Κυριακάτικα χαζά και διάφορα..

Κυριακή μεσημέρι και έξω έχει μια λιακάδα μαγική.. Αλκυονίδες μέρες, ακριβώς ο καιρός που ταιριάζει στον χαρακτήρα και το mood μου και δεν είναι τυχαίο που γεννήθηκα τέτοια εποχή.. Τα γενέθλια μου που είναι σε μερικές μέρες συνήθως είναι ηλιόλουστα παρόλο που πέφτουν μέσα στην καρδιά του χειμώνα... 

 (Τέλεια κούπα με πρόβατα και ασορτί μπισκότα από το καινούριο διαδικυακό μαγαζί που ανάκάλυψα τις γιορτές και να πάτε να το δείτε επειγόντως γιατί έχει απίστευτα πράγματα).

Χουζουρεύω στον καναπέ με καφέ στην γνωστή αγαπημένη κούπα, με κυριακάτικες εφημερίδες, με μουσικούλα, και τα ζώα μου να βελάζουν μέσα από τον υπολογιστή..:-) Έχω ήδη θερίσει, έχω σπείρει, έχω κάνει θελήματα σε γειτονικές φάρμες, και γενικά, επεκτείνομαι αλματωδώς, μέχρι και σκύλο αγόρασα - γιατί φάρμα χωρίς σκύλο δεν είναι ολοκληρωμένη- και τον έβγαλα φυσικά Droopy.. Δεν είναι Sharpei βέβαια , δεν έχει προβλέψει το παιχνίδι αυτή την ράτσα, είναι όμως ένα χαριτωμένο καφέ σκυλάκι που - αντίθετα από το δικό μου το μουλάρι που κοιμάται 20 ώρες το εικοσιτετράωρο - με ακολουθεί κατά πόδας και έχει πολύ πλάκα.. Και κάνει και κοιλιές άμα το χαϊδέψεις..:-)

Κατά τα άλλα το σαββατοκύριακο πέρασε χαλάρα, χτες βράδυ πήγαμε  με την Μάρθα και τον Άλκη σε ένα καινούριο Ιταλικό που άνοιξε στην γειτονιά μας - Adamo λέγεται και είναι συμπαθητικό αλλά έχει δουλειά ακόμα μπροστά του στο θέμα του φαγητού- η διατροφή αντέχει - εχτές έφαγα carpaccio για πρώτο και κοτολέτα μιλανέζε για δεύτερο , σκέτη χωρίς πατατούλες ή κάτι συνοδευτικό πράγμα που το θεωρώ μεγάλη πρόοδο από την πίτσα που θα έτρωγα κανονικά- έχουμε κολλήσει με μια καινούρια σειρά που λέγεται Dirt και έχει να κάνει με τα κουτσομπολίστικα περιοδικά στην Αμερική, έχω ξεκινήσει και το βιβλίο που μου έφερε η Δέσποινα - The gospel according to Coco Chanel- και το κέφι μου έχει βελτιωθεί κατά πολύ..  

 (Το Gaspar μέσα και έξω από φωτογραφίες της Τίνας Φέτση).

Έχει πλάκα γιατί ξαφνικά η περιοχή μας έχει γίνει πολύ trendy και ξεφυτρώνουν τα καινούρια μαγαζιά σαν μανιτάρια, κάποια από αυτά μάλιστα είναι και πολύ ενδιαφεροντα.. Όπως ας πούμε το Gaspar του φίλου μου του Αντρέα  Πιτσιλή που είναι τίγκα από κόσμο από την μέρα που άνοιξε, μιλάμε για πατημό κανονικό... Eπόμενο στο πρόγραμμα μας είναι το Leo's που είναι και σε walking distance από το σπίτι μας και θα πάμε άμεσα να ρίξουμε μια ματιά να δούμε πως κουνιούνται οι βάρκες.. Βέβαια, το καλύτερο της περιοχής παραμένει μακράν το Ivy και δεν το λέω αυτό ούτε επειδή είναι το στέκι μου, ούτε επειδή είναι... της ευρύτερης οικογενείας...:-) Το μαγαζί είναι υπέροχο - εδικά μετά την ανακαίνιση είναι από τα ωραιότερα στην Αθήνα - είναι cozy, είναι χαλαρό, έχει πολύ καλό φαγητό σε πολύ νορμάλ τιμές, έχει ωραία cocktails, έχει όμορφες φάτσες γύρω γύρω, καλή μουσική, free WiFi και το κυριότερο, έχει πίσω του την ιστορία δύο θρυλικών αθηναϊκών μαγαζιών,  του La Joya και του Deals, που του δίνει άλλη ενέργεια και άλλα vibes .. Και έχει και άλλο δήμαρχο στο Foursquare αλλά αυτό νομίζω πως θα λυθεί σύντομα..:-))

 (Και το πανέμορφο Ιvy από φωτογραφίες του Στέλιου που είναι και υπεύθυνος για αυτή την συγκλονιστική ανακαίνιση...)

Αυτά για σήμερα, εγώ σκοπεύω να περάσω όλη την μέρα εντός και επί τα αυτά, το βράδυ έχει και just the two of us που το βλέπω γιατί μπορεί να έφυγε το αγόρι το δίμετρο το θεϊκό αλλά μου έμεινε η συνήθεια, και γενικότερα έχω μια τέτοια τεράστια διάθεση για χουζούρι που νομίζω πως ότι και να μου πρότειναν για σήμερα δεν θα ήταν αρκετό για να με ξεσηκώσει.. Ούτε καν μια πρόσκληση για drinks από το αγόρι που λέγαμε...(Λέμε τώρα...) 

Και τώρα που λέμε για αγόρια του ονείρου, εξώφυλλο στο Down Town που κυκλοφορεί είναι ο Αλέξης μου.. Που επέστρεψε στην Ελλάδα για λίγο ωραιότερος από ποτέ και μιλάει για τις γυναίκες που τον έχουν κάνει να κλάψει στα σκαλιά τους... Τι να λέμε τώρα δηλαδή... Και ωραίος - κούκλος- και ευαίσθητος... Λιώνω για άντρες που μπορούν και να κλαίνε στα σκαλιά μιας γυναίκας.. Οκ, δεν λέω να είναι τίποτα μαλάκες μύξουλες μέσα στην στον πόνο και την μόνιμη κλάψα, αλλά ο άντρας ο σωστός ο πραγματικά ενδιαφέρων πρέπει να έχει πολλά επίπεδα.. Και να μπορεί να διακρίνει πότε πρέπει να σου ρίξει μια σφαλιάρα - μεταφορικά μιλάμε και πάντα στο κρεββάτι- και πότε μπορεί να ρίξει και ένα δάκρυ για πάρτη σου, έτσι για να σε στείλει για ενέσεις με συνοπτικές διαδικασίες... 

Καλημέρα και φιλιά...:-)