Wednesday, September 29, 2010

Μετράω τον χρόνο...



Μετράω τον χρόνο... Με διάφορους τρόπους.. Με μέρες χαμένες ή κερδισμένες, με ώρες, λεπτά και δευτερόλεπτα, με ημερομηνίες, με αναμνήσεις, με τραγούδια, με σκηνές που έζησα ή που ονειρεύτηκα, με λόγια, με σιωπές, με φιλιά και αγγίγματα, με χάδια και χαστούκια, με παρουσία και με απουσία... Μετράω τον χρόνο με τρόπους που δεν ήξερα και τους έμαθα αναπάντεχα, με ριπές ψυχρής πραγματικότητας μέσα στην τεχνητή ζέστη του μυαλού μου, με χαμένους χτύπους της καρδιάς μου, με αυτά που θέλω και δεν έχω, αυτά που έχω και δεν χρειάζομαι και αυτά που είναι εκεί αλλά δεν απλώνω το χέρι να τα αγγίξω... Μετράω τον χρόνο και αυτό το αδιάκοπο τικ τακ μέσα στο βάθος του μυαλού μου, μισό στο συνειδητό και άλλο μισό στο ασυνείδητο μου, πότε με νανουρίζει ανακουφιστικά, πότε με υπνωτίζει μαγικά και πότε γίνεται κουρνιαχτός και με τρελαίνει...
Γυρίζω πίσω, στην αρχή, κάνω άλματα και προβλέπω το τέλος, κάνω κύκλους και γυρίζω ξανά γύρω από το ίδιο κέντρο, σαν πλανήτης γύρω από τον ήλιο, ή σαν πεταλούδα γύρω από το κερί κινδυνεύοντας έτσι κι αλλιώς να κάψω τα φτερά μου... Πετάω ψηλά και νοιώθω ελεύθερη, γίνομαι ένα με το ουράνιο τόξο και γεμίζω χρώματα, γίνομαι νερό, βροχή και δάκρυα, γίνομαι αναστεναγμός από ηδονή, γίνομαι βαθιά ανάσα ανακούφισης, γίνομαι γάργαρο γέλιο που ακούγεται σαν καμπανάκια από παιδικά κάλαντα.. Γίνομαι φως και γεμίζω τον κόσμο γύρω μου, γίνομαι σύννεφο και κοιτάζω την γη από ψηλά, γίνομαι κύμα και φουσκώνω, γίνομαι  αστέρι και πέφτω, και μετά, γίνομαι χώμα, και λάσπη, και αίμα, και κλάμα, και ιδρώτας.. Και λυγμός από τα βάθη της ψυχής, και πόνος που δεν τελειώνει, και σημάδι ανεξήτηλο, και αγωνία από αυτές που γίνονται κόμπος στην ψυχή και την στραγγαλίζουν... 
Μετράω τις δυνάμεις μου και ανάλογα με την μέρα, την ώρα και την εποχή γίνομαι μάνα, σύντροφος, φίλη, ερωμένη, συνένοχος... Γίνομαι θύτης και θύμα... Γίνομαι αγία και πόρνη, σκοτάδι και λάμψη, μεγάλη και παιδί, γλύκα και πίκρα, ζωή και θάνατος.. Όλα μαζί...
Βυθίζομαι μέσα μου και ταξιδεύω μέσα στο κορμί και το μυαλό μου, μ΄αγαπάω και με μισώ, με κάνω περήφανη και με θυμώνω, με θαυμάζω και με φοβάμαι, με θυμάμαι και με ξεχνάω, με αγγίζω και με σπρώχνω μακριά... Κλείνω τα μάτια μου και αφήνομαι σε όσα έζησα, σε όσα έμαθα, σε όσα πίστεψα, σε όσα θέλησα.. Και σ΄αυτά που έχασα, σ΄αυτά που ήταν ψεύτικα, σ΄αυτά που με πλήγωσαν, και με έφθειραν και με πόνεσαν πολύ...  Και όπως βουτάω στο βάθος της ύπαρξης μου, στο πιο απόμερο, κρυφό κομμάτι του εγώ και του είμαι μου, εκείνο το αδιάκοπο τικ τακ στο βάθος του μυαλού μου με επαναφέρει στην πραγματικότητα ξαφνικά ... Και ξυπνάω, και ανασυντάσομαι, και ελπίζω... Και θέλω, και διεκδικώ, και μοιράζομαι, και ανασαίνω βαθιά... Και αρχίζω πάλι να μετράω τον χρόνο.. Ξανά, και ξανά, και ξανά...

13 comments:

So_Far said...

Χωροχρονική πολλαπλότητα ! καλημέρα sunshine

Anonymous said...

Όλα αυτά τα γράφεις άραγε για κάποιον ή είναι απλώς σφηνωμένα κάπου μέσα σε αυτό το όμορφο κεφάλι σου?
Ο γνωστός

La Gigi said...

ωραία όλα αυτά, αλλά στου παράδεισου την πόρτα τι δουλειά έχεις μπουμπού; μετρω τις μερες, μετρω τα κυμματα... πως το λεει ο Πορτοκά;
φιλάκια

multi psi said...

Pos mporeis apo to haha houxa mias imeras me kallyntika kai tsantes kai sex toys na deixneis vathia provlimatismeni tin epomeni kai na grafeis etsi.....(pou ego se latrevo fysika otan grafeis etsi kai to ksereis!!) pantos den mporo na to katalavo!!!!
Ayto einai kati pou mono esy mporeis na to kaneis !!!!! kai giayto se agapame!!!!!

filoumpes xxxx

elekat said...

Ετσι!'
Αυτή είναι η ζωή!
Πολύ όμορφο κείμενο φίλη...

BLUEPRINTS said...

όπως και να μετράς τον χρόνο το κάνεις σίγουρα με ψυχή, φιλιά

Tali said...

Καπως ετσι ακριβως δεν ειναι να ζεις???

Οσο γι αυτο το αδιακοπο τικ τακ, ειναι η συντροφια,
σε μυαλο που σκεφτεται ,
κρινει και κανει την αυτοκριτικη του
και σωμα που αισθανεται ,ψυχη που παλευει σε μη αποστειρωμενη ζωη!

υπεροχο κειμενο Ευακι μου!

Anonymous said...

Ήρθε πάλι η εποχή των σκοταδιών? Στο είχα πει κάποτε πως όσο φωτεινή και αν είσαι εσύ το μαύρο κάποιων ανθρώπων είναι πάντα περισσότερο.Και θα σε ρουφήξει.
Α.

Anonymous said...

Αν αυτό το κείμενο ενέχει προβληματισμό -και μάλιστα βαθύ κατά μία σχολιάστρια- να με συγχωρείτε που δεν μπορώ να τον διακρίνω. Βλέπω μόνο μια έφηβη να κοκορεύεται και να προσβλέπει σε παραδείσους.

wintersea said...

Είσαι dark and twisted τελικά ή pink and perky??

(μα να σου τηλεφωνώ και να μου λέει cry, cry, cry???)

Φιλιά!!

δεσποιναριον said...

Εγω νομιζω οτι χρειαζεσαι ενα φιν φον ρολοϊ!
;)

Anonymous said...

Ξέρω ότι δεν θα το δημοσιεύσεις αλλά στο χρωστάω. Στον χώρο του Τύπου γίνεται μεγάλη σφαγή αυτή την ώρα. ΝΑ ΦΑΤΕ ΣΚΑΤΑ ΜΠΟΥΡΖΟΥΑΔΕΣ.

fevis said...

So_Far@Χαχαχα.. Μα τι τεχνοκρατικό σχόλιο Θεέ μου..:-))

Ο γνωστός@ Έχω γεννηθεί με το χάρισμα..:-))

Τζίτζι@Μμμμ... Και αυτό θα ήταν ωραίο soundrak αλλά δεν το σκέφτηκα..:-)

multi psi@ Αφού με ξέρεις φιλενάδα μου.. Πότε έτσι, πότε γουβέτσι...:-))

elakat@Ευχαριστώ...:-))

BLUEPRINTS@Τι γλυκός... Φιλάκια πολλά..:-)

Talisker@ Αυτοκριτική δεν λες τίποτα φίλη.. Κυρίως αυτό και όλα τα άλλα έπονται..:-)

Α@ Πάντα με την καλή σου την κουβέντα εσύ...

Ανώνυμος@ Έφηβη????? Σας αγαπώ!!!!!

wintersea@Είμαι τα πάντα όλα...:-))))

δεσποινάριον@ Και αυτό χρήσιμο θα ήταν, δεν λέω..:-))

Ανώνυμος@ Εσας η απάντηση σας θα είναι ποστ ολόκληρο , ακριβώς όπως σας αξίζει.