Περί έρωτος...

Μέσα στα mails που παίρνω κάθε μέρα, ήρθε και ένα που μου ζητούσε να γράψω ένα ποστ για θέμα συγκεκριμένο.. Δεν ξέρω γιατί κάποιοι από σας πιστεύετε πως είμαι ειδήμων επί των γκομενικών, είμαι 46 χρονών σας θυμίζω, παντρεμένη χρόνια, με μεγάλο παιδί, κανονική πλήξη και ανία... Παρόλα αυτά πως μπορούσα να αρνηθώ μια τόσο ευγενική και κυρίως μια τόσο απελπισμένη παράκληση? Ελπίζω να είναι αυτό που θέλεις Κατερίνα.. Μου ζήτησες να σου γράψω τι θα έκανα στην θέση σου, και παράβλεψες ίσως το γεγονός πως ο κάθε άνθρωπος ζει τα γεγονότα ανάλογα με δικές του εμπειρίες και προσλαμβάνουσες .. Παρόλα αυτά εύχομαι κάτι να βρεις μέσα στις λέξεις που να σε καλύπτει.. Και κυρίως, εύχομαι όλα να σου πάνε καλά...
Όσο για τους υπόλοιπους, μην ανησυχήσετε παρακαλώ.. Όχι, δεν είναι αληθινό το κείμενο, είναι μυθοπλασία όπως θα έλεγε και ο λατρεμένος Χριστόφορος.. Έτσι κάνουμε εμείς που εκφραζόμαστε με παραπάνω από 10 λέξεις την φορά.. Αντλούμε αναμνήσεις, συναισθήματα, σκηνές και εικόνες από παρόν, παρελθόν και μέλλον, και φτιάχνουμε ιστορίες... Φιλιά πολλά και καλημέρες λοιπόν... Άνοιξη μπαίνει, άρα το θέμα είναι επίκαιρο..

Ερωτεύομαι.. Σε ερωτεύομαι… Εσένα ή το παιχνίδι? Δεν ξέρω σίγουρα… Μπορεί και τα δύο.. Που όμως, δεν υπάρχει το ένα χωρίς το άλλο.. Νοιώθω το κορμί μου να ανατριχιάζει στην ιδέα σου, διαβάζω τις λέξεις σου και πίσω από αυτές, ακούω τα υπονοούμενα και τα ανταποδίδω μαζί με τις ματιές σου, ερευνητικές και αυθάδικες ταυτόχρονα, χαμογελάω, γλυκαίνω, λάμπω, και εύχομαι αυτό το παιχνίδι της γνωριμίας και του φλέρτ να κρατήσει πολύ.. Σε ερωτεύομαι και ξέρω πως θα το ζήσω κι αυτό όπως όλους τους έρωτες της ζωής μου.. Με το πάθος και τον ενθουσιασμό του νεοφώτιστου αλλά και με την βεβαιότητα του έμπειρου παίκτη που ξέρει πως έρωτας είναι άρα θα τελειώσει κι αυτός όπως όλοι, και πως μια μέρα θα ξυπνήσω και δεν θα σε θέλω πια, δεν θα σε αποζητάω και ίσως να αναρωτιέμαι κι όλας τι με τράβηξε πάνω σου… Μέσα σου..

Σε ερωτεύομαι και αφήνομαι, με την σιγουριά του ανθρώπου που λατρεύει τον ίλιγγο, και την αδρεναλίνη, και την μαγεία της έκπληξης, και ταυτόχρονα με την ζώνη ασφαλείας που μου προσφέρει η ζωή μου και οι άνθρωποι που με αγαπάνε, με ανέχονται και με βοηθάνε να προσγειωθώ πάντα ασφαλής.. Σε ερωτεύομαι και βυθίζομαι σε αυτό που είσαι.. Στην μυρωδιά σου, στον τρόπο που ανατριχιάζεις όταν σε αγγίζω, στα φευγαλέα υπονοούμενα που φτάνουν σε μένα με κάθε τρόπο, με λόγια, με λέξεις, με βλέμματα, με σιωπές.. Σε ερωτεύομαι και σε αφήνω να οδηγήσεις το παιχνίδι.. Που είναι το περισσότερο που μπορώ να σου προσφέρω, η μεγαλύτερη μου υποχώρηση και η πιο σημαδιακή.. Σου παραδίδω τον έλεγχο, κρατάς εσύ τώρα το τιμόνι στα χέρια σου και εγώ, απλή συνοδηγός, λύνω την ζώνη ασφαλείας και αφήνομαι στην διαδρομή σου…

Σε ερωτεύομαι και όσο περνάνε οι μέρες, οι ώρες, τα λεπτά που επίτηδες αφήνουμε να μας χωρίζουν για να γίνεται το παιχνίδι πιο ενδιαφέρον, με κατακλύζουν εικόνες από το μέλλον.. Το μέλλον μας.. Που όσο μικρό κι αν είναι, είναι δικό μας και θα το ζήσουμε όπως του αξίζει.. Το ξέρω και το ξέρεις.. Θα έρθουν οι στιγμές που τόσο περιμένουμε και οι δύο, όταν βαρεθούμε να παίζουμε το παιχνίδι της γάτας και του ποντικιού, όταν θα τα έχουμε πει όλα πια, με λόγια και με υπονοούμενα, και με ματιές και με ανάσες… Τότε και μόνον τότε, όταν δεν θα αντέχουμε άλλο, αλλά καθόλου πια, θα περάσουμε στο πιο εύκολο κομμάτι αυτής της ιστορίας, εκεί που η μαγεία των λέξεων δίνει την θέση της στην – πάντα μικρότερη- μαγεία των κορμιών..

Θα συναντηθούμε πολλές φορές, κρυφά, πάνω σε τσαλακωμένα σεντόνια, μέσα σε δωμάτια γεμάτα από τον καπνό των τσιγάρων μας, με κομοδίνα λερωμένα από την σκόνη των ονείρων και θα μάθουμε ο ένας τον άλλον με τον πιο απόλυτο αλλά και τον πιο βαρετό τρόπο.. Θα με απογειώσεις και θα σε απογειώσω, ξανά και ξανά, θα σου μάθω και θα μου μάθεις, θα μετρήσουμε τις δυνάμεις μας και τις αντοχές μας, θα συγχρονίσουμε τις ανάσες και τους ρυθμούς μας, θα παραδοθούμε ο ένας στον άλλον απόλυτα και τελικά η μαγεία θα χαθεί.. Όταν θα ξέρουμε κάθε σπιθαμή ο ένας του άλλου, κάθε βλέμμα, κάθε άγγιγμα, κάθε αναστεναγμό, όταν θα έχουμε ψηλαφίσει κάθε σημάδι και κάθε κομμάτι του δέρματος μας, τότε θα έχουν τελειώσει όλα.. Τότε θα ξυπνήσουμε ένα πρωί και θα δούμε ο ένας τον άλλον όπως πραγματικά είμαστε.. Εγώ μια γυναίκα στο μετά και εσύ ένας άντρας στο πριν..

Και τότε θα πέσουν οι τίτλοι του τέλους.. Θα αποχαιρετιστούμε με αυτή την οικειότητα που θα μας ακολουθεί για πάντα - αυτά τα χιλιοστά που λείπουν από την απόσταση ανάμεσα στους ανθρώπους που έχουν συναντηθεί έστω και για λίγο σε απόλυτα προσωπικές διαδρομές- αλλά και με την ανακούφιση που φέρνει η γνώση πως αν συνεχίζαμε τίποτα δεν θα ήταν πια το ίδιο..

Ίσως γιατί δεν προλάβαμε να χτίσουμε τις γέφυρες που θα μας έφερναν πιο κοντά όταν το πάθος θα πέρναγε σε δεύτερη μοίρα.. Ίσως γιατί η διαφορές που μας χωρίζουν είναι μεγαλύτερες από τις ομοιότητες που μας ενώνουν.. Ίσως γιατί εγώ προσωπικά δεν σου έδωσα ποτέ την αληθινή ευκαιρία να με αγγίξεις λίγο πιο μέσα από το δέρμα που τόσο σου άρεσε να χαϊδεύεις.. Και αν μου την έδωσες εσύ, φρόντισα να την αγνοήσω ευγενικά.. Σίγουρα πάντως γιατί οι έρωτες δεν κρατάνε για πάντα.. Και εγώ που ξεκίνησα με αυτή την σιγουριά το επιβεβαίωσα, και εσύ που μπορεί και να ξεκίνησες με την άγνοια της ηλικίας σου σίγουρα τώρα το έχεις μάθει και τη επόμενη φορά θα είσαι πιο προσεκτικός..

Θα αποχαιρετιστούμε λοιπόν και θα γυρίσουμε ο καθένας πίσω, από εκεί που ξεκίνησε.. Εσύ στον κόσμο σου και εγώ στον δικό μου.. Θα σε θυμάμαι καμιά φορά, όταν θα φέρνω στο μυαλό μου τα όσα έζησα μακριά από εκεί που αγαπάω, σκορπώντας ψίχουλα από το σκοτεινό κομμάτι του εαυτού με σε σχέσεις χαμένες από χέρι για να σώσω την μια και μόνη που αξίζει από την φθορά... Θα σε θυμάμαι με χαμόγελο γιατί σε ερωτεύτηκα στ’ αλήθεια, αλλά δεν θα αναρωτηθώ ποτέ αν θα με θυμάσαι και εσύ και με ποιον τρόπο.. Δεν θα με νοιάζει.. Καθόλου όμως… Γιατί μπορεί να σε ερωτεύτηκα πολύ αλλά δεν σε αγάπησα καθόλου.. Και μόλις η σκιά σου χαθεί στην γωνία, θα χαθεί μαζί της και το τελευταίο κομμάτι της λεπτής κλωστής που ένωσε για λίγο τους γαλαξίες μας…

Να προσέχεις όμως .. Και να είσαι καλά…

Υ.Γ. Για να αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, το κείμενο αυτό γράφτηκε με αφορμή μια συγκεκριμένη φράση : "I can flirt with them, I can even fuck them but I find them boring..." Καμιά φορά μερικές μόνο λέξεις είναι αρκετές για να πουν όσα δεν καταφέρνουν ολόκληρα σεντόνια...