Πάρτε το αλλιώς...

Χειμωνιάτικη Δευτέρα έξω από το παράθυρο μου, με βροχή και κρύο, ακριβώς έτσι όπως πρέπει για να μπαίνουμε στο σωστό mood... Το σαββατοκύριακο πέρασε ήρεμα και χαλαρά με τραπέζια και παρέες αγαπημένες αλλά και άφθονο χουζούρι στον καναπέ με τα κεριά αναμμένα και με DVD και Master Chef... Έχω κολλήσει απίστευτα με τις εκμπομπές μαγειρικής φέτος, ξεκίνησα με το αμερικάνικο Top Chef (και ανυπομονώ να αρχίσει και το ελληνικό οσονούπω να δω πως ακριβώς το προσάρμοσαν στα ελληνικά δεδομένα γιατί έχω ακούσει απίστευτα πράγματα από απολύτως έγκυρες πηγές) και βέβαια, έχω κατεβάσει και είμαι έτοιμη να ξεκινήσω να βλέπω την εκπομπή του λατρεμένου Anthony Bourdain, αφού τελειώσω το βιβλίο του... Ακριβώς όπως το έπαθα με την ταινία Julie and Julia πέρσυ, παρακολουθώντας όλους αυτούς τους απίστευτους chefs να δημιουργούν εξαιρετικά πιάτα μέσα σε ελάχιστο χρόνο, μου δημιουργείται μια τεράστια διάθεση να μπω στην κουζίνα και να μαγειρέψω... Εμπνέομαι..:-) Και οκ, το Master Chef δεν είναι στο ίδιο επίπεδο, ούτε καν στην ίδια κατηγορία, το βλέπω όμως για άλλους λόγους... Κυρίως γιατί ξέρω καλά τον Λευτέρη (Λαζάρου) και τον συμπαθώ πολύ και μου αρέσει να τον βλέπω στο γυαλί, αλλά και γιατί ο αγαπημένος μου έχει κάνει ήδη το πρώτο του guest στην εκπομπή που θα προβληθεί κάποια στιγμή μέσα στο μήνα - όταν θα μείνουν 14 παίκτες- και έπονται και άλλα... Αφήστε που, και τα άλλα δύο αγόρια μια χαρά είναι... Μου αρέσει και ο χαριτωμένα αυστηρός Γιάννης Λουκάκος και ο πιο χύμα στο κύμα Δημήτρης Σκαρμούτσος... Με την κυρία Μανωλίδου έχω ένα θέμα , πρέπει να δει επειγόντως πως παρουσιάζει το Top Chef η θεά Padma Lakshmi αλλά δεν πειράζει... I can live with that... 

Κατά τα άλλα, καινούρια εβδομάδα σήμερα, ξεκινάει και το Νησί  στο Mega και ανυπομονώ να δω τον Αιμίλιο στην οθόνη μετά από καιρό, ξεκινάει και ο Θέμος, και οι Ράδιο Αρβύλα, γενικά θα παίξει πολλή τηλεόραση αυτές τις μέρες και μετά, θα κάνω και ένα ποστάκι τηλεοπτικό να γελάσουμε λίγο.. Δίνω απλά λίγο χρόνο στον Θείο - όσοι έχουν σχέση με τις εκδόσεις και τα περιοδικά ξέρουν τίνος παρατσούκλι είναι αυτό- μήπως πάρει λίγο τα πάνω του και θέλω να δω και αυτή την "Γενιά των 590 ευρώ" που έριξε την πιο αστεία και ταυτόχρονα σοβαρή ατάκα σε τρέηλερ της φετινής σαιζόν: "Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πολύ μήνα μπροστά τους όταν τελειώνει ο μισθός τους" ή κάπως έτσι, και μεταξύ αστείου και σοβαρού λέγονται πάντα οι μεγαλύτερες αλήθειες... Η κρίση είναι εδώ,  οι δουλειές σπανίζουν στον τομέα μας όπως και σε πολλούς άλλους, το κάπνισμα μας το κόβουν σιγά σιγά, η διάθεση του κόσμου είναι κακή και τελικά, τα ωραιότερα μέρη για να μαζευτόμαστε φέτος, να το δείτε, θα είναι τα σπίτια μας... Εκεί που μπορούμε να φάμε τα καλύτερα φαγητά, να ανοίξουμε τα κρασιά που θέλουμε χωρίς να τα πληρώσουμε μια περιουσία, να φουντώσουμε τσιγάρα και πούρα μέχρι να ντουμανιάσει ο τόπος και κυρίως, να πούμε ότι θέλουμε και να γελάσουμε όσο έχουμε κέφι με φίλους και αγαπημένους χωρίς το άγχος πως κάποιοι μας βλέπουν και κουνάνε το κεφάλι υποτιμητικά γιατί δεν συμπάσχουμε με την γενική μαυρίλα... Desperate times need desperate measures λέει μια πολύ σοφή παροιμία και στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, εγώ θα ακολουθήσω το ρητό που λέει πως η φτώχεια θέλει καλοπέραση... Και θα αντισταθώ στην μαυρίλα με όσο ροζ διαθέτω - και διαθέτω μπόλικο ευτυχώς- και έχω ήδη αρχίσει να παίρνω τα μέτρα μου για να περάσω όσο καλύτερα γίνεται τον φετεινό χειμώνα με τους ανθρώπους που αγαπάω... Κανόνισα ήδη το πρόγραμμα των Χριστουγέννων που θα τα περάσουμε οικογενειακά οι τρεις μας σε ένα μέρος που αγαπάμε πολύ, κάλεσα ήδη τους φίλους που θα είναι εδώ την παραμονή της Πρωτοχρονιάς να περάσουμε μαζί το βράδυ, αποφάσισα να οργανώνουμε τουλάχιστον ένα girl's night κάθε δεκαπέντε μέρες βρέξει χιονίσει, γράφω το βιβλίο μου πυρετωδώς, περνάω καλά στο σπίτι μου αλλά και έξω από αυτό, κάνω παρέα μόνο με ανθρώπους που μου δίνουν καλή ενέργεια και χαμόγελο, λέω στους ανθρώπους της ζωής μου και τους φίλους της καρδιάς μου πόσο πολύ τους αγαπάω όσο πιο συχνά μπορώ, και έκλεισα και κάποιους λογαριασμούς που έπρεπε να έχω κλείσει εδώ και καιρό αλλά το καθυστερούσα για δικούς μου, απολύτως χαζούς λόγους... Η ζωή είναι μικρή και ομορφη.. Και με κρίση ή χωρίς, οφείλουμε να  ζούμε όσο καλύτερα μπορούμε, κάθε της λεπτό... Γιατί κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει αύριο και αν έμαθα κάτι τις τελευταίες μέρες, αν το ξαναθυμήθηκα μάλλον, είναι πως όταν έρχεται η ώρα των απολογισμών πρέπει να μπορούμε να κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη και να πούμε με σιγουριά πως κάναμε πάντα ότι καλύτερο μπορούσαμε.. Και πως απολαύσαμε κάθε στιγμή της διαδρομής μας, με τον πιο απόλυτο και ανακουφιστικό τρόπο... Τα υπόλοιπα, αυτά που μας χαλάνε τα κέφια μας, και που μας μαυρίζουν την χαρά μας, και που μας  δημιουργούν περισσότερα προβλήματα από αυτά που ήδη έχουμε, αν περνάει από το χέρι μας, πρέπει να τα στέλνουμε εκεί που τους πρέπει.. Μακριά από μας... Καλημέρα και πολλά, πολλά φιλιά...

UPDATE: Πριν λίγο διάβασα το ωροσκόπιο μου στο Stardome and I quote:

"Αυτή την εποχή αισθάνεσαι μια παράξενη αποστασιοποίηση στα όρια της αναισθησίας. Δεν πάει νάναι ο Κρόνος στον Ζυγό και ο Πλούτωνας στο ζώδιό σου. Με ενεργοποιημένο τον 11ο ηλιακό σου οίκο σου μπορείς να κοιτάξεις τον καθρέφτη και να πεις: «Μάντεψε αγαπημένε μου! Δε δίνω δεκάρα για όσους με ταλαιπωρούν και δε θα πεθάνω αν κάτι πάει στραβά. Αφού το ξέρω ότι στο τέλος θα γελάσω και πάλι τελευταίος». Αυτό είναι υγεία."

Η φωτογραφία είναι από το βροχερό, αλλά πάντα υπέροχο Παρίσι έτσι για να ξεκινήσουμε την εβδομάδα μας με ένα ταξίδι, έστω και του μυαλού.. Και το τραγουδάκι ασορτί...:-)