Αγαπημένες συνήθειες....

Σιγά σιγά κρυώνει ο καιρός και ξαναμπαίνω στην αγαπημένη μου ρουτίνα... Μπορεί να θέλω να μείνω πέτρα που κυλάει στα προσωπικά μου, όμως στην ζωή μου γενικότερα έχω  συνήθειες που δύσκολα τις αλλάζω και το κυριότερο, λατρεύω το σπίτι μου... Το έγραψα άλλωστε και στο παιχνίδι με τις 10 αγάπες... Μπορώ να αχολούμαι ατελείωτα μαζί του.. Και ειδικά τώρα που αλλάζει ο καιρός, δεν έχω καλύτερο... Γύρισε και η Όλγα από τις διακοπές της και είναι πάλι πεντακάθαρο, έχω ταχτοποιήσει ήδη ντουλάπες, έχω ανανεώσει το στοκ με τα κεριά μου, έχω ταχτοποιήσει τις συνταγές μαγειρικής μου στα υπέροχα τετράδια που μου αγόρασε πριν από κάτι μήνες ο Π. από το Books for Cooks στο Λονδίνο, to make a long story short, είναι όλα jet... Και ανυπομονώ βέβαια να αρχίσω πάλι να μαγειρέυω κανονικά - το καλοκαίρι για κάποιον παράξενο λόγο μου περνάει η διάθεση για τα οικοκυρικά και με πιάνει η άλλη για τα ποτά και τα ξενύχτια - έκανα και το πρώτο μου τραπέζι και ετοιμάζω ήδη το δεύτερο, και πάει λέγοντας...

(Οι συνταγές μου τέλεια ταχτοποιημένες στα υπέροχα , ειδικά τους τετράδια..)

Και τώρα, πίνω τον πρωινό καφέ μου στην αγαπημένη μου κούπα και ασχολούμαι με την άλλη μου χαρά που είναι το e-shopping... Βλέπετε, μπορεί να μου είναι αδύνατον να αγοράσω μια τσάντα αν δεν την δω από κοντά, αν δεν χαϊδέψω το δέρμα της και δεν την δοκιμάσω στον καθρέφτη, πράγματα για το σπίτι όμως και ειδικά για την κουζίνα μου αγοράζω πια συνήθως μόνο από το internet... Δεν είναι μόνο που είναι απίστευτα πιο εύκολο γιατί τα στέλνουν κατεύθείαν στην πόρτα μου και δεν τα φορτώνομαι σαν την μουλάρα, είναι και η ποικιλία που είναι απίστευτη... Εχτές ας πούμε, στο αγαπημένο μου περιοδικό μαγειρικής, το Delicious, ανακάλυψα έναν διαδικτυακό παράδεισο... Μπείτε στο Lakeland και θα καταλάβετε τι εννοώ..Δεν θα σας πω με πόσα πράγματα φόρτωσα το ηλεκτρονικό μου καρότσι, περνάμε και περίοδο κρίσης, θα σας μιλήσω μόνο για τα poach pods που είναι θηκούλες για να φτιάχνουμε τα τέλεια αυγά ποσέ... Δεν ξέρω αν έχετε δοκιμάσει να φτιάξετε αυγά ποσέ... Μιλάμε για major ταλαιπωρία ειδικά αν θέλετε να βγουν ομοιόμορφα και στρογγυλά και όχι σαν στραβοχυμένοι λουκουμάδες... Εγώ έχω μια συνταγή για μια καταπληκτική σαλάτα με αυγά ποσέ, και μια φορά που θέλησα να την φτιάξω σε ένα τραπέζι κατέληξα να βρίζω θεούς και δαίμονες στην κουζίνα μια που τα ρημαδοαυγά με παίδεψαν ατελείωτα.. Τώρα όμως, μόλις παραλάβω  τα σούπερ γκατζετάκια μου θα ξαναδοκιμάσω και είμαι σίγουρη πως το project μου θα στεφτεί με επιτυχία...

Η άλλη μου αγαπημένη ασχολία των ημερών είναι το πλέξιμο... Σε μια από τις βόλτες μας στο κέντρο πέρσι με την Μαρία είχα ανακαλύψει ένα απίστευτο μαγαζί με μαλλιά στην οδό Κολοκοτρώνη 30, Σακαλάκ λέγεται, και είχα αγοράσει διάφορα κουβάρια στα αγαπημένα μου χρώματα, ροζ, μωβ, γαλάζιο και κίτρινο σε απίστευτη ποιότητα που μοιάζει με συννεφάκι.. Ο στόχος μου ήταν να φτιάξω μια κουβερτούλα για την τηλεόραση, να τυλίγομαι τα κρύα βράδια του χειμώνα και να χουζουρεύω στον καναπέ μου χαζεύοντας τα αγαπημένα μου έργα... Δεν κατάφερα να περάσω ούτε πόντο τελικά, όμως πριν από μερικές μέρες την ξεκίνησα και παρόλο που είμαι ακόμα στην αρχή, νομίζω πως μέχρι τον Νοέμβριο θα την έχω τελειώσει...

( Οκ, ακόμα δείχνει σαν λωρίδα το δημιούργημα μου όμως είναι πολύ στριμωγμένο στις βελόνες για να χωρέσει και είναι αρχή ακόμα... Δώστε περισσότερη σημασία στα χρώματα και στο πόσο αφράτα είναι τα μαλλιά... Και όταν τελειώσω με το καλό, θα την φωτογραφίσω ανοιχτή την κουβερτούλα μου και θα σας εντυπωσιάσω σίγουρα...)

Pas mal, παραδεχτείτε το, ειδικά που γράφω κιόλας κανονικά το βιβλίο μου πια, και αναγκάζομαι να ισορροπώ - στο μυαλό μου τουλάχιστον - ανάμεσα στις τρελαμένες ηρωϊδες μου και τα δικά μου, πιο απλά και ήσυχα projects... Μου αρέσει βέβαια αυτή η - έστω εικονική - ανισορροπία.. Γενικά, μου αρέσουν οι άνθρωποι της δεύτερης ανάγνωσης... Που δεν είναι μονοσήμαντοι και που πίσω από την πρώτη τους εικόνα, όποια και αν είναι, κρύβουν και άλλα, ενδιαφέροντα και μπορεί και εντελώς διαφορετικά πράγματα... Τους βρίσκω πολύ πιο γοητευτικούς, πολύ πιο ολοκληρωμένους και σίγουρα πολύ πιο γεμάτους... Και προσπαθώ και εγώ να παίζω διαφορετικούς ρόλους στην ζωή μου, να είμαι και μαμά, και σύντροφος, και φίλη, και νοικοκυρά, και ερωμένη, και παιδί, και επαγγελματίας... Δεν τα καταφέρνω το ίδιο καλά σε όλα, κατά καιρούς ρίχνω το βάρος μου σε διαφορετικούς τομείς και παραμελώ κάποιους άλλους αλλά επειδή βαριέμαι εύκολα αλλάζω ξανά και ξανά και έτσι, μάλλον μένουν όλοι ευχαριστημένοι... 
Τέλος πάντων... Σας αφήνω τώρα και πάω να φτιάξω την λίστα με τα ψώνια μου.. Το πρόγραμμα έχει Θανόπουλο σήμερα και μετά Βαγγέλη για μαλλί και φρύδι... Το βράδυ έχουμε κανονίσει να βγούμε και πρέπει να είμαι όμορφη, εκεί που θα πάω βλέπετε θα είναι και ο πιο σημαντικός άντρας της ζωής μου, ο πιο μεγάλος μου έρωτας, και η λάμψη που μου δίνει όταν τον βλέπω ταιριάζει τέλεια με άψογα, ξανθά μαλλιά και μαύρα ρούχα που θα ταιριάζουν και αυτά με την σειρά τους με την καινούρια μου Chanel τσάντα, αλλά γι' αυτήν θα σας μιλήσω μια άλλη φορά...:-) Καλημέρα σε όλους και πολλά φιλιά...

Υ.Γ. Το τραγούδι, όπως θα διαπιστώσετε δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το ποστ.. Έχω κολλήσει όμως μαζί του, το λατρεύω, το ακούω διαρκώς και ταξιδεύω, και έτσι το ανεβάζω για να το ακούσετε και εσείς... Και να σας πω... Αποστασιοποιηθείτε λίγο από τα lyrics... Δεν τα εννοούμε όλα όσα λέμε, έτσι δεν είναι?