Καλή εβδομάδα....

Αθήνα, καινούρια εβδομάδα που έχει αρχίσει να μετράει από τώρα, ζέστη που θα αυξηθεί όπως λέει η ΕΜΥ και για μένα το πρόγραμμα έχει δουλειές και συσκέψεις και διάφορα βαρετά, αλλά μαζί και βόλτες με φίλους αγαπημένους, και ποτάκια βραδινά που έχουν ήδη κανονιστεί, και ένα πάρτυ κοσμικό που το σκέφτομαι, αλλά και ταξιδάκι την Πέμπτη που το περιμένω πως και πως...
Το καλοκαίρι έχει φτάσει πια στην μέση του και νομίζω πως από σήμερα όλα θα πάνε καλύτερα... Το λένε και τα αστέρια... :-) Παύει μου φαίνεται να είναι ο Ερμής ανάδρομος, αυτός που μας ταλαιπώρησε τόσο τις προηγούμενες μέρες, και τα πράγματα θα στρώσουν... Για να δούμε... Προς το παρόν πάω να κοιμηθώ γιατί σήμερα με βάρεσε ο ήλιος για τα καλά και τώρα το μόνο που θέλω είναι να χωθώ στα δροσερά μου σεντόνια πασαλειμένη με την αγαπημένη μου Lemon Tart κρέμα σώματος και με ένα παφ από το pillow spray μου να χρωματίζει τα όνειρα μου ροζ, και αύριο - σήμερα μάλλον- θα είναι μια καινούρια, ελπίζω πολύ όμορφη μέρα...
Διαβάζω ένα βιβλίο που με εμπνέει αυτόν τον καιρό, περιτριγυρίζομαι από ανθρώπους που αγαπάω, παίρνω άφθονη θετική ενέργεια, σχεδιάζω διακοπές και βουτάω το κεφάλι μου στο νερό όσο συχνότερα γίνεται, και ας μην είναι η θάλασσα του λατρεμένου μου νησιού.. Εν μέσω κρίσης η ζωή παραμένει ωραία, αυτό σκεφτόμουν μερικές μέρες πριν σε ένα υπέροχο θερινό σινεμά πνιγμένο στο πράσινο, βγαλμένο λες από παλιά ελληνική ταινία... Γιατί όλα μέσα στο μυαλό μας είναι τελικά.. Και αυτά που έχουμε, και αυτά που θέλουμε και αυτά που μας λείπουν... Και είναι στο χέρι μας να επικεντρώνουμε στα όμορφα, να δίνουμε αγάπη και νοιάξιμο στους ανθρώπους που διαλέξαμε να μοιραστούμε την ζωή μας μαζί τους - οικογένεια, φίλους και αγαπημένους- , να γελάμε πολύ, να εκτιμούμε και να χαιρόμαστε όσα μας δίνονται, ότι και αν είναι αυτά, και να παλεύουμε με πάθος για όσα θεωρούμε πως αξίζουν πραγματικά... Έτσι ώστε να κοιμόμαστε τα βράδια ήσυχοι, καλά με τον εαυτό μας και με τον τρόπο που διαχειριζόμαστε την ζωή μας και τους ανθρώπους της...
Στην τελική, η ζωή είναι μικρή και κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει αύριο... Και νομίζω πως ανμπορούσαμε, θα διαλέγαμε να ζήσουμε για πάντα... For ever young and forever happy, αρκεί να μπορούσαν μαζί να μας ακολουθήσουν στην αιωνιότητα εκείνοι που αγαπάμε.... Όμως αυτά είναι παραμύθια για παιδιά ακόμα μικρότερα και από μένα και όνειρα που ακόμα και η Πολυάννα ξέρει πως δεν θα βγουν ποτέ αληθινά... Γι΄αυτό από σήμερα ας κάνουμε the next best thing.... Μόνο happy thoughts δηλαδή, και ροζ, και focus σε όλα τα όμορφα που θα έρθουν γιατί έτσι θέλουμε και έτσι τα περιμένουμε..
Και με αυτή την σκέψη, σας φιλώ γλυκά και σας εύχομαι, μας εύχομαι, να έχουμε μια υπέροχη καλοκαιρινή εβδομάδα....

Υ.Γ. Το προηγούμενο ποστ κατεβαίνει γιατί ότι είχε να πει το είπε... Σε μένα κυρίως που γράφω σαν να ψυχαναλύομαι... Και μετά τα διαβάζω αυτά που έγραψα, τα ξορκίζω και πάω παρακάτω... Και σας ευχαριστώ πολύ και για τα σχόλια και για τα μελάκια... Ξέρω πως κάποιοι από εσάς εκεί έξω με νοιάζεστε αληθινά και πάντα, με συγκινεί πολύ αυτό... Να το ξέρετε...

Τέλος, η φωτογραφία είναι καλοκαιρινή σαν τα κέφια μου (από τον μικρό Άγιο Σώστη στο νησάκι) και το τραγουδάκι το άκουσα πριν μερικές ώρες και κόλλησε στο μυαλό μου σαν τσίχλα... Νίκος Πορτοκάλογλου και το καλύτερο ροκ τραγούδι της τελευταίας δεκετίας στην Ελλάδα σύμφωνα με τις επίσημες airplay lists... Enjoy...