και σχέδια επί χάρτου και όχι μόνο, καφέδες με τις φίλες μου για να μην ξεχνάω και τις αγαπημένες μου συνήθειες, αγροτικές εργασίες στην Φάρμα μου που αναπτύσσεται με ραγδαίους ρυθμούς, χρόνο ποιότητας αφού δεν γίνεται ποσότητας με τους ανθρώπους της ζωής μου, και το σπίτι που δεν μπορώ να το αφήσω στον αυτόματο με τίποτα, ίσα που προλαβαίνω να αφιερώσω λίγο χρόνο στον εαυτό μου.. Λίγο χρόνο ενδοσκόπησης εννοώ, να κάνω μια βουτιά προς τα μέσα και να συνεννοηθώ με την ψυχούλα μου για τα βασικά τουλάχιστον.. Εκκρεμότητες που πρέπει να λυθούν επειγόντως, ανακατατάξεις που πρέπει να γίνουν, αποφάσεις που πρέπει να παρθούν.. Όλα αυτά που σηματοδοτούν την αρχή μιας καινούριας χρονιάς και μαζί, μιας καινούριας περιόδου και εγώ τα πάω πίσω πίσω, κυρίως γιατί είμαι πολύ πιεσεμένη ψυχολογικά και πολύ μπερδεμένη.. Αν σιχαίνομαι ένα πράγμα είναι να πιέζομαι και να παρασύρομαι από τις εξελίξεις που συμβαίνουν ερήμην μου.. Και αυτή η αίσθηση, πως δηλαδή αποφασίζει η ζωή για μένα και εγώ αναγάζομαι να ακολουθώ την ροή της τυφλά με την ελπίδα πως δεν θα με ρίξει πάνω σε τοίχο, με συνοδεύει μόνιμα τους τελευταίους τέσσερις μήνες.. Και με χαλάει απίστευτα, παρόλο που η Πολυάννα μέσα μου φροντίζει να κρατάει τις ισορροπίες μου με τρόπο μαγικό, υπερβαίνοντας διαρκώς τον εαυτό της.. Είναι και τα γενέθλια μου που έρχονται σε μερικές μέρες - φέτος είναι η πρώτη φορά ever που νοιώθω πως μεγαλώνω πραγματικά - ε, δεν τρελαίνομαι και στην ιδέα, η αλήθεια να λέγεται.. Και το παλεύω βέβαια, και τις περισσότερες μέρες ξυπνάω με τα κέφια μου αλλά είναι και κάποιες άλλες  που με παίρνει από κάτω..
Στο μεταξύ, φίλοι καρδιάς τραβάνε τα δικά τους μεγάλα ζόρια, ένας άνθρωπος που αγαπώ πολύ ετοιμάζεται να μετακομίσει πολύ μακριά για λίγο καιρό και με αποδιοργανώνει η προοπτική της απόστασης και της διαφοράς ώρας ήδη, μια κολλητή μου παλεύει να συνηθίσει τη καινούρια της ζωή (από εκεί που δούλευε έχει βρεθεί στο σπίτι), μια άλλη αντιμετωπίζει προβλήματα με τα μαγαζιά της ενώ μια τρίτη έχει θέματα με τον τέως άντρα της, σχεδόν όλοι οι γνωστοί και φίλοι μας έχουν προβλήματα με τις δουλειές τους και ζουν μέσα στην αβεβαιότητα του τι θα τους ξημερώσει αύριο και γενικά, ο χρόνος μπήκε παράξενα και όλοι μοιάζουν σαν να τους έχει χτυπήσει αστροπελέκι.. Μοναδική, φωτεινή εξαίρεση ο Ν. που μέχρι το τέλος του μήνα γίνεται μπαμπάς.
Αυτά λέγαμε με την Μαρία σήμερα πίνοντας καφέ στο Golden Hall - πως άλλαξε η ζωή μας τελείως μέσα σε έναν χρόνο-  αλλά καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως τελικά, αυτό που έχει σημασία είναι ότι στα δύσκολα καταφέρνουμε να σταθούμε στα πόδια μας και να κολυμπήσουμε απέναντι.. Και να μείνουμε όλοι δεμένοι μεταξύ μας, οικογένειες και φίλοι ενωμένοι σαν γροθιά εκεί που άλλοι τα παρατάνε και φεύγουν ο καθένας προς άλλη κατεύθυνση και αυτό είναι μια νίκη μεγάλη.. Και μπορεί να θυμώσω τους ανώνυμους που έχουν βαρεθεί να διαβάζουν παρόμοια ποστ αλλά τι να κάνουμε.. Η αλήθεια είναι πως αν αντιμετώπιζα αυτή την περίοδο της ζωής μου μόνη μου, χωρίς τον Μάνο και τον Άρι, χωρίς την μαμά μου και τους φίλους μου να με στηρίζουν και να τους στηρίζω με την σειρά μου και εγώ, και χωρίς αυτή την ευλογημένη αίσθηση της ασφάλειας που μου δίνει η αγάπη που με περιβάλει, θα είχα πραγματικά σαλτάρει... Και πως σε τέτοιες φάσεις - όταν πιάνεις πάτο ή αγγίζεις τοίχο, πέστε το όπως θέλετε - παίρνεις πολύτιμα μαθήματα, αξιολογείς σχέσεις, αγάπες και έρωτες, κάνεις απολογισμούς και βλέπεις ξεκάθαρα ποιοί άνθρωποι στην ζωή σου παίζουν τι ρόλο.. 
Τέλος πάντων... Κύκλοι είναι και θα κλείσουν κάποια στιγμή, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο και στο μεταξύ εγώ θα συνεχίσω να παίρνω βαθιές ανάσες, να βουτάω στα βαθιά και να χαμογελάω, γιατί έτσι είμαι σχεδιασμένη και δεν ξέρω να κάνω αλλιώς.. Και θα σπέρνω και θα θερίζω την Φάρμα μου, και θα μαγειρεύω μενού διαίτης - ναι αντέχουμε ακόμα την δίαιτα- και θα περνάω quality time με τους ανθρώπους που αγαπάω πολύ, και θα κρατάω την πυξίδα μου στραμμένη προς το φως με πείσμα.. Και τα βράδια πριν με πάρει ο ύπνος θα ευχαριστώ τον Θεό και το σύμπαν που είμαστε όλοι εδώ, γεροί, δυνατοί και αποφασισμένοι... Και κάθε πρωί που θα ξημερώνει θα μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά σε αυτά που θέλουμε και σε αυτά που ονειρευόμαστε... 
Καληνύχτα, καλημέρα και πολλά φιλιά.. Μπορεί και καλό σαββατοκύριακο αν εξακολουθήσω να μη έχω έμπνευση ή χρόνο, αλλά ξέρω πως δεν με παρεξηγείτε.. Είναι παράξενες μέρες αλλά θα περάσουν...

Υ.Γ. Τραγουδάκι λυπημένο λατρεμένο και εικόνα φωτεινή και χαρούμενη, οι αντιθέσεις του μυαλού και της ψυχής μου συνοπτικά, με ήχους και χρώματα... :-)

   

15 comments:

man about town said...

Ενας φιλος μου λεει οτι σημασια εχει μονο η αληθεια των συναισθηματων. Αυτο ειναι που κραταει τους ανθρωπους διπλα μας και ειναι το διχτυ ασφαλειας μας.
Cheer up and take action! ;-) xxx

ΑΧΤΙΔΑ said...

Η μέρα το εχει φιληνάδα, οι γιορτές έφυγαν ,το σπίτι ξεστολίστηκε, κάτι νέο αρχίζει..ηρέμησε .όλα θα πάνε καλά..όσο για τα κεράκια στη τούρτα..τι σημασία έχουν ..στα μάτια αυτών που σε αγαπούν θα είσαι αυτό που αισθάνεσαι κιεσύ σαν κι εμένα .. δε θα μεγαλώσεις ποτέ..γλυκιά μου καλό ΣΚ, ήπια το καφεδάκι . σου ..βούτηξα και ένα κουλουράκι και φεύγω..

Sotiris K. said...

Καλημέρα
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ να έχεις.
Κατ' αρχάς με υγεία και μετά με όνειρα που θα πραγματοποιείς και θα τα αντικαθιστάς με άλλα.

Εντάξει, οι καιροί είναι δύσκολοι, αλλά εδώ που τα λέμε, πότε ήταν και εύκολοι;
Πάντα ίδιοι είναι!
Εμείς, με τη διάθεσή μας τους κάνουμε και δύσκολους και εύκολους.
Αλλά και τότε αφήνοντας τον εαυτό μας ελεύθερο, μπορεί να τον κάνουμε πιο σοφό με τα δύσκολα για να χαίρεται περισσότερο τα εύκολα.

Τώρα για το ότι θα μεγαλώσεις σε λίγες ημέρες, και αυτό σε τσιτώνει, θα σου έλεγα να είσαι καλά και συνεχίσεις να φοβάσαι ότι ΘΑ μεγαλώσεις και τα επόμενα εκατό χρόνια!!!
:)))
Καλή Χρονιά και πάλι

Multi Psi said...

Hang in there agapimeno mou!!!!!!

Keep smiling......
Keep walking......
Keep farming!!!!

Anonymous said...

Deutera mesimeri tha pame gia lunch. Na mou peis ti i poios se vasanizei na to lysoume giati ola boro na ta dexto alla tin Evoula lipimeni oxi.
Z. opos Zorro

Anonymous said...

Eimai teleiws se auto to mood - kai gia thn periergh xronia pou perase,kai gia ta ksekatharismata pou se tetoies epoxes ginontai (kai pou mporei na "ponane" sthn arxh, panta omws katalhgoun se kalo), kai se auto pou menei telika: den prepei na ksexname na eimaste kai ligo eugnwmwn.

Kalo S/K kai mhn akous tetoia sooooongs! :)

elekat said...

Αχ φίλη...
Δύσκολοι καιροί...
Τουλάχιστον όπως λες κι εσύ, έχουμε τους ανθρώπους μας γύρω μας και αυτό είναι πολύ σημαντικό!
Σήμερα μόλις είδα τη λιακάδα αμέσως σκέφτηκα πόσο θάθελα να πάμε για καφεδάκι στον ήλιο και να ξορκίσουμε όλες τις δυσκολίες με τις γνωστές αγαπημένες μας κουβέντες!!!
Γιατί θα τις ξορκίσουμε, είμαι σίγουρη, θα το δείς!!!

Φιλιά πολλά αγαπημένη και stay tuned γιατί έχω το προαίσθημα ότι φέτος θα είναι η καλύτερή σου χρονιά!

Anonymous said...

Μην τρελαίνεσαι όλα για τους ανθρώπους είναι. Και αν η ζωή σου ήταν μόνο ροζ και χαρούμενη θα ήσουν πολύ βαρετός άνθρωπος ή για το Δαφνί κατευθείαν.
Φιλιά πολλά και cheer up!
Θοδωρής

Anonymous said...

Πού να δεις πόσο θα είχες σαλτάρει αν δεν είχες τρόπο να πληρώσεις τη ΔΕΗ ή/και το ενοίκιο και αν συγγενείς ή φίλοι σου πήγαιναν φυλακή για χρέη, και αν υπήρχαν και βαριά προβλήματα υγείας αποπάνω. Έλα τότε να μου πεις εξυπνάδες τύπου Πολυάννας. Δεν στο εύχομαι βέβαια σε καμία περίπτωση, έτσι; Να μην παρεξηγηθώ. Δεν ξέρω τι θυμώνει τους ανώνυμους, αυτό που τσιτώνει λιγάκι εμένα είναι χαζοχαρούμενες προσεγγίσεις τύπου *όλα εξαρτώνται από τη διάθεσή μας*, που βέβαια ακούγονται μόνο από όσους είναι εξασφαλισμένοι τουλάχιστον στα βασικά ή δεν καταλαβαίνουν τι γίνεται γύρω τους.
Καλή και δημιουργική χρονιά με υγεία και χρόνια πολλά και καλά σε όλους.
Μ.Η.

elekat said...

Αγαπητέ ανώνυμε αποπάνω,
το να κρίνεις κάποιον άνθρωπο που δεν γνωρίζεις, χωρίς να ξέρεις τι μπορεί να έχει περάσει ή πως αντιμετωπίζει δύσκολες καταστάσεις έτσι χαλαρά όπως εσύ, ε εντάξει, μάλλον δείχνει αφέλεια ...
Επειδή λοιπόν τυγχάνει να γνωρίζω καλά την Εύη και να την θεωρώ και πολύ αγαπημένη μου φίλη, έχω να σε πληροφορήσω ότι και όλα τα παραπάνω που περιγράφεις να της συνέβαιναν (φτού φτού φτού!!!), έτσι θα αντιδρούσε και έτσι θα τα αντιμετώπιζε!
Με αισιοδοξία αλλά και με ωριμότητα, με δύναμη και με αποφασιστικότητα απίστευτη να τα ξεπεράσει!
Γιατί η Ευούλα είναι μαχητής σπάνιος αγαπητέ!
Ασε λοιπόν τις εύκολες κριτικές για ανθρώπους που ούτε καν γνωρίζεις γιατί εχεις πέσει πολύ μα πολύ έξω!!!

Sorry φίλη για την παρέμβαση αλλά όταν βλέπω να κρίνουν τόσο άδικα ανθρώοπους που αγαπάω, τα παίρνω κράνα και γίνομαι ... τσιτάχ!!!

La Gigi said...

τι έγινε πάλι;

Vipera Lebetina said...

Fevis, τόσο καιρό που έλειπα μου έλειψε το υπέροχο γράψιμό σου! Χαίρομαι που σε βλέπω εδώ, ακμαία!
Καλή χρονιά και σου εύχομαι ό,τι επιθυμείς να το αποκτήσεις!

KaLLinaki said...

Καλή χρονιά όπως την εννοεί ο καθένας μέσα του! Μοιάζουμε. Βλέπω τα άσχημα και τις δυσκολίες γύρω μας και μέσα μας...αλλά πάντα έχω την αίσθηση ότι όλα θα γίνουν και όλα θα διορθωθούν. Πάντα μια αισιοδοξία με περιβάλει σε σημείο, ειλικρινά, να έχω φτάσει να ανησυχώ ότι κάτι δεν πάει καλά με εμένα. Δεν αντέχω το μίζερο..σαλτράρω. Μπροστά με δύναμη και χαμόγελο.
Υγεία και ΟΛΑ μα ΟΛΑ γίνοντε, άλλωτε πιο δύσκολα, άλλωτε πιο αργά αλλά γίνοντε!
Καλή μας χρονιά :-)

δεσποιναριον said...

Εχω μια πολυ θετικη εικονα για την εκβαση ολων αυτων που εξελισσονται οπως λες ερημην σου, για σενα το 2001. Και βεβαια δεν ειμαι η Αση, αλλα γινομαι αν χρειαστει. Πληζ μπη χαπυ και αισιοδοξη. Γλυκα φιλακια.
Σαν να σε βλεπω στο παραθυρο του Ντελισιἐ!

fevis said...

man about town@ Το πρόβλημα είναι πως εγώ ανήκω στην σχολή των ακροβατών που κάνουν τα δυσκολότερα νούμερα χωρίς δίχτυ.. Ξέρεις, είναι αυτοί που τελικά μένουν ανάπηροι αλλά μέχρι τότε, φέρνουν τις ουρές στα ταμεία..:-))

αχτίδα@ Μάλλον, τι να πω.. Όσο για τα κεράκια στην τούρτα, όταν αρχίζουν να καλύπτουν όλη την ευλεύθερη επιφάνεια, αρχίζει και γίνεται πρόβλημα..:-)) Φιλιά..

Sotiris K.@Καλή χρονιά και από μένα Σωτήρη μου.. Ήταν δύσκολη χρονιά όντως και το ξέρω πως το ξέρεις και εσύ πολύ καλά αυτό της το πρόσωπο, αλλά όντως η μαγκιά μας είναι να καταφέρνουμε να πάμε παρακάτω χωρίς να ξεχνάμε..:-))) Σε φιλώ...

Multi psi@ Αγαπημένη μου βάζω τα δυνατά μου, αλήθεια.. Απλά μερικές φορές δεν τα καταφέρνω..:-(

Z. opos Zorro@ Ξέρεις τι θα ήθελα? Να ήμασταν στο νησάκι, στον κήπο, και να κοιμόμασταν στις μαξιλάρες κάτω από τ' αστέρια.. Αυτό..

Chryssoulaki@Πολύς κόσμος είναι σ΄αυτό το mood εύτυχώς ή δυστυχώς.. Ευστυχώς για να μην νοιώθουμε μόνοι μας εκεί έξω, και δυστυχώς γιατί δεν βοηθάει στο γενικότερο κλίμα.. Φιλιά..

elekat@ Δύσκολοι αλλά θα περάσουν,που θα πάνε? Άντε.. όλο καφέ κανονίζουμε αλλά...

Θοδωρής@ Δεν τρελαίνομαι, απλά είμαι moody καμιά φορά.. Το δικαιούμαι, το έχω κερδίσει με την αξία μου..:-)

Μ.Η.@ Δεν με ξέρετε και δεν έχετε την παραμικρή ιδέα ποια μπορεί να είναι τα προβλήματα μου..

Τζίτζι@ Πάλι?

Vipera Lebetina@ Καλή χρονιά και από μένα και καλωσήρθες πάλι στην γειτονιά..:-)

KaLLinaki@Η υγεία είναι όντως πάνω απ΄όλα γιατί ακούμε και πολλά τελευταία και κάνουμε το σταυρό μας.. Καλή χρονιά και από μένα και καλωσήρθες..:-)))

δεσποινάριον@ Φιλενάδα μου γλυκιά και χάπυ είμαι και αισιόδοξη.. Γενικά.. Ειδικά γκρινιάζω λίγο έτσι, για να αλλάζω παραστάσεις..:-))Φιλάκια πολλά!!