Monday, October 4, 2010

Δύσκολα και εύκολα...

Καινούρια εβδομάδα σήμερα και σας καλημερίζω βιαστικά πριν ξεκινήσω μια δύσκολη μέρα... Το σκεφτόμουν χτες το βράδυ, πως η ζωή φροντίζει να μας θυμίζει τις προτεραιότητες μας με τον πιο ηχηρό τρόπο όταν χρειάζεται, και πως τελικά στα δύσκολα - στα πραγματικά δύσκολα όμως - οι άνθρωποι που μένουν, που νοιάζονται και που μπορείς να βασιστείς σ' αυτούς  είναι αυτοί που ήταν πάντα "εκεί"... Δεν έχω παράπονο, υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι στην ζωή μου, άνθρωποι που με στήριξαν και με στηρίζουν όποτε το χρειάστηκα, συχνά χωρίς καν να το ζητήσω... Νομίζω πως το σύμπαν σ' αυτό το επίπεδο με ευνόησε πραγματικά.. Απλά καμιά φορά αναρωτιέμαι γιατί όλες οι ανακατατάξεις και τα απρόοπτα της ζωής, και μαζί όλες οι απογοητεύσεις, να συμβαίνουν ταυτόχρονα σαν αλυσσίδα, συνήθως όταν είμαστε λιγότερο έτοιμοι να τα αντιμετωπίσουμε ...Και περισσότερο ευάλωτοι... 
Εχτές το βράδυ κοιμήθηκα νωρίς, βαθιά... Και στον ύπνο μου είδα μια φίλη που έχω χρόνια να δω, που οι δρόμοι μας χώρισαν απότομα πριν πολύ πολύ καιρό, όταν παλεύαμε και οι δύο να βγούμε από τον πάτο, η κάθε μια με τον δικό της, εντελώς διαφορετικό τρόπο... Η Φανή, άκουγε τότε ένα χαζό τραγούδι της Στέλας Κονιτοπούλου, το 'Όπου και να πάω χάνομαι" και έκλαιγε με αναφυλητά... Μάλλον γιατί της θύμιζε τα παιδάκια της που δεν τα έβλεπε τότε, ή τα ταξίδια που δεν θα έκανε πια... Δεν ξέρω.. Πάντως εχτές το βράδυ την είδα στο όνειρο μου, να μου χαμογελάει όπως παλιά και συνειδητοποίησα πως έχω διανύσει τόσες αποστάσεις στην ζωή μου που τίποτα δεν θα έπρεπε να με αποδιοργανώνει κανονικά... Και ξύπνησα με μια λύπη και με μια αισιοδοξία μαζί... Όσο έχουμε ανθρώπους δίπλα μας που μαζί τους έχουμε μοιραστεί δύσκολα και εύκολα, όμορφα και άσχημα , γέλια και δάκρυα, που τους έχουμε πληγώσει και μας έχουν πληγώσει, που τους έχουμε συγχωρήσει και μας έχουν συγχωρήσει, και που τελικά έχουμε και έχουν διαλέξει να  μένουν και να μένουμε, όλα μα όλα λύνονται και γίνονται.. Και από εκεί και πέρα, μόνο θέματα υγείας μπορούν να κάνουν την πραγματική διαφορά... Και έτσι ξεκινάω σήμερα μια δύσκολη μέρα αλλά βαθιά μέσα μου ξέρω πως τα πραγματικά δύσκολα είναι αυτά που έχουν περάσει...  Και σαν γνήσια Πολυάννα, ελπίζω με πάθος πως όλα τα επόμενα θα είναι όμορφα... Με κάποιο τρόπο που το σύμπαν τον γνωρίζει με σιγουριά  ακόμα και αν εγώ καμιά φορά μπερδεύομαι...
Καλημέρα και καλή μας εβδομάδα...

Το τραγουδάκι αφιερωμένο, φυσικά... Α ρε Φανή... Σε σκέφτομαι πολύ συχνά.. Και αν είσαι κάπου εκεί έξω και διαβάζεις, αν το blog κάνει και αυτό το θαύμα, μου έχεις λείψει πολύ... 

12 comments:

Anonymous said...

Σε πήρα και δεν το σήκωσες αλλά ελπίζω να ξέρεις και να θυμάσαι πως οτιδήποτε χρειαστείς στα σοβαρά είμαι και ήμουν πάντα δίπλα σου.
Α.

elekat said...

Παρούσα κι εγώ!

My blueprint said...

Καλημέρα Έυη και καλή σου εβδομάδα. Χαίρομαι που την ξεκινάς αισιόδοξα. Το ίδιο και εγώ.

Λοιπόν, νέο ιστολόγιο.
http://life-blueprint.blogspot.com/
Μήπως και αν δω τη ζωή μου απο έξω μπορέσω να τη βελτιώσω λίγο.

Anonymous said...

Tha eimaste oloi edo kai to xereis. Oloi autoi pou prepei diladi kai pou den efigan pote. Ta ipolipa apo konta. Se misi ora tha eimai ekei.
Z. opos Zorro

δεσποιναριον said...

Τωρα θα ρωτησω κατι. Εσυ δεν μπορεις να την βρεις την Φανη; Τωρα που μπορεις και εχεις αποθεματα συναισθηματικα. Ελπιζω να μην ειναι ακομα στον πατο. Καλημερα σου και καλη εβδομαδα Ευουλα.

La Gigi said...

μπουμπού μου, μη φοβάσαι τίποτα!

Anonymous said...

Αφού σπάσαμε όλοι τα τηλέφωνα και δεν απάντησες ποτέ σε κανέναν, συνεννοηθήκαμε μεταξύ μας. Και όπως σου έγραψα και στο SMS που δεν ξέρω όμως αν πήρες άλλες οι πλάκες και άλλα τα σοβαρά. Ότι χρειαστείς είμαι εδώ.
Ο γνωστός

Anonymous said...

πόσο συγκινηθηκα με την Φανή -
έχω χάσει κι' εγώ "Φάνές" ανεξαρτήτως φύλου αλλά εκεί πίσω στην περίοδου του "πάτου"

πως το λέμε εδώ στα blogs;
Respect για την αληθεια του κειμενου - για την Κονιτοπουλου-για το ότι δεν σε νοιαζει καθόλου "τι θα πει ο κοσμος" και γραφεις μεσα απο την ψυχή σου.

καλημερα

wintersea said...

Όλα να πάνε καλά (αν είναι αυτό που φαντάζομαι)...

Φιλιά πολλά!

Tali said...

Ευακι μωρο μου
να την παρεις ενα τηλέφωνο να δεις τι κανει !
Να της πεις ποσο σου εχει λειψει!

-εγω αυτο εχω να πω,
(κι αυτο κανω :)!

fevis said...

Σας ευχαριστώ όλους και.. το επόμενο ποστ, αφιερωμένο..:-)

fevis said...

Επίσης να πω ότι δεν έχω ούτε το τηλέφωνο της Φανής ούτε την παραμικρή ιδέα για το που θα μπορούσα να την βρω... Δυσυτχώς...