Παρασκευή στην Αθήνα....

Ξύπνησα με δυσκολία... Στην πραγματικότητα ήθελα να μείνω κουκουλωμένη στο κρεβάτι μου όλη μέρα σήμερα, βυθισμένη σε επιλεκτικά όνειρα που έχουν να κάνουν με διακοπές, παραλίες και δροσερά νερά, γέλια ανθρώπων που αγαπάω και το αίσθημα ασφάλειας που νοιώθω όταν τους έχω γύρω μου... Έπρεπε να σηκωθώ όμως... Και το έκανα με το ζόρι...

Η πρώτη μέρα του μήνα μπήκε παράξενα... Με το router μου χαλασμένο κατ' αρχάς αναγκάζοντας με να περάσω ατελείωτες ώρες στα τηλέφωνα με τους τεχνικούς του ΟΤΕ πορσπαθώντας να βρω μια άκρη... Και να πω εδώ βέβαια πως με εντυπωσίασε τό πόσο ευγενικά και πρόθυμα παιδιά είναι... (Γιάννη σ΄ευχαριστώ πάρα, πάρα πολύ και από εδώ...) Τελικά αργά το βράδυ βαρέθηκα να παιδεύω και να παιδεύομαι και ανέσυρα ένα αρχαίο router που είχε ξεμείνει μέσα σε ένα ντουλάπι έτσι ώστε να έχω μια υποτυπώδη σύνδεση μέχρι να αγοράσω καινούριο, σήμερα το πρωί... Με την μέρα να έχει φύγει σχεδόν όλη έτσι, το βραδάκι πήγαμε στην Νέα Μάκρη για να δούμε την μαμά του Μάνου που είχε προχτές τα γενέθλια της, πήραμε και την δική μου μαμά μαζί για παρέα, και φάγαμε βραδινό σε ένα απίστευτο σουβλατζίδικο που λέγεται About food νομίζω, πίσω από το ξενοδοχείο Thomas, με φοβερό κήπο με γκαζόν, και σουβλάκια με στεγνή τραγανή πίτα και αυθεντικές, φρεσκοτηγανησμένες πατάτες... Γυρίασαμε από τον Διόνυσσο για να επιστρέψουμε την μαμά μου στην Κηφισιά, οι στροφές μου θύμισαν ένα Πάσχα στο Πήλιο που προσπαθώ ακόμα να ξεχάσω αλλά μάταια, και όταν έφτασα πια σπίτι ήμουν ένα αληθινό πτώμα...
Και σήμερα έχω ένα σωρό δουλειές.. Κατ΄αρχάς, πρέπει να πάω και με τον Άρι να ψωνίσουμε ρούχα γιατί από το βράδυ πιάνει δουλειά και έχει συγκεκριμένο dress code... Ήθελε καιρό τώρα να δουλέψει κάπου για να βγάλει λεφτά για τις διακοπές του και το καινούριο μαγαζί του φίλου μας του Γιάννη του Μωράκη, το Cash στο Κεφαλάρι, αποδείχητκε ιδανικό... Όχι μόνο γιατί πήγαμε προχτες και πάθαμε πλάκα μια που είναι κούκλα πραγματική -στεγάζεται στο κτήριο του παλιού Far East αλλά με ανακαίνηση φοβερή δια χειρός Γιώργου Μέρλου- αλλά γιατί για μας είναι σχεδόν οικογενειακό το περιβάλον και ο γλυκούλης μας θα είναι ανάμεσα σε ανθρώπους που θα τον προσέχουν και θα τον έχουν το νου τους... Πίσω στο Cash, το οποίο είναι κάθε βράδυ γεμάτο του χαμού από την μέρα που άνοιξε μια εβδομάδα πριν, είναι ακριβώς το είδος του μαγαζιού που έλειπε από τα βόρεια προάστια.. Με απίστευτο κήπο για το καλοκαίρι, όλο το it croud που θέλουμε να βλέπουμε όταν έχουμε διάθεση για χάζι, φαγητό από τον βραβευμένο με Χρυσούς Σκούφους Γιάννη Σολάκη, ωραία μουσική, άφθονο νεαρόκοσμο στο bar και ατμόσφαιρα που σε κρατάει εκεί όλη νύχτα... Μου θύμισε το Balthazar στα πολύ καλά και παλιά του, και το Villa όπως θα μας άρσεσε ακόμα πιο πολύ.. Χωρίς την βήτα προς γάμα κατηγορία κοινού και με λίγο χαμηλότερη μουσική... Και βέβαια, από σήμερα εμείς ειδκά θα έχουμε έναν λόγο παραπάνω να πηγαίνουμε συχνά.. Τον Άρι ντυμένο με μαύρο παντελόνι, άσπρο πουκάμισο (αυτά που πρέπει να πάω να του ψωνίσω) και ποδιά να σερβίρει cocktails... Και είναι και ο ιδιος πολύ ενθουσιασμένος, πήγε χτες μια πρώτη βόλτα για να κανονίσει τις μέρες και τις λεπτομέρειες και του άρεσε πολύ, παρόλο που ένα μικρό σοκ το έπαθε όταν του είπαν πως θα πρέπει να εγκαταλείψει τα χαϊμαλιά και τα σκουλαρίκια του... Είπαμε όμως.. Η τέχνη, θέλει θυσίες...
Αυτά για σήμερα, σας αφήνω γιατί εκτός από το shopping του Άρι θέλω να πάω και σούπερ μάρκετ για να μαγειρέψω, το βράδυ λέμε να αράξουμε μέσα να κάνουμε λίγο catch up στις σειρές που έχουμε γράψει στο PVR, και έχω και ένα σωρό άλλα μικρά και καθημερινά.. Καθαριστήριο, pet shop για φαγητό του Droopy, κάτι πλυντήρια που θέλουν άπλωμα, κάτι κρεβάτια που θέλουν στρώσιμο... Τα γνωστά της Μαίρης Παναγιωταρά... Καλημέρα σε όλους λοιπόν και πολλά φιλιά... Και καλό μήνα βέβαια, έστω και με μια μέρα καθυστέρηση.. Το σαββατοκύριακο είναι πια προ των πυλών και ας ευχηθούμε να έρθει με καλό καιρό ,για να κάνουμε πράγματα που λέει και η Βάνα... Εγώ ας πούμε, μια που θα είμαι Αθήνα θέλω να πάω για μπάνιο στον Αστέρα και θέλω να πάω επειγόντως και θερινό σινεμά... Παίζει μια κωμωδία με την Catherine Zeta Jones που νομίζω πως θα είναι ότι πρέπει... Φιλιά...

Υ.Γ. Από χτες κυκλοφορεί στα περίπτερα το καινούριο περιοδικό της Δέσμης που λέγεται Umami - ξέρτε, η πέμπτη γεύση- και θα βγαίνει κάθε δύο μήνες μαζί με το Αθηνόραμα.. Πέρα από κάποια εξαιρετικά κομμάτια του Μάνου, με κορυφαίο ένα για τον διάσημο οινοκριτικό Parker για το οποίο δεν προλαβαίνει να δέχεται συγχαρητήρια, έχει και την δική μου καινούρια στήλη με τίτλο Sex and the Food και ηρωίδες την Μαρία, την Μάρθα και την Λιάνα... Και μένα βέβαια, που διηγούμαι τις γαστρονομικές και οχι μόνο περιπέτειες τους....

Το ποστάκι ντύνεται σήμερα με μια χαζή φωτογραφία που τράβηξα προχτές στο Cash με το Iphone , έτσι για να πάρετε μια αμυδρή ιδέα του χώρου, και τραγουδάκι λατρεμένο που δεν το απολαύσαμε αρκετά γιατί ήταν στο ποστ που εξαφάνισε ο Blogger...