Tuesday, November 9, 2010

Γκρί και (σκούρο) ροζ....


Εχτές τελικά δεν ήμουν κουρασμένη και κακόκεφη, ήμουν άρρωστη.. Ή μάλλον πήγα να αρρωστήσω, με όλα τα συμπτώματα της γρίπης - ένοιωθα κούραση και ατονία, με πονούσαν τα κόκκαλα μου, με έγδερνε ο λαιμός μου, είχα συνάχι, μόνο πυρετό δεν ανέβασα- αλλά με άφθονο κουκούλωμα κάτω από το αφράτο παπλωματάκι μου σε συνδυασμό  με Comtrex Cold και Depon την σκαπούλαρα και σήμερα είμαι περδίκι... Όμως ότι μου μπήκε η εβδομάδα στραβά, μου μπήκε... Βέβαια, το έλεγε και το μέηλ από την Stardome που μου έρχεται κάθε Δευτέρα πρωί.. Οι Αιγόκεροι θα περάσουν δύσκολα... Αλλά πόσο δύσκολα πια? Από τις αρχές Οκτωβρίου με πάει γαμιώντας, μετά συγχωρήσεως... Τσακωμοί, παρεξηγήσεις, στεναχώριες,  η δουλειά μου δεν στρώνει με τίποτα, το συμβόλαιο με τον εκδοτικό οίκο εξακολουθεί να αγνοείται, ο Μάνος έχει και αυτός τα δικά του με τα επαγγελματικά του, διάφορα διαδικαστικά καθυστερούν και μας σπάνε τα νεύρα, ακόμα και το ρούτερ μου κάνει κόλπα και πότε πάει σφαίρα πότε κολλάει και ανάβουν τα κόκκινα λαμπάκια και μένουμε εκτός... Το κλάμα που έχω ρίξει αυτές τις μέρες γενικά, δεν το έχω ρίξει όλον τον χρόνο.. Ούτε και τον προηγούμενο... Ήρθε και η γρίπη να με αποτελειώσει αλλα ευτυχώς δεν της πέρασε...
Βέβαια, υπάρχουν και χειρότερα, αλήθεια σας το λέω.. Η κολλητή μου που δεν θα πω το όνομα της αλλά μου έδωσε την άδεια να γράψω τις περιπέτειες της, έχει περάσει μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα των παθών της τον τάραχο... Με τις μεγάλες βροχές πλημύρισε το υπόγειο στο ολοκαίνουριο, υπέροχο σπίτι της, εκεί που είναι το γραφείο του άντρα της και όλη της η εκτός εποχής γκαρνταρόμπα... Σχεδόν με μακροβούτι μπήκαν σου λέει οι άνθρωποι μέσα στην νύχτα για να βγάλουν έξω τα πράγματα, μαζί και μια μπουχάρα που είχε γίνει ασήκωτη από τα νερά και τους κόπηκε η μέση μέχρι να την σύρουν με χίλια ζόρια στον κήπο να σουρώσει... Κάηκαν φορτιστές και ότι ηλεκτρικό ήταν στο πάτωμα, χάλασε το πλυντήριο των ρούχων, οι κουρτίνες απέκτησαν μια  σκούρα ρίγα που δεν ήταν στο σχέδιο τους, ευτυχώς που το πάτωμα ήταν από πλάκες και δεν είχαν παρκέ να φουσκώσει κι αυτό και να θέλει ξήλωμα... Στο καπάκι, έρχεται μια παρεξήγηση ανάμικτη με κουτσομπολιά, γίνεται σκοτωμός κανονικός, τσακώνεται με μια φίλη της, άλλη στεναχώρια από εκεί και κλάματα και εξηγήσεις που ευτυχώς είχαν τουλάχιστον αίσιο τέλος... Περνάνε λίγες μέρες, παραιτείται η κόρη της από την δουλειά, άλλη αγωνία.. Λέει δεν πειράζει, όλα για τους ανθρώπους είναι και εκεί που πάει να το πάρει αλλιώς, αρρωσταίνει βαριά ο πατριός της, τσακώνεται με την μητέρα της που είναι λίγο γιούχου για να πω την αλήθεια, και ταυτόχρονα μαθαίνει πως χωρίζουν και ένα ζευγάρι ξαδέρφια της... Άντε τρέχα στα νοσοκομεία, άντε έχε και τα μούτρα της μαμάς, και μαζί, άντε να παρηγορείς και τους απαρηγόρητους... Και σήμερα με παίρνει τηλέφωνο για να μου πει τι, λέτε? Πως μπήκαν στην αποθήκη του παλιού τους σπιτιού και τους έκλεψαν όλα τα πράγματα.. Έπιπλα που είχαν φυλάξει για να τα χρησιμοποιήσουν κάποια στιγμή αργότερα, δυο ποδήλατα του άντρα της, όλα τα σκι και τις μπότες που τα είχαν εκεί γιατί δεν χωρούσαν στο καινούριο σπίτι και διάφορες κούτες που ούτε θυμάται τι είχαν μέσα.. Το μόνο που άφησαν ήταν τα κούτσουρα για το τζάκι... Μάλλον γιατί δεν είχαν τι να τα κάνουν αλλιώς θα τα είχαν πάρει κι αυτά.. Μου τα έλεγε η γλυκούλα, οδηγούσε, και γέλαγε τρελά... Λίγο από τα νεύρα της και λίγο γιατί αν δεν το ρίξεις και κάπως στην τρελή σε τέτοιες φάσεις θα πρέπει να  κλειστείς στο σπίτι σου και να κλαίς με μαύρο δάκρυ.. 
Εγώ της είπα να κάνει ένα ευχέλαιο γιατί δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από την γλωσσοφαγιά, το πιστεύω ακράδαντα αυτό και δεν μου αλλάζει γνώμη κανένας.. Ο κακός ο λόγος και το κακό το μάτι φέρνουν πάντα γρουσουζιά...Και έτσι όπως είναι τα πράγματα πια, που κοιτάζει ο ένας τι έχει ο άλλος και τι κάνει για να τον ζηλέψει και να του την πει, η γκαντεμιά ύπταται σαν σύννεφο πάνω από τα κεφάλια μας γενικά... Σκεπάζει την χώρα... Και αν προσθέσετε και τους ανάδρομους ή τι άλλο είναι αυτοί οι ρημαδο- πλανήτες που μας παιδεύουν και όλη την γενικότερη περιρρέουσα κατάσταση που καθόλου δεν βοηθάει στο να κρατάμε ακμαίο το ηθικό μας και αισιόδοξες τις σκέψεις μας, νομίζω πως μπορείτε να καταλάβετε γιατί όλοι μοιάζουν γύρω μας σαν να τους έχει χτυπήσει αστροπελέκι.. 
Τα γράφω όλα αυτά και σκέφτομαι πως όσο έχουμε την υγεία μας και είμαστε καλά μεταξύ μας όλα μπορούμε να τα ξεπεράσουμε.. Και πως πρέπει να είμαστε ευγνώμονες γιατί άλλοι περνάνε πολύ χειρότερα και έτσι είναι, όμως όσο εγωιστικό και αν ακουστεί, θα ήθελα τόσο πολύ να σπάσει αυτό το σερί της γκαντεμιάς! Να έρθει ένα ευχάριστο νέο, να σκάσουμε ένα χαμόγελο που να μην είναι της Πολυάννας από καλπάζουσα αισιοδοξία, αλλά να έχει πραγματικό λόγο ύπαρξης και να είναι σημάδι πως τα χειρότερα πέρασαν... Και για μας και για όλους... Δεν έχω συνηθίσει να είμαι μίζερη και απογοητευμένη, δεν το έχω στο DNA μου πως να το πω? Και προσπαθώ να είμαι χαρούμενη και γελαστή και να φέρνω στους γύρω μου το ροζ που περιμένουν από μένα, και το κάνω πολύ συνειδητά όλο αυτό γιατί το έχω και εγώ πολύ ανάγκη, αλλά μέσα μου είμαι λυπημένη και απογοητευμένη και ανήσυχη και αυτό με αποδιοργανώνει πραγματικά...Και αντιστέκομαι γιατί αυτό μου λένε η ψυχή μου και το ένστικτο μου να κάνω, και βρίσκω πάντα το δώρο μέσα στο πρόβλημα και την χαρά μέσα στην στεναχώρια σαν το καλύτερο λαγωνικό του κόσμου γιατί αυτό είμαι εκπαιδευμένη από τη φύση μου να κάνω, όμως η αλήθεια είναι πως μέσα σε έναν χρόνο η ζωή μου έχει αλλάξει δραματικά.. Νοιώθω σαν να έχασα την αθωωότητα μου και την εμπιστοσύνη μου.. Στους ανθρώπους αλλά κυρίως στην κρίση μου και αυτό είναι το χειρότερο απ΄όλα.. Σαν να έκανα λάθος επιλογές, σαν να πήρα λάθος αποφάσεις, σαν να διάλεξα την λάθος διαδρομή στο σταυροδρόμι... Σαν να μην λειτούργησε αυτή την φορά καλά η πυξίδα μου που την εμπιστευόμουν πάντα τυφλά.. Και ίσως γι' αυτό μαζεύομαι όλο και περισσότερο μέσα στο σπίτι μου τελευταία.. Περιχαρακωμένη από ανθρώπους που αγαπάω και εμπιστεύομαι  απόλυτα, προσπαθώ να ξαναβρώ τον χαμένο προσανατολισμό μου... Και θα τον βρω, το ξέρω... Μέχρι τότε όμως το ροζ μου θα είναι πιο σκούρο απ΄ότι συνήθως και θα σας παραπονιέμαι πιο συχνά από άλλες φορές... Δεν με πειράζει, και ελπίζω να μην πειράζει ούτε εσάς.. Μου αρκεί που η φιλενάδα μου με πήρε σήμερα τηλέφωνο για "να ακούσει λίγο το γέλιο μου και να της φτιάξει το κέφι"... Όσο θα μπορώ να δίνω έστω αυτό το λίγο φως στους γύρω μου, και όσο θα μπορώ να υποκρίνομαι ακόμα και στον εαυτό μου με επιτυχία πως είμαι καλά, θα μπορώ να παίρνω και από το σύμπαν την δύναμη που μου χρειάζεται για να προχωρήσω.. Και τα καλύτερα θα είναι σίγουρα αυτά που θα έρθουν.. Απλά, μπορούν παρακαλώ να πάψουν να καθυστερούν τόσο πολύ?

Υ.Γ. Η φωτογραφία όπως πάντα θέλω να είναι χαρούμενη.. Και φωτεινή, και αισιόδοξη.. Και όλα τα νέα που θα μας έρθουν από εδώ και μπρος να είναι καλά.. Και ροζ.. Καλημέρα και πολλά φιλιά... 

19 comments:

orfia said...

Τοχει η μηνας??? τοχουν οι αναδρομοι?? παντως οτι και να φταιει, το θεμα ειναι οτι σκανε διαφορα και μας τρελλαινουν...αλλα εις πεισμα ολων.... εμεις αντιστεκομαστε και να πανε.....να...Ε πια!!! Ειμαι σε παρομοια φαση που ανατρεπονται διαφορα...αλλα δεν θα τους περασει!
Σε φιλω!

Anonymous said...

Den mou aresei na noiotho etsi, pera apo to oti den sou tairiazei den se exoume sinithisei lipimeni me stenaxorei na xero pos exeis xasei to (alithino) xamogelo sou. Ta diskola tha perasoun panta pernane kai emeis eimaste diantoi kolimvites kai pername panta apenanti etsi den einai? Afto pou prpei na thimasai einai pos gia kathe anthropo pou se apogoitevei exeis allous dio pou se agapane alithina kai gia kathe sou lathos apofasi exeis parei deka sostes.Tsekarismeno.
Z. opos Zorro

Anonymous said...

Keep always in mind this:

"Blessing in disguise"...


My everlasting life motto.


Take care

John D. Carnessiotis "Asteroid" said...

Για μερικούς οι πλανήτες δεν είναι ανάδρομοι - πέφτουν στο κεφάλι τους κανονικά!
Αλλά συνεχίζουμε, όλοι συνεχίζουμε... δεν γίνεται κι αλλιώς, εδώ που τα λέμε!!!
;-)

Tali said...

Χριστε μου,
οι μπουχαρες και τα σκι ..
-εφιαλτης !!
Αν διαβαζει η φιλη σου της ευχομαι να τα αντικαταστησει ολα και να τα κανει καλυτερα και κυριως να μη χασει το γελιο της
-αυτο μας κραταει στα δυσκολα!

και σε σενα το λεω..αλλωστε απο γελιο και φωνη εισαι οτι πιο ομορφο εχω ακουσει και το εννοω!

κατα τα αλλα επειδη κι εγω πιστευω στη γλωσσοφαγια και στο ματι
να θυμηθω να σου φερω μια χαντρα διαβασμενη και αγνο μελισσοκαιρι για το ευχελαιο...

χχχχχχχχχχχχ

Anonymous said...

περαστικά εύη μου. αυτός ο αρρωστημένος νοτιάς μ' έχει κλείσει μέσα στο σπίτι, αλλά παρά τη μοναξιά, την απομόνωση και την πνευματική απραξία, κοιτάζω μια το φαφούτικο χαμόγελο της μικρής, μια τον ιβίσκο που συνεχίζει να ανθίζει και μια τα μισοφαλακρά δέντρα της αυλής και μου φτιάχνει το κέφι κόντρα στις δυσοίωνες προβλέψεις όλων.

υγ. κι ας μας ήρθε περαίωση κι ας έχω ημιυπαίθριους να τακτοποιήσω, ευτυχώς η ζωήη συνεχίζει με υγεία και κουράγιο από την οικογένεια και τους λίγους φίλους που ειναι μακριά.

Anonymous said...

Έλα δεν μπορεί να έχω τόσο κακό συγχρονισμό! Μας αρέσεις όταν γελάς και όταν είσαι ροζ και αισιόδοξη! Και όταν δεν είσαι μας αρέσεις επίσης αλλά μια που δεν αρέσεις σε σένα ελπίζω να το αλλάξεις όσο πιο γρήγορα μπορείς. Σοβαρά τώρα η ζωή έχει απ' όλα. Και δοκιμασίες που πρέπει να τις περνάμε παληκαρίσια και λάθος επιλογές που πρέπει να τις αποδεχόμαστε και να προχωράμε.
Ο γνωστός

δεσποιναριον said...

Αν ειναι να ριξεις ενα κλαμματακι για να ξεσπασεις μονο, ριξτο. Για να πεταξεις απο πανω το "φορτιο" Κακο δε κανει. Θα ξαλαφρωσεις. Τωρα με την κατασταση που επικρατει γενικα τελευταια, δε νομιζω να υπαρχει ανθρωπος που να ειναι σουπερ ευχαριστημενος. Κι εγω ευχομαι η φιλη σου (που την συμπαθω παρα πολυ) να βρει τα πραγματα της, αλλα επειδη με ξερεις εμενα με τα ματια και τα αστρα τι φταει το κακο ματι αν τα φρεατια ηταν βουλωμενα. Λοιπον ολα ξεπερνιουνται οταν υπαρχει υγεια και χαιρομαι που δωσες μια στη γριπουλα και την ξεπερασες. Φιλακια.

ΑΧΤΙΔΑ said...

Μερικές φορές όλα έρονται ανάποδα να πάρει η ευχή..Έτσι μου ήταν ο Οκτώβρης.. να δούμε αυτός ό μήνας!

Anonymous said...

Εσύ που έχεις περάσει τόσα δύσκολα τι σκατά σου συμβαίνει τώρα και έχεις γίνει τόσο αδύναμη και τόσο νικημένη? Μέσα στην ψυχή σου κρύβονται το μυστικό και η δύναμη σου. Ψάξε να τα βρεις. Σύντομα.
Σινουέ

elekat said...

Αχ Ευάκι, άστα...
Τι να πω, δεν ξέρω...
Πιστεύω πάντως πολύ στη γλωσσοφαγιά!
Πάντως σήμερα που νε τρέχανε από δημόσια υπηρεσία σε άλλη δημόσια υπηρεσία, δεν σου κρύβω πως πολύ θα ήθελα νάχα βρεί το χρόνο να πιούμε ένα καφεδάκι που μόνο που σε βλέπω, φτιάχνεται το κέφι μου!
Αλλά θα σου πεί η φίλη μας σε τι κατάσταση με αντίκρυσε κι εμένα σήμερα στη μέση του δρόμου έξω από τον ΟΑΕΔ!!!

Multi psi said...

Nai vre xazo, i fonoula sou kai to gelio sou kai akoma esy i idia ferneis xara se olous gyro sou!! kai se eyxaristoume giayto....min eisai allo loipon lypimeni...den vlepeis tin filenada sou?? gelaei me ola ta kaka tis moiras tis!! Ti allo na kaneis?? pou tha paei?.......tha strosei..... Psila to kefali loipon, kai proxorame mprosta me aisiodoksia!!!! Pote eipame oti alazoun ta astra??? Georgiaaaaaaaaaaa??????

La Gigi said...

Psi-Psi-nel!!!! Τα άστρα στρώνουν από τις 18 Νοέμβρη και μετά που ισιώνει η Αφροδιτούλα και ο Διας. Τέρμα οι ταλαιπωρίες, οι παρεξηγήσεις, οι καθυστερησεις και τα μπερδέματα!

Μπουμπού!! Εγώ λέω χαλάρωσε, μη σκέφτεσαι τίποτε από όλα αυτά που σε απασχολούν και ξέρω πως είναι πολλά. Είμαι βεβαία πως δεν έχεις κάνει καμιά λάθος επιλογή και ο καιρός θα στο δείξει. Ηρέμησε και άσε τα πράγματα να πάρουν το χρόνο τους για να γίνουν. Θα γίνουν, όλα γίνονται. Μην αγχώνεσαι πληζ :)
φιλάκια πολλά

άσχετο, αλλά πάω να δω τη μπέμπα τώρα. και εγώ θέλω μια μπέμπα και δεν μπορώ να την έχω, τι να κάνω; να πηδήχτω απ' το παράθυρο δλδ; θα έρθει που θα πάει κι αυτή :)))

DonnaBella said...

ypemonh kai polla om. ki app edw mia apo ta idia, ouf!

man about town said...

Ειναι περιεργα τα πραγματα και δυσκολα. Αλλα τωρα ειναι η καλυτερη στιγμη να δουμε τους πραγματικα δικους μας ανθρωπους. Που θα μεινουν. Και θα περιμενουν. Και θα ειναι εκει οταν ερθουν και τα καλυτερα. Φιλια πολλα

tsaousa said...

Τότε μας έχουν γλωσσοφάει όλες!
Κι εγώ δεν πάω καλύτερα. Το μόνο ευχάριστο είναι ότι ξεσκάλωσε η δουλειά (ξέρεις για ποια μιλάω) και πάει με χίλια και με τον καλύτερο απρόσμενο μέτοχο-θα σε ενημερώσω το συντομότερο).
Εγώ πάλι που δεν έχω μπουχάρα, τα έχω αφημένα στις σακούλες τους ακόμα στο μπαλκόνι μέχρι να αξιωθώ να τα στρώσω.
Αλλά δεν αξιώνομαι, γιατί κάνω πολλά και τελευταία λόγω της δουλειάς που θα ξεκινήσει, θέλω να ξεμπερδεύω με τις γατούλες που φρόντιζα στη Δροσιά πριν μετακομίσω (8 παρακαλώ + κάτι μωρά που ήρθαν κ θέλουν και στείρωση, τα ενήλικα 4 χειρουργεία -κι αυτά τα γλωσσοφάγανε) και ένα που φιλοξενώ μέχρι να αναρρώσει και κάνει τσιρλιό σ΄ όλο το σπίτι!!!
καλά που δεν είχα στρώσει χαλι΄αδε λες;;
Αυτές είναι οι δικές μου Μπουχάρες και υπόγεια, και μπότες του σκι, μαζί με τη δουλειά και τα λεφτά που δεν φτάνουν ποτέ , κι έρχονται Χριστούγεννα, η καλύτερη μου εποχή και θέλω το σπίτι στρωμένο και στολισμένο και το τζάκι αναμμένο και τα μελομακάρονα σπιτικά.
Με μια ανάσα σχεδόν τα είπα και ξελάφρωσα!
ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΜΑΣ ΝΑ ΠΩ;

fevis said...

orfia@ Δεν θα τους περάσει όντως, απλά όσο περνάει ο καιρός μεγαλώνει η ταλαιπωρία μας.. :-)) Φιλιά..

Z.opos Zorro@Δεν μου ταιριάζει, το ξέρω, αλλά δεν το κάνω και επίτηδες..Και για όλα αυτά που λες έχεις δίκιο, απλά έρχονται στιγμές που κάνω focus μόνο στα αρνητικά και τρελαίνομαι.. Φιλιά μωρό μου...

Ανώνυμος@ Θα το θυμάμαι.. Ευχαριστώ πολύ...

Asteroid@ Γαλαξίας ολόκληρος μας ήρθε κατακέφαλα Γιάννη μου αλλά τι να κάνουμε? Θα κολυμπήσουμε..Σε φιλώ..

Talisker@ Η φίλη μου είναι αστέρι και ανθεκτικό παιδί αγαπημένη.. Όσο για την χάντρα και το κερί, τα περιμένω...:-))) Φιλιά πολλά..

Δώρα Τσίρκα@ Σ' ευχαριστώ καλή μου.. Δεν σε πήρα γιατί γρίπη και μωρό δεν ταιριάζουν όπως ξέρεις αλλά θα τα πούμε σύντομα.. Φιλιά και υπομονή...

Ο γνωστός@ Κακό timing ε? Κάτι μας λέει το σύμπαν μάλλον..:-))

δεσποινάριον@ Τα ξέρω τα δικά σου με τα φεγγάρια και τα σέβομαι γιατί είναι και της ειδικότητας σου απλά είναι πιο βολικό να φταίνε αυτά παρά κάτι άλλο..:-))) Κατά τα άλλα, ναι, ρίχνω ένα κλάμα, ξεσπάω και προχωράω.. Φιλιά πολλά φιλενάδα μου..:-))

αχτίδα@ Και ο Νοέμβριος μια από τα ίδια είναι μου φαίνεται..:-( Φιλιά...

Σινουέ@ Αν είσαι εσύ που νομίζω ξέρεις καλύτερα από μένα πως υπάρχουν εποχές στην ζωή μας που η ψυχή μας έχει μαύρα σκοτάδια..

elekat@ Μέσα στην τρέλα είμαστε όλοι φίλη.. Θα περάσει όμως, που θα μας πάει... Φιλιά!!

Multi Psi@ Αχ εσύ!!!Θα στρώσει σίγουρα αγαπημένη μου και όπως λέει και ο Ζ. εμείς είμαστε κολυμβήτριες ολκής και θα πάμε μια χαρά απέναντι.. Φιλάκια και see you tonight..:-)

Τζίτζι@ Το έχεις καταλάβει πως έχουμε εναποθέσει τις ελπίδες μας σε σένα, έτσι? Και για τα υπόλοιπα έχεις δίκιο όπως πάντα και το παλεύω και το ξέρεις αλλά καμιά φορά με παίρνει από κάτω.. Ξανασηκώνομαι όμως, απλά σε πρήζω λίγο παραπάνω.. I will make it up:-))))

Donnabella@ Ξέρω, ξέρω.. Φιλιά αγαπημένη μου..

Man about town@ Οι δικοί μας άνθρωποι ευτυχώς είναι εδώ και στα δύσκολα και στα εύκολα.. Μόνο στα εύκολα είναι οι ξένοι συνήθως..Φιλιά και από μένα...

Tsaousa@ Και έλεγα που χάθηκες αλλά έτσι εξηγούνται όλα.. Ναι, συμφωνώ και εγώ πως μπορεί να μας γλωσσοτρώνε αλλά εμείς θα επιβιώσουμε και στο μεταξύ ας κάνουμε focus στα χριστούγεννα που είναι η καλύτερη εποχή του χρόνου.. Φιλιά!!!
υ.γ. Περαστικά μας να πεις..:-)))

Anonymous said...

tsaousa, σε αγαπάμε!

γατόφιλοι αναγνώστες.

Crystal...clear said...

μου καλημέρα..Σε διαβάζω εδώ και πολύ καιρό και μου φτιάχνεις τη διάθεση όσο χάλια και να είσαι..ξέρω πως μπορεί να ακούστηκε αρνητικό αυτό αλλά ειλικρινά, ίσως να είναι κανένας ανάδρομος Ερμής, βρισκόμαστε πάντα στην ίδια θέση!! Λες και γράφεις μέσα απ' το δικό μου μυαλό :) Είμαι σίγουρη πως σύντομα μια μέρα θα βγει και πάλι ο ήλιος και για τις δυο μας για να μπορέσουμε και πάλι να είμαστε τα "τρελά παιδιά χαρά γεμάτα" της παρέας!!:)