Τρίχες κατσαρές.. Ή μήπως ίσιες?

Όπως οι περισσότερες γυναίκες φαντάζομαι, τις αλλαγές των διάθεσεων μου τις βγάζω στα μαλλιά μου.. Από τα δεκαξι μου μέχρι σήμερα έχω αλλάξει ότι χρώμα και σχέδιο μπορείτε να φανταστείτε... Έχω υπάρξει μελαχρινή, κοκκινομάλλα, καστανή και την τελευταία δεκαπενταετία ξανθιά... Με μαλλί κοντό, μακρύ, σγουρό, ίσιο, αφέλειες, μπούκλες... Τα πάντα όλα.. 

(Αυτό μπορεί να είναι και το πρώτο κούρεμα που μου έκανε ποτέ ο Βαγγέλης όταν ήταν ακόμα βοηθός του διάσημου τότε Johny. Μέτά έφυγε για να υπηρετήσει την θητεία του, μετά άνοιξε το δικό του κομωτήριο και the rest is history.. Εννοείται πως τον ακολουθώ από τότε.. Πρώτα γιατί είναι φίλος αγαπημένος και μετά γιατί είναι ο πιο ταλαντούχος έλληνας hair stylist.. Με διαφορά..)

 

(Καλοκαίρι στο νησάκι... Φυσικό χρώμα και τα απομεινάρια του κουρέματος από πάνω..)

(Λίγα χρόνια μετά το μαλλί έχει μακρύνει και εγώ σερβίρω ποτά πίσω από την μπάρα του μικρού Wild Rose...)

(Κόκκινα και κοντά...)

(Μαύρα μαλλιά και μωβ φακοί στα μάτια.. Η φωτογραφία είναι απαίσια αλλά την βάζω για να μην νομίζετε πως ανεβάζω μόνο τις καλές...)

(Λίγο πριν - το μαύρο  ήταν το τελευταίο πείραμα- το χρώμα άρχισε να ανοίγει..)

(Και μετά ξεκινήσαμε να πειράζουμε το σχέδιο.. Αφέλειες, και το φυσικό σγουρό.. Τα υπόλοιπα, ίσια μπούκλες και τα σχετικά τα έχετε δει κατά καιρούς εδώ μέσα και δεν τα ξαναβάζω...)

Από τον Μάιο που μας πέρασε δε, τα μακραίνω.. Με πάθος και πείσμα και ας με κυνηγάει γύρω γύρω ο Βαγγέλης κάθε φορά που πάω κομμωτήριο για να με κουρέψει.. Στην αρχή ήταν ευγενικός... Μου τα ανακάτευε τρυφερά και μου έλεγε "θέλουν λίγη περιποίηση οι άκρες".. Εγώ φυσικά έκανα το κουνέλι και σφύριζα αδιάφορη.. Γύρω στα Χριστούγεννα το πράγμα σκούρυνε.. "Πως θα κάνεις γιορτές παιδί μου με αυτό το συνηθισμένο μαλλί?" ήταν η ατάκα κλειδί και το ψαλίδι πλησιάζε απειλητικότερα από ποτέ... Το κουνέλι ξανά εγώ, αλλά την  παραμονή της πρωτοχρονιάς κάναμε συμφωνία.. Μου πήρε λίγο (ελάχιστα) τις άκρες για να δώσει αέρα στο όλο σύστημα με τον όρο πως μέχρι το τέλος Ιανουαρίου θα τον άφηνα να με κουρέψει όπως ήθελε.. Τώρα έχουμε τέλος Φεβρουαρίου, ψαλίδι δεν έχει πλησιάσει το μαλλί,  και την τελευταία φορά που με είδε πριν από μια εβδομάδα, και αφού είχα αρνηθεί για άλλη μια φορά να τον αφήσω να κάνει τα δικά του μου ανακοίνωσε πως "με αυτή την βούρτσα που έχεις για μαλλιά να μην λες πως σε κουρεύω εγώ σε παρακαλώ γιατί είσαι κινητή δυσφήμηση"... Προφανώς έχει δίκιο... Και εγώ το βλέπω πως το μαλλί μου έχει φτάσει σε αυτό το σιχαμένο στάδιο που είναι άχαρο και δεν έχει καθόλου κίνηση.. Και που πρέπει ή να του ρίξω ένα γερό κούρεμα να έρθει να δείξει ή να κάνω υπομονή και να φτιάχνω μπούκλες και άλλα τέτοια χαριτωμένα τα οποία όμως δεν κρατάνε αρκετά ώστε να ξεγελιέμαι και να μην πέφτω σε κατάθλιψη κάθε φορά που χαζεύω παλιές φωτογραφίες με υπέροχα κουρέματα... Και επειδή την Παρασκευή πάω να βάψω ρίζα, λέω να την πάρω την μεγάλη απόφαση και να τον αφήσω να κάνει τα μαγικά του γιατί η αλήθεια είναι πως έχει δίκιο.. Τα μαλλιά μου τώρα είναι χειρότερα από ποτέ και αμφιβάλω αν έχω την υπομονή να περιμένω να περάσει η άχαρη φάση που ποιος ξέρει πόσο θα κρατήσει... Άλλωστε, τέτοιος άνθρωπος ήμουν πάντα.. Προσπαθώ για κάτι, παλεύω, παλεύω, και όταν είναι σχεδόν έτοιμο με πιάνει ένα κάτι τις και τα βροντάω όλα στον αέρα.... Και λέμε για σοβαρά πράγματα τώρα.. Φανταστείτε τι θα γίνει με το μαλλί... Ανεβάζω λοιπόν μερικές φωτογραφίες από διάφορες φάσεις και περιμένω γνώμες... Ποιο να είναι το επόμενο στάδιο?




(Και δυο πολυαγαπημένες... Η φωτογραφία της βάφτισης μου με σούπερ φιόγκο και οι κοτσίδες μου... )