Φιλίες και σεξ...

Πρωινό στο Hampton's μετά από ένα απίστευτο ξενύχτι.. Με την Μαρία και την μαμά μου.. Γελάμε, ξορκίζουμε έννοιες και προβλήματα, και αργότερα η μαμά μας αφήνει και μένουμε οι δυο μας... Για λίγο ξαναγυρίζουμε πίσω στον χρόνο, όταν ήμασταν πολύ πιο ανέμελες και ανυποψιάστες για αυτά που θα συνέβαιναν στην ζωή μας, και είναι απίστευτο πως όλα όσα έχουμε περάσει αυτά τα χρόνια, που είναι πάρα πολλά πια (και τα χρόνια και αυτά που  έχουμε περάσει) τα περνάμε παράλληλα, με διαφορά πάντα ελάχιστης φάσης....  Σαν να μας προετοιμάζει το σύμπαν και πατάμε μονίμως η μια στ΄αχνάρια της άλλης.. Γκομενικά, γάμοι, χωρισμοί, χαρές, λύπες, κουμπαριές, τσακωμοί, ακόμα και τα παιδιά μας με έξι μήνες διαφορά τα κάναμε.. Και πάντα, πάντα όμως, στηρίζαμε η μία την άλλη με πάθος.. Και αυτή είναι μια από τις σημαντικότερες αποσκευές της ζωής μου και η μόνη που ξέρω πια με βεβαιότητα πως θα με συντροφεύει για πάντα μια που ο  Άρις θα έχει σύντομα την δική του ζωή και ο Μάνος πάντα μπορεί να πάθει coup de foudre και να πάει παρακάτω..

Είναι μεγάλο πράγμα οι φιλίες στην ζωή.. Οι σχέσεις γενικότερα, αλλά για μένα οι φιλίες είχαν πάντα μια άλλη βαρύτητα και μια άλλη αξία.. Ίσως γιατί κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια, στα γκομενικά μου περιμένω πάντα ένα απρόοπτο τέλος και ο γάμος ένα είδος γκομενικού είναι και αυτός... Εχτές το απόγευμα είχα μια τέτοια συζήτηση, για γκομενικά εννοώ, στο Ivy με δυο φίλες που κράτησε έξι ολόκληρες ώρες από τις οποίες τουλάχιστον τις τέσσερις ξεκαρδιζόμασταν... Οι άντρες δίνουν τεράστια βαρύτητα στο σεξ, αυτό ήταν το συμπέρασμα, και με μια καλή πίπα μπορείς να σύρεις καράβι.. Βέβαια αυτά που ονειρεύονται οι περισσότεροι είναι άλλα, κάτι menages a trois για να το θέσω κομψά και κάτι παράξενα σεξάκια διαστροφικά και περίεργα αλλά είναι κρίμα που η μεγάλη πλειοψηφία δεν έχει τα κότσια να τα ζητήσει... Κάποτε - πολύ παλιά λέμε,  γιατί  τώρα είμαι μεγάλη γυναίκα πια -  ένας αγαπημένος μου είχε την καταπληκτική συνήθεια να μου στέλνει αναλυτικά γραπτά μηνύματα για το τι ακριβώς ήθελε να μου κάνει, και είχε τεράστια φαντασία και επινοητικότητα ο γλυκός μου, και το έβρισκα απίστευτα ενδιαφέρον και ανακουφιστικό.. Όχι μόνο γιατί πήγαινα τελικά να τον συναντήσω σαν hovercraft αλλά και γιατί μου έδινε την αβάντα να του ζητάω και εγώ αυτά που ήθελα ακριβώς και να μην νοιώθω σαν να προσπαθώ να παρκάρω τριαξονικό σε θέση για Autobianchi...  
Γενικά μιλώντας, νομίζω ο απλούστερος τρόπος για να χαρεί κανείς το σεξ είναι να το έχει στο μυαλό του σαν αυτό που είναι πραγματικά.. Ένα παιχνίδι μεταξύ συναινούντων ενηλίκων.. Τα υπόλοιπα είναι mind and power games που μπορεί να δώσουν άλλο τόνο και ενδιαφέρον στο όλο concept αλλά οι κανόνες βάσης παραμένουν οι ίδιοι..  Οπότε εκφραστείτε ελεύθερα βρε κουτά αγόρια...  Αν μας προετοιμάσετε όπως πρέπει και μας ζητήσετε αυτό που θέλετε στο κατάλληλο timing και με τον σωστό τρόπο, μπορείτε να μας βάλετε να κάνουμε τα πάντα.. Να μας κρεμάσετε από τον πολυέλαιο να κάνουμε σβούρες που λέει ο λόγος.. (Δηλαδή εμένα  ειδικά όχι γιατί δεν ξέρω αν θα άντεχε το δόλιο το φωτιστικό, αλλά you got the point.) Και όχι, το να σπρώχνετε το κεφάλι μας προς τα κάτω με νόημα δεν είναι αυτό που εννοώ.. Αλλά καθόλου όμως...

Και βέβαια, μετά από μια τέτοια κουβέντα και αρκετές βότκες με πάγο χωρίς λεμόνι, δεν ήθελα και πολύ για να βρεθώ αντί για το κρεββάτι μου, στο Villa.. Με τον Πέτρο να μου αναπτύσει την θεωρία του για τις γυναίκες που θέλουν μόνο να περνάνε καλά χωρίς δεσμεύσεις - είναι urban legend  κατά την άποψη του- και για τα fuck buddies που τελικά καταλήγουν να θέλουν να τον παντρευτούν.. Εγώ άκουγα και δεν μιλούσα πολύ, έχω την δική μου θεωρία για αυτά τα θέματα και σιχαίνομαι την ιδέα του να κάνω σεξ με έναν φίλο μου, γιατί να προσπαθώ να χωρέσω δυο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη ενώ υπάρχουν εκεί έξω ένα σωρό ενδιαφέροντες άντρες που δεν θέλω  και δεν χρειάζεται να τους γνωρίσω πολύ καλύτερα ? Οι φίλοι είναι για να σε παίρνουν αγκαλιά όταν χρειάζεσαι έναν ώμο για να κλάψεις ή δυο χέρια για να σε κρατήσουν όταν πας να πέσεις.. Ή για να σε στροβιλίσουν σε έναν χορό.. Πάντως όχι για να σου πιάνουν τον κώλο και σ΄αυτό είμαι κάθετη.. Καλό το multitasking αλλά δεν είναι για όλες τις δουλειές.. 

Και τελικά, η αλήθεια είναι μία.. Πως έτσι ξαφνικά ο διακόπτης του μυαλού μου γύρισε και μύρισε άνοιξη.. Μέσα, γιατί έξω ετοιμάζεται για βαρύ χειμώνα απ΄ ότι λέει η ΕΜΥ.. Και εγώ την άνοιξη ξεσηκώνομαι και έχω όρεξη για αταξίες και χαζομάρες όπως όλα τα παιδάκια και η λιακάδα της ψυχής με κάνει να νοιώθω ανάλαφρη και να γελάω διαρκώς, και το χαμόγελο να φωτίζει τα μάτια μου πρώτα... Και σκεφτόμουν χτες επιστρέφοντας ξημερώματα, οδηγώντας στους άδειους δρόμους όπως μου αρέσει, ότι τα κοντέρ μηδενίζουν τελικά με τους πιο παράξενους τρόπους.. Και φεύγεις, και έρχεσαι, και αλλάζεις διαδρομές και πορείες για να καταλήξεις τελικά να αναζητάς το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά.. Την ξενοιασιά και την αίσθηση πως μπορείς να κάνεις ότι θέλεις, όπως θέλεις, και ότι υπάρχει κάποιος εκεί έξω που μπορεί να σε παίξει στα ίσα στο δικό σου παιχνίδι.. Ο ιδανικός συμπαίκτης και συνένοχος.. Και αν καταφέρει να σε κερδίσει κιόλας, even better... 

Καλό σαββατοκύριακο να έχουμε εύχομαι.. Το δικό μου θα ξεκινήσει από σήμερα με έναν καφέ αργότερα με τον Πέτρο, και ακόμα πιο μετά, με τα ωραιότερα τηγανητά αυγά με πατάτες της πόλης...  Φιλιά πολλά...

Υ.Γ. Η εικονογράφηση είναι εντελώς άσχετη με το θέμα, το ξέρω, αλλά είχα μαζέψει καιρό τώρα αυτά τα υπέροχα σκιτσάκια και έψαχνα ευκαιρία να τα βάλω.. Et voila!