Back to normal...

Η ζωή ξαναρχίζει σιγά σιγά να μπαίνει στους κανονικούς της ρυθμούς.. Δυσκολότερα από ότι φανταζόμουν ή έλπιζα είναι η αλήθεια, αλλά έτσι είναι τα πράγματα.. Κάθε μεγάλη περιπέτεια έχει σημάδια και απώλειες.. Και εγώ, παλεύω να θάψω καταρχάς τον φόβο που ακόμα έχει αφήσει τα απομεινάρια του μέσα μου - αυτόν τον φόβο του ότι τα πράγματα δεν θα είναι ποτέ ξανά τα ίδια και πως αυτό το απαραίτητο ετήσιο check up θα έχει πια μια άλλη, εντελώς διαφορετική βαρύτητα - και ταυτόχρονα προσπαθώ να δικαιολογήσω στο μυαλό και την καρδιά μου τις απώλειες.. Απώλειες που υπήρξαν και που με πλήγωσαν  πάρα πολύ παρόλο που δεν θέλω να τις συζητήσω ούτε εδώ ούτε και πουθενά αλλού..

Anyway… Δεν θέλω άλλα δυσάρεστα ποστ, δεν θέλω άλλες δυσάρεστες σκέψεις γενικά.. Η ζωή προχωράει, μας δίνει χαρές αλλά και μαθήματα, και στην πραγματικότητα όλα μπορούμε και να τα αντέξουμε και να τα λύσουμε, είτε με εύκολο είτε με πιο δύσκολο τρόπο… Αρκεί, για μας τους γονείς, να μην έχουν να κάνουν με τα παιδιά μας.. Όταν η καταιγίδα περάσει το ουράνιο τόξο θα βγει όπως και να ‘χει… Και μπορεί στην βάση του να μην κρύβει πάντα νάνους που κρατάνε πιθάρια με χρυσά νομίσματα, όμως μόνο και μόνο το να λουστείς με τα χρώματα του μοιάζει αρκετό για να πάρεις βαθιά ανάσα και να συνεχίσεις να περπατάς.. Χαμογελώντας…

Έτσι, θέλω το σημερινό μου ποστ να κλείσει με ένα χαμόγελο… Και τι καλύτερο από το να σας παρουσιάσω – κάλιο αργά παρά ποτέ- το υπέροχο δώρο που μου έκανε η φίλη μου η Λιάνα στο τραπέζι της προ- προηγούμενης Παρασκευής…

Δεν είναι κούκλες αυτά που βλέπετε, είναι τα ωραιότερα γάντια κουζίνας που έχω δει ποτέ, ο ορισμός του φιν φον όπως θα έλεγε και η Δέσποινα, και ήρθαν στα χέρια μου αμπαλαρισμένα σε ένα υπέροχο κουτί με δυο ασορτί πετσέτες... Και μπορεί βέβαια να μην τα φορέσω ποτέ για να πλύνω πιάτα, γιατί δεν θέλω να τα χαλάσω, θα τα κρεμάσω όμως σε περίοπτη θέση στην κουζίνα μου, κοντά στην ροζ ποδιά μου με το στέμμα που γράφει Princess, για να μου θυμίζουν πως ακόμα και τα οικοκυρικά, αν τα κάνεις με τρόπο και όχι με κόπο, μπορούν να γίνουν μια ενασχόληση για γυναίκες με γούστο, άποψη και απίστευτο στυλ…

Σας φιλώ όλους και όλες πολύ, σας εύχομαι να περάσετε ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο και από Δευτέρα όλα, μα όλα, να είναι καλύτερα… :-)

Το τραγουδάκι σήμερα είναι για το ουράνιο τόξο.. Παλιό, κλασσικό και αγαπημένο, όπως όλα τα πράγαματα και οι άνθρωποι που μένουν μαζί μας για πολύ, πολύ καιρό...