Monday, March 28, 2011

"Φτηνά παπούτσια"...

Έχω μια αδυναμία μεγάλη... Δηλαδή έχω πολλές αδυναμίες μεγάλες, αλλά για την μία μου ήρθε η όρεξη να σας γράψω σήμερα... Την ιδέα - μαζί με τον τίτλο του ποστ- μου την έδωσε ένας φίλος που αγαπώ πολύ και που τα γούστα μας διαφέρουν απολύτως, μιλάμε για πλανήτες σε διαφορετικούς γαλαξίες σε θέματα στυλ, αλλά έτσι είναι όλα στην ζωή.. Τα ετερώνυμα έλκονται το λέει και η φυσική, και έτσι μπορεί να γουρλώνει τα μάτια ο γλυκούλης κάθε φορά που με βλέπει ντυμένη "Μάταλα" που λέει και η μαμά - εκείνος που είναι πάντα φιγουρίνι και που μπορεί να σου πει με μια βιαστική ματιά αν η τσάντα σου είναι περσινό μοντέλο ή τι μάρκα είναι το πιο απίθανο σου αξεσουάρ - αλλά μ΄αγαπάει πολύ και αυτό φτάνει.. Και επειδή τον αγαπάω πολύ και εγώ δεν θα σας πω τι άλλο μπορεί να σου πει με μια βιαστική ματιά, κυρίως γιατί αποφεύγω να το σκέφτομαι και εγώ στα σοβαρά, έτσι ώστε να συνεχίσω να τον αντιμετωπίζω με θάρρος και άνεση, και χωρίς να έχω στο νου μου ότι με περνάει ακτινογραφία κανονική κάθε φορά που εγώ τον συναντάω πανευτυχής και αμέριμνη.. Και συνήθως άβαφη, ντυμένη σαν γυφτάκι και με τα απολύτως λάθος - για εκείνον-  παπούτσια.. :-)



 
Πράγμα που μας φέρνει πίσω στην αδυναμία που λέγαμε... Που είναι τα παπούτσια.. Λατρεύω τα παπούτσια.. Και μάλιστα τα ψηλοτάκουνα, και ας μην τα φοράω ποτέ, ή μάλλον ας τα φοράω σπάνια.. Ιδανικά θα ήθελα να είμαι μονίμως σκαρφαλωμένη πάνω σε δώδεκα πόντους και να συμπεριφέρομαι σαν να είμαι ξυπόλυτη - αυτή είναι η μαγκιά - αλλά εγώ δεν την έχω καθόλου... Αντιθέτως, όταν αποφασίζω να τα φορέσω περπατάω σαν τσολιάς.. Σαν τσολιάς που φοβάται πως θα μπουρδουκλωθεί και σπάσει το κεφάλι του για την ακρίβεια.. Μάλιστα οι απολύτως κολλητοί μου γελάνε ακόμα με την ιστορία των Χρυσών Σκούφων και των μαύρων μου Gaspar Yurkevich, μια βραδιά που κατέληξα να κάθομαι στα σκαλιά της Αίγλης μυξοκλαίγοντας ντυμένη με μακρύ φόρεμα, ξυπόλητη και απολύτως ταλαιπωρημένη... Αν υπάρχει απόδειξη για τα παιδικά τραύματα, η σχέση μου με τα ψηλοτάκουνα είναι ακριβώς αυτό.. Μια που ο πατέρας μου τα λάτρευε και σχεδόν με υποχρέωνε να τα φοράω όταν βγαίναμε μαζί.. Και τα φορούσα υπέροχα  για ένα διάστημα, αλήθεια σας λέω, και τα τακούνια και όλα τα υπόλποιπα - αφήστε που μέχρι και πασαρέλα έχω περπατήσει στα νιάτα μου αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία- και όμως, με έναν μαγικό τρόπο, όταν αποφάσισα να αφήσω πίσω μου αυτά που με ενοχλούσαν και με βάραιναν και να ζήσω όπως ήθελα εγώ ακριβώς, έχασα την ικανότητα μου να περπατάω πάνω σε πόντους.. Και με τον καιρό I invented my very own look που από τα είκοσι κάτι μου δεν με εγκατέλειψε ποτέ και που το υποστηρίζω ακόμα περίφημα..

Πίσω στα παπούτσια, τα δωδεκάποντα τα αγαπώ και τα αγοράζω.. Και μια που δεν τα πολυφοράω, τα κρατάω φυλαγμένα στα κουτιά τους και τα χαζεύω, αλλά η αληθινή μου αδυναμία δεν είναι αυτά... Είναι τα Starάκια μου.. Αν υπάρχει ένα παπούτσι που με αντιπροσωπεύει απολύτως, και που το φοράω και μπορώ να το περπατήσω παντού - παντού όμως- είναι αυτό.. Και το έχω κάνει, μια που φορώντας ένα από τα πολλά λατρεμένα μου ζεγάρια, έχω πάει στα πιο απίθανα μέρη.. Και ελπίζω σύντομα να πάω και στο Claridges - μέσα, όχι απ' έξω- έτσι για να σπάσει ο μύθος του αυστηρού του dressing code... :-)



Η ιστορία μου με τα Starάκια μετράει πολλά, πολλά χρόνια... Το πρώτο μου ζευγάρι το αγόρασα στο Λονδίνο όταν ήμουν πιτσιρίκα και το φορούσα μέχρι που έλιωσε, μεταφορικά και κυριολεκτικά.. Στην συνέχεια άρχισα να τα μαζεύω με πάθος.. Έχω αγοράσει Starάκια στα πιο παράξενα μέρη ever, ανάμεσα τους το Μπαλί και το Κυπαρίσσι... Σήμερα η συλλογή μου μετράει αρκετά ζευγάρια ..Τα σπανιότερα είναι  γούνινα λεοπάρ και τα πιο αγαπημένα μου  - και αυτά που φοράω συχνότερα- είναι τα ασημένια που μου έφερε πριν μερικά χρόνια ο Πέτρος από την Νέα Υόρκη, όχι μόνο γιατί πηγαίνουν σχεδόν με τα πάντα αλλά και γιατί ξέρω πόσο ταλαιπωρήθηκε για να τα βρει..



Αυτό που μου αρέσει κυρίως στα Starάκια - πέρα από το ότι είναι άνετα φυσικά-  είναι που είναι λιγότερο παπούτσια και περισσότερο.. ιδέα... Και τρόπος ζωής,  και κώδικας, και στυλ, και άποψη... Και που εκείνοι που ξέρουν και τα φοράνε όπως πρέπει τα εκτιμούν φθαρμένα, και "βρώμικα" και ανατρεπτικά.. Και τα στολίζουν με παράξενα αξεσουάρ και με αφιερώσεις, και αλλάζουν ή μπερδεύουν τα κορδόνια τους, και τα φυλάνε ως κόρη οφθαλμού παρόλο που μοιάζουν σαν να τα πετάνε όπου βρουν.. Καμία σχέση.. 



Άλλωστε δεν νομίζω πως υπάρχει άλλο "αθλητικό" παπούτσι που να έχει τέτοια γκάμα σχεδίων, υλικών και χρωμάτων, να έχει γίνει έμπνευση για τόσους καλλιτέχνες, και να μπορεί να φορεθεί και να δώσει τόνο με τόσο διαφορετικά ρούχα... Εγώ τα λατρεύω με τις βελουτέ φόρμες μου, τα τζην μου, ή τα στρατιωτικά παντελόνια με τις τσέπες που φοράω τα καλοκαίρια στο νησί, αλλά τα έχω φορέσει συχνά και με ρούχα πολύ πιο "βραδινά" για να τους δώσω μια πιο σκανταλιάρικη όψη.. Κάτι σαν κλείσιμο του ματιού.. Και ο Άρις που συμμερίζεται την αδυναμία μου και έχει κι αυτός την δική του συλλογή, λόγω καλλιτεχνκής ιδιοσυγκρασίας επεμβαίνει ακόμα πιο παρεμβατικά στα αγαπημένα του ζευγάρια, αλλά και στα δικά μου... 



Και τελικά, αν θα ήθελα να περπατήσω την άνοιξη, θα το έκανα φορώντας All Stars.. Ροζ, extremely used, και πάντα αγαπημένα... Γιατί όλα στην ζωή είναι κυρίως ιδέα... Και θέλουν τρόπο και όχι κόπο που λέει και η διαφήμιση.. Και αν μαζί είναι και κλείσιμο ματιού, ακόμα καλύτερα, δεν νομίζετε?


Υ.Γ. Το τραγούδι είναι αναμενόμενο νομίζω.. Αλλά δεν παύει να ταιριάζει κουτί... Φιλιά πολλά ανοιξιάτικα...


14 comments:

δεσποιναριον said...

Εγω εχω μονο δυο ζευγαρια, ενα χαϊ τοπ κλασσικο μαυρο κι ενα λοου τοπ κλασσικο μαυρο. Το χεομωνα εδω δεν ενδυκνεινται, το καλοκαιρι θελω να παιρνουν αερα τα ποδαρακια μου, ετσι τα φορω την ανοιξη. Καλα που μου τα θυμισες. Φιλια και καλη εβδομαδα!

orfia said...

Πριν χρονια τα φορουσα πολυ τα starakia..μαζι με τα παιδια...μετα αποφασια πως με.."κονταινουν"...(εδω γελαμε με την ψηλη...) και ετσι δεν τα ξαναπηρα..Τωρα ομως με την Ανοιξη...λες να κτυπησω κανενα ωραιο χρωματακι??? Οσο για τα δωδεκαποντα...ειναι μια τρελλα...αλλα οχι για πολυ..ισα να μπω να βγω απο το αυτοκινητο....και να σταθω ...!!!!
Φιλακια

Αντιγόνη said...

αχχ..θίγετε το ευαίσθητο σημείο μου..εγώ πάλι είμαι το αντίθετο (σχεδόν). Η λατρεία μου για τα (ψηλοτάκουνα) παπούτσια αγγίζει τη μανία. Το μόνο ζευγάρι παπούτσια που έχω με λιγότερους από 5 πόντους τακούνι είναι τα αθλητικά μου. Οι μπότες δεν πέφτουν ποτέ κάτω από τους 10, οι βραδινές γόβες είναι πολύ παραπάνω..Και τα all stars..χμμ..με τίποτα..Το πολύ ένα hogan..Αλλά σας καταλαβαίνω, γιατί στην τελική, η αγάπη για τα παπούτσια είναι μία και μοναδική και πρωτίστως γυναικεία υπόθεση..

Anonymous said...

All Stars kai sagionares.Kai ton xeimona Ugg. Borei na akougetai axaro alla den einai katholou. Auta pou foras ta foras kai sou pane. I tous pas esi. To leo ego pou xereis tin mania mou me ta signe pragmata.lol
Z. opos Zorro

Multi psi said...

Mou aresoun poli....alla gia enan periergo logo den exo agorasei pote...palia foraga tin anoiksi tis koris mou.....

Protimo tis platformes mou pou einai anetes kai gia athlitika Hogan i Nike....

Ta starakia omos exoun apopsi....kai sou pane fovera....

Filakia xxxxxxxxx

Anonymous said...

PALIMPEDISMOS LEGETAI. NA TO KOITAXETE STIN HLIKIA SAS.

katrine said...

Τα δωδε-δεκάποντα παιδί μου είναι λατρεία,ακόμη και πάνω στα σεντόνια!! Κουφό?? Ναι!! Όχι! Τες πα!

Σοβαρά να πω Ευούλα μου πως συμφωνώ με το "ύψος" των περιστάσεων απολύτως και καμαρώνω τη συλλογή σου, όπως και την αγάπη σου για το χρώμα. Όσο για μένα,
να δω πότε θα ξεφύγω απ το άσπρο μαύρο, να δω!! Starάκια ροζ?? Να τολμήσω λες?? Θα το τολμήσω και αυτό, θα δεις. Φιλιά baby καλημέρα;))

Elisa Day said...

All star και μάξι φόρεμα, το πιο εντυπωσιακό look που έχω δει σε γυναίκα, ένα καλοκαίρι σε κάποιο νησί.

elekat said...

Ωραία είναι τα σταράκια και τα βολεύομαι κι εγώ πολύ ειδικά με τις φόρμες που κυκλοφορώ κάθε μέρα!
Προτιμώ όμως σαγιονάρες για καλοκαίρι, δε μπορώ το κλειστό παπούτσι!

Anonymous said...

Αχ τα All Star... παντοτινή αγάπη... παρόλο που δεν μπορώ να τα φοράω στη δουλειά τα Σαββατοκύριακα βρίσκω ευκαιρία και φοράω ένα από τα 3 ζευγάρια που έχω... να μην πω για τις μέρες που παίρνω την φοιτητική άδεια από το γραφείο και φοράω τα "καρπουζί" μου all star που έχουν γίνει με το καιρό το γούρι μου για καλή επιτυχία στις εξετάσεις! Είμαι σίγουρη ότι και στην ορκομωσία για το πτυχίο θα πάω με τα καρπουζί all star!
και φέτος βλέπω και κυκλοφορούν κάτι απίθανα χρώματα... ευκαιρία να ανανεώσουμε τη συλλογή μας!

Keep walking...!

Marni

wintersea said...

Να σου πω κοπελιά! Τι νούμερο φοράς??? Γιατί εκείνα τα πρώτα τα miu miu τα λυπάται η ψυχή μου που τα σκέφτομαι στην ντουλάπα!!!!

Τα σταράκια ωραία... να τα βλέπω :))

Έχω ένα ζευγάρι που "σταρίζει", μου το έχουν κάνει δώρο, αλλά δεν το φοράω...

Φιλιά!

STELIOS PENTARVANIS said...

Θέλω να φορέσεις τα δωδεκάποντα της πρώτης φωτό και να πάμε για ποτό. Αν συμβεί αυτό σου υπόσχομαι να σου πάρω 5 ζευγάρια σταράκια δώροοοοοοοοο.

Anonymous said...

Δεν το είχα προσέξει αλλά τώρα που το λες θα το έχω στον νου μου την επόμενη φορά που θα σε δω. Πως όμως εγώ σε θυμάμαι με τακούνια?
Θοδωρής

fevis said...

δεσποινάριον@ Αν σου πω πόσα ζευγάρια έχω θα είναι ντροπή..:-)) ΟΠότε το αφήνω..:-) Φιλάκια!!!

orfia@Να χτυπήσεις φίλη, είναι πολύ σούπερ παπουτσάκια..:-)) Και με άποψη κανονική, όχι τάχα μου δήθεν..:-)

Αντιγόνη@Μα απολύτως σας καταλαβαίνω.. Και εγώ λατρεύω τα τακούνια.. Απλά δεν τα φοράω..:-))

Z. opos Zorro@ Αλήθεια το λες? Αχ βρε μωρό μου εσύ...:-))))

Multi spi@ Εσύ είπαμε είσαι θεά της Vogue.. :-) Και είμαστε όλοι περήφανοι για σένα..:-)))) Φιλάκια αγαπημένη..

Ανώνυμος@Οκ..:-)

katrine@Να το τολμήσεις..:-) Αυτό και άλλα πολλά..:-))))

Elisa Day@ Ακούγεται υπέροχο..:-))

elekat@ Ναι καλέ, το καλοκαίρι ειδικά όλη μέρα ψηφίζουμε σαγιονάρες..:-)))

Marni@ Ήμουν σίγουρη πως θα έβρισκα κι άλλους πολλούς σαν εμένα..:-)))) Φιλιά!!!

wintersea@ 38 1/2 αγαπημένη.. Να σου στείλω κουτιά? :-)))

the wrong man@ Ψαράκι μου πρόσεξε τι υποσχεσαι γιατί θα σε βάλω σε έξοδα..:-)))

Θοδωρής@ Με τακούνια? Μάλλον με θυμάσαι λάθος..:-)))