Τα αρώματα της ζωής μου...

Το τελευταίο πράγμα που διάβασα χτες βράδυ πριν πάω να κοιμηθώ ήταν το ποστ της Elekat ... Και έτσι ήταν φυσικός και επόμενος ο συνειρμός μια που σκεφτόμουν για ώρα μετά πόση σημασία έχουν στην ζωή μου οι μυρωδιές... Θυμάμαι ας πούμε ακόμα πάρα πολύ έντονα το άρωμα της μαμάς μου όταν ήμουν μικρή... Opium του Yves St Laurent.. Βαριά μυρωδιά, ανατολίτικη αλλά της πήγαινε απίστευτα και εγώ καθόμουν και χάζευα  για ώρες μαγεμένη το μεγάλο, βαρύ κόκκινο μπουκάλι με την μαύρη φούντα...  

Αργότερα, γύρω στα 15 μου, ανακάλυψα όπως και τα περισσότερα κοριτσάκια της ηλικίας μου, την Fidji... Ήταν η κολώνια που μου έφερνε για δώρο πάντα (μαζί με μια ζακέτα Lacoste) ο αγαπημένος μου της εποχής εκείνης - αχ αυτοί οι εφηβικοί έρωτες-  και κάτι σαν έθιμο του Rosey ταυτόχρονα... Μεγαλώνοντας ήρθε η Laura Biagiotti με το Roma που  ήταν σαν κίονας και μετά η Lolita Lempicka και ένα άρωμα σε μπουκάλι που έμοιαζε με κρυστάλλινο μήλο... Καμιά δεν φόρεσα για πάρα πολύ καιρό, απλά θυμάμαι τα ονόματα και τα μπουκάλια γιατί ήταν λιγότερο mainstream για την εποχή τους από αυτά που φορούσαν οι φίλες μου...

Μέχρι που, το 1992 ήρθε ο έρωτας!! Ο Thierry Mugler έβγαλε στην αγορά το Angel και εγώ βρήκα το άρωμα που φοράω μέχρι σήμερα... 

Και που δεν το καταλαβαίνω καν πια επάνω μου, μόνο καμιά φορά το μυρίζω στα ρούχα μου, όμως ξέρω πως μου ταιριάζει υπέροχα και πως είναι τόσο πολύ συνδεδεμένο στο μυαλό των δικών μου ανθρώπων με μένα που αν καμιά φορά δοκιμάσω κάτι άλλο το καταλαβαίνουν και μου το λένε... Ο δε Μάνος, ισχυρίζεται πως όταν δεν μυρίζω Angel νοιώθει σαν να κοιμάται με άλλη γυναίκα, και ενώ αυτό θεωρητικά θα έπρεπε να είναι ενδιαφέρον, εκείνου για κάποιον παράξενο λόγο δεν του αρέσει... Τι να πω? Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου και στο μεταξύ τα ράφια του μπάνιου μου είναι γεμάτα από προϊόντα της σειράς.. Κρέμα σώματος, αφρόλουτρο, spray για τα μαλλιά, ακόμα και σαμπουάν έχω παρόλο που δεν το χρησιμοποιώ στην πραγματικότητα.. Και βέβαια, δεν έχω χάσει ούτε μια από τις υπέροχες, συλλεκτικές συσκευασίες που βγαίνουν κάθε χρόνο, εκτός από την τελευταία που όσο και αν έψαξα, δεν την βρήκα πουθενά..:-(

Πίσω στις μυρωδιές, για μένα το καλοκαίρι (που το Angel μου πέφτει λίγο βαρύ για κάθε μέρα) είχε μέχρι φέτος άρωμα Lemon Tart της Laura Mercier, ο Άρις που ακόμα ψάχνεται φοράει το Bleu της Chanel αλλα νομίζω πως θα καταλήξει κάπου αλλού τελικά, και κατά μια απίστευτη σύμπτωση τρεις από τους πιο σημαντικούς  και αγαπημένους ανθρώπους της ζωής μου, ο Μάνος, η Μαρία και ο Ζαννής, φοράνε την ίδια κολώνια..  Την Terre d' Hermes, μια υπέροχη μυρωδιά που αντανακλαστικά, μόλις την μυρίσω με πλημυρίζει ένα συναίσθημα ζεστασιάς και ασφάλειας...

Και βέβαια, να προσθέσω σε όλα αυτά το pillow spray μου του Molton Brown στο οποίο είμαι σχεδόν εθισμένη, το άρωμα των κεριών στο σπίτι που πρέπει να είναι βανίλια, γιασεμί, πούδρα ή αστερόσκονη, το άρωμα της βροχής πάνω στο γρασίδι ή των τζακιών που ανάβουν τον χειμώνα, την απίστευτα cozy αίσθηση του να ανοίγεις την πόρτα και το σπίτι να μοσχοβολάει φρεσκοψημένο ψωμί ή μπισκότα, αλλά και ένα παλιό, παμπάλαιο  και ταλαιπωρημένο πια γουρουνάκι του Άρι - το πρώτο του παιχνίδι - που το έχω πάντα στο κομοδίνο μου και όταν το μυρίσω με πάει πίσω, στην αρχή, τότε που ξεκινούσε το καλύτερο κομμάτι της ζωής μου... 

Ναι, ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου θα μπορούσε να γραφτεί με αρώματα.. Γι' αυτό και είναι πολύ σημαντικό για μένα να συνδιάζω ανθρώπους και στιγμές με συγκεκριμένες μυρωδιές που μου δημιουργούν αναμνήσεις "ζωντανές".. Που τις έχω ζήσει, τις έχω χαϊδέψει, τις έχω γευτεί, τις έχω μυρίσει.. Και που όταν κλείνω τα μάτια, με μια βαθιά ανάσα, μπορώ να τις ζωντανέψω μέσα στο μυαλό μου, στην πιο λαμπερή σκηνή, εκεί που παίζεται ξανά και ξανά, με διορθώσεις στο σενάριο, με άλλους φωτισμούς, συχνά με σκηνοθετικά ευρήματα  αλλά πάντα  με τους ίδιους πρωταγωνιστές, το έργο της ζωής μου.. Καλημέρα!!

Υ.Γ. Έχω μια θεωρία βέβαια σε σχέση με το ποστ της Ελένης... Πως εκείνοι που δεν πλένονται και που μυρίζουν άσχημα είναι οι άνθρωποι που δεν έχουν active σεξουαλική ζωή.. Όταν ξέρεις πως μέσα στην μέρα κάποιος ή κάποια θα σε φιλήσει, θα σε αγγίξει, και σίγουρα θα σε μυρίσει - για να μην μπω σε περισσότερες λεπτομέρεις και αλλάξει σήμανση το ποστ-  φροντίζεις να είσαι καθαρός και περιποιημένος... Εκτός αν τα έχεις με τον Ναπολέοντα που όπως ξέρετε έγραφε στην Ιωσηφίνα "Έρχομαι, μην πλυθείς.."

Και να βάλουμε και λίγη μουσικούλα σήμερα, από την ταινία το Άρωμα φυσικά...

>