Thursday, February 3, 2011

Πέφτω και σηκώνομαι...


Πριν από λίγο μου άφησε στο προηγούμενο ποστ ένα σχόλιο ένας άνθρωπος που αγαπώ πάρα πολύ.. Και ενώ θα μπορούσε να θεωρηθεί όντως ελαφρά ετεροχρονισμένο, στην πραγματικότητα είναι απίστευτα επίκαιρο γιατί εκφράζει με μεγάλη σαφήνεια και πολύ αντικειμενικά κάτι που σκέφτομαι και εγώ καιρό τώρα... Πόσο μας παρασύρει καμιά φορά αυτός ο εικονικός κόσμος μέσα στον οποίο περιφερόμαστε και πως μπορεί να συμβεί να μπούμε οι ίδιοι μέσα στο παιχνίδι που γράφουμε και στήνουμε και να καταλήξουμε να το ζούμε σαν να είναι πραγματικό.. 

Πάρτε παράδειγμα την Φάρμα ας πούμε.. Ξεκινάς με πέντε κομμάτια διαδικτυακής γης και ένα ψάθινο καπέλο και μέσα σε ελάχιστο χρόνο βρίσκεσαι να αγωνίζεσαι να στήσεις μια διαδικτυακή αυτοκρατορία. Γιατί? Γιατί μέσα από ένα παιχνίδι που δεν κοστίζει και τίποτα στην πραγματικότητα, σου δίνεται η ευκαιρία να φανταστείς, να σχεδιάσεις και να πραγματοποιήσεις κάτι που στην κανονική σου ζωή δεν θα σου είχε περάσει καν από το μυαλό.. For fun and for free... Βλέπετε, μέσα από μια οθόνη όλα μπορούν να γίνουν ακριβώς όπως τα θέλουμε και όπως τα φανταζόμαστε.. Τα εικονικά μας σπαρτά μας αποδίδουν εκατομμύρια που στην πραγματική μας ζωή δεν θα δούμε ποτέ, οι internetικοί μας φίλοι μπορούν να γεμίσουν όλα μας τα κενά μια που σπάνια μας δίνεται η ευκαιρία να τους κοιτάξουμε στα μάτια όταν μιλάμε και να δούμε την αλήθεια τους, οι ανώνυμοι εχθροί μας εξαφανίζονται με ένα απλό delete, μπορούμε να ψωνίσουμε ότι θέλουμε χωρίς να πατήσουμε το πόδι μας έξω από το κατώφλι του σπιτιού μας, να υποδυθούμε όποιον θα θέλαμε να είμαστε, τα όμορφα λόγια μένουν για πάντα να στολίζουν τα κουτάκια με τα σχόλια μας, οι φωτογραφίες από τα αποτυχημένα φαγητά δεν βλέπουν ποτέ το φως του blog, οι κορώνες για τις πριγκίπισσες είναι εύκολο να βρεθούν σε όλα τα σχέδια και τα χρώματα που μπορείς να ονειρευτείς, οι έρωτες είναι παραμυθένιοι γιατί είναι φτιαγμένοι έτσι ώστε να εξυπηρετούν και να υπηρετούν ακριβώς το σενάριο του μυαλού μας, και το background μπορεί να είναι μόνο ροζ ακόμα και αν έξω, στην κανονική ζωή ρίχνει μονίμως καταιγίδες.. Και έτσι, τι πιο απλό από το να καταλήξεις κάποια στιγμή να πιστέψεις πως ναι, μπορεί όλα τελικά να μπερδεύονται γλυκά?

Και τα γράφω εγώ αυτά που χρόνια τώρα κατάφερνα να ισορροπώ περίφημα ανάμεσα στο εδώ μέσα και το εκεί έξω και να ξεχωρίζω απολύτως πως το  κύριο κοινό  στοιχείο του διαδικτυακού μου βασιλείου και της πραγματικής μου ζωής ήταν το χρώμα. Το φωτεινό ροζ.  Και η αλήθεια μου που επιλέγω να την μοιράζομαι μαζί σας επωνύμως.. Και μερικοί άνθρωποι που γνώρισα μέσα από εδώ και που αποδείχτηκαν απολύτως αληθινοί και εντάξει, και που θα τους γνώριζα το ίδιο εύκολα και σε μια κοινή παρέα ή σε ένα μπαράκι ανάμεσα σε δυο βότκες με πάγο χωρίς λεμόνι.. 

Να που όμως ήρθε μια στιγμή που γλύστρισα και εγώ μέσα στο παραμύθι μου.. Και δεν θα επαναλάβω τα ίδια που όσοι ξέρετε τα ξέρετε και οι υπόλοιποι δεν αξίζει καν να ασχοληθείτε.. Αφήστε που υπάρχουν κι άλλα που τα ξέρουν ακόμα πιο λίγοι και που είναι ήδη embarrassing enough..  Θα πω μόνο πως ο τελευταίος χρόνος, ίσως επειδή ήταν πολύ δύσκολος έξω, στην κανονική ζωή, με φιλοδώρισε με πολλές λάθος επιλογές εδώ μέσα και με δυο γερά χαστούκια που θα τα θυμάμαι χρόνια.. Πράγμα πολύ καλό τελικά γατί με τα χαστούκια προσγειώνεσαι και γειώνεσαι στην αλήθεια με συνοπτικές διαδικασίες και γιατί τελικά, αυτό που έχει σημασία και ουσία στο aftermath, είναι πως οι άνθρωποι που πραγματικά υπάρχουν στην ζωή σου, την εδώ και την εκεί, είναι εκείνοι που μπορείς ανά πάσα ώρα και στιγμή να τους πάρεις τηλέφωνο και να το σηκώσουν.. Και να σε ακούσουν, να σε παρηγορήσουν ή να σε εμψυχώσουν, να είναι εκεί για σένα , να προσπαθούν να σου κάνουν τα δύσκολα εύκολα και όχι το αντίστροφο, και στο τέλος, να μην σου στείλουν λογαριασμό.. 

Και έτσι, ναι, ο Ζ. έχει δίκιο... Και η Πολυάννα μέσα μου επίσης γιατί εδώ και καιρό δεν σταματάει να μου θυμίζει πως κάθε δυσκολία φέρνει δώρο και πως τα μεγαλύτερα μαθήματα τα παίρνουμε πάντα με τον δύσκολο τρόπο. Και χωρίς μαθήματα, παθήματα, ανατροπές, τούμπες και επαναφορές τι θα ήμουν στ' αλήθεια? Άλλη μια χαζή ξανθιά από αυτές που νομίζουν πως η ζωή είναι μόνο ροζ και εύκολες βόλτες.. Ευτυχώς λοιπόν που εγώ είμαι από εκείνες τις ξανθιές που ξανασηκώνονται κάθε φορά και συνεχίζουν.. Και που τα μαθήματα τα κάνουν γνώση, και τις ουλές τις σκεπάζουν με όμορφα τατουάζ, και την ευτυχία την ανακαλύπτουν ξανά και ξανά και ξανά όπως τα ροζ γουρουνάκια της Φάρμας ανακαλύπτουν τα καλάθια με τις τρούφες.. Οπότε αγαπημένε μου μην ανησυχείς για μένα.  Πέφτω και ξανασηκώνομαι, άλλοτε με μεγαλύτερη ευκολία και άλλοτε πιο δύσκολα αλλά δεν πειράζει.. Σημασία έχει πως αντέχω  να ρισκάρω ακόμα και αν αυτό σημαίνει πως θα φάω και τα μούτρα μου γιατί αν δεν ρίσκαρα πολλά πράγματα θα είχαν προσπεράσει και θα τα είχα χάσει... Και ξέρω πολύ καλά πως η αληθινή μου ζωή είναι εκεί έξω, απλά προσπάθησα κάποια κομμάτια της άλλης μου ζωής, της διαδικτυακής, που πίστεψα πως άξιζαν το κόπο να τα χωρέσω μέσα στο πραγματικό μου σύμπαν..  Με όχι τεράστια επιτυχία απ΄ότι φάνηκε.. Και είμαι πάντα και εγώ εκεί έξω να στηρίζω αυτούς που αγαπάω και να παλεύω για αυτά που αξίζουν, όσα προβλήματα και αν έχω γιατί όσο είμαστε γεροί και ενωμένοι, όλα λύνονται και όλα γίνονται.. 

Και γι΄αυτό ενώ ακούω τι λες θα αφήσω το blogάκι όπως έχει και θα συνεχίσω να ισορροπώ ανάμεσα στους δύο κόσμους, πιο προσεκτικά απλά , με λιγότερη εμπιστοσύνη στο ένστικτο μου και με τις πόρτες μισάνοιχτες.. Και μαζί με την δική σου συμβουλή θα ακολουθήσω και αυτή της Λιάνας.. Που μου λέει καιρό τώρα σε διάφορους τόνους και με διάφορους τρόπους πως ο κάθε άνθρωπος στην ζωή μας έχει την θέση του και μπορεί να ανακατεύονται κατά καιρούς γλυκά αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι όλοι το ίδιο...

Έξω βρέχει, κάνει κρύο και ο ουρανός μοιάζει έτοιμος να μας πέσει στο κεφάλι.. Και μέσα κάπως έτσι είναι τα πράγματα αλλά δεν πειράζει γιατί το ουράνιο τόξο θα βγει έτσι κι αλλιώς.. Και όπως λέει και το παραμύθι, στην βάση του θα περιμένουν νάνοι ντυμένοι στα πράσινα που θα φυλάνε το βάζο με τα χρυσά νομίσματα.. Όπως ξέρετε, λατρεύω τα παραμύθια.. Και θυμάμαι πάντα αυτά που αγαπάω, ακόμα και αν δεν είναι πια στην σωστή τους θέση... Καλημέρα και φιλιά...


17 comments:

elekat said...

θέλει προσοχή το met, αυτό είναι αλήθεια!
Οι γνωριμίες μέσω net άνετα μπορεί να είχαν προκύψει και έξω, συμφωνώ.
Το κακό όμως με το διαδίκτυο είναι ότι η γνωριμία συνεχίζεται σε καθημερινή βάση μέσα από μιά οθόνη και αυτά που λέγονται δεν είναι πλέον face του face.
Αρα μιλάμε για εικονική συνέχεια της γμωριμίας που δεν ξέρεις που θα σε οδηγήσει γιατί όταν δεν αντικρύζεις τον άλλο στα μάτια όταν μιλάτε, δεν ξέρεις τι μπορεί να κρύβει.
Πάντως εμένα μου φαίνεται ότι εσύ μιά χαρά ισορροπείς το μέσα και το έξω, ακριβώς επειδή έχεις επίγνωση των καταστάσεων.

Anonymous said...

Χμ το παράδοξο είναι πως αυτό το ποστ θα το σχολιάσουν κυρίως οι άνθρωποι που έχεις γνωρίσει εδώ μέσα και πολύ λίγοι από τους απ' έξω οπότε τα συμπεράσματα δεν θα είναι αντικειμενικά. Πάντως μπορώ να καταλάβω την απογοήτευση που εμπεριέχουν οι λάθος επιλογές όπου και αν τις κάνεις. Ειδικά που εσύ έχεις μια τάση να ανοίγεις τις πόρτες σου και να ανοίγεσαι και εσύ πολύ εύκολα σχεδόν με άγνοια κινδύνου όπως δείχνει εκ πρώτης όψεως. Φυσικά στη πορεία καταλαβαίνει κανείς πως πρόκειται για το αντίθετο δηλαδή για συνειδητή αποδοχή του ρίσκου. Ο χρόνος τα βάζει όλα στην σωστή τους διάσταση πάντως. Άρα το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να πάρεις αποστάσεις απο αυτά που σε δυσκολεύουν και να δεις τι θα συμβεί στο μέλλον. Φιλιά
Θοδωρής

Tali said...

Blogging χαρά μου!
- η καλυτερη ψυχοθεραπεια!!!


Καλυπτει αυτους που το κανουν συνειδητα ως θεραπεια και ψυχαγωγια και παρασερνει τους αλλους που μπερδευπυν το εικονικο συμπαν με την πραγματικοτητα...

Φοραμε οσα στεμματα θελουμε και εχουμε ουρά απο τίτλους ευγενείας απολύτως απενεχοποιημένα
γιατί ξέρουμε τι μας γίνεται ..αλλιμονο σε οσους καβαλούν το στέμμα ..λολ σορυ το καλάμι:::)))

Οσο για τις απογοητεύσεις ..είναι μεσα στο παιχνιδι παντα..
προσωπικα στο εχω πει ποτε δεν περιμενω και δεν θελω πολλα..
θελω λιγα και καλα και δινω λιγα επισης ..

ετσι η πλάτη μου δεν εχει κεντημα..
κανα δυο ουλές μονο που λογω ντελιτ δεν πονανε καν οταν αλλαζει ο καιρος!!:::))))

Μια φορα κι εναν καιρο λοιπον μικρη μου πριγκιπισσα,
- ο σουρεαλισμός περασε και δεν ...ακουμπησε...::::)))

Anonymous said...

Ama einai na se embneo na grafeis tetoia posts na anaptiso syxnotera sovares theories!
Z. opos Zorro

Multi psi said...

Na pistepso oti epitelous arxizeis kai vlepeis to fos to alithino????

xxxxxxxxxxxxxx

Anonymous said...

Είχε χαλάσει ο υπολογιστής μου και έχασα πολλές εξελίξεις. Χαίρομαι όμως που σας βρίσκω καλά και που αποφασίσατε να μην κλείσετε το μπλόγκ. Θα μας έλειπε η παρέα σας.
Καλό μήνα
Κατερίνα Π.

STELIOS PENTARVANIS said...

Όπως ξέρετε, λατρεύω τα παραμύθια.. Και θυμάμαι πάντα αυτά που αγαπάω, ακόμα και αν δεν είναι πια στην σωστή τους θέση...φιλιά πολλά,καληνύχτα μπεμπέ.

δεσποιναριον said...

"ο κάθε άνθρωπος στην ζωή μας έχει την θέση του και μπορεί να ανακατεύονται κατά καιρούς γλυκά αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι όλοι το ίδιο..."
γεια σου Λιανουλα μου με τα ωραια σου. Κι εσυ να την ακους! ΟΚ?

Glayki said...

Τόσο στη ζωή όσο και στο διαδίκτυο υπάρχουν πάντα άνθρωποι που μας τη φυλάνε στη γωνία για διάφορους λόγους,συχνά και για κανέναν λόγο πραγματικό...
η συγχρονη πραγματικότητα απαιτεί κότσια...από εκεί και ύστερα είναι κρίμα τις αγάπες μας και τα χόμπυ μας να μας κάνουν να μας την σπάνε στην τελική...
για μένα καθημερινά δοκιμάζονται όλοι οι άνθρωποι...είτε στο βλοκ είτε έξω στη ζωή...
θέλει χρόνο για να αποδείξει κάποιος στο φτωχό μυαλό μου πως αξίζει ακόμα και να στεναχωρηθώ για την πάρτη του ...πόσο μάλλον για να τον εμπιστευτω!
φιλιά ,μη χαλιέσαι !

Anonymous said...

Όπως έγραφα και χθες αλλά το έφαγε ο δαίμων του ίντερνετ, το ουράνιο τόξο θα βγει Εούλα μου και μαζί του ένας ήλιος ΝΑ (μετά συγχωρήσεως....εσύ απλά φρόντιζε να ακτινοβολείς θετική ενέργεια!

Μ. όπως Π.

man about town said...

Εγω θελω να ρωτησω κατι ασχετο. Ποτε θ'αρχισει η Μουλτι Ψι το δικο της μπλογκ;

katrine said...

Το έχω ξαναπεί Εύη μου,
"επιτρέπεται να πέσεις , επιβάλλεται να σηκωθείς", σε όλες τις περιπτώσεις!!

Και συμφωνώ απόλυτα με τη φράση,"όλα μπερδεύονται γλυκά".

Φιλιά με ευχή για καλό, ας είναι συννεφιασμένο, ΣΚ:)))

Anonymous said...

Περίεργο που εσύ και ο Ζορρό κάνετε και τα ίδια ορθογραφικά λάθη.
Τυχαίο ... δεν νομίζω!
Ο γνωστός.

Taste Advisor said...

Η συμβουλή της φίλης σου, Λιάνας, είναι εξαιρετική!
Ο κάθε ένας στη ζωή μας έχει τη θέση του, κάποιες φορές τη θέση που παίρνει μόνος του και κάποιες άλλες τη θέση που το δίνουμε εμείς. Σημασία έχει η θέση που του δίνουμε εμείς γιατί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την κέρδισε. Και αφού το μπέρδεμα είναι γλυκό...let it be
Φιλιά!

Anonymous said...

Προβλήματα που έχετε πάντως... Εδώ ο κόσμος καίγεται και η πριγκίπισσα χτενίζεται. Χωρίς να ξεστομίσει ποτέ ούτε μια κουβέντα συμπάθειας για όσους υποφέρουν (εκτός από την ελεημοσύνη του κρουασάν στη γυφτοπούλα), μόνο διαλαλώντας την αλληλεγγύη στην κλίκα της. Κάπως έτσι έφτασε η κοινωνία στα όριά της και να δούμε πού θα βγάλει.

Multi psi said...

@ Man about town......

SOTHIKES!!!!!......an kai piga na parasyrtho apo tin Evi kapoia stigmi.........

fevis said...

elekat@Μια χαρά ισορροπώ η ανισόρροπη!!!!! Χαχαχα... Φιλιά φίλη...:-)))

Θοδωρής@ Αυτό με τις αποστάσεις το προσπαθώ αλλά δεν το καταφέρνω πάντα..:-) Παρόλα αυτά, το aftermath είναι θετικό οπότε... Συνεχίζουμε..:-))

Talisker@ Μια χαρά τα λες φιλενάδα μου.. Και αυτό κάνουμε όντως, προσπαθούμε να το φοράμε το στέμμα και να μην το καβαλάμε...:-))) Φιλάκια πολλά..

Z. opos Zorro :-))))

Multi Psi@ Ε, πες πες πες, μου το έβαλες το μυαλό..:-))) Φιλάκια!!!

Κατερίνα Π.. Που να τολμήσω να πω ότι θα το κλείσω το blog πια? Θα με πάρουν με τις πέτρες και θα έχουν και δίκιο..:-))

the wrong man@ Είδες? Μια χαρά συμφωνούμε τελικά ψαράκι μου.. Φιλάκια πολλά..

δεσποινάριον@ Αυτή η Λιάνα είναι σοφή Δεσποινάκι μου.. Ευτυχώς γιατί με συμμαζεύει που και που.. Φιλάκια..:-)))

Glayki@ Έχεις δίκιο.. Χρειάζεται χρόνος και πολλές φορές από υπερβάλοντα ενθουσιασμό το κάνω skip αυτό το κομμάτι και μετά τρώω τα μούτρα μου.. Φιλιά!!!

Μ. όπως Π.@ Με σένα around πάντα υπάρχει μια ακρούλα από ουράνιο τόξο ακόμα και μέσα στους χειρότερους κοσμοχαλασμούς.. Σ' αγαπάω τελείως, ναι?

man about town@ Σου απάντησε η ίδια παρακάτω..:-))

katrine@ Φιλιά πολλά και μακάρι πάντα να μπερδευόμαστε γλυκά λοιπόν..:-))

Ο γνωστός@ Κανονικά θα έπρεπε να θυμώσω.. Όμως το βρίσκω τόσο κολακευτικό που περνάς τελικά τόσο χρόνο στο blog μου ώστε να συγκρίνεις και τα σχόλια μεταξύ τους ώστε θα σου πω και ευχαριστώ από πάνω..
υ.γ. Μετά από τόσο καιρό πάντως, είναι κρίμα να έρχεσαι να πεις κακίες.. Και βλακείες..

Taste Advisor@ Αχ αυτή η φιλενάδα μου!! Μεγάλη επιτυχία έχει και δικαίως γιατί συνδιάζει σοφία, καλωσύνη και looks με μοναδικό τρόπο..:-))) Φιλιά πολλά...

Ανώνυμος@ Ο μόνος λόγος για τον οποίο ανέβασα το σχόλιο σας στο οποίο δεν θα μπω στον κόπο να απαντήσω φυικά, είναι για να δουν και οι άλλοι πόσος κόσμος υπάρχει εκεί έξω που διαβάζει άσπρο και καταλαβαίνει μαύρο.. Χάος λέμε..:-)))