Friday, March 26, 2010

Τέσσερα κοστούμια που μας βγήκαν παλτά...


Το σημερινό ποστ μπορείτε να το θεωρήσετε κάτι σαν κοινωνική προσφορά.. Και ένας άνθρωπος που λέει ο λόγος να γλυτώσει διαβάζοντας το από αυτό που ζήσαμε εμείς εχτές το βράδυ, θα έχει εξυπηρετήσει τον στόχο του απολύτως... Γιατί εμείς ήμαστε ακόμα άναυδοι από τα όσα είδαμε, και θα παραμείνουμε έτσι πιστεύω για καιρό μια που υπάρχουν πράγματα στην ζωή αυτή που απλά, δεν τα χωράει ο νους του ανθρώπου.. Να την πάρουμε όμως από την αρχή την ιστορία.. Εγώ είμαι φαν του σινεμά, να το παραδεχτώ, και μου αρέσει και ο ελληνικός κινηματογράφος... Ο Μάνος είναι συνήθως πιο διστακτικός, με τον ελληνικό κινηματογράφο that is, αλλά άμα αρχίσω το μπούρου μπούρου υποκύπτει με αποτέλεσμα να τα έχει φορέσει κι αυτός τα παλτουδάκια του μέσα στα χρόνια... Έτσι με τον καιρό, για να μην τσακωνόμαστε και για να έχουμε μια κοινή συνισταμένη μια που τα γούστα μας ταιριάζουν γενικά, έχουμε καταλήξει στους κριτικούς κινηματογράφου που εμπιστευόμαστε... Τιμογιαννάκης και Κουτσογιαννόπουλος είναι οι άνθρωποι μας και μέχρι σήμερα δεν μας έχουν απογοητεύσει.. Τουλάχιστον όχι πολύ.. Έτσι, όταν διάβασα στο Down Town "τρέξτε αμέσως" για τα " 4 Μαύρα Κοστούμια" έσπευσα να βγάλω εισητήρια..
Και εκεί ξεκινάει ο Γολγοθάς μας.. Γιατί η ταινία guys, απλά δεν βλέπεται.. Και όταν λέμε δεν βλέπεται, δεν το λέμε υπερβάλοντας.. Όχι.. Δεν βλέπεται, τελεία. Και παύλα... Το στόρυ είναι το εξής.. Τέσερρις χαμένοι τύποι που εργάζονται ώς νεκροθάφτες αναλαμβάνουν να μεταφέρουν με τα πόδια από την Αθήνα μέχρι την Βοιωτία ένα φέρετρο εκτελώντας την τελευταία επιθυμία του μακαρίτη που πέθανε σε φυλακή του εξωτερικού. Για την αμοιβή φυσικά. Στην πορεία ανακαλύπτουν πως ο τύπος που τους έκλεισε την δουλειά ήταν απατεώνας και δεν υπάρχουν λεφτά για να πληρωθούν, αποφασίζουν να απαγάγουν το φέρετρο για κάποιο λόγο που δεν τον κατάλαβα ακριβώς και στο τέλος, βρίσκουν ένα τατουάζ με τον χάρτη ενός θησαυρού στο μπράτσο του μακαρίτη, τον πάνε στο χωριό του για να τον βρουν και εκεί ανακαλύπτουν πως ο θησαυρός ήταν ο νεανικός έρωτας του αποθανώντος, μια γιαγιά δηλαδή εκατό χρονών... Πόση ώρα μου πήρε να σας το γράψω αυτό? Δεν είναι δα και το Μπεν Χουρ και από υπόθεση όπως είπε και ο Μάνος έξαλος βγαίνοντας από το σινεμά, είναι σαν να μαζευτήκανε οι ηθοποιοί και να είπανε μεταξύ τους "ρε μαλάκες, δεν κάνουμε μια ταινία που να είμαστε κοράκια με μαύρα κοστούμια?" και την έκαναν...
Τώρα γιατί η ταινία ήταν μεγάλου μήκους, και τι μεγάλου, ατελείωτου μιλάμε - σαν παρωδία ταινίας του Αγγελόπουλου αλλά να σηκώνεται ο πρωταγωνιστής εκεί που είσαι έτοιμος να καταρρεύσεις από την βαριεστημάρα πάνω στο κάθισμα, να σε κοιτάει στα μάτια, να σου λέει "αντέχεις κι άλλο ρε κερατά?" και να συνεχίζει το πλάνο άλλο ένα μισάωρο - πραγματικά το αγνοώ.. Σκηνές που σέρνονται, σκηνές που δεν καταλαβάινεις το νόημα της ύπαρξης τους στο στόρυ, σκηνές που οι ήρωες φλυαρούν ατελείωτα, σκηνές που κυλιούνται για ώρες μέσα σε κάτι στάχια, σκηνές που γελάς και λίγο αλλά διστακτικά, σκηνές, σκηνές, σκηνές... Και από ζουμί, έρημος της Σαχάρας... Αφού αν δεν είμασταν εγκλωβισμένοι στην μέση της σειράς και δεν ντρεπόμαστε να σηκωθούμε και να αρχίσουμε τα "με συγχωρείτε, με συγχωρείτε" για να βγούμε έξω, θα είχαμε φύγει στο πρώτο εικοσάλεπτο.. Αντ' αυτού αναγκαστήκαμε και το φάγαμε όλο το παλτό, συν μια ταινία μικρού μήκους στην αρχή με έναν φακίρη που όμως τελικά ήταν σχεδόν καλή μπροστά στο main έργο, και όταν τελικά τελείωσε το μαρτύριο και άναψαν τα φώτα, είδαμε μια ολοκληρη αίθουσα να σηκώνεται άναυδη να φύγει, με ύφος σαν να την είχε χτυπήσει αστροπελέκι... Κανονικά.. Ο δε κύριος που καθόταν δίπλα μου, όλο το βράδυ μονολογούσε "τι μαλακία είναι αυτή Παναγία μου" σας τ' ορκίζομαι..
Μετά απ' αυτά, ένα σας λέω μόνο.. Όπου τον δω τον Τιμογιαννάκη θα πάω να τον βρίσω.. Όσα χρόνια και να περάσουν, εγώ το χτεσινό δεν το ξεχνάω.. Αφήστε που σκέφτομαι σοβαρά να στείλω επιστολή διαμαρτυρίας στο Down Town.. Δηλαδή οκ, γούστα είναι αυτά αλλά τι σου φταίμε καλέ μου άνθρωπε να ζήσουμε δυο ώρες από την ζωή μας στο Twilight Zone? Να φανταστείτε, πήγαμε μετά να φάμε στο GBK και δεν κατέβαινε το burger, για τέτοιο σοκ μιλάμε.. Είχαμε έναν κόμπο στο στήθος από την ξινίλα, και γυρίσαμε στο σπίτι και είδαμε ένα επεισόδιο Leverage και καπάκι Ράδιο Αρβύλα για να μας φύγει ο πανικός από το μάτι... Και σας ρωτώ.. Το ότι οι ελληνικές ταινίες πάσχουν από σενάριο, γενικά, το ξέρουμε.. Αυτές οι εταιρίες τύπου Nova που έκανε την συμπαραγωγή, δεν διαβάζουν το στόρυ πριν εγκρίνουν τα λεφτά που θα δώσουν? Γιατί δεν συζητάμε πως αν πήγαινε κάποιος στα studios του Hollywood να παρουσιάσει αυτό το σενάριο θα τον έδερναν κι όλας πριν τον πετάξουν έξω για πάντα, αλλά και εδώ, πόσο παπάρας πρέπει να είσαι για να αποφασίσεις να δώσεις λεφτά για μια τέτοια δουλειά? Και έπαιζαν και καλοί ηθοποιοί... Τρέμω στην ιδέα τι θα μας είχε συμβεί αν στην θέση των Σπυριδάκη, Παναγιωτίδη, Ζουγανέλη και Πουλικάκου ήταν τίποτα ατάλαντοι.. Θα είχαμε κόψει τις φλέβες μας ομαδικώς μέσα στην αίθουσα 3 του Village ώς άλλοι οπαδοί σέκτας... Τον Χαραλαμπίδη τον βγάζω εκτός γιατί υπογράφει και το σενάριο και την σκηνοθεσία οπότε αν ποτέ πέσει στον δρόμο μου δεν θα τον βρίσω απλά, θα τον κλωτσίσω κι όλας...
Οπότε, αν είχατε καμιά φαεινή ιδέα να πάτε σινεμά το weekend, μακριά και αλάργα από τα κοστούμια... Εμπιστευθείτε με και δεν θα χάσετε... Καλημέρα και φιλιά...


Υ.Γ. Το τραγούδι σήμερα είναι από την ταινία "Αυτή η Νύχτα Μένει".. Για να θυμηθούμε πως υπάρχουν και έργα που έχουν γράψει ιστορία στον ελληνικό κινηματογράφο...

Υ.Γ.2 @Α, ο Μάνος μου είπε να σου γράψω πως περιμένει με ανυπομονησία το σχόλιο σου για το σημερινό ποστ...:-)))



14 comments:

Anonymous said...

Pw pw pikra na phgaineis cinema kai na pefteis se patata. Kai na mh mporeis na fugeis kiolas! By the way, o Timogiannakis einai latremenos, ws twra de me exei apogohteusei pote...tha etyxe mallon :) Kaka ta psemmata pantws, o ellhnikos kinhmatografos pasxei gia ta kala. Elaxista KALA erga eidame ta teleutaia xronia (kai eilikrina duskoleuomai auth th stigmh na skeftw kapoio, olo potatoes mou rxontai sto mualo). Den mporw na katalavw to giati - den mporei na mhn uparxoun talantouxoi anthrwpoi, isws den mporoun na vgaloun th douleia tous pros ta eksw.

Anyway, egw eida xthes to "Alice in Wonderland" kai htan mia gluka, to sunistw anepifulakta! :)
Filia!

crispy said...

Καλημέρα. Την είδα......! Και τούτος ο ''ασθενής'' είχε τα ίδια συμπτώματα - βλέπε ανύπαρκτο σενάριο! Ιδιαίτερα στη φάση που τους βρίσκει σ'ένα τοπικό πανηγύρι ,σκηνή που κρατά αναιτιολόγητα πολύ ώρα φρίκαρα τελείως! Κι εκείνη την άστοχη ιστορία με τον αστυνομικό τι την ήθελε;
Κρίμα ....τις υψηλές προσδοκίες με τις οποίες ξεκίνησα να δω το έργο. Στα πέντε λεπτά είχαν μετατραπεί σε πλήρη απογοήτευση...

La Gigi said...

λολ!!! καλά διάλεξες να δείτε ταινία του Χαραλαμπί;; δεν είχες δει τα φτηνά τσιγάρα; εγώ σε τέτοια κατάσταση βρέθηκα στο καφές και τσιγάρα του Τζάρμους... που με κρατούσαν στη θέση μου με το ζόρι γιατί από ταινία του Τζαρμους δεν φεύγεις, λέει...!!
φιλάκια πολλά

Anonymous said...

Τι σχόλιο να κάνω τώρα που με βρίσκετε και ξενύχτη? Μόνο πως ο ελληνικός κινηματογράφος είναι το αποτέλσμα του Δονκιχωτισμού ορισμένων ανθρώπων που δεν τον κάνουν ούτε για την δόξα, ούτε για τα λεφτά φυσικά, αλλά για να κάνουν πραγματικότητα τα όνειρα τους. Και δεν είναι τυχαίο βέβαια πως οι περισσότεροι έλληνες ηθοποιοί κάνουν τηλεόραση, διαφημίσεις, σπηκάζ, ακόμα και θέατρο, για να έχουν την δυνατότητα μια φορά στο τόσο να γυρίζουν και καμιά ταινία. Η μεγάλη οθόνη θα είναι πάντα η απόλυτη γκόμενα.ΌΛοι για ξεκίνησαν και εκεί θα ήθελαν να τελειώσουν. Τώρα αν τα όνειρα τους δεν ταιράζουν με τα δικά σας ή αν οι αντικειμενικές δυσκολίες επηρεάζουν αρνητικά το αποτέλεσμα, αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Πάντως να ξέρεις πως με τα λεφτά που κοστίζει μια ελληνική ταινία από την αρχή ως το τέλος, στο Χόλυγουντ δεν μπορούν να γυρίσουν ούτε το τρέιλερ για το προσχέδιο της διαφήμισης.
Α.

aremare said...

Μάλλον οι
Τιμογιαννάκης και Κουτσογιαννόπουλος,
δεν μπορούν να γραψουν αρνητική κριτική για τους φίλους τους!
Υπάρχει και αυτή η περίπτωση ε;
Περαστικά σας.

elekat said...

Α πα πα...
Καλά που μας τόπες!
Αν κι εγώ να σου πω την αλήθεια, μόλις χαμπαριάσω ότι πρόκειται να φάω παλτό, σηκώνομαι κατευθείαν και φεύγω!
Δεν ντρέπομαι καθόλου!
Αυτοί θάπρεπε να ντρέπονται που βγάζουν τέτοιες ταινίες κι όχι ο άμαχος και αθώος πλυθησμός που είναι υποχρεωμένος να κατσικωθεί 2 ώρες για να δεί τέτοιες πατάτες!

Anonymous said...

Σήμερα σε διαβάζω χαλαρά από το σπίτι μια που θα αργήσω να πάω γραφείο. Έχω χρόνια να δω ελληνικό σινεμά. Μπράβο στον Μανο για την υπομονή του, πρέπει να σε αγαπάει πολύ για να σου κάνει τέτοια χατήρια. Εμένα δεν θα με έπειθες με τίποτα να σε ακολουθήσω.Φιλιά.
Θοδωρής

DonnaBella said...

to auth h nyxta menei htan kaloutsiko k san vivlio. alla me to cinema, telika nomizw pws den einai mono to story, alla to pws ntyneis thn afhghsh. krima.

Glayki said...

Τρία πράγματα με κάνουν να υποφέρω,σε σημείο που αν θελει κάποιος να με βασανίσει...πρέπει να κάνει κάτι από τα τρία:

1)τα ρεμπετάδικα
2)Ο Καζαντζίδης
3)ο ελληνικός κινηματογράφος...εξαιρώ τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο που είναι το καλύτερό μου!
Άγιος άνθρωπος ο σύζυγος που άντεξε :)

δεσποιναριον said...

Πολλα εχω διαβασει για την αναβιωση του Ελληνικου κινηματογραφου, κι εδω φερνουν ταινιες σε κατι κουλτουριαρικα στεκια. Ομως δεν μπορω να πω οτι εχω δει κατι το εξαιρετικο ποτε. Κατι που να πω, α μπραβο αξιζε τον κοπο. Προχειρολογιες και "αυτονοητα" λες και ο καθενας ειναι στο μυαλο του σκηνοθετη. Κριμα γιατι και χιουμορ εχουμε σαν λαος και καταστασεις που θα μπορουσαν να γινουν σεναρια. Καλο Σαββατοκυριακο!

Ra Ma said...

Και να φανταστείς πως το ραδιοφωνικό σποτ σου κεντρίζει το ενδιαφέρον!

Άσχετο, νόμιζα πως το μπλογκάκι θα πήγαινε διακοπές... χα,χα,χα

Sommelier said...

Μου έκανε εντύπωση το σχόλιο του Ανώνυμου περί "Δονκιχωτισμού"... αν κατάλαβα καλά, οι άνθρωποι κάνουν το κέφι τους, και οι αποδέκτες -εμείς δηλαδή, οι θεατές- δεν "μετράμε"...

Και εγώ που νόμιζα ότι τα δημιουργήματα των καλλιτεχνών έχουν αποδέκτη, ότι το περίφημο "κοινό" του σινεμά είναι μέσα στους στόχους του "δημιουργού"...

Εχω την τάση να μουτζουρώνω κάποια χαρτιά με χρώματα... μετά από το σχόλιο του Ανώνυμου, μάλλον θα σας καλέσω στην πρώτη έκθεση ζωγραφικής μου!

fevis said...

Chrysoulaki@Μεγάλη πίκρα, δεν λες τίποτα.. Το περιμένω και εγώ το Alice in Wonderland που είναι και πιο του ρεπερτορίου μου..:-))

crispy@ Συνάδελφος δηλαδή..:-)) Οπότε καταλαβαίνεις απολύτως τι λέω...:-))

melissoula@ Σιλάνς εσύ!! Και για΄τι δεν φεύγεις απο ταινία του Τζάρμους? :-))

Α@ Τι να μας πεις και εσύ.. Είναι δύσκολη η θέση σου, το ξέρω...

aremare@ Και αυτό σωστό...:-))Περαστικά μας όντως...

elekat@ Ούτε απ΄έξω να μην περάσεις, αυτό σου λέω μόνο..:-)

Θοδωρής@ Λες ε? Οκ..

DonnaBella@Και η ταινία ήταν από τις πολύ καλές φιλενάδα.. Μπορστά δεν στο προχτεσινό, ήταν για Όσκαρ...:-)))

ΓΛΑΥΚΗ@Είναι, είναι πράγματι..:-)

δεσποινάριον@ Φιλενάδα μου το να μένεις στην Αμερική και να βλέπεις ταινίες απο την αναβίωση του ελλνικού κινηματογράφου είναι σχιζοφρένεια.. Φιλάκια..:-)))

Radio Marcon@ Πόσα ξέρεις εσύ...:-))))

fevis said...

Sommelier@ Νομίζω πως ήταν κάπως απολογιτικό το σχόλιο του Α..