Wednesday, February 17, 2010

Κρίση είναι θα περάσει...


Πίνω τον πρωινό μου καφέ στην γνωστή κούπα με την γόβα και μασουλάω απολαυστικά ένα ντόνατ με ζάχαρη.. Πόσο καλύτερα μπορεί να ξεκινήσει κανείς την ημέρα του? Δίνω μεγάλη σημασία στο ξεκίνημα της μέρας τον τελευταίο καιρό... Και στο τελείωμα της επίσης.. Είμαι αποφασισμένη να μην αφήσω την γκρίνια και την μαυρίλα των ημερών να χαλάσει το κέφι μου... Αποφεύγω τις "σοβαρές" ειδήσεις, παρακολουθώ μόνο STAR και τις περιπέτειες της Ελένης και της Τζούλιας σε συνέχειες, και μετά ανυπομονώ να φτάσει 11 για να δω Ράδιο Αρβύλα όταν είμαι σπίτι... Δεν υπάρχει καλύτερο αντίδοτο στην μελαγχολία, πιστέψτε με... Εχτές έκλαιγα στην κυριολεξία από τα γέλια με το video του παχουλούλη παίκτη που έκανε 2 ώρες και 20 λεπτά να τελειώσει την πίστα του Wipe out...
Μπορεί πολλοί να με χαρακτηρίσουν ξανθιά και ανώριμη με όσα γράφω όμως εγώ θα συνεχίσω να προσπαθώ επίμονα να παραμείνω έξω από το κλίμα των καιρών... Οκ, το ξέρω πως η κρίση είναι εδώ, στην δική μου δουλειά άλλωστε έχει εγκατασταθεί από το πρόπερσι τον χειμώνα και ας μην το πίστευε κανείς τότε, αλλά τι να κάνουμε δηλαδή? Να πεθάνουμε? Είναι προφανές πως θα επιβιώσουμε και αυτής της καταστροφής... Πάντα επιβιώνουμε.. Θα αλλάξουμε τις συνήθειες μας, θα αλλάξουμε την ζωή μας, θα προσαρμοστούμε και θα κολυμπήσουμε... Και κάποια στιγμή θα φτάσουμε απέναντι και θα έχουμε μια ακόμα πολύτιμη εμπειρία στις αποσκευές της ζωής μας... Εγώ λοιπόν είμαι αποφασισμένη αυτό το κολύμπι να το κάνω με μαγιό ντηζαϊνάτο και σκουφάκι με μαργαρίτες απλικέ, σαν άλλη Ρένα Βλαχοπούλου στην τρελή σαραντάρα... Θα το κάνω να μοιάζει σαν βόλτα με τους φίλους μου -άλλους αισιόδοξους και επίμονους κολυμβητές- σαν εκδρομή με τους άντρες της ζωής μου, και θα ευχαριστηθώ και αυτή την διαδρομή που δε μπορεί, κάτι θα έχει και αυτή να μου προσφέρει...
Σίγουρα δεν θα καθίσω να μιζεριάσω περιμένοντας να μου πέσει ο ουρανός στο κεφάλι παρέα με τον κύριο Αυτιά και όλους εκείνους που λατρεύουν να μας υπενθυμίζουν καθημερινά πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα... Ακόμα πιο σίγουρα δεν θα μπω καν στην διαδικασία να συζητήσω πολιτικά με κανέναν.. Έχουμε την κυβέρνηση που μας αξίζει, αυτή που ψήφισε η πλειοψηφία και το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε αυτή την στιγμή είναι να την στηρίξουμε και να ευχηθούμε να κάνουν το καλύτερο που μπορούν... Και όταν περάσουν τα δύσκολα, πάλι εδώ θα είμαστε... Αρνούμαι να χαλάσω την εναπομείνασα ζαχαρένια μου επειδή κάποιοι πάρα πολλοί μασούλησαν χρόνια τώρα ότι χρήματα πέρασαν από τα δημόσια ταμεία και τώρα μας ζητάνε να πληρώσουμε εμείς και τα ρέστα τους... Ακόμα περισσότερο, αρνούμαι να θυσιάσω το ακμαίο ηθικό μου στο βωμό της δικής τους μαλακίας.. ΟΧΙ πιο μεγάλο και από του Μεταξά.. Αυτό έχω να πω..
Desperate times need desperate measures.... Αυτό ξέρω εγώ.... Και η φτώχεια θέλει καλοπέραση και η στεναχώρια γέλιο... Έτσι, να με συγχωρείτε αλλά εγώ θα εξακολουθήσω να χτίζω το ροζ μου σύμπαν λιθαράκι λιθαράκι σαν άλλος Λαγγαδινός χτίστης για να κάνω και μια αναφορά στην πατρίδα του καλού μου... Με υλικά τα χαμόγελα που με περιβάλουν καθημερινά, των ανθρώπων που αγαπάω αλλά και των απλών περαστικών που μου ανταποδίδουν τα δικά μου, την έμφυτη αισιοδοξία της Πολυάννας που δεν με εγκατέλειψε ποτέ, το κέφι που μου δημιουργούν όλα τα όμορφα που ξέρω πως θα έρθουν και που δεν χρειάζεται να είναι ακριβά και μεγάλα, αρκεί να είναι αληθινά και από ψυχής, και την σιγουριά πως τελικά θα έρθουν καλύτερες μέρες... Η ευτυχία είναι στιγμές μην το ξεχνάτε... Από την λιακάδα που μπορούμε να απολαύσουμε μέσα στον χειμώνα ένα μεσημέρι σε έναν κήπο μαζί με φίλους και τον πρώτο καφέ της ημέρας με ηρεμία και καλή - έστω και ηλεκτρονική- παρέα, μέχρι την αίσθηση των μυρωδάτων σεντονιών την ώρα που πέφτουμε για ύπνο δίπλα σε έναν άνθρωπο που αγαπάμε και μας αγαπάει... Απλά πράγματα είναι η ευτυχία.. Μην την ψάχνετε αλλού.. Αναζητήστε την στην καθημερινότητα σας, στους ανθρώπους σας, στις στιγμές σας, στα όνειρα σας, στις επιτυχίες σας, στην πορεία της ζωής σας... Και θα δείτε πως είναι εκεί και περιμένει να σας δώσει δύναμη και κουράγιο να πάτε παρακάτω...
Αν μου ζητούσατε να σας απαριθμήσω έχω πολλλές, πολλές τέτοιες στιγμές στο μυαλό μου να σας πω... Η μεγαλύτερες όμως θα είναι πάντα οι αγκαλιές και τα φιλιά του Άρι... Όπως εκείνο το αναπάντεχο που μου έδωσε μέσα στην νύχτα προχτές όταν επέστρεψε στο σπίτι ξημερώματα... Ξύπνησα μ' αυτό, ξανακοιμήθηκα χαμογελαστή με την αίσθηση του στο μάγουλο μου, και όταν το σκέφτομαι χαμογελάω ακόμα.. και όσο θα υπάρχουν μέσα στην ζωή τέτοιες στιγμές, ποιος η τι έναι αυτό που θα μπορούσε να μου χαλάσει την ευτυχία μου, πέστε μου... Καλημέρα λοιπόν και μην το βάζετε κάτω... Βρείτε το ροζ μέσα στην ζωή σας και μην το ξαναφήσετε ποτέ... Η ζωή είναι πολύ μικρή για να την αφήνουμε να μας την χαλάνε άσχετοι και άχρηστοι άνθρωποι... Φιλιά!!!

Υ.Γ. Η φωτογραφία έχει κι αυτή το νόημα της σήμερα.. Έτσι θα την περάσουμε την κρίση.. Με ροζ ορθοπεταλιές....:-)))

UPDATE: Απάντηση από εδώ προς τον ανώνυμο που έγραψε - ευγενέστατα είναι η αλήθεια- την άποψη του και όλους εκείνους που σκέπτονται αναλόγως... Το ξέρω πως υπάρχουν άνθρωποι που περνάνε πολύ χειρότερα από μένα, δεν είμαι ηλίθια... Και όπως έχω ξαναπεί πολλές, πολλές φορές, το ότι γράφω εδώ κάποια κομμάτια από την ζωή μου που εγώ επιλέγω δεν σημαίνει πως ξέρετε τα πάντα για μένα... Ούτε ποια είμαι, ούτε ποια ήμουν, ούτε τι σημαίνει για μένα η όποια κρίση.. Μην με προσβάλετε λοιπόν με ιστορίες για ταξίδια και τσάντες επωνύμων σχεδιαστών... Όσα γράφω, σας διαβεβαιώ πως τα γράφω με πλήρη συνείδηση των δυσκολιών της ζωής, από πρώτο κι όλας χέρι.. Ακριβώς λοιπόν επειδή έχω υπάρξει και φτωχή, και δυστυχισμένη, και deeply disturbed και ένα σωρό άλλα που δεν είναι της παρούσης για μια μεγάλη περίοδο της ζωής μου, ξέρω καλά πως το ροζ , ακόμα και όταν μας περιβάλει το απόλυτο, πηχτό μαύρο, είναι απαραίτητο για να μην τρελαθούμε και για να μην χάσουμε τελείως την μπάλα... Σήμερα που σας τα γράφω όλα αυτά άλλωστε, και εγώ άνεργη είμαι και μάλιστα πάνω από έναν χρόνο τώρα, μην το ξεχνάτε... Παρόλα αυτά, όσο και αν σας κακοφαίνεται, το ροζ μπορεί να είναι παντού.. Στα πιο μικρά, στα πιο φτωχά, στα πιο τυχαία...Και αν κάποιος δεν μπορεί να το δει, δεν φταίει το χρώμα, ούτε εγώ που σας το υπενθυμίζω, αλλά τα μάτια της ψυχής του... Εξαιρούνται οι τεράστιες απώλειες της ζωής... Και μόνο...

25 comments:

YO!Reeka's said...

νομιζω πως καπως ετσι θα πρεπει να το αντιμετωπίσουμε ολοι... αλλιως θα πρεπει να παρουμε τα βουνα!

Zwzw said...

Bravo Evoula !! k egw thn idia syntagh akolou8w !!

Πέννυ said...

Μπράβο Εύη καλά τα λες...
Ετσι προσπαθώ και εγώ να πορεύομαι, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς και να είμαι και καλά!
Σου εύχομαι λοιπόν η μέρα σου να συνεχιστεί τόσο όμαρφη όσο ήταν και το ξεκίνημά της...

STELIOS PENTARVANIS said...

ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ ΕΥΟΥΛΑ ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΕΡΘΕΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΘΑ ΜΑΣ ΕΡΘΕΙ .ΑΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟ ΚΑΛΟ ΘΑ ΜΑΣ ΕΡΘΕΙ Α Π Ο Δ Ε Δ Ε Ι Γ Μ Ε Ν Α

La Gigi said...

μιζεριες κανουν οι μιζεροι, κι εμεις δεν ειμαστε τετοιοι!! ασε που με τα τραγικα των αλλων ειδησεων δε νομιζω οτι θα υπαρξει μετρο της κυβερνησης που θα μας τρομαξει εστω και λιγο.
φιλακια πολλα

στην κουπα τη γνωστη με τη γοβα εγω πινω το βραδυνο μου χαλαρωτικο ροφημα :)

Anonymous said...

Αυτά πέστα σε μία οικογένεια που έχει δύο ανέργους και το νοίκι να τρέχει, παιδιά που χρειάζονται ρούχα και αγγλικά τουλάχιστον... να δούμε άν συμφωνούν μαζί σου. Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα καλή μου, και ρίξε μιά ματιά έξω από τον κόσμο σου. Για σένα η κρίση ίσως να μεταφράζεται σε δύο λιγότερα ταξίδια το χρόνο στην Μύκονο και το Λονδίνο και μία λιγότερη τσάντα σχεδιαστή. Δεν μπορείς όμως να τα ισοπεδώνεις όλα και να προσποιείσαι ότι δεν τρέχεικάστανο γιατί έτσι σε βολεύει.
Φιλικά.

elekat said...

Μια χαρά τα λες και συμφωνω και επαυξάνω!
Και μόνο το φιλί του Αρη και την αγκαλιά του Μάνου νάχεις, αυτόματα είσαι πλούσια!

orfia said...

...Επρεπε να ανοιξω το pc μου νωριτερα...οταν αρχισε η μερα στραβα....και να ερχονται ολα αναποδα... και ναι..εχεις δικιο....δεν πρεπει να μας εγκαταλειψει το ροζ απο την ζωη μας,....οχι.,..επειδη καποιοι θελουν την μαυριλα τους να μας την κληρονομησουν και σε μας για να μην ειναι μονοι...!!!
....Νασαι καλα κοριτσι μου...και να μας επαναφερεις...στα ισια..
Φιλια μεσημερινα...ηλιολουστα

yannidakis said...

λοιπον, επειδη δεν ξερεις ποτε πως μπορει να εξελιχθει η μερα σου, τι καλυτερο απο το να την αρχιζεις καλυτερα.
Ξερεις, τελευταια αισθανομαι σαν μικρος στρατιωτης που πολεμα ακομα κι αν ο εχθρος εχει πλησιασει, ακομα κι αν οι σφαιρες περνουν απο διπλα του.
Οχι, οχι τοσο για να καταφερω να εκπληρωσω τα εξοδα μου, οσο για να επιβιωσω απο τη γκρινια και τη μιζερια των γυρω μου.
Σημερα βρηκα εναν συμμαχο. Συνεχισε ετσι :[

Anonymous said...

Τι γίνεται όμως όταν δεν υπάρχει "Άρις"...?
Όταν δεν υπάρχουν όλα αυτά που αναγράφεις στις εκάστοτε αναρτήσεις σου...?
Που ειλικρινά θα προτιμούσα να έγραφες κάπου-κάποτε ότι θα ευχόσουν και στους άλλους συνανθρώπους σου να έχουν...?
Πράγματα που θεωρείς δεδομένα στη ζωή σου και τη στολίζουν και την κάνουν τόσο όμορφη και ροζ για άλλους απλά είναι όνειρα θερινής νυκτός.
Είναι μια τεράστια έλλειψη.
Και η έλλειψη πονάει πολύ...

Να ξέρεις μόνο ότι σε διαβάζω γιατί με κάνεις και χαμογελώ ονειροπολώντας τόσο όμορφα...

Καλό υπόλοιπο μέρας

δεσποιναριον said...

Παντως ομολογω οτι παρ' ολο που προσωπικα παρακολουθω τα παντα γιατι πιστευω οτι πρεπει να ειμαστε ενημερωμενοι πολιτες και να συμμετεχουμε παντου, στην προσωπικη μας ζωη οτι και να γινει πρεπει να βρισκουμε αντιδοτα αισιοδοξιας. Οποτε συμφωνω με το υφος της ανατρησης. Υπαρχουν ανθρωποι που επηρρεαζονται περισσοτερο απο οσο πρεπει με αυτα τα νεα. Εκει ειναι που χρειαζεται η παρεμβαση αισιοδοξιας. Κατα τα αλλα, παω να βρω την κουπα με την γοβα, για τον πρωϊνο καφε!

δεσποιναριον said...

Καλα βρηκα την κουπα αλλα ηθελα να συμπληρωσω οτι η μιζερια δεν εχει να κανει με την οικονομικη ευμαρεια. Ειναι στεητ οφ μαϊντ. Την βλεπω και σε ανθρωπους με οικονομικη επιφανεια.

man about town said...

Κανονικα θα με θυμωναν σχολια σαν του ανωνυμου, αλλα τελικα λυπαμαι τους ανθρωπους που εχουν το μισος σαν οπλο χωρις να ξερουν γιατι καποιος επιλεγει να εχει μια ροζ περσονα.
Οσο για σενα, ξερω οτι το ροζ σου ειναι τοσο φωτεινο και υπεροχο γιατι εχει μαυρο φοντο στο background κι αυτο ειναι που σε κανει μοναδικη
φιλια πολλα

Anonymous said...

Αν και άτομο αισιόδοξα απαισιόδοξο, θέλω το φωτεινό αποκούμπι μου, ανθρώπους που ανοίγουν ένα παράθυρο στο σκοτάδι. Και οι δυσκολίες μας έχουν ζυμώσει και η θλίψη, αλλά αυτό που μας κρατάει ζωντανούς είναι η ελπίδα

υγ. προς το παρόν διαβάζω πάλι τα μπλογκς γιατί έπαθα μια ξεγυρισμένη τενοντίτιδα (οι αγκαλιές βλέπεις...) και είμαι σε πρόγραμμα φυσικοθεραπείας

Anonymous said...

Poso dikio exeis! Safws kai yparxoun duskolies, safws kai oloi mas -ligo 'h poly - exoume niwsei thn krish, omws exw peistei pleon pws den kerdizoume tipota me th mizeria. H eutuxia,oi stigmes autes, mporei na einai mikres, alla eimai sigourh pws oloi mas mporoume na vroume kati gurw mas, plai mas pou tha mas xarisei ena xamogelo.
Einai meres pou me pianei apaisiodoksia kai to mono pou katafernw einai na ginomai xeirotera. Nomizw pws to na prosarmozomaste stis katastaseis kai na anazhtoume estw kai liiiiigo roz mesa sth maurila, den deixnei oti agnooume thn pragmatikothta, alla oti eimaste apofasismenoi na mh to valoume katw.
Yperoxo post :)

So_Far said...

Καλημέρα Ευούλα ! Και εγώ που δεν είμαι ροζ τύπος αλλά γκρι μουντό ηλεκτρολογείο συμφωνώ με το πνεύμα της ανάρτησης.
Η κρίση είναι κύμα, καταργεί συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί σε καταστάσεις προηγουμένων κρίσεων και θα αναδείξει νέες.
Στη συγκεκριμένη κρίση δεν υπάρχουν βολεμένοι και μη, κατά πλειοψηφία είμαστε όλοι μέσα στο "παιχνίδι" με τους ίδιους όρους.
Και στη θέση του πρώτου ανώνυμου μπορεί να βρεθεί ο οποιοσδήποτε από εμάς, είτε κάνει εξαρτημένη εργασία είτε είναι ελεύθερος επαγγελματίας.
Ένα μάθημα της κρίσης είναι ότι ποτέ δεν περιμένεις ότι μια κατάσταση που σε εξυπηρετεί θα διαρκέσει για πάντα. Ψάχνεις εναλλακτικές ακόμα και όταν δεν υπάρχει φαινομενικά λόγος να το κάνεις. Γίνεσαι ένας μικρός "επιχειρηματίας" του εαυτού σου και καθημερινά μετράς την ανταλλακτική σου αξία διευρύνοντας τη βάση των θετικών προϋποθέσεων. Όλο αυτό δεν είναι θεωρητικό είναι έμπρακτο και εφαρμόσιμο και όσο και αν δείχνει σκληρά διατυπωμένο εμπεριέχει την εξέλιξη.
Οι επιχειρηματικοί κολοσσοί που ξέρουμε ξεκίνησαν σε περιόδους κρίσης , μόνο που αυτοί που τους ξεκίνησαν δεν είχαν άλλη επιλογή για την επιβίωσή τους παρά μόνο να την εξασφαλίσουν. Τα υπόλοιπα ήρθαν μέσα από αυτό.
Δε θυμάμαι ποιος ακριβώς μεγαλοϊδιοκτήτης πολυκαταστήματος ξεκίνησε πουλώντας σε πανέρι κάλτσες στην Ερμού στην μεταπολεμική Αθήνα. Θέλω να πω με αυτό ότι έχουν υπάρξει και απείρως δυσκολότερες καταστάσεις , και το γράφω για να μην πνιγόμαστε όταν το νερό φτάνει μέχρι το γόνατο.
Αυτά και όχι μιζέριες αλλά δράση , τί να κάνουμε προσωρινά θα ξεβολευτούμε όλοι στο τέλος θα λέμε ότι το ζήσαμε και αυτό...

crispy said...

Καλημέρα. Σας διαβάζω καιρό τώρα αλλά είναι η πρώτη φορά που σχολιάζω. Απλά θέλω να πω ότι συμφωνώ απόλυτα μαζί σας. Όσο δύσκολοι κι αν είναι οι καιροί , το τελευταίο που θέλουμε είναι μιζέρια , γκρίνια και ''συννεφιασμένες'' διαθέσεις. Είμαι αποφασισμένη να αντιμετωπίσω τα δύσκολα όπως κι εσείς : Με το κεφάλι ψηλά , αξιοπρεπώς , με χιούμορ , καλή διάθεση ...κι ωραίες τσάντες (είναι και δικό μου φετίχ!). Στο κάτω κάτω δεν ήρθε δα και το τέλος του κόσμου!

fevis said...

YO!Reeka's@ Αυτό νομίζω και εγώ...:-)) Καλημέρα!!

Zwzw@ Βρε καλώς τα παιδιά τα δικά μας...:-) Φιλιά πολλά!!!

Πέννυ@ Νομίζω πως στην πραγματικότητα κανείς δνε μπορεί να κάνει αλλιώς...:-) ΧΧΧ

the wrong man@ Συμφωνώ απολύτως ψαράκι μου.. Απολύτως ομως..:-)))

melissoula@ Δεν είμαστε μίζεροι, πράγματι..:-) Ούτε και θα γίνουμε άλλωστε...Φιλιά..

Ανώνυμος1@ Σας απάντησα μέσα στο ποστ νομίζω... Πάντως ευχαριστώ για το σχόλιο.. Κάθε διαφορετική άππψη είναι εποικοδομιτική γιατί ευνοεί την συζήτηση..

elekat@ Πάμπλουτη:-)))) Φιλιά!!

orfia@ Το ροζ είναι το πιο κλασσικό χρώμα αν το καλοσκεφτείς.. Πάντα στην μόδα, γενικά..:-))Φιλιά

yannidakis@ Είμαστε περισσότεροι απ'ότι φαντάζεσαι... Αυτό σου λέω μόνο... Καλημέρα και... kepp up the good work...:-))

Ανώνυμος2@ Είμαι 47 χρονών και ο Άρις είναι 18.. πράγμα που σημαίνει πως υπήρξε μια μεγάλη περίοδος της ζωής μου που δεν υπήρχε Άρις και που, σας διαβεβαιώ δεν υπήρχε και τίποτα απ΄όλα αυτά που λέτε πως για άλλους ήταν όνειρα θερινής νυκτός.. Το ροζ όμως ήταν πάντα εκεί, και αυτό ήταν που με βοήθησε να βρω τον δρόμο προς την ευτυχία.. Την οποία έυχομαι σε όλον τον κόσμο, δεν χρειάζεται να το γράψω αυτό... Νομίζω πως εκείνοι που διαβάζουν όσα γράφω με ανοιχτό μυαλό, το ξέρουν καλά.. Καλημέρα...

δεσποινάριον@ Αχ φιλενάδα μου σοφή και προσγειωμένη....Σ' αγαπω πολύ και το ξέρεις.. Φιλάκια...

man about town@ Ναι, εσύ που με διαβάζεις από πολύ παλιά νομίζω πως ξέρεις καλύτερα από πολλούς τι έννοώ... Φιλιά πολλα και από μένα...

Δώρα Τσίρκα@ Φιλενάδα μου κατ΄αρχάς περαστικά... Κατα τα άλλα, η ελπίδα μετακινεί όρη, όπως άλλωστε και η πίστη.. Έτσι δεν λένε? Φιλιά!!

Chryssoulaki@ Να' σαι καλά... Πολύ χαίρομαι που συμφωνούμε.. Φιλιά..

So_Far@ Βρε καλώς τα παιδιά απ' το ηλεκτρολογείο...:-)Εμείς το ξέρω πως συμφωνούμε, καταφέρνουμε να συναντιόμαστε πάντα στο μέσον δύο απολύτως διαφορετικών διαδρομών... Θα περισοριστώ λοιπόν να σου πω ότι σε πεθύμισα.. Πότε θα αφήσεις τα κατσαβίδια και θα πιάσεις τον καφέ? :-)))

crispy@ Καλημέρα και από μένα και πολύ χαίρομαι που αππφασίσατε να σχολιάσετε... Ελπίζω να τα λέμε συχνότερα λοιπόν, ειδικά που συμφωνούμε στα βασικά και θεμελιώδη..:-))

MULTI PSI said...

Apapapapapapa!!!!!!!!Ti kakioules einai aftes simera apo merikous?????? Pou kseroume gia ton kathena apo emas apo pou krataei i skoufia tou? kai ti diskolies mporei na exei perasei stin zoi tou???? Psixremia loipon....Kai aisiodoksia opos les Evoula!!! Otan agapas kai agapiese ola mporeis na ta kseperaseis!!! Oxi mono roz skepsis loipon, alla kai fouxia kai kokkines kai portokali kai ola ta kala xromata tou ouraniou toxou!!! giati ayto edixe kai ston Noe: meta ton kataklismo erxete panta i liakada.....

fevis said...

MULTI PSI@ Α ρε φιλενάδα μου.. Ευτυχώς που έχω και σας που με ξέρετε και λέτε και καμιά καλή κουβέντα..:-))) Φιλάκια πολλά!!!

Glayki said...

Mακάρι σε δέκα χρόνια από τώρα να είμαι έτσι σαν και σένα..αλήθεια σου λεω.Διαβάζοντας σε....βλέπω τον εαυτό μου,στοιχεία του δηλαδή σε καμιά δεκαριά χρόνια.

Οι άνθρωποι ιδιαίτερα στην Ελλάδα,αρχικώς κοιτάζουν μόνο την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι ίδιοι.Αν οι άλλοι βρίσκονται σε καλύτερη μοίρα,τους κρίνουν ανελέητα και τους καυτηριάζουν.

Το πως έφτασες σε αυτό το σημείο ευδαιμονίας όμως,να τα βλέπειςόλα ροζ,που αποτελεί και δείγμα ευτυχίας,πληρότητας ,συνειδηοποίησης ,την πορεία δεν τη βλέπουν.

Σκεφτόμουν το εξής:έχω δουλέψει σε καφέ,έχω μοιράσει φυλλάδια,έχω φάει για μήνες λαπά,δεν έχω πάει κάποια καλοκαιρια διακοπές,δούλεψα δούλεψα δούλεψα σαν σκυλι,και όμως ακόμα και "φίλες"υποτίθεται κοιτάζουν την τωρινή μου κατάσταση που είναι καλή ξεχνώντας την πορεία που έχω κάνει.

Στο μπλοκ μου που έχω δεχτεί ανάλογα σχόλια πάλι το ίδιο.Το μπλοκ είναι ενας χώρος που γράφει ο καθένας ότι θέλει.Κατόπιν το θεωρώ σημαντικό σε μία χώρα που όλα δείχνουν μαύρα να υπάρχουν φωνές αισιοδοξίας.

Βαρέθηκα ανθρώπους που κοιτούν μόνο το φαίνεσθαι και όχι την πορεία.Που δεν χαίρονται με τη χαρά του άλλου.
Χαλάλι σου λοιπόν και το ροζ και η Μύκονος και όλα...
Συνέχισε να γράφεις όπως νοιώθεις στον δικό σου χώρο.
Η ζωή είναι κατάκτηση είναι προσπάθεια είναι και τύχη...και μακάρι όλοι οι άνθρωποι να την έχουν.όμως αν δεν την έχω εγώ..ποτέ δε θα φτάσω στο σημείο να πληγώσω κάποιον μόνο και μόνο επειδή περνά καλύτερα από μενα...

yannidakis said...

"καταχώρηση τσι μέρας" για την Τετάρτη σύμφωνα με την ομώνυμη λίστα του yannidakis live, η καταχώρηση σου τούτη.
Καληνωρίσματα :[

marni said...

Προφανώς για μερικούς είναι καλύτερα όταν όλα γύρω είναι γκρι να προσπαθείς να τα δεις μαύρα κι όχι ροζ-γαλάζια ή γκρι ανοιχτό....

Η αισιοδοξία ΔΕΝ έβλαψε ποτέ κανένα...

Το γεγονός ότι κάποιος έχει παραπάνω πράγματα από εμάς στον υλικό τομέα δεν σημαίνει κάτι... όλοι έχουμε κάτι παραπάνω από τον διπλανό μας σε κάποιο τομέα κι αυτό είναι που κάνει τη ζωή μας ενδιαφέρουσα... φαντάσου να ήταν όλα ίδια.... (αμάν πια με αυτό το "να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα..." μας έχει χαντακώσει σαν λαό)

Συνέχισε Εύη να είσαι αισιόδοξη γιατί -να'σαι καλά- με τον τρόπο σου παρασύρεις κι εμάς που πάμε να ξεχαστούμε κάποιες φορές!

Anonymous said...

ΑΓΑΠΗΤΗ ΕΥΗ,

ΟΠΩΣ ΒΛΕΠΩ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ ΕΙΧΕ ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΗΧΗΣΗ. ΚΑΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΠΩΣ ΣΥΜΦΩΝΩ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΔΥΟ "ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ" ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ. ΓΙΑΤΙ ΟΝΤΩΣ Η ΜΙΖΕΡΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ STATE OF MIND ΟΠΩΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΟ ΔΕΣΠΟΙΝΑΡΙΟΝ ΚΑΙ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ Ή ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ (ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΝΝΟΩ ΜΟΝΟΝ ΥΛΙΚΑ) , ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΜΦΩΝΗΣΩ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΑΝΩΝΥΜΟΥΣ ΠΟΥ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΣΚΟΠΙΑ ΒΛΕΠΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΑΥΡΑ (Ή ΓΚΡΙ ΠΑΝΤΩΣ ΟΧΙ ΦΩΤΕΙΝΑ). ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΤΙ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ Ή ΙΣΩΣ ΤΙ ΠΕΡΝΑ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΑΛΛΑ Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΔΥΣΚΟΛΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. ΚΑΙ Ο ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΕΩΡΕΙ ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΚΑΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ, ΠΟΥ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΕΙΟ. ΣΑΦΩΣ Η ΥΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΟ ΑΓΑΘΟ ΑΣΧΕΤΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΣΟ ΧΙΛΙΟΕΙΠΩΜΕΝΟ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΩ. ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΑ ΒΑΣΙΚΑ ΑΓΑΘΑ ΠΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΔΥΣΒΑΣΤΑΧΤΗ. ΚΑΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΣΑΠΡΑΞΑ ΚΑΚΙΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΗΤΑΝ ΓΡΑΜΜΕΝΑ ΜΕ ΕΥΓΕΝΕΙΑ, ΑΛΛΑ ΠΙΚΡΑ. ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ ΑΣ ΕΥΧΗΘΟΥΜΕ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ, ΑΣ ΕΥΧΗΘΟΥΜΕ Ο ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΕΞΩ ΝΑ ΒΓΕΙ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΩΡΙΤΕΡΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.
ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΟ "ΣΕΝΤΟΝΙ" :-)
ΑΝΩΝΥΜΟΣ 3

Talisker said...

εγω γιατι λειπω απο δω??/

κριση??/
η μεγαλυτερη κριση βρισκεται μεσα στα κεφαλια ολων οσων λατρευουν να ακουν για κρισεις

αν μη τι αλλο ο τρομολαγνος Ευαγγελατος και ο γλοιωδης Αυτιας
βρισκουν προσφορο εδαφος σε ενα αμορφωτο και επιφανειακο κοινο


Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΚΡΙΣΗ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΡΘΕΙ
ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΤΟΥ θ Υ Μ Ο Υ!

οσο για την μιζερια
φυσικα και υπαρχουν ΚΥΡΙΩΣ μιζερα μυαλα..

γιατι οταν δεν εχεις μαθει να λες κριση ειναι θα περασει


σημαινει πως εισαι απο τους λυκους που στην αναμπουμπουλα χαιρεσαι!!

αν μη τι αλλο ρε παιδι μου αποκτα ενα νοημα η ζωη σου


ωωωωω ποσο βαριεμαι!!!

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ