Πονεμένο στομάχι και creme double...

Ξύπνησα με το ζόρι πριν από λίγο γιατί ξενύχτησα χαζά και μετά, ως συνήθως, δεν μπορούσα να ανοίξω τα μάτια μου... Το στομάχι μου με πεθαίνει απο χτες το βράδυ, κοιμήθηκα κουλουριασμένη σαν φασόλι - γίγαντας, οκ- και ξύπνησα στην ίδια ακριβώς στάση αλλά χωρίς βελτίωση...
Η κουζίνα μου είναι γεμάτη με ότι είχε μέσα το ψυγείο. 11 μ 1 θα μου παραδώσουν το καινούριο και έτσι όλοι οι πάγκοι και κάθε πιθανό και απίθανο σημείο είναι σκεπασμένο με βαζάκια, μπουκαλάκια, ταπεράκια... Ευκαιρία για εκκαθάριση, αλλά θα την κάνω μετά, αφού έρθει το καινούριο ψυγείο και φύγει το παλιό.. Με το πλυντήριο πιάτων βέβαια δεν στάθηκα το ίδιο τυχερή, θα μας το παραδώσουν μετά το Πάσχα, πράγμα που σημαίνει πως με περιμένει πλύσιμο τρελό και ένα σωρό χαμένα μανικιούρ αλλά τι να κάνω? Και ξεχνάω μονίμως να πάρω γάντια από το σούπερ μάρκετ.... Ξανθιά..
Σήμερα πίνω τον καφέ μου με creme double... Μέσα στους θησαυρούς του ψυγείου ανακάλυψα ένα βαζάκι που είχε λήξει εδώ και μερικές μέρες, μου το είχε πάρει ο Π. στο Λονδίνο, και έβαλα το μισό μέσα στον καφέ και το υπόλοιπο το άλειψα στο brioche μου... Και είναι υπέροχο, και δεν νομίζω να πάθω κάτι από κάτι τόσο νόστιμο αλλά και αν πάθω, χαλάλι του... Θέλω να κολυμπήσω μέσα στην creme double, τόσο πολύ μ΄αρέσει..
Βέβαια, εχτές το βράδυ έφαγα μια μους σοκολάτα μόνη μου... Κανονικά σιχαίνομαι την σοκολάτα αλλά αυτή είχε και κάτι τραγανά μπιλάκια επάνω και την ξεκίνησα μεν διστακτικά αλλά δεν άφησα ούτε ίχνος... Φταίει και ο Χριστόφορος βέβαια, πως μπορείς να βλέπεις Χριστόφορο και να μην τρως γλυκό, δεν γίνεται, κανονικά θα έπρεπε να την δίνουν με οδηγίες χρήσης την εκπομπή... Τηλεκοντρόλ, γλυκό και βότκα με πάγο αλλά χωρίς λεμόνι... Να του παραδεχτούμε πάντως πως έχει χιούμορ, ναι? Εκείνη η πρώτη σκηνή που ο καθένας λέει τα ίδια λόγια με το δικό του στυλ και εκείνος παρακαλάει πάντα πίσω από τις κλειστές πόρτες ήταν όλα τα λεφτά... Μου αρέσει πολύ το 4... Κανονικά θα ήμουν φαν του Κουρή που είναι απίστευτος γκόμενος, πίναμε μαζί ποτά ένα βράδυ στο Balthazar πριν από χρόνια και σας διαβεβαιώ πως είναι μεγάλο ρεμάλι, original, και καμιά σχέση με τον συντηρητικό παπάρα που παίζει φέτος, αλλά τελικά έχω πάθει coup de foudre με τον Μουζουράκη.. Με το όλο στυλ δηλαδή, αλλά κυρίως με την φωνή του... Που είναι για πολαπλά εγκεφαλικά... Μήπως να παρακαλέσω τον διευθυντή μου να του κάνω μια συνέντευξη γύρω από την γαστρονομία και την τέχνη να μπει η άνοιξη όπως της πρέπει? Με φαν...
Ο καφές μου κρυώνει και η creme double λιώνει πάνω στο brioche μου, και εγώ πρέπει να σας αφήσω γιατί έχω δουλειές να κάνω, και να γράψω και 500 λέξεις για τα Murder Mysteries μέχρι αύριο... Με έμπνευση κάτω του μηδέν... Καλημέρες και φιλιά λοιπόν και αν κάποιος ξέρει κανένα μαγικό για το στομάχι να το πει γιατί νοιώθω σαν κάποιος να μου το σφίγγει από μέσα.. Αίσθηση ανατριχιαστική και σπαστική ταυτοχρόνως...

UPDATE: Το ψυγείο ήρθε, καθαρίστηκε, γέμισε και όλα είναι under control... Και με την εκκαθάριση ανακάλυψα απίθανα πράγματα.. Πως έχουμε μάλλον μια εμμονή με την κάπαρη ας πούμε, μια που έχουμε πέντε βαζάκια - το ένα με καπαρόφυλλα- και με τις μαρμελάδες ροδάκινο (που είναι οι αγαπημένες μου) που έχουμε καμια δεκαριά... Και πως ένα σωρό πράγματα είχαν λήξει βέβαια, εκτός της creme double, όπως ένα τάπερ με "το πιο μουχλιασμένο τυρί που έχω δει ποτέ στην ζωή μου" (δήλωση του Άρι ήταν αυτή) που ήταν κρυμένο για καιρό κάτω από τα λεμόνια στο συρτάρι για τα λαχανικά που το χρησιμοποιούμε μόνο για να φυλάμε τα λεμόνια και τα limes για τις βότκες μια που με τα υπόλοιπα vegetables δεν είμαστε φίλοι ..(εξ ου και το lost and found τάπερ...)

Υ.Γ. Το τραγουδάκι είναι εύθυμο, για αλλαγή, και όπως όλα τα τραγουδάκια τελευταία, εξαιρετικά αφιερωμένο....:-)