Και να που ήρθε το φθινόπωρο....

Και να που ήρθε το φθινόπωρο τελικά... Με την μουντάδα του, με την μελαγχολία του, με αυτή την τάση για ενδοσκόπηση και απολογισμούς, με τον βαρύ ουρανό που "πλακώνει" λίγο την ψυχή μας και με κρύο... Κρύο αρκετό... Και παρόλο που το περίμενα, και που ήμουν προετοιμασμένη για τις αλλαγές που θα έφερνε στην καθημερινότητα και την ψυχολογία μου, σήμερα νοιώθω πολύ έντονη την ανάγκη να μείνω σπίτι μου, να χουζουρέψω στην ζεστασιά και την θαλπωρή και να χαζεύω την βροχή μέσα από το τζάμι παρέα με τους άντρες της ζωής μου.. Έτσι ακύρωσα τον Βαγγέλη - νομίζω πως αυτό το σαββατοκύριακο θα το περάσουμε όλο εντός- και λίγο πριν ξεκινήσω να ταχτοποιώ τα πιάτα, τα ποτήρια και τα μαχαιροπήρουνα από το χτεσνινό τραπέζι, είπα να γράψω δυο λέξεις και να μοιραστώ μαζί σας τις εικόνες από την χτεσινή βραδιά.. Που κύλησε πολύ γλυκά και πολύ όμορφα, όπως κυλάνε πάντα οι βραδιές με φίλους καρδιάς και γέλια και αγάπη που ξεχειλίζει στην ατμόσφαιρα, και που άφησε άλλη μια ανάμνηση στο βιβλίο της ζωής μας, από εκείνες που θα μας κάνουν να χαμογελάμε γλυκά κάθε φορά που θα την φέρνουμε στο μυαλό μας, χρόνια μετά... 

(Τα υπέροχα, ελβετικά κεριά μου με άρωμα πούδρας και αστερόσκονης  (που μου τα φέρνει η Τζίτζι μου φυσικά) και, αν κάνετε κλικ στην φωτογραφία και παρατηρήσετε λίγο προσεκτικά, θα δείτε τι εννοώ όταν σας λέω πως κατά καιρούς ο Droopy μας τρώει τα κουφώματα...)

(Αναμμένα κεριά και  φρέσκα λουλούδια ανάμεσα στην συλλογή μου από καράφες..)

Όπως πάντα το σπίτι στολίστηκε με λουλούδια, αναμένα κεριά και μουσική για να υποδεχτεί τους φίλους μας όπως πρέπει, το τραπέζι άνοιξε για να μας χωρέσει και στρώθηκε με το αγαπημένο μου λινό τραπεζομάντηλο, τα φαγητά μοσχοβολούσαν μέχρι έξω και όταν ήρθε η ώρα της τούρτας ο Μάνος έσβυσε τα κεράκια του με κάποιους από τους πιο αγαπημένους και κολλητούς του φίλους γύρω του να του τραγουδάνε το Happy Birthday... 

 (Αντί για την παραδοσιακή τούρτα έφτιαξα μους σοκολάτα.. Και επειδή τα κεράκια που έγραφαν happy birthday ήταν πολύ μικρά, εδώ βλέπετε μόνο το πάνω μέρος της που ήταν στρωμένο με σπασμένα, καραμελωμένα αμύγδαλα από την Μάρθα..)

Αγαπώ πολύ να οργανώνω μαζώξεις στο σπίτι και νομίζω πως το ξέρετε πια... Μου αρέσει η προετοιμασία, το να διαλέξω το μενού, να συνδιάσει ο Μάνος τα κρασιά, τα ψώνια, το μαγείρεμα, το table setting... Μου αρέσει η αίσθηση του να έχω γύρω μου ανθρώπους που αγαπάω και να περνάμε όμορφα όλοι μαζί, να γελάμε, να μοιραζόμαστε ενέργεια και νοιάξιμο και να ανανεώνουμε τους δεσμούς που όσο περνάει ο καιρός γίνονται και πιο δυνατοί... 

(Το table setting μου είχε τιμής ένεκεν και χαρτοπετσέτες με κυρίους που καπνίζουν πούρο, ενώ το κέντρο του τραπεζιού μένει πάντα άδειο για να χωράνε άνετα οι πιατέλες με τα φαγητά...)

 (Για πρώτο πιάτο είχαμε ζεστή πατατοσαλάτα με καπνιστό σολωμό και σάλτσα horseradish..)

(Και για κύριο το ιταλικό μου παστίτσιο που έγινε ανάρπαστο...)

(και μια πράσινη σαλάτα με μπιφτέκια για όσους έκαναν δίαιτα...)

Και παρόλο που το βράδυ χτες είχε και απρόοποτα, με ένα τηλέφωνο από το νησάκι μέσα στην νύχτα από έναν άνθρωπο που αγαπώ πολύ και είχε ανάγκη την παρουσία μου έστω και από μακριά, με κάτι ακόμα που δεν θέλω να το μοιραστώ, και με τον Άρι να παραμένει χαμένος μέχρι τις 6.30 η ώρα το πρωί με το κινητό κλειστό και μένα να περπατάω σχεδόν στο ταβάνι από την αγωνία μου, τελικά, τέλος καλό όλα καλά και σήμερα, σας τα γράφω όλα αυτά και χαμογελάω... Και αργότερα, αφού μαζέψω το σπίτι, θα κατεβάσω από το πατάρι τα πιο χειμωνιάτικα ρούχα μου και θα μαζέψω τα πολύ καλοκαιρινά, θα διαβάσω, θα κοιμηθώ, θα πλέξω την κουβέρτα μου, θα μιλήσω στο τηλέφωνο με τις κολλητές μου, θα παίξω το καινούριο μου παιχνίδι στον υπολογιστή μου και θα χαζολογήσω στην τηλεόραση.... 

Μερικές φορές, είναι ωραία να επιστρέφεις στα απλά, τα σίγουρα και τα αγαπημένα.. Και αυτή η τόσο σκληρά κερδισμένη ρουτίνα μπορεί να γίνει απίστευτα ανακουφιστική.. Μια υπενθύμιση του πως ότι και αν συμβαίνει έξω, μέσα υπάρχει μια ισορροπία και μια ηρεμία που βοηθάει τα πάντα να πάρουν το βάρος που τους αναλογεί και να μπουν στις πραγματικές τους διαστάσεις...

Καλημέρα, καλό σαββατοκύριακο και πολλά, πολλά φιλιά... 

UPDATE: Και να που σιγά σιγά αρχίζει πάλι να κάνει λιακάδα... Λέτε τελικά το καλοκαίρι να μείνει για πάντα εδώ? Μέσα και έξω ?..:-)