Friday, March 12, 2010

Αφιερωμένο εξαιρετικά...

Έξω έχει λιακάδα και η άνοιξη είναι εδώ... Οι μέρες περνάνε στην αναμονή, σχέδια για δουλειές - επιτέλους- , σχέδια για ταξίδια, η καθημερινότητα στην καλύτερη εκδοχή της, φίλοι που πηγαινοέρχονται... Και εγώ στην μέση, λίγο μουδιασμένη όπως κάθε τέτοια εποχή αλλά πολύ χαλαρή, πλημυρισμένη από την απόλυτη, αισιόδοξη βεβαιότητα πως τα καλύτερα είναι πάντα αυτά που έρχονται, περιμένω... Μου το κάνει αυτό η άνοιξη, ή έστω η ιδέα της, τι να πω... Μέσα στο έτσι κι αλλιώς ροζ μου σύμπαν, τα πράγματα τέτοιες εποχές μοιάζουν μονόδρομος.. Προς το καλύτερο...
Έστω και αν η οικονομική κρίση είναι εντός των πυλών και εμείς δεν θα καταφέρουμε ποτέ να αγοράσουμε τόσο μεγάλη βάρκα ώστε να γίνουμε εφοπλιστές και να κάνουμε νόμιμες off shore εταιρίες όπως μου εξήγησε εξαντλώντας τα όρια της υπομονής του χτες ο αγαπημένος μου αντιπροεδρούλης μεταξύ black cod και carashi su miso, έστω και αν τηλεοράσεις, εφημερίδες και περιοδικά έχουν κάνει στόχο της ύπαρξης τους να μας δώσουν να καταλάβουμε πως οι άσπρες μέρες, ή έστω οι ελαφρώς μπεζ θα μείνουν μακριά νυχτωμένες για πολύ, πολύ καιρό, η αλήθεια είναι πως η αισιοδοξία είναι state of mind... Και το δικό μου το κατάξανθο μυαλό είναι κολλημένο σ' αυτήν με φανατισμό και πάθος..
Και έτσι, τώρα που είναι άνοιξη και τα λουλούδια ανθίζουν, κλείνω τα μάτια και σκέφτομαι θάλασσες... Και ξαπλώστρες σε αγαπημένη παραλία, και τον ήλιο να με καίει, και την μυρωδιά του St. Barth αντηλιακού μου να με διαβεβαιώνει μαζί με τα γέλια των ανθρώπων που αγαπώ πως κάποια πράγματα μπορούν να μένουν ίδια όσο κι αν αλλάζουν οι καιροί...
Και σήμερα το πρωί, φοράω απαλή φορμίτσα σπιτιού που ταιριάζει με το καλύτερο ξανθό μαλλί των τελευταίων χρόνων, πίνω τον καφέ μου με μπόλικο γάλα και τσιμπολογάω μαζί guimauves με βιολέτα, χαζεύω τον Άρι που πηγαινοέρχεται με χρώματα στα χέρια γιατί τελειώνει ένα έργο, και τον Droopy που λιάζεται δίπλα στην μπαλκονόπορτα, και χαμογελάω... Και ακούω και την πιο παράταιρη μουσική, αφιερωμένη εξαιρετικά από έναν φίλο που είδα προχτές μετά από πολύ καιρό και που τον είχα επιθυμήσει... Έναν άντρα πολύ όμορφο, πολύ διάσημο και πολύ έξυπνο ταυτοχρόνως, που τελικά έχει πάντα την ίδια επίδραση επάνω μου, κάθε φορά που τον βλέπω, όσος καιρός κι αν περάσει... Του το είπα, μην νομίζετε πως του το έκρυψα, και γέλασε τρελά... Και μου αποκάλυψε πως διαβάζει και αυτός το blog μου και ας μην σχολιάζει- το ανακάλυψε τυχαία googlάροντας το όνομα του από περιέργεια και έπεσε πάνω σε ένα ποστ που δεν ήταν από τα καλύτερα που έχουν γραφτεί για ΄κείνον- αλλά δεν τον πείραξε, μου το υποσχέθηκε, γιατί ξέρει πως τον αγαπάω...Και δεν μου έλεγε τίποτα τόσον καιρό γιατί του αρέσει λέει να κρυφοκοιτάζει την ζωή μου...( Ορίστε, στεγνά θα σε δώσω...)
Και σήμερα, μου έστειλε με mail ένα τραγούδι που είχα χρόνια να το ακούσω, αλλά που κάποτε το αγαπούσα πολύ.. "Αφιερωμένο εξαιρετικά" έγραφε το μήνυμα, "στα χαρτιά που δεν καίγονται τελικά ποτέ.." Και επειδή ξέρω τι εννοεί, και μου κάνει εντύπωση πως θυμάται ακόμα μια παλιά, πολύ παλιά και ελαφρώς μεθυσμένη κουβέντα που κάναμε κάποτε, το σημερινό ποστ δεν θα μπορούσε παρά να τον αφορά...
Και έτσι, κλείνοντας, ανεβάζω το τραγουδάκι για να το θυμηθείτε και εσείς.. Δεν ταιριάζει με την άνοιξη, είναι πιο μελαγχολικό απ' ότι σηκώνει η εποχή, όμως η Πολυάννα μέσα μου ανακάλυψε αμέσως την σύνδεση με το θέμα ... Και μια που διαβάζεις καλέ μου, αφού παραδεχτώ και εγώ δημοσίως πως για όσες φορές έχω γράψει και θα γράψω κάτι "κακό" για σένα, θα υπάρχουν τουλάχιστον άλλες τόσες που σαν απλή θαυμάστρια θα έχω αναστενάξει μπροστά στην μικρή οθόνη βλέποντας αυτές τις σκηνές στις οποίες έχεις τόσο ταλέντο , να σου θυμίσω πως, όπως λέει και ο Γιώργος στο τραγούδι - αχ αυτός ο Γιώργος, αυτή η αγουροξυπνημένη φωνή είναι sooooo sexy λέμε- όσο θα ξημερώνει και θα έχουμε λόγο για να αντέχουμε, ο καθένας τον δικό του, όλα θα είναι όπως πρέπει...
Καλημέρες σε όλους, και φιλιά...



11 comments:

John D. Carnessiotis "Asteroid" said...

Θα πρέπει κάποτε όλοι μας, bloggers, κανάλια, άτομα, εφημερίδες, να σταματήσουμε να μιλάμε για μαύρες μέρες... Έρχονται, δεν λέω, αλλά δεν έρχονται μόνον αυτές κι ούτε θα πεθάνουμε κιόλας. Θα στριμωχτούμε, θα στενοχωρηθούμε, θα κάνουμε δεύτερες δουλειές, θα επιβιώσουμε, τέλος πάντων - μελιγότερα κι ουσιωδέστερα, αλλά θα επιβιώσουμε! Αλίμονο αν δεν επιβιώναμε...
Εκτός, λοιπόν, από τις μαύρες μέρες, που μηρυκάζουμε, μιζεριάζοντας, έρχεται και το Καλοκαίρι, έρχονται κι έρωτες κι αγάπες, έρχονται και παιδιά στον κόσμο, θάλασσες, μυρωδιές, χρώματα. Έρχονται κι αυτά, νομοτελειακά, φυσικά, πάντα!
Να πούμε και γι' αυτά, λοιπόν... μαζί με την κρίση, τους κοινωνικούς αγώνες και τις αγωνίες, να μιλάμε και γι' αυτά!
:-)

Talisker said...

Εγω ενα θα πω:)
Αυτες οι σχεσεις (αν και τη σιχαινομαι τη λεξη μονο αυτη ταιριαζει) ειναι καρμικες σχεσεις ζωης και παιρνουν αξια απο την αξια που τους δινουμε εμεις..

ειτε γραφεις κακο ειτε γραφεις καλο
σημασια εχει οτι υπαρχουν

αλλιως πολυ απλα δεν θα εγραφες τιποτα

και ειλικρινα δεν μπορω να φανταστω χειροτερη καταληξη για ανθρωπους που εχουν ανοιξει τις κεραιες τους ο ενας προς τον αλλον ..ειτε σαν φιλοι ειτε σαν εραστες κλπ...


μα δε μπορω να φανταστω
και πιο συνηθισμενοι...

γι αυτο Ευακι σαλουτ στον φιλο σου ..
ειναι μεγαλη περιουσια να εχεις τετοιες στιγμες στη ζωη σου!

(τωρα που τα λεμε κι εγω δε βλεπω καμια σαρανταρα ..μολις τριανταρισσα!!
-ναι σημερα ξυπνησα με το καλο μου κεφαλι τι θες?????????????

χχχχχχχχχ)

-φιλια στο Μανο απο τον πλανητη Ταλι:)

Talisker said...

Οταν ξυπναω καλα γινομαι ανορθογραφη;;

-πιο συνηθισμεν-η
καταληξη ηθελα να πω!

orfia said...

Οχι...δεν επρεπε να πατησω το play...τι μου κανες πρωι πρωι ευουλα...τεσπα...παμε παρακατω...συμφωνω απολυτα με τον asteroid...ερχονται δυσκολες μερες...οκ..δεν θα πεθανουμε κιολας..η ζωη ειναι εδω...καλα ναμαστε να την ζουμε οπως μπορει ο καθενας...και η ανοιξη ειναι εδω και καλοκαιρια ερχονται και ερωτες...και αγαπες...και να πανε στο καλο...τα ...παλια-κακα...
και εσυ νασαι παντα καλα να σε διαβαζουμε και να ευχαριστιομαστε...
Φιλια με αισιοδοξια...

MULTI PSI said...

Po Po Evoula!!!!! Ti tragoudi einai afto!!!! Nomizo prepei na to exo paiksi toulaxiston 8 fores apo to proi!!! AAAAAAAxxxxxxxxxx!!!!!!!!

elekat said...

Εγώ τόπα!
Βρίσκομαι σε ΖΕΝ, δεν μπαίνα πιά στη διαδικασία να κάτσω να σκάσω κι ας είμαι κακοπληρωμένη και ας μου χρωστάνε λεφτά!
Το τραγουδάκι μου θυμίζει εποχές καψούρας!

La Gigi said...

πρεπει να το εχω ακουσει 40 φορες απο την ωρα που το ανεβασες!! κερδοφορια ευρωπης με Κραουνακη, δεν ξαναγινε λεμε :)
σε φιλω!!
δηλαδη πεθαινω πως να το πω???

δεσποιναριον said...

Καλα αφου δεν μπορεις να με δεις να χοροπηδαω με το πυτζαμακι πρωϊ πρωϊ καλα ειναι. Μα ειναι τοσο ομορφο να σε θυμαται καποιος και να στο λεει. Ξεκινω την Παρασκευη μου μαι αισιοδοξια που αντλω απο δω κι ας χαλα ο κοσμος εξω. Φιλια μακρυνα!

katrine said...

Εεεεεεεεεεύη!!!Μαζώ??? Μη χειρότερα ,ευτυχώς που είναι ΣΚ, ευτυχώς!!
Αυτές οι συναντήσεις είναι συμπαντικές. Το πιστεύω και θα το λέω συνεχώς!! Δοξα τω Θεό δηλαδή.

Είναι ένα διήμερο όμορφο μπροστά, ξεκινώντας από μεσημερο-απόγευμα εξαιρετικό,super!

Ο Μαζω σε αυτό είναι ιδιαίτερος και η λέξη "παιδί μου" που λέει , όπως τη λέει.........
μου λέει!!!

'Αντε γειά βρε Ευη μου μας έστειλες!!!

Τσάκω κι ένα φιλί!

Anonymous said...

Διαβάζω και δεν πιστεύω στα μάτια μου! Αλλά όταν με αναφέρεις ως πολύ όμορφο, πολύ διάσημο και πολύ έξυπνο, δεν μπορώ να κάνω και παράπονα, παρόλο που (κατά λάθος ελπίζω) ξέχασες το πολύ ταλαντούχος.
Πάντως να ξέρεις πως την πρώτη φορά που διάβασα το blog σου και μάλιστα το "δικό" μου κομμάτι, ένα ψιλοεγκεφαλικό το έπαθα. Κακό, κακό (αλλά πολύ όμορφο, αρκετά διάσημο και πολύ έξυπνο)κορίτσι.
Φιλιά... παιδί μου.
Α.

fevis said...

Asteroid@ Έρχεται όντως το καλοκαίρι... Κυριολεκτικά και μεταφορικά, και είμαστε εδώ, σαν έτοιμοι από καιρό, και το περιμένουμε..:-)

Talisker@ Υπάρχουν όντως φίλη... Ευτυχώς ή δυστυχώς, θα το δείξει η ιστορία.. Που είναι και μεγάλη...:-)))

orfia@ Ας μείνουμε στην άνοιξη και τα καλοκαίρια λοιπόν, που τα έχουμε τόσο ανάγκη όλοι μας..:-) Φιλιά..

MULTI PSI@ Άστε φινεάδα μου.. ΌΛοι το ίδιο πάθαμε.. Που το θυμήθηκε ο παλιάνθρωπος αυτό το τραγούδι, μου λες?

elekat@ Μαζί σου και εγώ η ομοιοπαθής...:-))

melissoula@ Γιώργος ΘΕΟΣ φίλη.. Ετοιμάσου να πάμε να το αποθεώσουμε το αγόρι...:-))

δεσποινάριον@ Να δεις εγώ φίλη πως το άκουσα το τραγουδάκι το πρωί που άνοιξα το mail μου.. Άναυδη και άλαλλη...:-)))Φιλιά πολλά..

katrina@ Λες να είναι συμπαντική αυτή η συνάντηση? Τι να πω.. Θα δείξει..:-))

Α.@ Έχεις τρελάνει κόσμο εδώ μέσα με την επιλογή σου, δεν ξέρω αν το κατάλαβες.. Όσο για το ταλέντο, με αδικείς.. Εγώ βρε δεν έγραψα πως αναστενάζουμε όλοι με τις σκηνές στις οποίες το αναδεικνύσεις με τέτοιο ρεαλιστκό τρόπο? :-))))