Friday, February 25, 2011

What if I got it all wrong?

Αναρωτιέμαι.. Μερικές φορές όλα στην ζωή, οι σχέσεις, οι σκέψεις, οι φόβοι, οι ελπίδες, τα σενάρια, οι αλήθειες, τα ψέματα, οι υποψίες και οι βεβαιότητες μοιάζουν να φιλτράρονται μέσα από παραμορφωτικούς καθρέφτες... Σ΄αγαπώ και σου συγχωρώ όσα δεν πίστευα πως θα μπορούσα και θα άντεχα, σε λυπάμαι και μένω ενώ θα ήθελα να φύγω, σε βαριέμαι και όταν μου μιλάς κάνω λίστες μέσα στο κεφάλι μου και τσεκάρω ελλείψεις, σε θέλω και όταν έρχομαι να σε βρω νοιώθω πεταλούδες στο στομάχι μου, με εκνευρίζεις και ότι μου λες μου ακούγεται στραβό... Προσπαθώ να είμαι καλή γιατί στο χρωστάω, κάνω την χαζή γιατί το θέλω και όχι γιατί είμαι, ελπίζω να μ΄αγαπάς γιατί χωρίς την αγάπη σου είμαι ανυπεράσπιστη, παλεύω να σε στηρίξω γιατί αν πέσεις θα πέσω μαζί σου και εγώ, θέλω να σε ξεχάσω αλλά κάτι βράδια είναι πολύ δύσκολα χωρίς εσένα, κάθε φορά που φεύγω λέω πως δεν θα ξανάρθω αλλά λέω ψέμματα, φοβάμαι να πω την αλήθεια γιατί δεν ξέρω αν θα την αντέξεις, ακούω τι μου λες αλλά δεν θέλω να το καταλάβω, φαντάζομαι αυτά που πρέπει για να αντέχω να ξυπνάω το πρωί, παίρνω αποφάσεις που ήλπιζα πως δεν θα χρειαζόταν να πάρω αλλά είναι αυτό που απαιτεί η περίσταση, θέλω να με πάρεις αγκαλιά αλλά δεν θα κάνω ποτέ το πρώτο βήμα, υποκρίνομαι γιατί έχω το ταλέντο να το κάνω, μου τελείωσες και τώρα δεν υπάρχεις καν στο σύμπαν μου... Κλαίω κρυφά γιατί νοιώθω ασφαλής μόνο όταν  γελάω, ακούω μουσικές και ταξιδεύω στο παρελθόν, ένα βράδυ με θύμωσες τόσο που σε χτύπησα, ονειρεύομαι γιατί δεν έπαψα ποτέ να είμαι παιδί, είμαι πολύ δυνατή και πολύ αδύναμη ταυτόχρονα, σε αφήνω να με πονάς because I like it rough, μπορώ να σ΄αγαπάω για πάντα αλλά να μην σε ξαναδώ ποτέ, σε έψαχνα και τώρα που σε βρήκα δεν ξέρω τι να σε κάνω, είμαι ξανθιά με μυαλό μελαχρινής, λάμπω όταν ξέρω πως με κοιτάζεις, έχω συμβιβαστεί πολύ περισσότερες φορές από όσες παραδέχομαι ακόμα και στον εαυτό μου, έχω μυστικά που θα σε έκαναν να κοκκινίσεις μέχρι τις ρίζες των μαλλιών σου, θέλω να με κερδίσεις αλλά κάνω ότι καλύτερο μπορώ για να μην το καταφέρεις, ο πιο τρομακτικός ήχος που έχω ακούσει στην ζωή μου ήταν αυτός μιας πόρτας που έκλεινε... 


Όλη μας η ζωή μια παρτίδα.. Με τα χαρτιά ανοιχτά στο τραπέζι, με τους μπαλαντέρ κρυμένους στο μανίκι, με άξιους και ανάξιους συμπαίκτες και αντιπάλους, με μπλόφες, με πονταρίσματα που άλλοτε μας αφήνουν ταπί και άλλοτε μας στέλνουν σπίτι μας με όλες τις μάρκες στην τσέπη, με παγίδες, με ελπίδες και με εκείνον που έχει το ταλέντο να μετράει καλύτερα να έχει τις περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει.. But, what if I got it all wrong?

Υ.Γ. Και μέσα σ΄όλα αυτά, ευτυχώς που έχουμε συχνά πυκνά γύρω μας και ανθρώπους που έχουν χιούμορ και το χρησιμοποιούν.. Και μας αφιερώνουνε και ποστ...:-) Μιλ μερσί baby...

10 comments:

STELIOS PENTARVANIS said...

Δηλαδή τι, θα αντέξεις και με και χωρίς τους βάρβαρβους ε? εγώ αυτό καταλαβαίνω πάντως. Και το ξέρω καλά, το παιχνίδι το κάνεις εσύ, όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά γιατί βαριέσαι να περιμένεις τη σειρά των άλλων... Μερικές φορές δεν υπάρχει αντίπαλος και αυτό είναι πολύ κουραστικό.

Anonymous said...

Telika poios ta pairnei ola? O kerdismenos i o xamenos?
Z. opos Zorro

δεσποιναριον said...

Μα σε παρακαλωωωω αποφάσισε! Η αγάπη, η καζίνο! Μπααααα! Φιλακια!

Anonymous said...

Εκεί που πας να το στρώσεις εκεί το ξαναχαλάς. Όχι ότι μας ενοχλεί γιατί γράφεις καταπληκτικά πράγματα αλλά ανησυχούμε για σένα. Ελπίζω να είναι όλα καλά. Θα σε πάρω τηλέφωνο μέσα στην ημέρα να μάθω. Φιλιά
Θοδωρής

Mil1 said...

Είναι απίστευτο το πόσα από αυτά που γράφεις έχω κάνει, το πόσα ισχύουν... Ίσως και όλα...;
Για ελάχιστα από αυτά όμως έχω μετανιώσει. Και είμαι σίγουρη ότι κάθε πράξη, κάθε κίνηση με πήγαινε στην επόμενη, σαν το "κυνήγι του θησαυρού" που το κάθε χαρτάκι σου δίνει ένα hint για το που θα βρεις το επόμενο και στο τέλος τον θησαυρό... Και ο θησαυρός παραμένει θησαυρός μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Άλλωστε και οι άνθρακες μέσα στο πρόγραμμα είναι... Ξαναμοιράζεις την τράπουλα και συνεχίζεις!

Φιλιά πολλά πολλά! :)

elekat said...

Αχ αυτό το ταλέντο του να μετράει κάποιος καλά...
Τελικά αυτό είναι που χρειάζεται...

Anonymous said...

Για κάποια από αυτά........συμφωνώ και επαυξάνω. Για κάποια άλλα......
Α.

wintersea said...

Να σου πω όμως τελικά, the winner takes it all?.. Εμένα αυτή είναι η κυριότερη απορία μου...

Όσο για την αφιέρωση, ένα θα σου πω: μπλόκαραν τα στατιστικά!

Φιλιά πολλά :)

Taste Advisor said...

Ναι όλη μας η ζωή είναι παρτίδα αλλά 1 για αυτό θέλει προσοχή και τρυφεράδα και γέλιο και χαρά και ΡΟΖ

fevis said...

the wrong man@ Ναι, αυτό ακριβώς.. Με και χωρίς τους βαρβάρους, μου άρεσε όπως το έθεσες ψαράκι μου..:-))

Z. opos Zorro@ Νομίζω και οι δύο ανάλογα με το χέρι..:-)))

δεσποινάριον@ Μερικές φορές αγαπημένη η αγάπη είναι καζίνο..Ή έστω λοταρία..:-))) Φιλάκια πολλά..

Θοφωρής@ Όχι μωρέ, δεν το ξαναχαλάω... Μόνο του χαλάει και εγώ περιμένω υπομονετικά να στρώσει πάλι..:-)

Milena@ Είδες? Αυτό κατάλαβα πρώτο απ΄όλα όταν ξεκίνησα την αυτογνωσία.. πως όλα όσα νόμιζα πως τα ένοιωθα και τα ζούσα μόνο εγώ, τα ένοιωθαν και τα ζούσαν κι άλλοι πολλοί...:-) Και αυτό τα κάνει όλα πιο απλά...:-) Φιλάκια!!!

elekat@ Χρειάζεται αλλά που δεν το έχουμε όλοι δυστυχώς..:-(

Α@ Οκ...

wintersea@ Εσένα και του Ζ... Νομίζω πως καμιά φορά ναι και καμιά φορά όχι..:-))))Φιλιά και από μένα..

Taste Advisor@ Το ροζ δεν με πρόδωσε ποτέ φίλη.. Και αυτό τα λέει όλα...:-)