Gastronomy and friends...

Απόγευμα Κυριακής.. Έξω κάνει κρύο.. Κανονικά.. Εχτές το βράδυ βγαίνοντας από τον Τηλέμαχο στην Κηφισιά γύρω στις 2 τα ξημερώματα έριχνε ένα ψιλό χιονόνερο που σχημάτιζε μια διάφανη παγωμένη κρούστα πάνω στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα.. Πέρασα όμορφα αυτές τις μέρες.. Και παράξενα μαζί.. Είχαν γέλια πολλά και κουβέντες εξομολογητικές πάνω από αχνιστές κούπες καφέ ή γύρω από τραπέζια, είχαν εκπλήξεις ευχάριστες, είχαν όμως και θυμό πολύ, και τσακωμούς και πίκρα.. Παρόλα αυτά όμως, το aftermath πάλι κάπως τα κατάφερε και είναι θετικό.. Είναι η Πολυάννα σε συνδυασμό με τον σύμπαν που έχει τα δικά του σχέδια μάλλον, και όταν εμείς προσπαθούμε να εφαρμόσουμε τα δικά μας ξεκαρδίζεται.. Τέλος πάντων.. 

Πϊσω στην χτεσινή βραδιά, ο Τηλέμαχος δεν είναι από τα μαγαζιά για τα οποία πετάω την σκούφια μου - πολυ κρέας στεγνό, χωρίς σαλτσούλες που κάνουν το φαγάκι πάντα πιο νόστιμο- όμως ο Γιώργος μας εντυπωσίασε τελικά με ένα πολύ νόστιμο ταρτάρ και με μια πειραγμένη "μαγειρίτσα" πηχτή και σερβιρισμένη πάνω σε ψημένες φέτες ψωμιού που ήταν so very yummy που τα εξαφάνισα και τα δύο με συνοπτικές διαδικασίες...

(To λατρεμένο Ivy πιο παρείστικο και cozy από ποτέ όπως το φαντάστηκε και το έκανε πραγματικότητα (ο επίσης λατρεμένος) Στέλιος Πενταρβάνης...)

Λίγες ώρες πριν, το μεσημέρι στο Ivy μαζί με τον Στέλιο, ξεκινήσαμε τις βότκες από νωρίς και δοκιμάσαμε τα καινούρια πιάτα δια χειρός Χρύσανθου Καραμολέγκου - ορίστε σας λέω και τις νέες "καυτές" συνεργασίες της πόλης πριν ακόμα ανακοινωθούν επισήμως- που ήταν απλά μαγικά.. Ο Χρύσανθος είναι ο πιο ταλαντούχος έλληνας chef και δεν το λέω επειδή είναι και φίλος μου.. Καταφέρνει να παίρνει τα πιο ταπεινά υλικά και να τα μετατρέπει σε αριστουργήματα.. Έτσι, ένα κομμάτι χαλούμι ήρθε ψημένο μέσα σε κόκκινο κρασί με τραγανές πιτούλες και ένα απίστευτο πέστο, τα ραβιόλια γεμισμένα με παρμεζάνα και προσούτο είχαν από πάνω ένα λάδι από δεντρολίβανο που τα απογείωνε και το ριζότο  επίσης με προσούτο και παρμεζάνα συν ένα touch ρόκας ήταν το καλύτερο που έχω φάει τον τελευταίο καιρό.. Δεν χρειάζεαι να είναι κανείς μάντης για να καταλάβει πως σε λίγο καιρό το αγαπημένο μου στέκι θα είναι ένα από τα πιο hot spots της πόλης για καλό φαγητό σε νορμάλ τιμές...

(H Fuga...)

 Βάλτε τώρα σε όλα αυτά και την Παρασκευή βράδυ  που πήγαμε στην Fuga, το ιταλικό εστιατόριο του Μεγάρου Μουσικής, και θα δείτε πως τρεις μέρες έτρωγα σαν γουρουνάκι (αλλά δεν μετάνοιωσα ούτε μια μπουκιά).. Θέλω καιρό τώρα να γράψω για την Fuga.. Θεωρητικά εμένα δεν έπρεπε καθόλου να μου αρέσει εκεί.. Πολύ κουλτουριάρικο το περιβάλλον και ο ιδιοκτήτης έχει και την Σπονδή.. Do the math και θα καταλάβετε πως το ότι τρελάινομαι να πηγαίνω - τρελαίνομαι πραγματικά όμως και με την πρώτη ευκαιρία πάω τρέχοντας-  κάτι πάει να πει... Δεν είναι μόνο που από τις τεράστιες τζαμαρίες η φωτισμένη Βασιλίσης Σοφίας σε κάνει να χαζεύεις όλη την ώρα σαν μπροστά σε έναν ζωντανό πίνακα, είναι και το φαγητό που είναι σούπερ νόστιμο και ταυτόχρονα σου κλείνει το μάτι πονηρά.. Η καρμπονάρα ας πούμε έρχεται με ένα ολόκληρο ποσέ αυγό επάνω που το σπας και το ανακατεύεις εκείνη την ώρα μόνος σου, και το αρνάκι που είναι τέλεια ψημένο πάντα, ροζ, συνοδεύεται από έναν πουρέ μελιτζάνας αέρινο και τραγανές πατατούλες του ονείρου.. Πλην όμως υπάρχει ο κανονικός πουρές πατάτας που είναι το highlight του μαγαζιού και το must συνοδευτικό για όλα τα πιάτα.. Ο ιταλός chef με το υπέροχο όνομα Πανταλέων! έχει δουλέψει χρόνια στην μπριγάδα του Joel Robuchon.... Και φυσικά ο πουρές δεν μπορεί να είναι στο επίπεδο του δασκάλου - που φτιάχνει απλά τον κορυφαίο πουρέ της γης- αλλά η συνταγή είναι η ίδια και σας διαβεβαιώ πως είναι από τους καλύτερους της Ευρώπης.. 

(Φωτογραφία του αυθεντικού διάσημου πουρέ του monsieur Robuchon..)

Ο Μάνος μας εξηγούσε την διαφορά, ο κύριος Robuchon χρησιμοποιεί για τον δικό του πουρέ ειδικό βούτυρο που φτιάχνεται αποκλειστικά και μόνο για εκείνον, εδική ποικιλία πατάτας που αγοράζει μόνο αυτός  (σε αναλογία 50-50 αυτά τα δύο) και φυσικά, τις διάσημες στους gourmet οπαδούς του σίτες τις οποίες παραγγέλνει σε ειδικό ράφτη!!!! Πράγμα που αποδεικνύει περίτρανα πως τίποτα στην ζωή δεν είναι τυχαίο.. Ούτε φυσικά πως στην Fuga υπάρχει και η τέλεια πανακότα με σορμπέ από καφέ on top για μένα που δεν αγαπώ τις σοκολάτες, παρά μόνο σε ειδικές περιπτώσεις που έχουν να κάνουν μάλλον περισσότερο με την libido μου όπως θα έλεγε ο τρομερός γιατρός... 

Τέλος πάντων, στην Fuga δεν φάγαμε μόνο εννοείται, πιάσαμε και τις γνωστές κουβέντες μας και ξεσηκώσαμε όπως πάντα το μαγαζί με τα γέλια μας.. Η Doris που γέλασε μέχρι δακρύων τελικά, μου ορκίστηκε πως στο Λονδίνο η παρέα μας θα έκανε θραύση... Σαν δροσερό νεράκι στην έρημο θα μας έβλεπαν οι στεγνοί και σοβαροί βρετανοί που κατά βάθος όμως πεθαίνουν για λίγο χαβαλέ γι΄αυτό και το Momos ή το Elyse έχουν γράψει την δική του ιστορία στις εγγλέζικες νύχτες... Μάλιστα είχα και λίγο άγχος δεν σας το κρύβω γιατί στο διπλανό μας τραπέζι καθόταν η κυρία Νόνικα Γαληνέα με μια φίλη της και δεν θέλω να σας πω τι άκουσαν τα αυτιά τους.. Όμως σιγά μην μασάει η Νόνικα με την ζωή που έχει ζήσει από τέτοια.. Γι΄αυτό και όταν σηκώθηκε να φύγει μου έριξε μια χαμογελαστή- συνωμωτική ματιά, είμαι σίγουρη.. Νομίζω πως τελικά την διασκέδασε την κοβέντα μας όσο και εμείς.. 

 (Η πανακότα με το sorbet καφέ..)

Και για να κλείσω την περιγραφή ενός τριημέρου αφιερωμένου στην γαστρονομία - among others- θα σας πω ότι σήμερα έφτιαξα την καταπληκτική μου σούπα από μοσχάρι και λαχανικά.. Που έγινε σούπερ, χρησιμοποίησα και τα τελευταία δύο βιολογικά λεμόνια που μου είχαν μείνει και μοσχοβόλησε η κουζίνα.. Και ταίριαξε και ωραία με τον παγωμένο καιρό και με την διάθεση για cocooning που με τραβάει σαν μαγνήτης προς το κρεββάτι μου και το αφράτο παπλωματάκι μου για ένα απογευματινό χουζούρι με εφημερίδες, περιοδικά και την τηλεόραση να χαζοπαίζει στο background.. Και το βράδυ η Nova έχει το Ραντεβού στον Αέρα με τον George Clooney και μετά αν αντέξω λέω να δω και την τελετή των Oscar live.. 

(Η υπέροχη σουπίτσα μου...)

Υ.Γ. Φωτογραφίες δεν τράβηξα, είπα να μην κάνω πάλι τον γιαπωνέζο οπότε θα χρησιμοποιήσω ότι είχα και ότι βρω για να εικονογραφήσω το ποστ.. Και βέβαια, για να δείτε πως κανείς δεν με αφήνει να αγιάσω - κανείς όμως- εκεί που υπολόγιζα να ανεβάσω το ποστ και να πάω να κουκουλωθώ με ενημέρωσε ο Μάνος ότι βγήκε στην Φάρμα καινούριο αεροπλάνο ψεκαστικό - instant grow και πάω να το αγοράσω επειγόντως και να θερίσω όλα τα σπαρτά και τα orchards μου.. Αντίο ύπνε καλημέρα αγροτική ζωή.. Μόνο το να κλείσω μια εθνική οδό καίγοντας λάστιχα στα μπλόκα μου έχει μείνει για να μεταμορφωθώ στη τέλεια αγρότισσα... Καλό απόγευμα, καλή υπόλοιπη Κυριακή και πολλά, πολλά φιλιά...