Saturday, October 2, 2010

Και να που ήρθε το φθινόπωρο....

Και να που ήρθε το φθινόπωρο τελικά... Με την μουντάδα του, με την μελαγχολία του, με αυτή την τάση για ενδοσκόπηση και απολογισμούς, με τον βαρύ ουρανό που "πλακώνει" λίγο την ψυχή μας και με κρύο... Κρύο αρκετό... Και παρόλο που το περίμενα, και που ήμουν προετοιμασμένη για τις αλλαγές που θα έφερνε στην καθημερινότητα και την ψυχολογία μου, σήμερα νοιώθω πολύ έντονη την ανάγκη να μείνω σπίτι μου, να χουζουρέψω στην ζεστασιά και την θαλπωρή και να χαζεύω την βροχή μέσα από το τζάμι παρέα με τους άντρες της ζωής μου.. Έτσι ακύρωσα τον Βαγγέλη - νομίζω πως αυτό το σαββατοκύριακο θα το περάσουμε όλο εντός- και λίγο πριν ξεκινήσω να ταχτοποιώ τα πιάτα, τα ποτήρια και τα μαχαιροπήρουνα από το χτεσνινό τραπέζι, είπα να γράψω δυο λέξεις και να μοιραστώ μαζί σας τις εικόνες από την χτεσινή βραδιά.. Που κύλησε πολύ γλυκά και πολύ όμορφα, όπως κυλάνε πάντα οι βραδιές με φίλους καρδιάς και γέλια και αγάπη που ξεχειλίζει στην ατμόσφαιρα, και που άφησε άλλη μια ανάμνηση στο βιβλίο της ζωής μας, από εκείνες που θα μας κάνουν να χαμογελάμε γλυκά κάθε φορά που θα την φέρνουμε στο μυαλό μας, χρόνια μετά... 


(Τα υπέροχα, ελβετικά κεριά μου με άρωμα πούδρας και αστερόσκονης  (που μου τα φέρνει η Τζίτζι μου φυσικά) και, αν κάνετε κλικ στην φωτογραφία και παρατηρήσετε λίγο προσεκτικά, θα δείτε τι εννοώ όταν σας λέω πως κατά καιρούς ο Droopy μας τρώει τα κουφώματα...)




(Αναμμένα κεριά και  φρέσκα λουλούδια ανάμεσα στην συλλογή μου από καράφες..)
Όπως πάντα το σπίτι στολίστηκε με λουλούδια, αναμένα κεριά και μουσική για να υποδεχτεί τους φίλους μας όπως πρέπει, το τραπέζι άνοιξε για να μας χωρέσει και στρώθηκε με το αγαπημένο μου λινό τραπεζομάντηλο, τα φαγητά μοσχοβολούσαν μέχρι έξω και όταν ήρθε η ώρα της τούρτας ο Μάνος έσβυσε τα κεράκια του με κάποιους από τους πιο αγαπημένους και κολλητούς του φίλους γύρω του να του τραγουδάνε το Happy Birthday... 




 (Αντί για την παραδοσιακή τούρτα έφτιαξα μους σοκολάτα.. Και επειδή τα κεράκια που έγραφαν happy birthday ήταν πολύ μικρά, εδώ βλέπετε μόνο το πάνω μέρος της που ήταν στρωμένο με σπασμένα, καραμελωμένα αμύγδαλα από την Μάρθα..)

Αγαπώ πολύ να οργανώνω μαζώξεις στο σπίτι και νομίζω πως το ξέρετε πια... Μου αρέσει η προετοιμασία, το να διαλέξω το μενού, να συνδιάσει ο Μάνος τα κρασιά, τα ψώνια, το μαγείρεμα, το table setting... Μου αρέσει η αίσθηση του να έχω γύρω μου ανθρώπους που αγαπάω και να περνάμε όμορφα όλοι μαζί, να γελάμε, να μοιραζόμαστε ενέργεια και νοιάξιμο και να ανανεώνουμε τους δεσμούς που όσο περνάει ο καιρός γίνονται και πιο δυνατοί... 


(Το table setting μου είχε τιμής ένεκεν και χαρτοπετσέτες με κυρίους που καπνίζουν πούρο, ενώ το κέντρο του τραπεζιού μένει πάντα άδειο για να χωράνε άνετα οι πιατέλες με τα φαγητά...)




 (Για πρώτο πιάτο είχαμε ζεστή πατατοσαλάτα με καπνιστό σολωμό και σάλτσα horseradish..)



(Και για κύριο το ιταλικό μου παστίτσιο που έγινε ανάρπαστο...)




(και μια πράσινη σαλάτα με μπιφτέκια για όσους έκαναν δίαιτα...)

Και παρόλο που το βράδυ χτες είχε και απρόοποτα, με ένα τηλέφωνο από το νησάκι μέσα στην νύχτα από έναν άνθρωπο που αγαπώ πολύ και είχε ανάγκη την παρουσία μου έστω και από μακριά, με κάτι ακόμα που δεν θέλω να το μοιραστώ, και με τον Άρι να παραμένει χαμένος μέχρι τις 6.30 η ώρα το πρωί με το κινητό κλειστό και μένα να περπατάω σχεδόν στο ταβάνι από την αγωνία μου, τελικά, τέλος καλό όλα καλά και σήμερα, σας τα γράφω όλα αυτά και χαμογελάω... Και αργότερα, αφού μαζέψω το σπίτι, θα κατεβάσω από το πατάρι τα πιο χειμωνιάτικα ρούχα μου και θα μαζέψω τα πολύ καλοκαιρινά, θα διαβάσω, θα κοιμηθώ, θα πλέξω την κουβέρτα μου, θα μιλήσω στο τηλέφωνο με τις κολλητές μου, θα παίξω το καινούριο μου παιχνίδι στον υπολογιστή μου και θα χαζολογήσω στην τηλεόραση.... 
Μερικές φορές, είναι ωραία να επιστρέφεις στα απλά, τα σίγουρα και τα αγαπημένα.. Και αυτή η τόσο σκληρά κερδισμένη ρουτίνα μπορεί να γίνει απίστευτα ανακουφιστική.. Μια υπενθύμιση του πως ότι και αν συμβαίνει έξω, μέσα υπάρχει μια ισορροπία και μια ηρεμία που βοηθάει τα πάντα να πάρουν το βάρος που τους αναλογεί και να μπουν στις πραγματικές τους διαστάσεις...
Καλημέρα, καλό σαββατοκύριακο και πολλά, πολλά φιλιά... 

UPDATE: Και να που σιγά σιγά αρχίζει πάλι να κάνει λιακάδα... Λέτε τελικά το καλοκαίρι να μείνει για πάντα εδώ? Μέσα και έξω ?..:-)

13 comments:

Anonymous said...

Και γιατί να μην μείνει; Βασικά μόνο μέσα αν θέλει,γιατί για να πω την αλήθεια, θέλω επιτέλους να χειμωνιάσειιιιι!!!

Τα πιάτα φαίνονται εξαιρετικά! Ειδικά αυτό το παστίτσιο μπήκε απευθείας στην καρδιά μου :)

Καλό Σ/K, καλή ξεκούραση (και εγώ στο ίδιο περίπου mood, λέω να "λιώσω" με Boston Legal, που τώρα το ξεκίνησα και το έχω λατρέψει!) Φιλιά!

Anonymous said...

Τι πρέπει να κάνω για να εξασφαλίσω μια πρόσκληση? Και να έχει και το μενού παστίτσιο?
Ο γνωστός

elekat said...

"ότι και αν συμβαίνει έξω, μέσα υπάρχει μια ισορροπία και μια ηρεμία που βοηθάει τα πάντα να πάρουν το βάρος που τους αναλογεί και να μπουν στις πραγματικές τους διαστάσεις..."

Αχ τι είπες τώρα φιλενάδα....
Το νόημα της ισορροπίας έδωσες!!!


Τέλειοοο το μενού που ετοίμασες!!!
Αυτό το ιταλικό παστίτσιο δε, είναι Η ΙΨΥΣΤΗ λιχουδιά με την παρμεζάνα και τη μορταδέλα!!!
Σλούρπ σλούρπ σλούρπ!!!
Mama mia!!!
Γιατί αν μιλήσω και για το mousse το άτιμο με τα καραμελωμένα...

Και πάλι να τον χαίρεσαι...
και ... πάντα τέτοιααααααα!!!

Anonymous said...

oi filoi den einai mono gia tis xares kai ton xavale einai kai gia ta diskola, asxeta an einai konta i makria. Kai oso pio polla exeis moirastei eukola kai diskola toso pio dinati einai i agapi kai i filia.
Z.opos Zorro

La Gigi said...

και όπως μόλις έλεγα στο γείτονά μου που βγήκε στη βεράντα του κι αυτός, la via est belle! και δεν χρειάζονται πολλά και πολύπλοκα για να το νοιώσει κανείς αυτό, n'est-ce pas?
δεν θα πω και του χρόνου αλλά στις επόμενες μαζώξεις που έρχονται :)
σε φιλώ

Anonymous said...

Γνωστέ είσαι πολύ επίμονος τύπος τελικά και επειδή ξέρω πως δεν είναι η πρόσκληση σε δείπνο αυτό που περιμένεις και έχω μια διαίσθηση πως παίζει η υπομονή σου να ανταμοιφθεί γενικότερα και ενελώς αναπάντεχα, μην ξεχάσεις στο μέλλον πως εγώ σε προειδοποίησα. Τρέχα να σωθείς τώρα που είναι ακόμα νωρίς.
Α.

Anonymous said...

Ego ekana klik se alli fotografia kai i ekfrasi sou opos kratas ton Iasona einai ola ta lefta.Xoria pou isoun poli nostimi kai kastani.lol
Z. opos Zorro

wintersea said...

Μου αρέσει πολύ το κεράκι-κορώνα, το φως και το χρώμα παντού (με τρελαίνουν τα χρώματα στο σαλόνι σου, το έχουμε ξαναπεί), η λάμψη από τις καράφες... και το θεϊκο παστίτσιο (το ξέρω, το έριξα χαμηλά το επίπεδο!)

Είσαι και γαμώ τις οικοδέσποινες, τι να λέμε τώρα - κι αυτό γιατί δεν είσαι δήθεν, στημένη και κάπως.

Και ναι το καλοκαίρι είναι ακόμα εδώ - ήμουν όλη μέρα στην ξαπλώστρα με ένα ήλιο τεράστιο και με officiel, ιδέες και λύσεις για το σπίτι και λοιπά ενημερωτικά :)

Φιλιά και see you ...

Multi Psi said...

Panta aytes oi vradies einai yperoxes, zestes kai tryferes!!! Na eisai kala panta Evoula, na ton xairese kai na ton giortazeis!!!!!!

Filoumpes!!!!

My blueprint said...

Να τον χαίρεσαι, να είστε όλοι καλά για να γιορτάζετε.

Εμμανουέλα said...

Ευάκι καλημέρα!
θα μας δώσεις συνταγούλα πατατοσαλάτα και παστίτσιο????

Glayki said...

Εύη μου,καλησπέρα!με όλο το θάρρος,σε έχω προσκαλέσει εδώ:

http://glaykisdolcevita.wordpress.com/2010/10/03/on-ne-jette-rien%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CF%80%CE%B5%CF%84%CF%8E-%CF%84%CE%AF%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B1/

είμαι σίγουρη ότι θα δούμε από σένα υπέροχα πράγματα!
Άμα έχεις χρόνο και διάθεση..σε περιμένω να παίξεις!
:)

Δημήτρης Τερζής said...

εξαιρετικό το table setting από όλες τις απόψεις...Εύγε...