Ο Π. και το εκτυφλωτικό ξανθό....

Βιαστικό ποστ σήμερα γιατί ενώ ήθελα να ξυπνήσω νωρίτερα για να έχω χρόνο μποροστά μου και να μην τρέχω, δεν τα κατάφερα τελικά, και πρέπει να βιαστώ... Με περιμένει ένα σούπερ γεμάτο τετραήμερο βλέπετε, γιατι σήμερα έρχεται Αθήνα ο αγαπημένος μου ο Π. από Λονδίνο και μετά από τις υπέροχες μέρες που μου χάρισε στην δική του πόλη είναι η σειρά μου να του ανταποδώσω το treat.. Ο Π. παρόλο που είναι έλληνας έρχεται σπάνια στην Ελλάδα.. Και έχει χάσει την επαφή του με την πόλη, για να το πω κομψά, πράγμα που θεωρώ μεγάλο λάθος του γιατί δεν λέω, καλό το Λονδίνο αλλά εμείς εδώ περνάμε έτη φωτός καλύτερα, και επ' αυτού δεν σηκώνω κουβέντα.. Έτσι το έχω πάρει προσωπικά να του την ξαναγνωρίσω , τουλάχιστον τα κομμάτια που εγώ αγαπάω, και αν έμενε λίγες μέρες παραπάνω θα του έδινα και μια τζουρίτσα από νησάκι για να ολοκληρωθεί το project αλλά δεν πειράζει.. Έχουμε καιρό...
Έχω σκεφτεί λοιπόν τα μέρη που θα τον πάω - θέλει και ο Μάνος βέβαια να του δείξει και το γαστρονομικό κομμάτι της Αθήνας γιατί είναι και αυτός γκουρμέ οπότε δεν θα τους γλυτώσω τους αφρούς- αλλά θα βάλω και εγώ το touch μου και νομίζω πως μια χαρά θα ισορροπίσουμε...:-)
Για να γίνουν όλα αυτά όμως, πρέπει να πάω να ρίξω ένα γερό ρεκτιφιέ - εξ' ου και το πρωινό ραντεβού με τον Βαγγέλη- γιατί ο Π. λόγω δουλειάς, που δεν θα σας την πω αλλά το αφήνω στην φαντασία σας να κάνετε lucky guesses, έχει ένα ελάττωμα... Σε κοιτάζει για ένα δευτερόλεπτο - ή ίσως και λιγότερο- και σε περνάει από ακτίνες Χ... Πόσα παραπάνω κιλά έχεις, πόση κυταρίτιδα, πόσο καιρό έχεις να βάψεις ρίζα, πόσες ρυτίδες είναι από γέλιο και πόσες από κλάμα, αν το βερνίκι στα νύχια σου είναι απόχρωση φετινή, αν η τσάντα σου είναι περσινό μοντέλο ... You got the point πιστεύω.. Και το κάνει πολύ γλυκά και αγαπησιάρικα όλο αυτό, αλλά το κάνει, και παρόλο που δεν σου λέει κάτι, εσύ το βλέπεις στα μάτια του... Το ξέρεις...
Εγώ βέβαια αναγκαστικά το φιλοσόφησα το ζήτημα.. Γιατί τον αγαπώ και περνάω υπέροχα μαζί του και σιγά μην αφήσω μια μικρή λεπτομέρεια να με κάνει να νοιώσω άβολα... Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορώ να βάλω τα δυνατά μου... Και μια που για τα περιτά κιλά και τις ρυτίδες δεν μπορώ να κάνω μάγια, λέω να φτιάξω μαλλί και νύχι σούπερ για να προβάλω αντίσταση.. Αφήστε που ως γνήσια ψωνάρα που είμαι, αν τα μαλλιά μου είναι όπως τα θέλω εγώ, δεν με πιάνει κανείς και τίποτα.. Ξανθιά, ψηλή και αδύνατη αισθάνομαι, γνήσια σουηδέζα καλονή... Και φυσικά, για να μην νομίζει ότι τραβάω και κανένα τεράστιο ζόρι - που δεν τραβάω- έκανα και μια συγκλονιστική εμφάνιση στο Λονδίνο με το μαλλί άλουστο και πιασμένο με κοκαλάκια... Και είχα και τις επιτυχίες μου εκείνο το βράδυ, πράγμα που σημαίνει πως ο Θεός έχει για όλους μας και να μην απελπίζεται κανείς..:-))
Αυτά για σήμερα και φεύγω τρέχοντας.. Φιλιά πολλά και καλημέρες...

Υ.Γ. Το τραγουδάκι είναι από το Legaly Blonde και έχει πολλή πλάκα...