Αυτή η νύχτα μένει... (Updated)

Ζεστός, μυρωδάτος πρωινός καφές και μπισκότα.. Έχω ανοίξει όλα τα παράθυρα του σπιτιού και ο κρύος αέρας με ανατριχιάζει.. Έξω έχει λιακάδα με δόντια αλλά εγώ σήμερα έχω αποφασίσει να μην βγω καθόλου... Είμαι καλύτερα - όχι τέλεια αλλά πολύ πιο ήρεμη- και θέλω να ασχοληθώ λίγο με το σπίτι μου.. Προς το παρόν κάθομαι στο γραφείο μου τριγυρισμένη από το γνωστό χάος - όχι δεν συμμάζεψα τελικά- και χαζεύω τα αγαπημένα μου blogs.. Το internet σέρνεται σήμερα και με κουράζει.. Στο βάθος ακούω τα πρόβατα μου να βελάζουν, έχω την Φάρμα μου ανοιχτή σε ένα άλλο παράθυρο και κάθε τόσο μπαίνω και ποτίζω κανένα δεντράκι.. 

Εχτές το βράδυ κοιμήθηκα καλά  και πολύ, χάζεψα ένα επεισόδιο NCIS, χτύπησα μια pizza margarita και μετά έκανα ένα ζεστό μπανάκι και κουκουλώθηκα.. Και στο μυαλό μου τριγύριζε όλη νύχτα ένα τραγούδι.. "Αυτή η νύχτα μένει".. Φταίει μάλλον που πριν κοιμηθώ ξεφύλλισα κάποια περιοδικά και σε ένα από αυτά έχει μια συνέντευξη της  Δήμητρας Παπίου.. Έτσι κι αλλιώς κοιμήθηκα με υπέροχο soundtrack και αυτό μετράει..

Χτυπάει το τηλέφωνο και είναι η Μαρία. Κανονίζουμε να πάμε αύριο ΙΚΕΑ, εγώ χρειάζομαι χαρτοπετσέτες και εκείνη ρεσώ.. Και οι δύο χρειαζόμαστε η μία την άλλη.. Η κουβέντα γυρίζει αναπόφευκτα σε αυτό που ζούμε.. Στο πόσο άλλαξε η ζωή μας αυτόν τον χρόνο που πέρασε.. Υπάρχουν πράγματα που μπορείς να τα μοιραστείς μόνο με τους πολύ δικούς σου ανθρώπους γιατί μόνο με εκείνους αισθάνεσαι απόλυτα ασφαλής. Πως θα σε ακούσουν και θα σε καταλάβουν, πως δεν θα σε κρίνουν, πως θα είναι εκεί όταν τους χρειαστείς είτε για να κλάψεις στην αγκαλιά τους είτε για να ακουμπήσεις επάνω τους όταν κουραστείς να προσπαθείς μόνος σου, και πως δεν θα χρησιμοποιήσουν ποτέ τα όσα ξέρουν για σένα, τις αδυναμίες σου, τα πάθη σου, τα όνειρα ή τους εφιάλτες σου, για να σε πονέσουν... 

Κλείνουμε το τηλέφωνο και χαμογελάω.. Και πριν προλάβω να σηκωθώ για να αρχίσω να ασχολούμαι και με καμιά δουλειά, ξαναχτυπάει το τηλέφωνο και είναι ο Στέλιος.. Ίδια συζήτηση, ίδια συναισθήματα.. Ετοιμάζει ταξιδάκι και θα έδινα γη και ύδωρ για να τον ακολουθήσω αλλά το timing είναι πολύ κακό.. Του ζητάω να μου φέρει το αρκουδάκι που ονειρεύομαι αλλά δεν το βλέπω.. Νομίζω πως το σύμπαν μου λέει μολών λαβέ για το συγκεκριμένο θέμα οπότε θα περιμένω να έρθει η ώρα του..

Αργότερα μέσα στην ημέρα θα μαγειρέψω, είναι μια διαδικασία που με ξεκουράζει και με γεμίζει αλλά αυτές τις μέρες δεν είχα διάθεση για τίποτα απολύτως, θα διαβάσω, θα χουζουρέψω.. Και το βράδυ μπορεί να πάω για ένα ποτάκι μετά από καιρό, με τον Γιώργο.. Έχουμε πολλά νέα να πούμε, τον έχω επιθυμήσει πολύ και ένας άνθρωπος με τον οποίο με συνδέει πρώτα και πάνω απ΄όλα το νησάκι που λατρεύουμε και οι δύο είναι σαν σταγόνα αισιοδοξίας μέσα στην μαυρίλα.. 

Αυτά για σήμερα, καλημέρα ηλιόλουστη και σας αφήνω με τραγουδάκι υπέρχο και focus σε έναν στοίχο που τον θεωρώ μαγικό.. 

"Μου'γνεφε η καρδιά,πάρε μυρωδιά,

το λάδι εδώ πως καίγεται

και ζήσε το ταξίδι."

UPDATE: Τελικά ο πιο σίγουρος και αποτελεσματικός τρόπος για να φτιάξει το κέφι μου είναι κάτι ροζ, απαλό σαν συννεφάκι και απολύτως αναπάντεχο...:-)))